Porównanie Joyetech eGo AIO Kit vs Eleaf iJust S Kit

Pojemność zbiornika cieczy przewidziana w konstrukcji rozpylacza. Należy pamiętać, że parametr ten można określić nawet dla rozpylaczy typu Squank (patrz „Rodzaj napełnienia”): chociaż pracują ze zbiornikiem zewnętrznym, pewna ilość „gnojowicy” może zmieścić się w samym parowniku.

Im większy zbiornik, tym więcej płynu możesz przechowywać w elektronicznym papierosie i tym rzadziej trzeba go uzupełniać. Z drugiej strony pojemne zbiorniki mają odpowiednie wymiary, a zbyt duży zbiornik byłby niewygodny, a nawet jedna długa sesja wapowania zużywa stosunkowo mało płynu. W rezultacie objętość ponad 6 ml jest już uważana za dość dużą dla waporyzatorów, a w najmniejszych modelach liczba ta nie przekracza 2 ml.

Zwracamy również uwagę, że przy wyborze pojemności zbiornika producenci zwykle biorą pod uwagę rezystancję cewki, moc akumulatora (jeśli jest w zestawie) oraz inne parametry, które wpływają na przewidywane zużycie płynu. Nie ma tu sztywnej zależności, jednak generalnie mocniejsze atomizery są zwykle wyposażone w większe zbiorniki.

Rodzaj przepływu powietrza w atomizerze e-papierosa.

Parametr ten jest wskazywany przez lokalizację komórek wlotowych powietrza wchodzących do parownika. Według tego kryterium rozróżnia się nadmuch dolny, górny i boczny, oto ich główne cechy:

- Niższy. Najpopularniejsza opcja w naszych czasach. Ta popularność wynika przede wszystkim z faktu, że wielu vaperów uważa, że najsmaczniejsza jest para „dolna”. Ponadto rozpylacze z dmuchawą dolną są łatwiejsze w utrzymaniu niż modele „boczne”, nie są tak wymagające pod względem jakości uzwojenia. Wady tej wariantów obejmują zwiększone prawdopodobieństwo wycieku, w tym podczas przelewania się cieczy; a kondensacja, która tworzy się dość intensywnie przy wlotach powietrza, ma tendencję do spływania do modułu akumulatora. Jednak te momenty nie są szczególnie krytyczne.

- Górna. Stosunkowo nowy format. Generalnie takie dmuchanie przekazuje smak nieco gorszy niż dolny, ponadto para okazuje się być gorętsza; jednak ten punkt jest w dużej mierze subiektywny, a niektórzy użytkownicy lubią ten rodzaj pary. Do obiektywnych zalet „górnych” atomizerów należą minimalne prawdopodobieństwo przepełnienia, prawie całkowity brak kondensacji spływającej do trybu baterii, a także brak rozprysków nawet przy użyciu spiral o bardzo niskim oporze.

- Bok. Rodzaj nadmuchu, stosowany głównie w „kroplówkach” (pa...trz „Typ rozpylacza”). Jeśli dolny strumień powietrza daje najsmaczniejszą parę, to boczny strumień powietrza jest najgęstszy i najbogatszy. Osiąga się to dzięki temu, że powietrze opływa spiralę tak intensywnie, jak to możliwe i wychwytuje największą ilość oparów. Dodatkowo prawdopodobieństwo przelania się i rozpryskiwania cieczy w takich atomizerach jest bardzo małe, a przy odpowiednim ustawieniu smak przekazywany jest prawie tak samo jak w modelach „niższych”. Główną wadą tej wariantów jest konieczność starannej regulacji i prawidłowego montażu spirali, aby nie było martwych punktów. Tak więc boczny przepływ powietrza jest ogólnie przeznaczony dla zaawansowanych użytkowników; Wyjątkiem są bezobsługowe atomizery, jednak ten format pracy jest w nich stosowany niezwykle rzadko.

Należy również zauważyć, że w sprzedaży dostępne są opcje łączone, dla których jednocześnie wskazane są dwa rodzaje nadmuchu. Tutaj szczegóły mogą być inne. Tak więc łączenie górnego i dolnego przepływu powietrza w jednym parowniku jest nierealne, dlatego opcja ta jest wskazana tylko dla zestawów składających się z kilku atomizerów o różnych typach nadmuchu. Ale boczny format pracy można dobrze połączyć z górą lub dołem - pozwala to połączyć zalety obu wariantów i zapewnić bogatą parę. Z drugiej strony potrzeba starannego dostrojenia takich urządzeń jest tak samo istotna, jak w przypadku „czystych” urządzeń bocznych.

Najmniejszy opór cewki grzewczej elektronicznego papierosa.

Znaczenie tego parametru będzie różne w zależności od tego, która część urządzenia jest omawiana (patrz „Typ”). Tak więc w przypadku rozpylaczy parametr ten jest podawany w przypadku, gdy w zestawie dostarczane są zapasowe grzałki - odpowiednio jest on wskazany dla „głowicy” o najniższej rezystancji. W przypadku modów bateryjnych jest to najmniejszy opór, jaki można do niego podłączyć. A w zestawach startowych minimalna rezystancja jest zwykle wskazywana przez tryb baterii; W takich przypadkach „głowice” o niskiej impedancji mogą, ale nie muszą być zawarte w zestawie dostawy.

Dane dotyczące minimalnej rezystancji są w każdym razie ważne przy wzajemnym doborze rozpylacza i modu baterii (w tym przy tworzeniu niestandardowych uzwojeń) - podłączenie parownika o zbyt niskiej rezystancji jest obarczone przeciążeniami i różnymi nieprzyjemnymi konsekwencjami aż do pożaru. Jednak parametr ten ma szczególne znaczenie dla miłośników tzw. suboma - waporyzacja przy niskiej rezystancji grzałki (do 1 Om), co pozwala osiągnąć wysokie nasycenie parą (przy spadku oporu wzrasta moc). Nie wszystkie akumulatory są w stanie współpracować z grzałkami sub-omowymi, więc przydatność modu akumulatora do takiego vapingu należy wyjaśniać osobno.

Największy opór cewki grzewczej elektronicznego papierosa.

Znaczenie tego parametru będzie różne w zależności od tego, która część urządzenia jest omawiana (patrz „Typ”). W przypadku atomizera może to być albo rezystancja całej grzałki, albo, jeśli w zestawie jest kilka „głowic”, rezystancja wymiennej cewki o najwyższej rezystancji. W przypadku modelu akumulatora wskazana jest najwyższa rezystancja, przy której akumulator jest w stanie dostarczyć wystarczającą moc do działania. W przypadku zestawu startowego dane są zwykle podawane przy trybie bateryjnym, natomiast rezystancja kompletnej grzałki(ów) może być niższa niż maksymalna.

Dane dotyczące maksymalnej i minimalnej (patrz wyżej) rezystancji są niezbędne przede wszystkim do dobrania kompatybilnego ze sobą atomizera i modu baterii. Rozpylacz musi mieścić się w zakresie roboczym trybu bateryjnego, w przeciwnym razie akumulator albo będzie przeciążona (jeśli rezystancja parownika będzie zbyt niska), albo po prostu nie zapewni wymaganego stopnia nagrzania (jeśli będzie zbyt wysoka).

Rodzaj złącza do podłączenia atomizera do pakietu akumulatorów znajdującego się w urządzeniu. Najpopularniejsze są dziś dwa rodzaje złączy:

- ego. Standard stosowany głównie w zestawach startowych (patrz Typ) na poziomie podstawowym. W takich modelach mod baterii wygląda jak cylinder o małej średnicy i odpowiednio nie różni się specjalną mocą i pojemnością. Samo złącze jest śrubowe, a po podłączeniu akumulator wkręca się w atomizer (w przeciwieństwie do standardu 510). Ładowanie odbywa się również przez złącze ego, a zatem wymaga użycia specjalistycznych ładowarek. W przypadku bardziej solidnego sprzętu złącze to jest słabo przystosowane i dlatego nie jest używane w mniej lub bardziej wydajnych pakietach akumulatorów.

- 510. Najpopularniejsze nowoczesne złącze do papierosów elektronicznych stosowane w większości akumulatorów i atomizerów; jest instalowany w prawie wszystkich urządzeniach klasy średniej i najwyższej, a także w większości modeli niedrogich. Podobnie jak ego używa połączenia śrubowego, jednak w tym przypadku atomizer jest wkręcany w gniazdo na obudowie modu na baterie, a nie odwrotnie.

Dla normalnej kompatybilności atomizera z modem baterii konieczne jest, aby oba używały tego samego złącza. Jednak ze względu na ekstremalną popularność typu 510 problemy z tym pojawiają się bardzo rzadko, a w skrajnych przypadkach produkowane są adaptery pomiędzy tymi standardami.

Pojemność akumulatora w Twoim e-papierosie lub sprzedawanej osobno akumulatora mod. Parametr ten jest wskazany tylko dla modeli z niewymiennymi bateriami (patrz „Typ akumulatora”): elementy wymienne mogą być produkowane w różnych pojemnościach.

Im większa akumulator, tym dłużej możesz korzystać z urządzenia bez ładowania akumulatora. Co prawda rzeczywiste zużycie energii i odpowiednio autonomia różnych modeli będą różne, dlatego tylko urządzenia o podobnych napięciach roboczych i rezystancjach atomizera mogą być ze sobą porównywane pod względem pojemności.

Ogólnie rzecz biorąc, jeśli ważna jest dla Ciebie autonomia, całkiem możliwe jest postępowanie zgodnie z zasadą „im mocniejsza akumulator, tym lepiej”; i aby zaoszczędzić pieniądze, możesz wybrać stosunkowo słabą baterię. Warto również powiedzieć, że istnieją schematy obliczania optymalnej pojemności akumulatora w zależności od mocy, rezystancji atomizera itp .; schematy te można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Maksymalna moc dostarczana przez akumulator.

Jest to jeden z głównych parametrów akumulatora, który decyduje o jego kompatybilności z atomizerem. Zestawy startowe (patrz „Typ”) z definicji zawierają atomizery, które są optymalne dla danego akumulatora pod względem pojemności, a parametr ten jest głównie wartością referencyjną. Ale wybierając komponenty osobno, należy zwrócić na to szczególną uwagę. Większa moc pozwala na uzyskanie bogatszej pary, ale tylko do pewnych granic – zbyt duże nagrzewanie prowadzi do pogorszenia smaku, a nawet spalenia knota (co tym bardziej nie przyczynia się do poprawy wrażenia z wapowania). Tak więc atomizer musi normalnie przenosić moc akumulatora, w przeciwnym razie w najlepszym razie będziesz musiał stale ograniczać moc za pomocą vw lub vv (patrz "Modyfikacja akumulatora"), a w najgorszym przypadku normalne użytkowanie będzie w ogóle niemożliwe.

Należy pamiętać, że dla klasycznych parowników-zbiorników z jedną wężownicą moc do 40 W jest uważana za wystarczającą; mocniejsze akumulatory przeznaczone są głównie do zaawansowanych modeli serwisowanych, rozpylaczy kroplowych i bacodripsów(patrz "Typ atomizera"), które mają więcej niż jedną cewkę i w związku z tym są bardziej "żarłoczne" pod względem zużycia energii. Należy również pamiętać, że rzeczywista moc grzewcza zależy od napięcia i w praktyce może być niższa od deklarowanej - w zależności od rezystanc...ji rozpylacza. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Maks. Napięcie".

Materiał, z którego wykonany jest korpus urządzenia.

Parametr ten dotyczy przede wszystkim modów bateryjnych: mogą być wykonane z szerokiej gamy materiałów, a atomizery nie różnią się różnorodnością (standardowa wersja to stal nierdzewna, z kilkoma wyjątkami; więcej szczegółów poniżej). W rzeczywistości, w przypadku gotowych zestawów (w tym systemów POD, patrz „Typ”), ten punkt wskazuje tylko materiał modu baterii. Oto bardziej szczegółowy opis poszczególnych wariantów:

- Stal nierdzewna. Być może najpopularniejszy materiał na papierosy elektroniczne i ich komponenty - wszystkich rodzajów i kategorii cenowych. Przy stosunkowo niskich kosztach stal nierdzewna jest mocna, niezawodna, trwała i odporna na zarysowania i korozję. Z wad tego materiału można zauważyć jedynie dość dużą wagę, ale niektórzy wręcz przeciwnie, uważają ten szczegół za zaletę: masywna metalowa obudowa sprawia wrażenie solidności i jakości. Ponadto stal, jak każdy metal, może chłodzić skórę w niskich temperaturach i ślizgać się w dłoniach; jednak, aby tego wszystkiego uniknąć, na obudowie można umieścić różne nakładki (na przykład wykonane z gumy lub miękkiego w dotyku tworzywa sztucznego), eliminując tę wadę.

- Stop cynku. Kolejny dość popularny materiał, w rzeczywistości stanowiący kompromis między „stalą nierdzewną” a aluminium. Cynk waży mniej niż stal i jest tańszy niż stopy aluminium; jednocześnie...materiał ten jest bardzo odporny na korozję i ma wysoką wytrzymałość, co spowodowało jego rozpowszechnienie.

- Aluminium. Być może najbardziej zaawansowany metal pod względem właściwości praktycznych: aluminium jest lekkie, mocne i całkowicie niewrażliwe na korozję. Jego główną wadą jest dość wysoka cena, natomiast opisywane zalety rzadko decydują o tym w porównaniu z tą samą stalą lub cynkiem. Dlatego obudowy aluminiowe są dość rzadkie; jednocześnie warto zauważyć, że materiał ten znajduje się nie tylko w modach bateryjnych, ale także w atomizerach.

- Plastikowe. Niedrogi materiał, który jest również lekki i zdolny do przyjęcia szerokiej gamy kolorów. Jednak w tym miejscu zalety plastiku w rzeczywistości wyczerpują się: pod względem wytrzymałości i odporności na zarysowania jest zauważalnie gorszy od metali, a przy silnym nagrzewaniu może się stopić. Co prawda istnieją zaawansowane gatunki plastiku, ale zamiast nich większość producentów woli używać stali lub innego metalu w e-papierosach. W rezultacie plastikowe etui są rzadkością, głównie wśród modeli klasy podstawowej.

- Miedź. Materiał używany głównie jako designerski - aby nadać etui niezwykłego wyglądu (miedź ma charakterystyczny czerwonawy odcień). Z punktu widzenia właściwości praktycznych takie obudowy są podobne do stali – w szczególności są mocne, masywne i odporne na zarysowania. Z drugiej strony miedź jest mniej tolerancyjna na wilgoć, a smugi mogą pojawiać się na niej nawet przy ciągłym kontakcie ze skórą. Jednak główną wadą tego materiału jest jego wysoka cena, która określiła specyfikę jego zastosowania.

- Mosiądz. Kolejny metal używany głównie ze względów estetycznych, a nie praktycznych. Jest zbliżona właściwościami do opisanej powyżej miedzi i różni się jedynie kolorem (odcienie żółci) oraz nieco wyższą odpornością na utlenianie (choć wszystko zależy od konkretnego rodzaju mosiądzu).

- Drewno. Drewniane etui prezentują się ciekawie ze względu na charakterystyczne kolory i wzory. Jednocześnie materiał ten nie jest zbyt praktyczny: jest podatny na pęknięcia i pęknięcia od uderzeń, łatwo go zarysowuje, a pod wpływem długotrwałego narażenia na wilgoć może pęcznieć i wypaczać się. Ponadto drewniane skrzynie są dość drogie (po części jest to cena za styl). Warto więc wybrać mod bateryjny w podobnej konstrukcji tylko wtedy, gdy ważniejsza jest dla Ciebie możliwość „wyróżnienia się z tłumu” niż opisywane niedociągnięcia.

- Ceramika, Specjalna ceramika o wysokiej wytrzymałości jest bardzo odporna na zużycie: bardzo trudno jest zarysować taką obudowę, przez co przez długi czas wygląda jak nowa. Z drugiej strony, ten materiał może pęknąć przy uderzeniu (podczas gdy metal z dużym prawdopodobieństwem ugnie się tylko nieznacznie). Dlatego obudowy ceramiczne są niezwykle rzadkie – zwłaszcza, że nie są tanie.