Porównanie Redmond RMC-M4511 vs Redmond RMC-M4510

Całkowita liczba programów gotowania dostępnych w urządzeniu.

Im większa jest ta liczba — tym większe możliwości multicookera, tym szerszy wybór ma użytkownik. Należy jednak pamiętać, że wybrany zestaw trybów może się różnić, ten punkt warto w każdym przypadku wyjaśnić osobno. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat wybranych trybów, zob. «Programy». Jeśli chodzi o konkretne wartości, to obecnie najskromniejsze modele mają do 10 programów, urządzenia z 10-20 programami, a nawet i więcej cieszą się dużą popularnością, a w najbardziej wielofunkcyjnych urządzeniach liczba ta może przekraczać 35.

Automatyczne programy gotowania wybranej potrawy.

We współczesnych multicookerach dostępny jest duży wybór programów: kasza / zupa, owsianka, sauté, pilaw, mięso , drób, ryby, ryż / kasza gryczana , zupa mleczna, żywność dla dzieci, makaron, omlet, pielmieni, warzywa, rośliny strączkowe, fondue, chleb, konfitura / dżem , jogurt, twaróg, deser, zimne nóżki, pizza, sos. Oto cechy każdego z tych trybów:

— Kasza/Zupa. Program do gotowania zup i płynnych kasz wykorzystuje dość intensywne gotowanie w dużej ilości wody.

— Owsianka. Program do gotowania owsianki. Funkcje tego trybu mogą się różnić w zależności od modelu; nie zaszkodzi również wyja...śnić, do jakiego rodzaju owsianki jest przeznaczona — na mleku lub na wodzie. Jednak w każdym razie gotowanie owsianki polega na szybkim podgrzaniu do wysokiej temperatury, a następnie gotowaniu na „małym ogniu” i zostawieniu pod pokrywą na kilka minut po wyłączeniu elementu grzewczego.

— Sauté. Klasyczne sauté powstaje poprzez krótkie smażenie w tłuszczu, zwykle warzyw, ale możliwe są również inne składniki, takie jak mięso lub ryby. Jednak w multicookerze sposób przygotowania tego dania może różnić się od tradycyjnego.

— Pilaw. Klasyczny pilaw gotuje się na małym ogniu w żeliwnym kociołku, brytfannie lub innym podobnym grubościennym naczyniu; program tworzy ciepło charakterne dla tego typu gotowania.

— Mięso. Różne programy do gotowania mięsa. Najczęściej mówimy o smażeniu i/lub pieczeniu, ale możliwe są inne metody przetwarzania; szczegóły te warto wyjaśnić osobno.

— Drób. Program do gotowania kurczaka, indyka, gęsi i dziczyzny. Najpierw takie mięso jest intensywnie smażone na złoty kolor, następnie temperatura jest automatycznie zmniejszana — multicooker zostaje przełączany w tryb duszenia. Program gotowania drobiu pozwala uzyskać dobrze wypieczoną, soczystą, smaczną i aromatyczną potrawę.

— Ryba. Różne programy do gotowania ryb. Zwykle ten tryb jest wykorzystywany jako pieczenie, inne opcje praktycznie nie wykorzystują się.

— Ryż/Kasza gryczana. W tym przypadku mamy na myśli program do gotowania sypkich kasz, przede wszystkim z ryżu lub kaszy gryczanej (stąd i nazwa). Urządzenie pracuje w tym trybie tak długo, dopóki w pojemności roboczej jest „nadmiar” wody; gdy wszystka woda wyparuje, element grzewczy wyłącza się.

— Zupa mleczna. Gotowanie kasz na mleku wymaga ostrożności: nawet przy niewielkim wzroście temperatury produkt może się przepalić. W związku z tym specjalny program do tego zapewnia „delikatne” grzanie .

— Żywność dla dzieci. Tryb gotowania jedzenia dla małych dzieci. Często jest to rodzaj gotowania na parze (zob. odpowiedni punkt) – jest to metoda uważana za najzdrowszą i najbezpieczniejszą.

— Makaron. Podczas gotowania makaron zaleca się zalewać gorącą wodą i czasami mieszać, aby uniknąć sklejenia; gotuje się on stosunkowo szybko. Programy gotowania mają tendencję do uwzględniania tych osobliwości.

— Omlet. Program pozwalający na ugotowanie omletu – mieszanki białka i żółtka. Misa multicookera jest nagrzewana równomiernie ze wszystkich stron, co zapewnia omletowi apetyczną złotą skórkę.

— Pielmieni. Specjalny tryb gotowania pielmieni. Podczas gotowania pielmieni trzeba mieszać, żeby się nie sklejały; jest to uwzględnione w programie. Ponadto niektóre multicookery mogą również gotować pielmieni wykorzystując program smażenie/pieczenie według specyficznych przepisów.

— Warzywa. Program umożliwiający ugotowanie zarówno gulaszu, jak i całych warzyw. Jego główną cechą jest zastosowanie umiarkowanej temperatury – warzywa podgrzewane są powoli, jak przy duszeniu. W tym trybie można gotować ziemniaki, marchew, cukinię, bakłażany, pomidory, kapustę itp. Program można również wykorzystać do przygotowania zarówno prostych dodatków, jak i skomplikowanych potraw lub zapraw do zup.

— Rośliny strączkowe. Osobliwością roślin strączkowych (groch, fasola, ciecierzyca itp.) jest to, że ich gotowanie może zająć dość dużo czasu, co znajduje odzwierciedlenie w specjalistycznych programach.

— Fondue. Najczęściej fondue serowe gotuje się w multicookerach. Przy użyciu tego programu masa serowa topi się w dość wysokiej temperaturze — około 110 °C. Aby masa nie zgęstniała, po stopieniu sera temperatura nieznacznie spada — gdzieś do 100 °C. Bywają też tosty czekoladowe i karmelowe. Natomiast czekolada, ser i karmel mają różne temperatury topnienia, dlatego w multicookerze do serowego fondue najprawdopodobniej nie da się przygotować czekolady lub roztopionego karmelu.

— Chleb. Obecność tego programu pozwala używać multicookera również jako wypiekacza do chleba. Z reguły jest to specjalny tryb pieczenia zaprojektowany specjalnie dla chleba. Jednak w przeciwieństwie do pełnowartościowego wypiekacza do chleba, w tym przypadku ciasto na chleb zwykle powinno być wyrabiane ręcznie.

— Konfitura / Dżem. Gotowanie niektórych rodzajów konfitur i dżemów wymaga kilkugodzinnego gotowania, aby produkt „ugotował się” i odparowywał z niego nadmiar wilgoci. Temperatura również nie powinna być zbyt wysoka. Wszystko to wymaga osobnego programu z odpowiednimi parametrami.

— Jogurt. Do przygotowania jogurtu konieczne jest utrzymanie niskiej temperatury w pojemnikach z zakwasem, jest to wymagane do optymalnego funkcjonowania bakterii kwasu mlekowego – ok. 38-40 °C.

— Twaróg. Twaróg przygotowywany jest z kwaśnego mleka lub kefiru, przy czym proces ten wymaga ostrożnego podgrzewania, aby masa twarogowa oddzieliła się od serwatki. Tradycyjnie do takiego podgrzewania wykorzystują kąpiel wodną, nowoczesne multicookery potrafią to zimitować za pomocą odpowiedniego programu.

— Deser. Program do gotowania szerokiej gamy słodyczy — od dżemu i galaretek po budyń i ptasie mleczko. Zakłada zastosowanie wielu trybów temperaturowych z nagrzewaniem włączanym co pewien czas. Innymi słowy nagrzewanie jest włączane i wyłączane, co pozwala zabezpieczyć składniki przed przypaleniem. Często konieczne jest ustawienie optymalnej temperatury przez użytkownika, chociaż zazwyczaj możliwe jest również skorzystanie ze standardowego, „uniwersalnego” trybu temperaturowego, który jest ustawiony domyślnie.

— Zimne nóżki. Programy do gotowania zimnych nóżek wyróżniają się również niskim stopniem nagrzewania oraz długim czasem trwania – aby produkt normalnie stężał należy go „odgotować”.

— Pizza. Pizza jest rodzajem wypieku, dlatego temperatura pieczenia powinna być dość wysoka. W rzeczywistości taki program zamienia multicooker w piekarnik.

— Sos. Program do gotowania potraw na bazie sosu. Jego charakterystyczną cechą jest zastosowanie wielostopniowego nagrzewania. Na początku multicooker zapewnia intensywne nagrzewanie, które jest idealne do szybkiego smażenia składników, następnie ciepło słabnie, umożliwiając duszenie marchewki z cebulą w bulionie lub z innymi płynami.

Ta lista nie jest wyczerpująca, nowoczesne urządzenia mogą zapewniać także inne tryby pracy, na przykład do gotowania ciast, smażenie na grillu itp.

Rodzaj powłoki nieprzywierającej stosowanej w pojemniku roboczym multicookera.

— Teflonowa. Teflon to potoczna nazwa politetrafluoroetylenu (PTFE), jednego z najpopularniejszych rodzajów powłok nieprzywierających (o charakterystycznej ciemnej barwie). Dzięki dobrym właściwościom nieprzywierającym i łatwości czyszczenia koszt takiego materiału jest stosunkowo niski, co doprowadziło do jego powszechnego stosowania. Z drugiej strony teflon ma określone zasady eksploatacji. Na przykład nie może być przegrzany, ponieważ pojawiają się pęknięcia i wydzielają się szkodliwe substancje; natomiast maksymalna temperatura robocza takiej powłoki, chociaż i jest wystarczająca do smażenia, nie jest zbyt wysoka. A gdy pojawiają się zadrapania, taka powłoka staje się bezużyteczna — również z powodu wydzielania szkodliwych substancji; dlatego trzeba bardzo ostrożnie czyścić teflon i nie można do niego używać łopatek metalowych - tylko drewnianych lub silikonowych.

- Ceramiczna. Powłoka ceramiczna łączy w sobie bezpieczeństwo i niezawodność – jest nie tylko odporna na zarysowania, ale także nie ulega zniszczeniu w momencie ich pojawienia się i nie wydziela szkodliwych substancji. To samo dotyczy wysokich temperatur. Ceramika jest też dość łatwa w czyszczeniu. Z drugiej strony takie pojemności wyróżniają się zwiększoną wrażliwością na uderzenia i zmiany temperatur (powłoka może pękać, a nawet odłamywać się).