Moc
Energia elektryczna, pobierana przez urządzenie podczas pracy. Urządzenie o większej
mocy, przy wszystkich innych takich samych wskaźnikach, spędza mniej czasu na przygotowanie do gotowości; jednocześnie wysokie zużycie energii elektrycznej często jest rekompensowane szybkością przygotowywania (innymi słowy, urządzenie po prostu nie ma czasu na „zjedzenie” dużej ilości energii). Jednak takie urządzenie będzie też kosztować więcej. Dlatego sensowne jest szukanie takiej techniki głównie w tych przypadkach, gdy „liczy się każda dodatkowa sekunda” - na przykład, jeśli toster jest kupowany do kawiarni lub jadalni, gdzie trzeba gotować szybko i w dużych ilościach.
Należy również pamiętać, że w przypadku urządzenia o dużej pojemności nieuchronnie wymagana będzie wyższa moc.
Liczba produktów
Maksymalna liczba pojedynczych produktów, które można jednocześnie przygotować w urządzeniu.
W przypadku tosterów jest to liczba standardowych prostokątnych kawałków chleba, które zmieszczą się w urządzeniu. W związku z tym, jeśli rozmiar używanych produktów różni się od standardu, wówczas pojemność może być większa lub mniejsza niż deklarowana.
Jeśli mówimy o gofrownicach, urządzeniach do pieczenia babeczek lub innym urządzeniu o podobnej konstrukcji (patrz „Rodzaj”), to liczba produktów jest zwykle wskazywana przez liczbę rowków na powierzchni roboczej. W tym przypadku należy pamiętać, że im większa pojemność, tym mniejszy rozmiar każdego produktu (zwłaszcza, że powierzchnia robocza u różnych modeli nie różni się za bardzo).
Materiał obudowy
Główny materiał użyty w korpusie urządzenia.
—
Plastik. Niedrogi, a jednocześnie całkiem praktyczny i funkcjonalny materiał. Plastik jest lekki, dobrze nadaje się do części o skomplikowanych kształtach, można mu nadać dowolny kolor. Również w tym przypadku zaletą jest niska przewodność cieplna - pomaga to zaoszczędzić energię i zmniejsza ryzyko poparzenia się, dotykając obudowę z zewnątrz. Plastik jest gorszy od metalu pod względem wytrzymałości i odporności na zarysowania, jednak te momenty wpływają głównie na wygląd urządzenia i nie są krytyczne. Z poważniejszych wad można zauważyć odporność obudów z tworzyw sztucznych na niskie temperatury, co wymaga zastosowania dodatkowej izolacji termicznej i czyni je mniej niezawodnymi w przypadku awarii. Materiał ten jest spotykany w modelach we wszystkich przedziałach cenowych, ale jest szczególnie popularny wśród stosunkowo niedrogich urządzeń.
—
Stal. Korpusy stalowe wyróżniają się przede wszystkim wysoką wytrzymałością i niezawodnością, są znacznie lepsze od plastikowych pod względem odporności na zarysowania i bez większych trudności wytrzymują wysokie temperatury. Ponadto stal wygląda całkiem solidnie. Oprócz tego, materiał ten jest zauważalnie droższy, dlatego całkowicie metalowe obudowy są spotykane głównie wśród modeli ze średniej i wyższej półki cenowej. A w niedrogich urządzeniach stal jest zwykle używana jako dodatkowa (w rzeczywistości
...- dekoracyjna) pokrycie na plastiku lub tylko w części obudowy (zwykle w pobliżu grzejnika, gdzie wymagana jest zwiększona niezawodność).
— Szkło. Nie ma sensu robić korpusy urządzeń kuchennych w całości ze szkła, mówimy więc o osobnych szklanych częściach – najczęściej przednich i tylnych paneli; reszta korpusu wykonana jest z metalu i/lub tworzywa sztucznego. Szklane wstawki nadają urządzeniu niecodzienny wygląd – przez nie widać „nadzienie” urządzenia bez otwierania jego obudowy. Jednocześnie taka konstrukcja jest droga i nie ma praktycznych zalet w porównaniu z bardziej tradycyjnymi materiałami; a samo szkło, nawet hartowane i żaroodporne, wciąż jest dość delikatnym materiałem. Dlatego takie korpusy są spotykane niezwykle rzadko, głównie w modelach designerskich.
