Porównanie Metabo BASIC 280-50 W OF 50 l

sieć (230 V)

vs AirCast SB4/S-50.LB30A 50 l

sieć (230 V)

Kryterium podziału kompresorów według tego parametru jest to, czy do normalnej pracy urządzenia potrzebny jest olej.

- Olejowy. Kompresory wykorzystujące olej podczas pracy charakteryzują się wysoką żywotnością silnika (ze względu na fakt, że tarcie w ich mechanizmie jest zmniejszone ze względu na obecność smaru) i niższym poziomem hałasu niż te bezolejowe. Z drugiej strony są znacznie trudniejsze w utrzymaniu i droższe w eksploatacji. Zapasy oleju należy okresowo uzupełniać; a podczas pracy taka jednostka powinna znajdować się na płaskiej poziomej powierzchni. Ponadto w powietrzu wylotowym znajdują się drobne kropelki oleju. Dlatego urządzenia na bazie oleju słabo nadają się do niektórych rodzajów prac - na przykład w przemyśle spożywczym, gdzie takie zanieczyszczenia są niedopuszczalne, wymagane będzie zastosowanie specjalnych filtrów dokładnego oczyszczania.

- Bezolejowe. Główną zaletą modeli bezolejowych jest czystość dostarczanego powietrza – nie zawiera kropel oleju i w większości przypadków nie wymaga dodatkowego oczyszczania. To sprawia, że te kompresory są idealne do zastosowań medycznych, produkcji żywności i malowania. Ponadto są prostsze w konstrukcji (odpowiednio w naprawie), nie potrzebują smarowania i mogą pracować w prawie każdej pozycji. Z drugiej strony wysokie tarcie części znacznie zwiększa zużycie, co przekłada się na żywotność.

Sposób przeniesienia obrotów z wału silnika na mechanizm napędowy kompresora.

- Bezpośredni. W kompresorach z napędem bezpośrednim wał mechanizmu roboczego jest wyrównany bezpośrednio z wałem silnika - dlatego takie modele są również nazywane współosiowymi. Ich główną zaletą jest niski koszt ze względu na prostotę konstrukcji, a także niewielkie wymiary jednostki kompresora. Jednak ta prostota nie przekłada się na łatwość naprawy: jest bardzo prawdopodobne, że nawet przy niewielkiej awarii będziesz musiał zdemontować większość urządzenia. Ponadto ten wariant ma wysoki poziom hałasu, a prędkość obrotowa wału jest dość wysoka, co znacznie zużywa mechanizm roboczy. Bardzo trudno jest stworzyć wysokowydajny kompresor w oparciu o napęd bezpośredni, gdyż możliwości konstrukcyjne niekorzystnie wpływają na wydajność chłodzenia. Dlatego te modele są zwykle zaliczane do urządzeń z podstawowej półki cenowej o niskiej wydajności.

- Paskowy. Działanie tego napędu opiera się na wykorzystaniu dwóch kół pasowych (jedno na wale silnika, drugie na wale mechanizmu roboczego), połączonych paskiem napędowym. Jest bardziej obszerny, nieco bardziej złożony w konstrukcji i kosztuje więcej niż bezpośredni, lecz przewyższa go w wielu innych wskaźnikach. Przede wszystkim jest to wydajność: oddzielnie umieszczony silnik i mechanizm napędowy znacznie łatwiej chłodzi się, co pozwala na tworzenie kompresorów o niemal...dowolnej wydajności bez ryzyka przegrzania. Ponadto, ze względu na różnicę w średnicy kół pasowych, prędkość obrotowa wału mechanizmu roboczego jest mniejsza niż silnika, co dodatkowo zmniejsza nagrzewanie i ma pozytywny wpływ żywotność. Kompresory z napędem pasowym są łatwe w naprawie i konserwacji (ze względu na możliwość oddzielnego dostępu do silnika i mechanizmu), a ich poziom hałasu jest niski.

Ilość powietrza, jaką kompresor może obsłużyć w jednostce czasu; zwykle podawana jest w litrach na minutę. Wydajność, wraz z ciśnieniem (patrz niżej), jest jednym z najważniejszych parametrów: to właśnie ona decyduje o kompatybilności kompresora z jednym lub innym narzędziem pneumatycznym.

Warto wybierać model według tego wskaźnika w taki sposób, aby kompresor mógł zapewnić poprawne działanie wszystkich narzędzi, które mogą być podłączone jednocześnie. Zużycie powietrza jest zwykle określone w charakterystyce każdego narzędzia i dość łatwo jest obliczyć całkowite zapotrzebowanie. Jednak ze względu na cechy konstrukcyjne kompresor musi mieć pewien margines wydajności; konkretna wartość zależy od kilku niuansów.

Chodzi o to, że niektóre firmy podają dla swoich jednostek wydajność na wejściu (ile powietrza dostarcza się na narzędzie), a inne - na wyjściu (ile powietrza zasysa kompresor). Ponieważ żaden kompresor nie jest idealny, część powietrza jest nieuchronnie tracona podczas procesu sprężania, więc ilość na wyjściu będzie zawsze mniejsza niż na wejściu. W związku z tym, jeśli w specyfikacji podano wydajność na wyjściu, zalecany jest margines 10-20%, a jeśli na wejściu - 35-40%.

Istnieją również bardziej skomplikowane metody, które pozwalają dokładniej określić wymaganą wydajność, w zależności od cech konkretnych narzędzi; można je znaleźć w dedykowanych źródłach.

Maksymalne ciśnienie generowane przez kompresor podczas pracy. Parametr ten, podobnie jak wyżej opisana wydajność, jest bardzo ważny przy doborze kompresora do konkretnego narzędzia pneumatycznego: konieczne jest, aby ciśnienie nominalne nie było niższe niż ciśnienie robocze narzędzia. Jednocześnie wysokie ciśnienie nie stanowi problemu - można je zredukować za pomocą odpowiedniego regulatora na reduktorze.

Większość nowoczesnych kompresorów ma ciśnienie 8 bar, co jest wystarczające dla większości narzędzi pneumatycznych. Jednostki 6 bar należą do poziomu podstawowego, ich głównym przeznaczeniem są prace malarskie, gdzie nie jest wymagane wysokie ciśnienie. Istnieją również warianty na 10 barów, a nawet więcej - z reguły należą one do modeli specjalistycznych i odpowiednio kosztują. Dlatego warto szukać agregatu wysokociśnieniowego tylko wtedy, gdy parametr ten jest krytyczny dla planowanej pracy (np. jeśli potrzebujesz kompresora do montażu opon).

Przy doborze w oparciu o ciśnienie nominalne, należy koniecznie wziąć pod uwagę, że maksymalne dopuszczalne ciśnienie w zbiorniku jest zwykle wskazywane jako nominalne. Rzeczywiste ciśnienie wytwarzane przez kompresor na wyjściu jest najczęściej nieco mniejsze, wynika to z pewnych cech konstrukcyjnych. Dla najpopularniejszych ciśnień nominalnych - 8 i 10 bar - rzeczywiste wartości są zwykle o 2 bary mniejsze, tj. 6 i 8 barów.

Moc silnika, zamontowanego w kompresorze. Nie jest to główny parametr przy ocenie sprawności urządzenia – tutaj decydującą rolę odgrywają osiągi i ciśnienie nominalne (patrz wyżej), a silnik dobierany jest w taki sposób, aby jego moc była wystarczająca do zapewnienia deklarowanej specyfikacji. Jednak wskaźnik ten nadal ma wartość praktyczną: w kompresorach z silnikiem elektrycznym (obecnie stanowią większość; patrz „Rodzaj silnika”) moc silnika określa całkowite zużycie energii przez urządzenie, a także wymagania dotyczące sieci elektrycznej, do której planuje się go podłączać (więcej szczegółów w punkcie „Napięcie sieci”). Ponadto musi być znana moc silnika (niezależnie od jego typu), aby obliczyć optymalną wartość osiągów według specjalnych formuł.

W przypadku silników spalinowych moc jest tradycyjnie wyrażana w koniach mechanicznych (KM); możesz przeliczyć ją na waty w ten sposób: 1 KM = 735 W.

Prędkość obrotowa wału silnika kompresora podczas normalnej pracy. Parametr ten z reguły nie wpływa na wydajność jednostki - głównymi wskaźnikami są nadal wydajność i ciśnienie nominalne (patrz wyżej). Jednocześnie pozwala ocenić cechy konstrukcyjne kompresora i jego trwałość. Faktem jest, że wyższa prędkość obrotowa pozwala na zastosowanie dość prostych i niedrogich mechanizmów roboczych, lecz zwiększa zużycie części ruchomych i skraca żywotność. Dlatego model o niższej prędkości prawdopodobnie będzie kosztował więcej niż wersja „wysokoobrotowa”, ale będzie służył dłużej (przy pozostałych parametrach równych - wydajność, ciśnienie, typ napędu, konstrukcja; patrz wszystko powyżej).

Liczba cylindrów przewidziana w konstrukcji kompresora; z definicji jest określana tylko dla modeli tłokowych (patrz "Typ kompresora"). Ta cecha jest związana przede wszystkim ze wskaźnikami wydajności (patrz powyżej). Na przykład wartości powyżej 400 l/min wśród jednostek jednocylindrowych są raczej rzadkimi wyjątkami; dlatego jeśli szukasz wysokowydajnego kompresora tłokowego, warto przyjrzeć się modelom wielocylindrowym. Drugim zastosowaniem dla kilku cylindrów jest wielostopniowy schemat pracy (patrz "Liczba stopni").

Maksymalny poziom hałasu wytwarzanego przez kompresor podczas pracy. Przy ocenie należy pamiętać, że decybel używany do oceny hałasu nie jest wartością bezwzględną. W praktyce oznacza to, że hałasy na przykład 20 dB i 40 dB różnią się poziomem nie o dwa razy, lecz o 100 - dokładnie ta krotność odpowiada różnicy 20 dB; dwukrotny wzrost odpowiada wzrostowi o 3 dB. Dlatego do oceny poziomu hałasu warto odnieść się przede wszystkim do tabel porównawczych. Dla wartości występujących we współczesnych kompresorach ta tabela wyglądałaby mniej więcej tak:

70 dB - głośne rozmowy w odległości ok. 1 m;
75 dB - krzyk;
80 dB - silnik motocyklowy z tłumikiem;
85 dB - głośny krzyk;
90 dB - wagon pociągu towarowego w odległości 5-7 m;
95 dB - hałas wewnątrz wagonu metra.

W każdym razie, im niższy poziom hałasu wytwarzanego przez urządzenie, tym wygodniejsze jego użytkowanie, tym mniej ono „bije w uszy" i zwiększa głośność całego zestawu działających narzędzi.

Poziom ciśnienia akustycznego w decybelach w określonej odległości między źródłem hałasu a uchem operatora kompresora. Z uwagi na to, że w bezpośrednim sąsiedztwie kompresora nie pracują ludzie, parametr przyda się do oceny poziomu hałasu na odległość. Najczęściej jest mierzony w odległości 7 m od pracującej instalacji, rzadziej w odległości 1 m.