Porównanie Bosch TAT 8613 vs Bosch TAT 7203

Energia elektryczna, pobierana przez urządzenie podczas pracy. Urządzenie o większej mocy, przy wszystkich innych takich samych wskaźnikach, spędza mniej czasu na przygotowanie do gotowości; jednocześnie wysokie zużycie energii elektrycznej często jest rekompensowane szybkością przygotowywania (innymi słowy, urządzenie po prostu nie ma czasu na „zjedzenie” dużej ilości energii). Jednak takie urządzenie będzie też kosztować więcej. Dlatego sensowne jest szukanie takiej techniki głównie w tych przypadkach, gdy „liczy się każda dodatkowa sekunda” - na przykład, jeśli toster jest kupowany do kawiarni lub jadalni, gdzie trzeba gotować szybko i w dużych ilościach.

Należy również pamiętać, że w przypadku urządzenia o dużej pojemności nieuchronnie wymagana będzie wyższa moc.

Liczba stopni smażenia, przewidziana w urządzeniu.

Parametr ten dotyczy przede wszystkim modeli z regulacją stopniową (patrz "Sterowanie"). W nich każdy stopień smażenia odpowiada pewnemu stałemu ustawieniu mocy. W związku z tym, im więcej takich stopni, tym więcej opcji ma użytkownik, tym dokładniej może ustawić tryb gotowania. Jednocześnie zauważamy, że nawet w przypadku zaawansowanego modelu 8 - 9 stopni uważa się za całkiem wystarczające, większa liczba jest niezwykle rzadka. A przy prostym użytkowaniu w gospodarstwie domowym rzadko potrzebne jest więcej niż 5–6 kroków – chyba że planujesz gotować według określonych przepisów.

Należy pamiętać, że liczbę poziomów smażenia można również określić dla urządzeń z regulacją bezstopniową. Nie są to jednak stałe ustawienia, a jedynie podziałki pomocnicze na skali ustawień; są stosowane, aby ułatwić użytkownikowi nawigację. Wybierając więc urządzenie z płynną regulacją, można nie zwracać większej uwagi na ten szczegół.

- Automatyczne centrowanie. Funkcja spotykana w tosterach (patrz Rodzaj). Dzięki automatycznemu centrowaniu każda kromka chleba podczas pieczenia umieszczana jest na środku komory, w tej samej odległości od elementów grzejnych i smażona równomiernie z obu stron.

- Nagrzewanie. Tryb pracy tostera (patrz „Rodzaj”), w którym produkt nie jest smażony, a jedynie lekko podgrzewany. Funkcja ta może być przydatna np. do podgrzewania wcześniej przygotowanych tostów.

- Rozmrażanie. Funkcja używana w tosterach (patrz „Rodzaj”) mrożonego chleba. Nie możesz od razu usmażyć taki chleb, najpierw musisz go rozmrozić; najłatwiej można zrobić to w tym samym tosterze przy użyciu specjalnego trybu rozmrażania.

- Funkcja wysokiego podnoszenia. Możliwość podniesienia przygotowanego tostu powyżej standardowej wysokości. Funkcja ta jest przydatna podczas opiekania małych kromek chleba, które w innym przypadku trudno byłoby wyjąć z gorącego tostera.

- Smażenie jednostronne. Możliwość opiekania tostów tylko z jednej strony. Funkcja ta przydaje się np. przy robieniu tostów z końcówki chleba - z jednej strony nie trzeba już ją opiekać.

- Wskaźnik gotowości. Zewnętrzny wskaźnik (zwykle świetlny) sygnalizujący koniec przygotowania. Zwróć uwagę, że w tradycyjnych tosterach (patrz „Ro...dzaj”) funkcja ta jest stosunkowo rzadka - zamiast tego sygnałem jest charakterystyczne „podskakiwanie” tostów w przegródkach, któremu towarzyszy dość głośne kliknięcie lub nawet dodatkowy dźwięk.

- Ochrona przed przegrzaniem. System bezpieczeństwa, który automatycznie wyłącza urządzenie, gdy element grzejny lub obudowa osiągnie krytyczną temperaturę. Pozwala to uniknąć nieprzyjemnych konsekwencji, takich jak awaria urządzenia lub pożar.

Główny materiał użyty w korpusie urządzenia.

— Plastik. Niedrogi, a jednocześnie całkiem praktyczny i funkcjonalny materiał. Plastik jest lekki, dobrze nadaje się do części o skomplikowanych kształtach, można mu nadać dowolny kolor. Również w tym przypadku zaletą jest niska przewodność cieplna - pomaga to zaoszczędzić energię i zmniejsza ryzyko poparzenia się, dotykając obudowę z zewnątrz. Plastik jest gorszy od metalu pod względem wytrzymałości i odporności na zarysowania, jednak te momenty wpływają głównie na wygląd urządzenia i nie są krytyczne. Z poważniejszych wad można zauważyć odporność obudów z tworzyw sztucznych na niskie temperatury, co wymaga zastosowania dodatkowej izolacji termicznej i czyni je mniej niezawodnymi w przypadku awarii. Materiał ten jest spotykany w modelach we wszystkich przedziałach cenowych, ale jest szczególnie popularny wśród stosunkowo niedrogich urządzeń.

— Stal. Korpusy stalowe wyróżniają się przede wszystkim wysoką wytrzymałością i niezawodnością, są znacznie lepsze od plastikowych pod względem odporności na zarysowania i bez większych trudności wytrzymują wysokie temperatury. Ponadto stal wygląda całkiem solidnie. Oprócz tego, materiał ten jest zauważalnie droższy, dlatego całkowicie metalowe obudowy są spotykane głównie wśród modeli ze średniej i wyższej półki cenowej. A w niedrogich urządzeniach stal jest zwykle używana jako dodatkowa (w rzeczywistości...- dekoracyjna) pokrycie na plastiku lub tylko w części obudowy (zwykle w pobliżu grzejnika, gdzie wymagana jest zwiększona niezawodność).

— Szkło. Nie ma sensu robić korpusy urządzeń kuchennych w całości ze szkła, mówimy więc o osobnych szklanych częściach – najczęściej przednich i tylnych paneli; reszta korpusu wykonana jest z metalu i/lub tworzywa sztucznego. Szklane wstawki nadają urządzeniu niecodzienny wygląd – przez nie widać „nadzienie” urządzenia bez otwierania jego obudowy. Jednocześnie taka konstrukcja jest droga i nie ma praktycznych zalet w porównaniu z bardziej tradycyjnymi materiałami; a samo szkło, nawet hartowane i żaroodporne, wciąż jest dość delikatnym materiałem. Dlatego takie korpusy są spotykane niezwykle rzadko, głównie w modelach designerskich.