Porównanie Epiphone Les Paul Special VE vs Samick SV30

Ogólny kształt korpusu gitary elektrycznej.

Jednoczęściowy korpus gitary elektrycznej można ukształtować w prawie dowolny kształt; puste korpusy nie dają takiej swobody, jednak nawet wśród nich opcje kształtów mogą być bardzo różnorodne. Istnieją jednak pewne standardowe formularze. Często te kształty są nazywane po pewnym „legendarnym” modelu gitary - na przykład „Les Paul” lub „Stratocaster” (od instrumentów o tej samej nazwie, odpowiednio od Gibsona i Fendera). Nie ma sensu opisywać każdej standardowej formy - łatwiej znaleźć ilustrację w naszym katalogu lub w Internecie.

Głównym, a często jedynym momentem, na który ma wpływ kształt korpusu, jest wygląd gitary. Również wygoda dla muzyka w pewnym stopniu zależy od tego parametru - na przykład niektóre modele pozwalają grać na siedząco, opierając instrument na nodze, dla innych ta metoda jest słabo dopasowana lub w ogóle nieodpowiednia. Ale to, czy kształt korpusu wpływa na brzmienie gitary elektrycznej, jest kwestią sporną. Zależność jednoznaczna występuje tylko w modelach semiakustycznych, ale dla ciał stałych nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie: niektórzy muzycy twierdzą, że jedne formy mają wyższość nad innymi, ale to w dużej mierze kwestia subiektywna. Ponadto inne parametry (rodzaje i liczba przetworników, konstrukcja mostka itp.) mają duży wpływ na jakość dźwięku.

Obecnie na rynku dostępne są gitary o takim kształcie korpusu: Les Paul, Superstrat, Stratocaster, Jazz Bass, Precision Bass, Telecaster, PRS Santana, Flying V, SG, jednak są też opcje całkowicie niestandardowe .

Rodzaj wycięcia przewidzianego w konstrukcji korpusu gitary.

Krój znajduje się w miejscu połączenia szyi z ciałem i może być pojedynczy lub podwójny. Pojedyncze wycięcie znajduje się na dole, pod gryfem, do standardowego trzymania gitary. Został zaprojektowany tak, aby muzyk mógł wygodnie korzystać z wyższych (bliżej mostka) progów, tak aby ciało nie przeszkadzało lewą ręką (lub prawą, w instrumencie leworęcznym). W modelach z podwójnym krojem nad szyją znajduje się wycięcie, może być mniejsze niż dół. Górny krój przewidziany jest głównie ze względów estetycznych, aby nadać instrumentowi charakterystyczny wygląd, ale może się również przydać w praktyce - np. gdy muzyk używa kciuka do zaciskania progów.

Zwróć uwagę, że niektóre opcje kształtu obudowy w ogóle nie przewidują wycięć - po prostu nie jest to wymagane. Przykładem są latające gitary B.

Obecność płytki ochronnej (pickguard) na korpusie gitary.

Taka nakładka znajduje się na górnym pokładzie, najczęściej jest wykonana z wytrzymałego tworzywa i wyraźnie różni się kolorem, dzięki czemu jest dobrze widoczna. Jego głównym zadaniem jest ochrona powierzchni decku przed kostkami (np. podczas gry dynamicznym uderzeniem), które mogłyby uszkodzić lakierowaną powierzchnię drewnianą. Specyficzny kształt i rozmiar podstrunnicy może się różnić, ale w każdym przypadku pokrywa ona przynajmniej powierzchnię pod strunami (patrząc na gitarę w pozycji roboczej), a czasami - pod strunami, a nawet nad nimi.

Materiał, z którego wykonany jest korpus gitary elektrycznej. W przypadku modeli z wycięciami (półakustyczne, patrz „Typ”), w tym przypadku można wziąć pod uwagę tylko materiał dolnego pokładu i powierzchni bocznych, a dane dla górnego pokładu można podać osobno (więcej szczegółów , patrz "Materiał pokrycia pokładu").

Obecnie na rynku pojawiają się kadłuby wykonane z takich drzew: czerwony, klon, agat, jesion, olcha.

Nie ma sensu rozwodzić się w szczegółach na temat każdego z materiałów występujących we współczesnych gitarach elektrycznych. Ich różnorodność jest bardzo duża, jednak w przeciwieństwie do gitar akustycznych korpus w tym przypadku nie odgrywa tak istotnej roli w kształtowaniu brzmienia, a jego materiał ma stosunkowo słaby wpływ na właściwości akustyczne instrumentu (choć co w konkretnym stopniu takiego wpływu jest kwestią kontrowersyjną). Jeśli chcesz, możesz znaleźć szczegółowe dane na temat konkretnego materiału w dedykowanych źródłach, ale w praktyce warto przyjrzeć się przede wszystkim wyglądowi instrumentu i jego półki cenowej.

Obecność w gitarze elektrycznej systemu przelotowego mocowania strun.

W klasycznym przez zapięcie rolę ogranicznika pełni sam korpus instrumentu - wykonane są w nim otwory, w których mocowane są struny (od strony mostka). Zaletą tej konstrukcji jest lepszy kontakt strun z ciałem, co pozwala na dobre podtrzymanie. Jednak w maszynach tremolo (patrz „Most”) istnieje inny rodzaj montażu przelotowego - gdy otwory znajdują się nie na korpusie, ale na moście; w szczególności ten wariant jest charakterystyczny dla maszyn Vintage Tremolo. W takich przypadkach samo mocowanie przelotowe jest jedynie cechą konstrukcyjną mostka, a kontakt strun z korpusem zależy od cech mocowania „maszyny” do korpusu i może być różny.

Metoda mocowania gryfu do korpusu stosowana w gitarze elektrycznej.

- Śruba. Najtańszy i najbardziej praktyczny (pod względem technologii produkcji i naprawy) sposób montażu: szyja przykręcana jest do korpusu. Dzięki temu montaż gitary jest niezwykle prosty, a gryf można łatwo wyjąć z gotowego instrumentu w celu naprawy lub nawet wymiany na nowy. Zauważ, że chociaż metoda śrubowa jest uważana za „budżetową” (i spotyka się ją głównie w instrumentach o podobnym poziomie), nie można powiedzieć, że jest zdecydowanie gorsza od innych wariantów: gitary tej konstrukcji mają stosunkowo słabe wybrzmienie, ale dają jasny, ostry ton z dobrym atakiem. Mogą być używane w prawie każdym gatunku, ale nadal są uważane za najbardziej odpowiednie do ciężkiej muzyki.

- klejone. Szyjka montowana we wgłębieniu w korpusie i mocowana w niej za pomocą żywicy epoksydowej lub innego kleju. Taka konstrukcja nie pozwala na tak mocny atak, jak na gryfach śrub, ale zapewnia doskonałe wybrzmienie i przyjemną kolorystykę brzmienia. Ogólnie rzecz biorąc, połączenie klejowe uważa się za bardziej zaawansowane, ponieważ lepiej ujawnia właściwości akustyczne drewna. Z drugiej strony takie narzędzia są bardziej skomplikowane i droższe zarówno w produkcji, jak i w naprawie niż przykręcane.

- Przez. Nazwa tej metody wynika z tego, że szyja przechodzi przez ciało, do „dolnego” (od strony...mostka) końca. Wiele instrumentów tego typu od tyłu wygląda tak, jakby dwie dodatkowe części były przymocowane do litego kawałka drewna, z którego wyrzeźbiono szyjkę i środkową część korpusu, aby nadać korpusowi pożądany kształt i szerokość (choć technologia wykonania jest, oczywiście nieco bardziej skomplikowane). Uważa się, że mocowanie na szyję maksymalizuje możliwości drewna i pozwala uzyskać dźwięk najwyższej jakości, z płaską charakterystyką częstotliwościową i doskonałym podtrzymaniem. Jednak takie konstrukcje są dość drogie, a także wymagają niezwykle ostrożnego obchodzenia się - zwłaszcza, że naprawa szyjki przelotowej jest w najlepszym razie trudna i kosztowna, a często w ogóle niemożliwa. Zwróć uwagę, że ta opcja jest używana głównie w basach, gitary elektryczne z metodą montażu przelotowego są produkowane znacznie rzadziej.

Progi to szczelina między nakrętką na podstrunnicy; każdy taki interwał odpowiada za własną nutę (interwał między progami to półton). W związku z tym im więcej progów, tym więcej nut można zagrać na jednej strunie. Należy jednak pamiętać, że szerokość szczelin między siodełkami zmniejsza się w miarę zbliżania się do mostka, a jeśli jest wiele progów, gra na wysokich progach może być trudna i wymaga bardzo dużej dokładności.

Najpopularniejszymi obecnie opcjami są 22 lub 24 progi, które można znaleźć w większości gitar elektrycznych wszystkich typów. W basie jest też mniej progów (20 progów i 21 progów), ponieważ odległość między siodłami na takich instrumentach jest większa, a szyjki, odpowiednio, z taką samą liczbą progów, są dłuższe niż w gitarach.

Ogólnie rzecz biorąc, warto zwrócić uwagę na parametr ten przede wszystkim dla profesjonalnych muzyków, którzy mają fundamentalne znaczenie dla ogromnego „pole manewru”.

Osobną kategorię reprezentują instrumenty bezprogowe, całkowicie pozbawione progów. Prawie wszystkie z nich to gitary basowe; są też gitary elektryczne bez progów, ale bardzo rzadko. W takich instrumentach palec muzyka pełni rolę nakrętki, dociskając strunę do szyi. Technika gry na gitarze bezprogowej jest zauważalnie bardziej skomplikowana: po pierwsze, do wydobycia...czystych dźwięków wymagane jest bardzo precyzyjne ułożenie palców; po drugie, ta konstrukcja zmniejsza głośność dźwięku i czas trwania wybrzmienia, a do uzyskania dźwięku o pożądanej głośności mogą być wymagane specjalne techniki gry (a w przypadku basu nawet cięższe struny). Z drugiej strony brak progów daje profesjonalnemu muzykowi szereg dodatkowych możliwości. Na przykład na podstrunnicy można wykonać bardzo płynne slajdy, bez stopniowego przejścia między nutami, a sam instrument nie jest przywiązany do standardowego 12-stopniowego strojenia, co może być bardzo przydatne w niektórych dziedzinach muzyki (eksperymentalne, orientalne itp.). Zwracamy również uwagę, że bezprogowa gitara basowa, zarówno w brzmieniu, jak i technice gry, jest bardzo zbliżona do klasycznego kontrabasu, co jest szczególnie cenione przez miłośników jazzu i innych pokrewnych stylów.

Profil gryfu gitary elektrycznej.

Profil szyi nazywa się jego przekrojem, a raczej kształtem karku. Parametr ten praktycznie nie wpływa na brzmienie gitary, ale bezpośrednio wpływa na wygodę grania. Idealnie pasek powinien „wypełnić” dłoń, ale nie być zbyt duży, w przeciwnym razie nie będzie możliwe uchwycenie go w wymaganym stopniu.

Profile są oznaczone literami C, D, V i U - w zależności od tego, jaką literę w przekroju przypomina szyjka. Profil D jest najbardziej płaski, C jest nieco bardziej wypukły, o krzywiźnie prawie jednolitej na całej długości, U jest bardziej wolumetryczny, z szerszym profilem w okolicy okładziny, a profil V w klasycznej formie wygląda jak kątownik z zaokrąglonym Top. Są też modyfikacje tych wariantów – np. „cienkie”, zapewniające zmniejszoną grubość profilu, czy „nowoczesne”, z nieco poprawioną (teoretycznie) ergonomią.

Najpopularniejsze typy profili to C, U oraz ich „nowoczesne” modyfikacje. Profil C jest prawie półokrągły, profil U jest bardziej obszerny, przy podstrunnicy jego krawędzie są prawie równoległe i tylko ostro zaokrąglone w kierunku karku. Określenia modern C i modern U oznaczają różne ulepszone wersje tych profili, ich kształt może być inny.

W praktyce wybór profilu podstrunnicy zależy wyłącznie od osobistych preferencji gitarzysty, cech jego rąk i preferowanej...techniki gry. Nie ma więc „idealnego” kształtu profilu – w każdym przypadku optymalny wybór będzie inny. Idealną opcją jest wypróbowanie kilku rodzajów profili „na żywo”, zdecydować, który z nich będzie wygodniejszy i wybrać instrument z szyjką o takim samym lub podobnym kształcie profilu.

Szerokość gryfu gitary elektrycznej. Bliżej ciała szyja może się nieco rozszerzać, ale nie jest to konieczne, a kąt rozszerzenia może być inny. Dlatego za główny rozmiar uważa się szerokość w obszarze nakrętki.

Parametr ten ma podwójne znaczenie. Z jednej strony szeroka szyjka jest niewygodna dla muzyków o małych dłoniach i krótkich palcach – w takich przypadkach może być trudno dosięgnąć odległych strun. Z drugiej strony szersza szerokość oznacza większą odległość między poszczególnymi strunami, co zmniejsza prawdopodobieństwo uderzenia sąsiedniej struny w przypadku niedokładnego naciśnięcia i może ułatwić grę (zwłaszcza jeśli gitarzysta ma duże grube palce). Nie są to jednak momenty absolutne, a wygoda grania to sprawa bardzo subiektywna, zależna od wielu cech muzyka i techniki, którą posługuje się. Należy również pamiętać, że szyjki mogą mieć różne profile (patrz wyżej), a instrumenty o różnych profilach szyjki będą inaczej czuli w dłoniach, nawet przy tej samej szerokości nakrętek. Dlatego najbardziej niezawodną metodą z wyboru jest wypróbowanie prętów o różnych rozmiarach i profilach „na żywo”, aby określić najlepszą opcję i wybrać na jej podstawie.

Najmniejsza szerokość nakrętki we współczesnych gitarach elektrycznych wynosi około 39 mm. Ten rozmiar występuje głównie w gitarach basowych (patrz „Rodzaj”), które mają 4 struny i szyjkę, która wyraźnie rozszerza się w kierunku korpusu (dzięki czemu można ją zrobić dość wąską od góry, zwłaszcza że podczas...gry na basie nuty rzadko są zaciśnięty na samej szyi) ... Gitary elektryczne (w tym półakustyczne) są nieco szersze - od 41 mm, 43 - 48 mm uważa się za przeciętne, a w największych instrumentach szyjka może mieć szerokość do 55 mm (jednak takie wymiary są typowe głównie dla instrumentów z więcej niż 6 strun) ...