Porównanie Apple iPad Pro 11 2020 128 GB vs Apple iPad Pro 12.9 2018 64 GB

— Przekątna wyświetlacza. Przekątna ekranu; tradycyjnie podawana w calach. Większe ekrany są łatwe do oglądania i dotykania. Z drugiej strony parametr ten ma bezpośredni wpływ na wymiary, pobór mocy oraz cenę całego tabletu (wzrost kosztu często wiąże się z tym, że większy ekran również wymaga wyższej rozdzielczości). Rzadkie ptaki z rodziny współczesnych tabletów mają 7-calowe ekrany; wiele z nich wygląda jak nieco powiększone smartfony. Przekątne 8 cali i 9 cali zaliczamy do podstawowych. 10-calowa i 11-calowa przekątna to całkiem soldiny wskaźnik jak na tablet konsumencki; ekrany o przekątnej 12 cali, 13 cali, 14 cali i więcej są typowe głównie dla modeli profesjonalnych.

— Rozdzielczość. Rozdzielczość ekranu tabletu - rozmiar matrycy w punktach (pikselach) w poziomie i w pionie. Ze względu na ten parametr ekrany we współczesnych tabletach tradycyjnie dzielą się na trzy kategorie: HD, Full HD, 2K i więcej. Im wyższa rozdzielczość wyświetlacza, tym wyraźniejszy, bardziej szczegółowy i gładszy obraz, który może on wyświetlić. Wysoka rozdzielczość jest szczególnie ważna w przypadku wyświetlaczy o dużej przekątnej. Je...dnocześnie wpływa to znacząco na koszty - zarówno ze względu na wysoką cenę samych ekranów, jak i ze względu na zwiększone wymagania dotyczące wydajności systemu.

— PPI. Skrót od „points per inch”, tj. „piksele na cal”. Parametr ten określa, ile pikseli znajduje się na 1-calowej (2,54 cm) linii narysowanej poziomo lub pionowo na ekranie; zależy to bezpośrednio od rozdzielczości i rozmiaru wyświetlacza. Ogólnie rzecz biorąc, im wyższa wartość PPI, tym wyraźniejszy, płynniejszy i odpowiednio wysokiej jakości obraz będzie na ekranie. A przy określonej gęstości pikseli ludzkie oko zazwyczaj przestaje rozróżniać poszczególne punkty, postrzegając całkowicie wygładzony obraz.

— Rodzaj matrycy. Technologia, za pomocą której wykonany jest wyświetlacz tabletu PC. Obecnie używane są matryce następujących rodzajów:

• — TN Film (Twisted Nematic+Film). Najstarsza ze współczesnych technologii produkcji ekranów ciekłokrystalicznych. Takie matryce mają krótki czas reakcji, jednak mają małe kąty widzenia i zapewniają stosunkowo niską jakość obrazu. Przez pewien czas były dość popularne ze względu na niski koszt, jednak dziś prawie zniknęły ze sceny dzięki opracowaniu i obniżeniu kosztów bardziej zaawansowanych technologii.
• — IPS (In Plane Switching). Takie matryce charakteryzują się doskonałym odwzorowaniem kolorów oraz szerokimi kątami widzenia. Początkowo miały dość długi czas reakcji i były drogie, lecz technologia nie stoi w miejscu - ulepszone wersje IPS są „szybsze" i niedrogie. Dzięki temu tego typu matryce spotyka się we wszystkich typach tabletów, nawet wśród budżetowych urządzeń.
• — PLS (Plane to Line Switching). Rodzaj matrycy opracowany przez inżynierów Samsunga jako niedroga i wyższej jakości alternatywa dla oryginalnej IPS, o zwiększonej jasności i kontraście. Z wielu powodów stosowany jest głównie w urządzeniach ze średniej i wyższej półki cenowej.
• — LTPS (Low Temperature Poly Silicon). Technologia produkcji wyświetlaczy TFT z wykorzystaniem krzemu. Wskaźniki jasności, kontrastu i kątów widzenia są na poziomie ekranów wykonanych w oparciu o IPS. Kluczową cechą tej technologii jest możliwość osadzenia elektroniki sterującej bezpośrednio w ekranie, przy jednoczesnym zachowaniu lekkości i cienkości wyświetlaczy. Ta technologia jest dość droga w produkcji, jednak ze względu na to, że do sterowania obrazem nie trzeba używać dodatkowych chipów, cena urządzeń końcowych jest na akceptowalnym poziomie.
• — MVA. Skrót od „Multi-domain Vertical Alignment". Jedna z najpopularniejszych obecnie technologii VA. Jest to rodzaj przejściowej opcji między TN-Film a IPS (patrz wyżej), łączący szereg zalet obu typów. Z jednej strony matryce MVA zapewniają dość wysoką jakość odwzorowania barw i głęboką czerń, z drugiej strony czas reakcji w nich jest niewiele niższy niż w TN-Film. Jednocześnie takie ekrany nie są pozbawione wad: przy ściśle prostopadłym widoku czarne odcienie mogą się „rozmywać” i łączyć, a balans kolorów jako całość w znacznym stopniu zależy od kąta patrzenia. Nie jest szeroko stosowany w tabletach.
• — AMOLED. Skrót od „Active Matrix Organic Light Emitting Diode”, czyli aktywna matryca oparta na organicznych diodach elektroluminescencyjnych. W odróżnieniu od większości innych rodzajów ekranów, matryca AMOLED sama jest źródłem światła i nie wymaga osobnego podświetlenia, co znacznie ogranicza zużycie energii. Jednocześnie takie ekrany charakteryzują się wysokiej jakości kontrastem i odwzorowaniem barw, a obraz na nich jest dobrze widoczny nawet w jasnym świetle otoczenia. Głównymi wadami AMOLED-ów są złożoność produkcji (w rezultacie wysoka cena), a także tendencja do nierównomiernego zużycia („wypalania”) pikseli podczas długotrwałej pracy przy wysokiej jasności, co może zakłócać odwzorowanie barw. Z drugiej strony bardzo trudno jest doprowadzić wyświetlacz do takiego zużycia, a producenci matryc AMOLED nieustannie pracują nad nowymi modyfikacjami technologicznymi, mającymi na celu wyeliminowanie tych niedociągnięć.
• — Super AMOLED. Zmodyfikowana i ulepszona wersja technologii AMOLED stworzona przez firmę Samsung; firma LG produkuje takie ekrany pod marką Ultra AMOLED. Jednym z kluczowych ulepszeń tej technologii jest to, że w ekranach Super AMOLED warstwa dotykowa jest osadzona bezpośrednio w wyświetlaczu (zamiast być oddzielna). Miało to pozytywny wpływ zarówno na jakość odwzorowania barw i jasność obrazu, jak i na dokładność i szybkość działania czujników. Ponadto ekrany tego rodzaju są o 20% jaśniejsze niż oryginalny AMOLED, o 80% mniej odblaskowe i zużywają o 20% mniej energii.
• — Super Clear TFT. Technologia stworzona przez Samsunga we współpracy z Sony jako alternatywa dla wyświetlaczy Super AMOLED (zapotrzebowanie na które było tak duże, że producenci po prostu nie mieli wystarczających mocy, aby wyprodukować wymaganą ilość). Stworzona na podstawie zwykłej TFT z pewnymi ulepszeniami i dodatkami; pod względem jakości obrazu jest nieco gorsza od Super AMOLED, jednak niewiele, natomiast produkcja Super Clear TFT jest znacznie tańsza i łatwiejsza.
• - OLED. Różne rodzaje matryc opartych na organicznych diodach elektroluminescencyjnych. Pod względem takich funkcji, jak odwzorowanie barw, kontrast, zużycie energii, takie ekrany są podobne do opisanych powyżej AMOLED; różnice mogą wynikać z drobnych szczegółów technologicznych. Generalnie wyświetlacze OLED są dość zaawansowane, spotyka się je głównie w high-endowych modelach tabletów. Główne wady ekranów OLED to wysoka cena (która jednak stale spada wraz z rozwojem i udoskonalaniem technologii), a także podatność pikseli organicznych na wypalanie się przy transmisji statycznych obrazów przez długi czas lub obrazów ze statycznymi elementami (panel powiadomień, przyciski ekranowe itp.).

— Częstotliwość odświeżania. Maksymalna częstotliwość odświeżania wyświetlacza, innymi słowy, najwyższa liczba klatek efektywnie wyświetlanych na ekranie w ciągu trwania jednej sekundy. Im wyższy wskaźnik ten, tym płynniejszy i gładszy obraz, tym mniej zauważalny jest „efekt pokazu slajdów” i rozmycie obiektów podczas poruszania się na ekranie. Jednocześnie należy pamiętać, że częstotliwość odświeżania 60 Hz, obsługiwana przez prawie każdy współczesny tablet, jest w zupełności wystarczająca do większości zadań; nawet filmy w wysokiej rozdzielczości rzadko używają obecnie dużej liczby klatek na sekundę. Dlatego częstotliwość odświeżania w naszym katalogu jest specjalnie określona głównie dla ekranów zdolnych dostarczyć więcej niż 60 Hz. Jednakże wysoka częstotliwość odświeżania — 90 Hz, 120 Hz, 144 Hz — może być przydatna w grach i niektórych innych zadaniach, a także poprawia ogólne wrażenia z interfejsu systemu operacyjnego i aplikacji - ruchome elementy w takich interfejsach poruszają się maksymalnie płynnie i bez rozmycia.

— HDR. Technologia pozwalająca rozszerzyć zakres dynamiki ekranu. W tym przypadku mamy na myśli zakres jasności – mówiąc najprościej, obecność HDR pozwala na wyświetlanie na ekranie jaśniejszej bieli i ciemniejszej czerni niż na wyświetlaczach bez wsparcia tej technologii. W praktyce daje to zauważalny wzrost jakości obrazu: poprawia się nasycenie i wierność odwzorowania poszczególnych barw, a szczegóły w bardzo jasnych lub bardzo ciemnych obszarach kadru nie „topią się” w bieli czy czerni. Wszystkie te zalety stają się jednak zauważalne dopiero wtedy, gdy odtwarzana treść jest oryginalnie nagrana w HDR. Obecnie stosuje się kilka odmian tej technologii, oto ich cechy:

• HDR10. Historycznie pierwszy z konsumenckich formatów HDR, dziś jest niezwykle popularny: w szczególności jest obsługiwany przez prawie wszystkie usługi przesyłania strumieniowego z treścią HDR i jest standardowo używany do takich treści na płytach Blu-ray. Zapewnia 10-bitową głębię kolorów (ponad miliard odcieni). Jednocześnie na urządzeniach wyposażonych w tę technologię można odtwarzać także treści w formacie HDR10+ (patrz niżej) – z tą różnicą, że ich jakość będzie ograniczona możliwościami oryginalnego HDR10.
• HDR10+. Ulepszona wersja HDR10. Przy tej samej głębi kolorów (10 bitów) wykorzystuje tzw. metadane dynamiczne, które pozwalają na przesyłanie informacji o głębi kolorów nie tylko dla grup po kilka klatek, ale także dla pojedynczych klatek. Dzięki temu uzyskano dodatkową poprawę oddawania barw.
• Dolby Vision. Zaawansowany standard stosowany szczególnie w kinematografii profesjonalnej. Pozwala uzyskać głębię kolorów na poziomie 12 bitów (prawie 69 miliardów odcieni), wykorzystuje wspomniane powyżej dynamiczne metadane, a także umożliwia transmisję dwóch opcji obrazu jednocześnie w jednym strumieniu wideo - HDR i normal (SDR). Jednocześnie Dolby Vision bazuje na tej samej technologii co HDR10, dlatego we współczesnej elektronice format ten często łączony jest z HDR10 lub HDR10+.

— Szkło Gorilla Glass. Specjalne szkło hartowane stosowane do pokrywania wyświetlaczy we współczesnych gadżetach, w tym w tabletach. Wyróżnia się zwiększoną odpornością na zarysowania i uderzenia; jednak specyficzne właściwości powłoki Gorilla Glass zależą od jej wersji. Parametr ten może również być określony w specyfikacji tabletu; oto najbardziej aktualne obecnie wersje:

• Gorilla Glass v3. Wydana w 2013 roku, nadal jednak znajduje się we współczesnych urządzeniach. Wynika to przede wszystkim z wyjątkowej odporności na zarysowania: według tego wskaźnika trzecia wersja „goryla” pozostała niedościgniona aż do 2020 roku (a Gorilla Glass Victus, która posiada pierwszeństwo, na razie prawie nie jest używana w tabletach).
• Gorilla Glass v4. Powłoka stworzona w 2014 roku. Główny nacisk w rozwoju położono na odporność na uderzenia, dzięki czemu wskaźnik ten w porównaniu z poprzednią wersją podwoił się (przy grubości szkła tylko 0,4 mm). Ale odporność na zarysowania nieznacznie się zmniejszyła.
• Gorilla Glass v5. Wersja wprowadzona w 2016 roku. Odporność na uderzenia w porównaniu do swojego poprzednika wzrosła 1,8-krotnie, dzięki czemu takie szkło pozostaje nienaruszone w 100% przypadków upadku z wysokości 1,2 m (na płaską, twardą powierzchnię) oraz w 80% przypadków upadku z wysokości 1,6 m. Również odporność na zarysowania nieznacznie się poprawiła, jednak ten materiał nadal nie jest dobry jak v3.
• Gorilla Glass v6. Wersja 2018 roku z naciskiem na poprawę odporności na uderzenia. Dwukrotnie mocniejsza niż wersja piąta, gwarantuje odporność na pojedyncze upadki z wysokości 1,6 m i wielokrotne (do 15 razy z rzędu) z wysokości 1 m.
• Gorilla Glass Victus. Po v3 jest to pierwsza wersja Gorilla Glass, w której twórcy zwrócili równie dużą uwagę na odporność na zarysowania, co na ochronę przed uderzeniami. Szkło Victus zadebiutowało w 2020 roku. Odporność na uderzenia deklarowana jest na poziomie 2 m przy pojedynczym upadku i 1 m przy wielokrotnym (do 20 razy z rzędu).
• Gorilla Glass Victus+. Ulepszona modyfikacja szkła ochronnego Gorilla Glass Victus, wydana w 2022 roku. Zbliżona do ceramiki pod względem odporności na zarysowania. Czyli według skali twardości mineralogicznej Mohsa szkło zaczyna rysować się już na poziomie 7/10, podczas gdy oryginalna wersja Victus rysuje się na poziomie 6/10.

Nazwa modelu procesora zamontowanego w tablecie.

Procesor jest „sercem” urządzenia. To on jest odpowiedzialny za wykonywanie wszystkich operacji obliczeniowych niezbędnych do normalnej pracy tabletu i w dużej mierze decyduje o ogólnej wydajności. Znając nazwę konkretnego modelu procesora, można łatwo wyszukać szczegółowe informacje na jego temat, m.in. porównać z innymi modelami.

Najpopularniejsze obecnie układy to Qualcomm(w szczególności topowe rozwiązania z serii Snapdragon 800 i Snapdragon 8), MediaTek(procesory klasy budżetowej i średniej) MediaTek Helio oraz linia zaawansowanych chipsetów MediaTek Dimensity ze wsparciem 5G), a wśród tabletów z systemem Windows często spotykane są procesory Intel(głównie rodzina Intel Core). Dość rzadkością są autorskie procesory Kirin od Huawei i Honor.

Pojemność pamięci o dostępie swobodnym (RAM) zainstalowanej w tablecie. Pamięć ta służy do bezpośredniego przetwarzania danych, dlatego jej pojemność jest jednym z głównych wskaźników szybkości i mocy systemu. Co prawda, należy pamiętać, że optymalna ilość pamięci RAM w dużym stopniu zależy od używanego systemu operacyjnego - różne systemy, a nawet różne wersje tego samego systemu operacyjnego mogą się znacznie różnić pod względem zużytych zasobów. Ale modele na tym samym systemie operacyjnym można porównać ze sobą pod względem ilości pamięci RAM.

Jeśli chodzi o konkretne wartości, wskaźniki 1 GB lub mniej w naszych czasach są zdecydowanie oznaką słabego tabletu. 2 GB i 3 GB można zaliczyć do poziomu podstawowego, 4 GB i 6 GB to klasa średnia , a najbardziej zaawansowane modele mogą być wyposażone w 8 GB, a nawet 16 GB (lub nawet więcej) pamięci RAM.

Pojemność własnej pamięci wbudowanej tabletu. Im jest większa, tym więcej informacji (programów, gier, filmów, zdjęć itp.) można przechowywać na tablecie bez użycia nośników wymiennych, kopiowania na inne urządzenia itp. Jednocześnie ilość wbudowanej pamięci znacząco wpływa na koszt. Dlatego niektóre modele są dostępne w kilku wersjach, różniących się jedynie pojemnością pamięci. A różnorodność pamięci wbudowanej jest dość szeroka: od 16 GB do 1024 GB z dwukrotnym wzrostem (32 GB, 64 GB, 128 GB, 256 GB, 512 GB).

Należy pamiętać, że ten punkt wskazuje całkowitą pojemność wbudowanej pamięci. System operacyjny i zainstalowane domyślnie programy również zajmują miejsce; w związku z tym rzeczywista pojemność pamięci, dostępna dla użytkownika, będzie nieuchronnie mniejsza niż całkowita.

Wiele tabletów umożliwia dodawanie kart pamięci do wbudowanej pamięci (patrz poniżej). Takie karty są stosunkowo niedrogie, ale działają znacznie wolniej, a możliwość pracy z nimi może być ograniczona przez producenta - na przykład nie wszystkie tablety z tą funkcją pozwalają na instalowanie aplikacji na nośnikach wymiennych.

Wynik pokazany przez urządzenie po przejściu testu wydajności (benchmarku) AnTuTu Benchmark.

AnTuTu Benchmark to kompleksowy test zaprojektowany specjalnie z myślą o urządzeniach mobilnych, przede wszystkim smartfonach i tabletach. Sprawdzając bierze pod uwagę wydajność procesora, pamięci, grafiki oraz układów wejścia/wyjścia, dając w ten sposób w miarę jasny obraz możliwości systemu. Im lepszy wynik, tym więcej punktów zostanie przyznanych. Do najlepszych modeli według Antutu należą tablety, które zdobyły ponad 500 000 punktów.

Jak każdy benchmark, ta opcja nie zapewnia absolutnej dokładności; Aby uzyskać więcej informacji na temat błędów pomiaru, zobacz „3DMark Gamer Benchmark”.

Wynik wyświetlany przez urządzenie po przejściu testu wydajności (benchmarku) Geekbench.

Geekbench to wyspecjalizowany test porównawczy przeznaczony dla procesorów. Od wersji 4.0 test obejmuje także akceleratory graficzne, pod koniec 2019 roku wydano 5. edycję aplikacji. W specyfikacji przenośnych gadżetów zwykle podaje się dane dla CPU. Podczas testu Geekbench symuluje obciążenia występujące przy wykonywaniu rzeczywistych zadań oraz uwzględnia zarówno możliwości pojedynczego rdzenia, jak i wydajność wielu rdzeni pracujących jednocześnie. Dzięki temu końcowe wyniki dobrze charakteryzują możliwości procesora w codziennym użytkowaniu. Ponadto test jest wieloplatformowy i umożliwia porównanie procesorów różnych urządzeń (smartfonów, tabletów, laptopów, komputerów PC). Informacje pomocnicze zawierają tylko wartości testu wielordzeniowego dla procesora.

Najbardziej zaawansowany standard Wi-Fi obsługiwany przez tablet.

Obecność Wi-Fi jest koniecznością dla współczesnych tabletów. Interfejs ten może służyć zarówno do łączenia się z sieciami lokalnymi lub Internetem (poprzez router domowy, publiczny punkt dostępowy itp.), jak i do bezpośredniej komunikacji z innymi urządzeniami (np. zdalne sterowanie aparatem czy transmisja obrazu do telewizora). Tablety z modułami 3G/LTE (lub z możliwością podłączenia zewnętrznego modemu komórkowego USB) mogą również działać jako punkt dostępowy, udostępniając Internet mobilny na inne urządzenia z Wi-Fi.

Maksymalna prędkość transmisji danych zależy przede wszystkim od standardu Wi-Fi (rzeczywista prędkość jest zwykle znacznie niższa). Najskromniejszy z obecnych standardów Wi-Fi 3 (802.11g) zapewnia prędkość do 54 MB/s, jednak jest uważany za przestarzały i niezwykle rzadko spotykany jako główny. Znacznie bardziej powszechny jest Wi-Fi 4 (802.11n) o prędkości do 300 MB/s oraz Wi-Fi 5 (802.11ac) (do 6,77 GB/s). Popularność zdobywają również urządzenia obsługujące Wi-Fi 6 (802.11ax) oraz Wi-Fi 6E, gdzie prędkość przesytu sięga 10 GB/s, ponadto wprowadzono szereg rozwiązań optymalizujących jednoczesną pracę kilku urządzeń na jednym routerze.

Należy zauważyć, że oprócz bezpośrednio określonego standardu Wi-Fi, współczesne tablety zwykle obsługują szereg wcześniejszych...wersji. Ta sama zasada jest stosowana w większości urządzeń Wi-Fi, więc zwykle nie ma problemów z kompatybilnością wersji.

- Liczba soczewek. Charakterystyka głównego (tylnego) aparatu tabletu jest reprezentowana przede wszystkim przez liczbę modułów, które w większości przypadków wynoszą 1 ( pojedynczy aparat), ale zdarzają się również tablety z podwójnym aparatem.

- Pozwolenie. Drugim ważnym czynnikiem aparatu jest liczba megapikseli. Wielu naprawdę wierzy, że im więcej MP, tym lepsza jakość filmowania. Nie jest to jednak do końca prawdą: jedynie maksymalna rozdzielczość powstałych obrazów zależy od rozdzielczości matrycy, a o ich jakości decyduje wiele innych parametrów. Co prawda duża rozdzielczość matrycy może świadczyć o zaawansowanym aparacie, ale nie jest to konieczne – dwoje „oczu” o tej samej liczbie megapikseli może radykalnie różnić się jakością fotografowania. Tylne aparaty w tabletach mogą z powodzeniem służyć do robienia zdjęć i nagrywania filmów; dlatego mają aparaty o rozdzielczości 8 MP, 10 MP i wyższej ( 12 i 13 MP).

- Soczewka pomocnicza. Wspólne dla wszystkich obiektywów pomocniczych jest to, że same nie strzelają, a jedynie dostarczają głównemu aparatowi dodatkowe dane „przydatne w gospodarce”. Ale rodzaje tych danych i odpowiednio metody korzystania z kamer pomocniczych mogą być różne. Tak więc w niektórych tabletach zainstalowany jest dodatkowy „wizjer” o bardz...o małej rozdzielczości, który służy do uzyskiwania specjalnych informacji o głębi ostrości w niektórych trybach fotografowania. Ten format pracy daje szereg ciekawych funkcji – w szczególności umożliwia zmianę głębi ostrości na gotowym obrazie, przenosząc ostrość na konkretny temat. Inną ciekawą opcją są tzw. kamery ToF (time of flight), które działają na zasadzie dalmierzy i są w stanie tworzyć trójwymiarowe modele różnych obiektów (m.in. odczytywać mimikę twarzy z twarzy użytkownika). Dostępne są też inne opcje, takie jak czarno-biały aparat pomocniczy zwiększający zakres dynamiki oraz szybka przysłona zapewniająca lepsze działanie przy słabym oświetleniu.

- Autofokus. Za ustawianie ostrości w takich kamerach odpowiada system ruchomych obiektywów sterowany automatyką. Automatyka potrzebuje trochę czasu, a same obiektywy okazują się bardziej skomplikowane i droższe niż optyka ze stałą ogniskową (obiektywy stałoogniskowe, które są początkowo ustawione na duży zakres odległości). Jakość zdjęć jest jednak niewspółmiernie wyższa niż w aparatach bez autofokusa, a same układy są ciągle udoskonalane, a ich czas reakcji coraz bardziej zbliża się do natychmiastowości.

- Błysk. Lampa błyskowa znacznie rozszerza możliwości aparatu. Przede wszystkim umożliwia fotografowanie w warunkach słabego oświetlenia; w tym przypadku podświetlenie z reguły może być również używane w trybie stałego blasku - do nagrywania wideo. Druga sytuacja, w której lampa błyskowa może się przydać, to oświetlenie obiektu pod światło, gdy obiekt znajduje się w cieniu. Ponadto w wielu tabletach lampa błyskowa LED może służyć również jako zwykła latarka, bez aparatu.