Porównanie Elna Elna R 535x970 vs Elna Volna L 430x500

Konstrukcja grzejnika łazienkowego przede wszystkim decyduje o jego wyglądzie, ale może też wpływać na kwestie bardziej praktyczne – na przykład cechy instalacji. Do najpopularniejszych nowoczesnych konstrukcji należą cewki(w tym w kształcie litery M i U), drabiny(w tym wolumetryczne), półki boczne oraz konstrukcje narożne. Ponadto istnieją oryginalne rozwiązania projektowe. Wszystkie zostały opisane poniżej.

- Cewka w kształcie litery U. Odmiana wężownic opisanych powyżej, w której główne (prowadzące) rury są wygięte w kształt litery „P”. Najczęściej pomiędzy „nogami” tej litery znajduje się dodatkowy zwój rurek o mniejszej średnicy – tym samym przy niewielkich wymiarach grzejnik łazienkowy zapewnia wiele „siedzeń”. Istnieją jednak również najprostsze modele, bez dodatkowej cewki.

- Cewka w kształcie litery M. Serpentyny (patrz wyżej), w kształcie litery M, ułożone z jednej strony. W rzeczywistości - wersja klasycznych cewek w kształcie litery S, która ma trzy zagięcia: dwa w jednym kierunku i jedno między nimi w drugim.

- Drabina. Konstrukcja takich grzejników łazienkowych opiera się na dwóch pionowych elementach (rurkach lub listwach), pomiędzy którymi znajdują się poziome poprz...eczki, jak stopnie zwykłych schodów (stąd nazwa). Nowoczesne modele „drabin” są bardzo różnorodne, mogą mieć różne szerokości i wysokości, różnić się liczbą szczebli, być wyposażone w dodatkowe półki do suszenia (więcej szczegółów poniżej) itp. Co więcej, cena takich urządzeń jest dość niska. Z niedociągnięć drabin warto zauważyć, że ręcznik zawieszony na takiej konstrukcji najprawdopodobniej pokryje pod nim kilka poprzeczek - utrudnia to jednoczesne suszenie kilku ręczników (chociaż zwiększa szybkość procesu ze względu na kontakt tkaniny z kilkoma podgrzewanymi poprzeczkami jednocześnie).

- Drabina wolumetryczna. Rodzaj drabiny (patrz wyżej), w której zworki nie znajdują się bezpośrednio między pionowymi rurami, ale są przesunięte względem nich do przodu i / lub do tyłu. Najprostszą wersją drabiny wolumetrycznej jest jeden rząd szczebli, przesunięty do przodu; to nieco zwiększa ich użyteczną długość przy tej samej szerokości całej konstrukcji, jednak tutaj kluczowe różnice w porównaniu z konwencjonalnym zakończeniem drabiny. Są też opcje bardziej złożone, z rozmieszczeniem zworek w dwóch pionowych rzędach - na przykład jeden rząd jest bezpośrednio między rurkami, a drugi jest przesunięty do przodu lub jeden jest przesunięty do przodu, a drugi do tyłu. Te grzejniki łazienkowe mogą być bardzo przydatne, jeśli chcesz suszyć kilka ręczników jednocześnie, ale zazwyczaj są one dość drogie.

- Półki z boku. Ta konstrukcja można nazwać „drabiną jednokierunkową”: łączy również elementy pionowe i poziome nadproża, ale nadproża są mocowane tylko z jednej strony - druga jest „zawieszona”. Nadaje to podgrzewanemu wieszakowi na ręczniki oryginalny wygląd. Jednak w modelach wodnych o takiej konstrukcji raczej trudno jest zapewnić skuteczną cyrkulację wody, dlatego konstrukcja „wystająca” nie była szeroko stosowana.

- Kąt. Jak sama nazwa wskazuje, ten typ modelu został pierwotnie zaprojektowany do montażu w rogu łazienki. Wymaga to odpowiednich cech konstrukcyjnych; mogą się różnić w różnych modelach. Zauważ, że istnieją opcje zarówno dla "normalnego", wewnętrznego narożnika, jak i zewnętrznego, wystającego narożnika.

- Projektant. Ta kategoria obejmuje wszystkie grzejniki łazienkowe, które mają oryginalny wygląd i nie należą do żadnej z powyższych kategorii. Nieodzownym elementem ich designu jest tylko obecność poziomych mostów (tak, aby w rzeczywistości było gdzie powiesić ręczniki), ale opcje ich względnej pozycji, połączenia ze sobą i z podporą itp. ogranicza jedynie wyobraźnia projektantów.

Maksymalna moc pobierana podczas obsługi elektrycznego grzejnika łazienkowego (lub modelu kombinowanego podczas pracy przy zasilaniu z sieci; patrz Typ). Z reguły wartość ta odpowiada roboczej mocy cieplnej nagrzewnicy elektrycznej, dzięki czemu całkiem możliwe jest oszacowanie całkowitej wydajności takich urządzeń na podstawie zużycia energii. Ponadto od tego wskaźnika zależy zużycie energii i obciążenie sieci.

Z reguły producenci dobierają zużycie energii w zależności od wielkości grzejnika łazienkowego - tak, aby zagwarantować, że wystarczy na ogrzewanie i skuteczne suszenie. Wymaga to stosunkowo mało energii. Ale w roli grzejnika łazienkowego wygodniej jest stosować grzejniki wodne - łatwiej w nich osiągnąć dużą moc (a takie ogrzewanie kosztuje mniej). Dlatego grzejniki elektryczne we współczesnych modelach mają niską moc - urządzenia o mocy powyżej 150 W są rzadkie, a urządzenia o najniższej mocy nie osiągają nawet 50 W.

Umiejscowienie kabla na korpusie grzejnika łazienkowego pozwala wybrać odpowiedni model, aby nie fantazjować o podłączeniu urządzenia do gniazdka.

- Lewo. Przewód elektryczny wyprowadzony jest na lewą stronę obudowy, co pozwala zgrabnie i zwięźle zamontować grzejnik łazienkowy na ścianie, po prawej stronie gniazdka.

- Dobrze. Kabel zasilający jest poprowadzony przez prawą stronę obudowy. Wskazane jest, aby wybrać taki układ okablowania, gdy grzejnik łazienkowy zostanie zamontowany po lewej stronie gniazdka.

- Ukryty. Ukryte prowadzenie kabli polega na podłączeniu do sieci energetycznej za fałszywą ścianą lub za pomocą komunikacji elektrycznej ukrytej w ścianie. W takim przypadku skrzynka zaciskowa samej nagrzewnicy znajduje się najczęściej bliżej środka obudowy. Z reguły podgrzewacz do ręczników z ukrytym podłączeniem ma na końcu krótki przewód bez wtyczki. Istnieją jednak modele, które nie są standardowo wyposażone w okablowanie przyłączeniowe - w tym przypadku konieczne jest podłączenie ukrytego w ścianie końca kabla do skrzynki zaciskowej nagrzewnicy. Na rynku dostępne są również modele obsługujące obie opcje podłączenia: ukryte oraz klasyczne (za pomocą konwencjonalnej wtyczki zasilającej), co pozwala użytkownikowi samodzielnie określić, która opcja podłączenia będzie dla niego najbardziej optymalna.

Możliwość obracania grzejnika łazienkowego wokół osi pionowej, zwykle znajdującej się po lewej lub prawej stronie. Funkcja ta pozwala w razie potrzeby zmienić położenie konstrukcji. Tak więc w przypadku wieszania ręczników najwygodniej jest rozłożyć zworki pod kątem do ściany, aby były dostępne z obu stron; a po zawieszeniu wszystkiego, czego potrzebujesz, możesz obrócić je blisko ściany, aby grzejnik łazienkowy nie zajmował dodatkowej przestrzeni.

W niektórych modelach (z reguły elektrycznych, patrz „Typ”) zworki można obracać nie wszystkie naraz, ale pojedynczo lub w grupach.

Liczba zworek - elementów poziomych - przewidziana w konstrukcji grzejnika łazienkowego. To na nich umieszczane są ręczniki i inne rzeczy przeznaczone do suszenia; istnieją jednak modele, w których nie każdy skoczek się do tego nadaje. Faktem jest, że elementy poziome mogą znajdować się w grupach, w których odległość między nimi jest tak mała, że umieszczenie tam ręcznika jest bardzo trudne, jeśli nie niemożliwe. W takich grupach tylko górny mostek służy jako podpora, a reszta pełni rolę dodatkowych elementów grzejnych, zwiększając powierzchnię grzewczą i odpowiednio wydajność suszenia tkaniny. Ta cecha konstrukcyjna jest dość powszechna w modelach z dużą liczbą zworek - ponad 10.

Można powiedzieć, że teoretycznie im więcej swetrów - tym więcej rzeczy można powiesić na grzejniku łazienkowym; jednak w praktyce punkt ten w dużej mierze zależy od konstrukcji konkretnego modelu, a im więcej elementów poziomych, tym większe prawdopodobieństwo ich ułożenia w grupy. Należy również zwrócić uwagę na szerokość grzejnika łazienkowego, zgodnie z tym kryterium można je umownie podzielić na szerokie i wąskie.