Porównanie odtwarzaczy multimedialnych

- Odtwarzacz multimedialny. Inteligentne dekodery z preinstalowanym systemem operacyjnym do wzmocnienia „inteligentnego” komponentu wyświetlacza podłączanego, niezależnie od tego, czy jest to stary telewizor CRT, czy monitor komputerowy z odpowiednim zestawem interfejsów. Odtwarzacz multimedialny przekształca każdy zwykły telewizor w kategorię „inteligentnego” i rozszerza zakres możliwości dostępnych w wielu modelach nowoczesnych inteligentnych telewizorów. Zdecydowana większość dekoderów do telewizorów działa pod kontrolą systemu operacyjnego Android i jego modyfikacji. W efekcie została wydana ogromna lista kompatybilnych aplikacji dla tego typu urządzeń, które zapewniają dostęp do sieciowych magazynów filmów i seriali, odpowiadają za oglądanie transmisji strumieniowych, działanie przeglądarki, klientów sieci społecznościowych itp. Odtwarzacze multimedialne z potężnym elektronicznym wypełnieniem” obsługują każdy rodzaj treści i grają w gry wymagające dużej ilości zasobów. Inteligentne dekodery są dostępne w rozmiarach od małych do dużych: niektóre z nich są nie do odróżnienia od zwykłego dysku flash USB, podczas gdy inne mogą być wykonane w dość dużej obudowie z wystającymi „rogami” anten Wi-Fi.

- Tuner TV. Oddzielne urządzenie do odbioru programów telewizyjnych z cyfrowej sieci nadawczej i przesyłania ich na ekran telewizora lub inny odpowiedni wyświetlacz za pośrednictwem wyjść wideo i audio. Odbiornik zewnętrzny przyda się w p...rzypadku starszych telewizorów, które nie są wyposażone we wbudowany tuner, a telewizor nie obsługuje żądanego formatu transmisji telewizyjnej. Nadawanie programów w postaci cyfrowej jest głównym, jednak bynajmniej nie jedynym zadaniem większości odbiorników telewizyjnych. Duża część z nich jest w stanie zapisać transmisje na dysku flash USB, odtwarzać z niego pliki audio i wideo oraz odczytywać popularne formaty plików z kart pamięci. Zaawansowane przykłady tunerów TV mogą łączyć się z Internetem i wykorzystywać do odbierania treści multimedialnych online.

- Tuner do komputera. Urządzenia przeznaczone do oglądania telewizji na komputerze. Wśród nich można wyróżnić dwa główne typy: zewnętrzne tunery do komputera, podłączane przez USB, i wewnętrzne, instalowane w gnieździe PCI-E jako karta rozszerzeń. Pierwsza opcja z reguły charakteryzuje się minimalnym wyposażeniem, jednak takich urządzeń można używać z prawie każdym komputerem, od wydajnej stacji roboczej na biurku po ultrakompaktowy laptop. Tunery wewnętrzne można uzbroić w wiele wejść i wyjść, natomiast nadają się one tylko do komputerów stacjonarnych, których obudowa umożliwia demontaż i instalację dodatkowych kart. Zauważ, że w obu przypadkach zestaw natywnych funkcji tunera do komputera jest zwykle dość skromny. Ale nie można tego nazwać wadą: wiele dodatkowych funkcji (na przykład IPTV lub nagrywanie wideo) jest łatwiejszych do wdrożenia bezpośrednio przez komputer.

- Tuner do telefonu komórkowego. Rzadka kategoria urządzeń do nadawania programów telewizyjnych cyfrowej siatki nadawczej na ekranie mobilnych gadżetów. Tunery TV tego typu podłącza się do smartfona lub tabletu za pośrednictwem portu microUSB lub USB C. Często odbierają one sygnały nadawcze DVB-T2. Aby wyświetlić obraz z tunera, musisz zainstalować odpowiednią aplikację mobilną na swoim telefonie. Tunery do smartfonów nie są szeroko stosowane.

- Karta przechwytująca. Kasta specjalistycznego sprzętu do przechwytywania strumienia audio i wideo przez odpowiednie interfejsy połączeniowe i przesyłania go do komputera w celu nagrywania lub organizowania strumieni. Karta przechwytująca przyda się podczas wdrażania transmisji na żywo na Twitchu lub nagrywania Letsplay na YouTube. Taki sprzęt rzadko jest wyposażony we własne napędy i sloty na nie – zazwyczaj jest przeznaczony do nagrywania wideo z wykorzystaniem zasobów komputera.

- Moduł CAM. CAM to skrót od angielskiego wyrażenia „Conditional-access module”, tj. „Moduł dostępu warunkowego”. Takie moduły są wykorzystywane w sieciach operatorów telewizji kablowej i satelitarnej telewizji cyfrowej jako element systemu nadawania kodowanego: w module CAM zainstalowana jest karta inteligentna, wydawana abonentowi przez dostawcę usług kablowych lub satelitarnych, a sam moduł razem z kartą jest podłączany do tunera TV, najczęściej w standardzie PCMCIA. Abonent otrzymuje możliwość oglądania określonych kanałów, w zależności od konkretnych ustawień karty. Urządzenia tego typu nie są samodzielnymi tunerami - są jedynie dodatkowymi akcesoriami wymaganymi do działania w niektórych sieciach telewizyjnych. Przy zakupie należy pamiętać, że nowoczesne moduły CAM wykorzystują kilka różnych systemów kodowania i nie wszystkie takie akcesoria można przeprogramować. Najlepiej wybrać moduł dla konkretnej karty inteligentnej.

Standardy telewizji cyfrowej obsługiwane przez urządzenie.

Przypomnijmy, że nadawanie cyfrowe ma wiele zalet w porównaniu z nadawaniem analogowym: umożliwia przesyłanie obrazów o wysokiej rozdzielczości i dźwięku wielokanałowego, a także zapewnia wiele dodatkowych funkcji, które nie są dostępne w przypadku „analogowego”. Ponadto poziom sygnału w „cyfry” prawie nie ma wpływu na jakość odbioru: obraz i dźwięk są albo w pełnej jakości, albo (jeśli sygnał jest krytycznie osłabiony) całkowicie znikają. Obecnie najistotniejszymi standardami nadawania cyfrowego są naziemne DVB-T i DVB-T2, kablowy DVB-C oraz satelitarny DVB-S i DVB-S2. Oto ich główne cechy:

- DVB-T (naziemna). Europejski standard nadawania. Jest to stosunkowo rzadkie ze względu na rozpowszechnienie bardziej zaawansowanego standardu DVB-T2. Dlatego warto kupić tuner DVB-T, jeśli masz pewność, że takie nadawanie jest dostępne w Twoim regionie. Należy również zauważyć, że w ramach DVB-T używane są 2 standardy nadawania - MPEG-2 i MPEG-4; kompatybilność tunera i standardu powinna być również wyjaśniona osobno, w przeciwnym razie istnieje ryzyko pozostawienia bez telewizji nawet w obszarze nadawania cyfrowego. Jednak wiele nowoczesnych modeli może współpracować z obiema opcjami.

— DVB-T2 (naziemna). Europejski standard nadawa...nia, który zastąpił DVB-T. Zapewnia wyższą przepustowość i większą odporność na zakłócenia; nie jest kompatybilny z oryginalnym DVB-T, ale nie jest to poważna wada: w większości krajów Europy i przestrzeni postsowieckiej nadawanie cyfrowe odbywa się dokładnie zgodnie ze standardem DVB-T2.

— DVB-C (kabel). Europejski standard nadawania cyfrowego w sieciach kablowych. Pomimo pojawienia się bardziej zaawansowanego standardu DVB-C2, jest on nadal szeroko stosowany przez dostawców telewizji kablowej: przepustowość DVB-C pozwala na transmisję wideo w rozdzielczościach do Full HD i dźwięku wielokanałowego, a sprzęt tego standardu jest stosunkowo niedrogi.

— DVB-S, DVB-S2 (satelita). Standardy nadawania cyfrowego za pośrednictwem satelitów komunikacyjnych; pierwotnie opracowany przez europejskich specjalistów, ale używany na całym świecie. DVB-S2 jest właściwie rozwinięciem i ulepszeniem DVB-S, tunery DVB-S2 mogą również pracować z sygnałem w oryginalnym formacie DVB-S. W związku z tym nowoczesne tunery telewizyjne mogą zapewnić zarówno dwa oddzielne odbiorniki satelitarne, jak i jeden moduł obsługujący oba te standardy jednocześnie; przed zakupem ten niuans należy wyjaśnić osobno (zwłaszcza jeśli typ tunera satelitarnego jest oznaczony jako „DVB-S / S2” w charakterystyce).

- Wi-Fi to technologia wykorzystywana do bezprzewodowego łączenia się z sieciami komputerowymi oraz do bezpośredniego łączenia urządzeń. W odtwarzaczach multimedialnych, tunerach i urządzeniach do przechwytywania wideo może służyć zarówno do dostępu do Internetu lub sieci LAN za pośrednictwem routera bezprzewodowego, jak i do komunikacji ze smartfonem, tabletem itp. Również na tej technologii są oparte funkcje AirPlay, Chromecast i Miracast. Konkretny zestaw funkcji Wi-Fi należy wyjaśnić osobno; tutaj zauważamy, że ten punkt może również określać konkretną obsługiwaną wersję takiego połączenia. Oto główne aktualne opcje:

• Wi-Fi 5 (802.11ac). Jeden z najnowszych (na rok 2020) standardów. Wykorzystuje pasmo 5 GHz (mniej przeciążone niż wcześniejsze pasmo 2,4 GHz), aby zapewnić niezawodność i niskie opóźnienia; a prędkość może osiągnąć 6,77 Gb/s z wieloma antenami i 1,69 Gb/s dla pojedynczej anteny.
• Wi-Fi 4 (802.11n). Poprzednik opisanego powyżej Wi-Fi 5, pierwszy standard, w którym wprowadzono pasmo 5 GHz – tutaj jest ono używane wraz z tradycyjnym 2,4 GHz i nie jest obsługiwane przez niektóre urządzenia z Wi-Fi 4. Prędkość wynosi do 600 Mb/s.

Należy pamiętać, że oprócz bezpośrednio deklarowanego standardu Wi-Fi, centrum multimedialne, odbiorniki cyfrowe i urządzenia do przechwytywania wideo zwykle zapewniają wsparcie dla wcześniejszych wersji - dla maksymalne...j kompatybilności z różnymi urządzeniami.

Obsługa IPTV - nadawania przez protokół IP za pomocą sieci komputerowych (w tym Internetu).

Podkreślamy, że tej funkcji nie należy mylić z telewizją internetową: w rzeczywistości IPTV jest rodzajem telewizji kablowej, w której do transmisji sygnału używany jest sprzęt sieciowy, a nie kabel antenowy. Pod innymi względami IPTV i telewizja kablowa są całkowicie podobne: nadawanie odbywa się za pośrednictwem operatora; wybór kanałów jest ograniczony zasięgiem prezentowanym przez operatora; za dostęp mogą zostać naliczone dodatkowe opłaty. Jednocześnie możliwości IPTV są znacznie szersze niż w przypadku tradycyjnej transmisji kablowej. Na przykład większość specjalistycznych aplikacji posiada funkcję Time Shift (patrz poniżej); każdy fragment ostatnio oglądanej transmisji można obejrzeć ponownie; ponadto często dostępna jest również możliwość przewinięcia programu na chwilę przed rozpoczęciem oglądania (jeśli włączyłeś taki telewizor później, niż by się chciało). Mogą być dostępne inne funkcje zapewniające dodatkową wygodę, takie jak listy ulubionych kanałów, blokada rodzicielska itp.

HDMI to najpopularniejszy nowoczesny interfejs dla treści HD i dźwięku wielokanałowego. Dzięki temu połączeniu sygnały wideo i audio przesyłane są jednym kablem, a przepustowość w najnowszych wersjach ( HDMI 2.0 i HDMI 2.1) jest wystarczająca do pracy z rozdzielczością UltraHD i jeszcze wyższą. Prawie każdy nowoczesny ekran (telewizor, monitor itp.) z obsługą HD ma co najmniej jedno wejście HDMI, więc większość odtwarzaczy multimedialnych i odbiorników telewizyjnych ma tego typu wyjście. Istnieją jednak również modele bez HDMI – są to w większości przestarzałe lub najtańsze rozwiązania, wykorzystujące wyłącznie analogowe interfejsy wideo. Istnieją również modele dla kilku HDMI i w większości przypadków jeden z tych portów jest przeznaczony dla sygnału wejściowego, podczas gdy porty HDMI różnią się wersją.

- wersja 1.4. Wersja zaprezentowana jeszcze w 2009 roku, ale do dziś nie tracąca popularności. Obsługuje wideo 4K (4096x2160) przy 24 kl./s i Full HD przy 120 kl./s; ta ostatnia umożliwia między innymi przesyłanie wideo 3D za pośrednictwem takiego interfejsu. Oprócz oryginalnej wersji 1.4 istnieją również ulepszone wersje v 1.4a i v 1.4b, w których możliwości pracy z 3D zostały dodatkowo rozszerzone.

- wersja 2.0. Wersja wydana w 2013 roku. Wprowadził m.in. możliwość pracy z wideo 4K z prędkością do 60 kl./s, kompatybilność z ultraszerokim formatem 21:9, a...także obsługę do 32 kanałów i 4 strumieni audio jednocześnie. Obsługa HDR nie była pierwotnie przewidziana w tej wersji, ale została wprowadzona w aktualizacji v 2.0a i dalej rozszerzona w v 2.0b; odtwarzacze multimedialne z tej kategorii mogą obsługiwać zarówno oryginalną wersję 2.0, jak i jedną z ulepszonych.

- wersja 2.1. Przykładowa wersja 2017, znana również jako HDMI Ultra High Speed. Rzeczywiście, zapewnia bardzo solidną przepustowość, umożliwiając pracę nawet z wideo 10K z prędkością 120 kl./s; ponadto wprowadzono szereg ulepszeń w obsłudze HDR. Należy pamiętać, że pełne wykorzystanie HDMI v 2.1 jest możliwe tylko przy użyciu specjalnego kabla, jednak funkcje wcześniejszych wersji pozostają dostępne przy użyciu zwykłych przewodów.

- Wyjście AV. Wyjście analogowe do transmisji wideo i dźwięku. Wcześniej, ze względu na duże wymiary sprzętu, składało się z 3 gniazd RCA i było odpowiednio podłączane do telewizora. Teraz urządzenia stały się bardziej kompaktowe i nie mogą pochwalić się wolnym miejscem na obudowie. Dlatego wyjście AV to pojedyncze gniazdo słuchawkowe, do którego jest już podłączony trójnik (warto sprawdzać dostępność w pakiecie). Ponieważ wszystkie komponenty sygnału wideo przechodzą przez ten sam kabel, jakość obrazu i odporność na zakłócenia są niskie.

Wejście do podłączenia anteny zewnętrznej do odbioru programów telewizyjnych. Musi być domyślnie obecne we wszystkich tunerach telewizyjnych.

Zestaw kodeków wideo obsługiwanych przez urządzenie.

Kodek to skrót od „Coder-DECoder” – w danym przypadku odnosi się do formatu używanego do kodowania cyfrowego wideo podczas przechowywania/transmisji i dekodowania podczas odtwarzania (bez kodowania dane wideo zajęłyby nieuzasadnioną ilość miejsca). Nie warto mylić tego parametru z formatem plików wideo: różne pliki tego samego formatu mogą być zakodowane z różnymi kodekami, a jeśli odpowiedni kodek nie jest obsługiwany przez odtwarzacz, odtwarzanie wideo będzie niemożliwe, nawet jeśli sam format pliku odpowiada możliwościom urządzenia. W modelach z obsługą telewizji online (patrz „Funkcje i możliwości”) ten niuans określa również kompatybilność z konkretną transmisją: ogólny format transmisji jest wskazywany dokładnie na podstawie użytego do tego kodeka.

Ogólnie rzecz biorąc, współczesne urządzenia zwykle mają dość obszerne zestawy kodeków, a odtwarzanie wideo zwykle nie stanowi problemu; w ostateczności możesz użyć specjalnych programów do konwersji plików. Jeśli chodzi o konkretne kodeki (jednym z najbardziej zaawansowanych jest H.265, popularny jest też kodek AV1), szczegółowe dane na ich temat można znaleźć w dedykowanych źródłach, jednak przy zwykłym użytkowaniu z odtwarzaczy multimedialnych takie szczegóły nie są potrzebne.

Urządzenie posiada własny ekran zewnętrzny. Taki wyświetlacz ma niewielkie wymiary i pełni rolę pomocniczą, można na nim wyświetlać różne dodatkowe informacje: tryb pracy, wybrany nośnik, nazwę i lokalizację pliku, czas odtwarzania itp.