Porównanie Garmin Fenix 5X vs Garmin Fenix 5 Slate

Materiał, z którego wykonana jest przezroczysta powłoka wyświetlacza.

- Tworzywo sztuczne. Niedrogi, poza tym dość trwały i odporny na uderzenia materiał: nawet przy silnym uderzeniu plastik pęknie, a nie rozpadnie się na fragmenty. Jednocześnie na takiej powłoce łatwo pojawiają się zarysowania, więc z czasem nieuchronnie staje się ona mętna. Z tego powodu plastik znajduje się przede wszystkim w niedrogich gadżetach na rękę.

- Szkło. W tym przypadku może to oznaczać zarówno klasyczne szkło silikatowe (takie samo jak np. w oknach), jak i kilka oryginalnych odmian szkieł odpornych na uderzenia, które nie należą do szkła Gorilla Glass (patrz poniżej). Zwykłe szkło jest droższe od plastiku, ale niewiele droższe, a dzięki odporności na zarysowania wygląda lepiej i dłużej zachowuje przezroczystość. Głównymi wadami tego materiału są kruchość i skłonność do kruszenia się na ostre fragmenty po uderzeniu. Pozbawione tej wady w pewnym stopniu są szkła odporne na uderzenia, ale są one droższe. Według półki cenowej gadżetu można dość dokładnie określić, jaki rodzaj szkła jest w nim używany - zwykłe czy odporne na uderzenia.

- Szafir. Powłoka wykonana z syntetycznego szafiru jest stosowana wyłącznie w gadżetach klasy premium - wynika to ze złożoności jego produkcji, a tym samym z wysokich kosztów. Od strony praktycznej szaf...ir ma niezwykle wysoką odporność na zarysowania (takie szkło można zarysować tylko diamentem lub specjalnymi narzędziami), ale jednocześnie jest kruchy i łatwo pęka od uderzenia.

- Gorilla Glass. Rodzina odpornych na uderzenia szkieł stworzona przez firmę Corning i szeroko stosowana we współczesnej elektronice, w tym w gadżetach na rękę. Oprócz wytrzymałości, szkła Gorilla Glass mają również dobrą odporność na zarysowania, kosztując jednocześnie stosunkowo niedrogo (jak na standardy takiej powłoki), dlatego cieszą się tak dużą popularnością. Jednak specyficzne właściwości takiego szkła zależą od jego wersji; oto opcje, które są aktualne dla współczesnych urządzeń na rękę:

• Gorilla Glass v3. Najstarsza z aktualnych wersji, została wydana w 2013 roku. Niemniej jednak nawet taka powłoka jest zauważalnie lepsza od tradycyjnego szkła (nie wspominając o plastiku) pod względem przezroczystości i odporności na zarysowania.
• Gorilla Glass v4. Wersja wydana w 2014 roku. Kluczową cechą przy opracowywaniu tej powłoki był nacisk na odporność na uderzenia (podczas gdy poprzednie generacje skupiały się głównie na odporności na zarysowania). W efekcie szkło okazało się dwukrotnie mocniejsze niż w wersji 3, a jego grubość wynosiła zaledwie 0,4 mm.
• Gorilla Glass SR+. Pierwsza wersja Gorilla Glass, zaprojektowana specjalnie dla smartwatchy i innych miniaturowych gadżetów na rękę; wprowadzona w 2016 roku. Zdaniem twórców, odporność takich powłok na zarysowania jest zbliżona do szkła szafirowego, przy jednoczesnym zachowaniu głównych zalet Gorilla Glass - dużej wytrzymałości i przezroczystości. Ogólnie rzecz biorąc, dla tego materiału deklaruje się przewagę nad „alternatywnymi opcjami” o 70% pod względem wytrzymałości i o 25% pod względem właściwości optycznych.
• Gorilla Glass DX. Kolejny rodzaj szkła przeznaczony specjalnie do urządzeń na rękę. Został wydany w 2018 roku wraz z wersją DX+ (patrz poniżej). Zapowiadane są kluczowe ulepszenia w Gorilla Glass DX, w szczególności zwiększone właściwości antyrefleksyjne i wzrost poziomu kontrastu widzialnego obrazu o 50%; ta ostatnia pozwala między innymi zmniejszyć rzeczywistą jasność, a tym samym zużycie energii przez ekrany bez pogorszenia jakości obrazu, co jest szczególnie ważne w przypadku miniaturowych urządzeń na rękę. A materiał ten różni się od powłoki typu DX+ z jednej strony mniejszą odpornością na zarysowania, z drugiej zaś wyższymi właściwościami antyrefleksyjnymi.
• Gorilla Glass DX+. „Rówieśnica” oryginalnej wersji DX, należąca do tej samej specjalizacji - gadżety do noszenia na rękę i inne miniaturowe urządzenia. Jednocześnie DX+ ma wyższą odporność na zarysowania, ale ma nieco gorsze właściwości antyrefleksyjne. Poza tym te rodzaje powłoki są prawie identyczne.

Wielkość własnej pamięci nieulotnej przewidzianej w konstrukcji smartwatcha/smartbandu. Pamięć ta służy do trwałego przechowywania różnych informacji: historii połączeń, odebranych SMS-ów i innych wiadomości, dodatkowych aplikacji, danych o aktywności fizycznej przez określony czas itp. Im większa jej pojemność, tym więcej danych można przechowywać w urządzeniu bez konieczności „czyszczenia” go w celu zwolnienia miejsca. Z drugiej strony w działaniu smartwatchy duże pojemności (64 GB, 32 GB, 16 GB, a nawet 8 GB i 4 GB) nie zawsze są wymagane, pojemne dyski są dość drogie, a wymienne karty zainstalowane w odpowiednim slocie mogą być dla nich dobrą alternatywą (patrz poniżej).

Wśród dodatkowych funkcji należy wyróżnić wbudowany odtwarzacz, czujnik światła, Wi-Fi, NFC, w tym z płatnościami zbliżeniowymi, akcelerometr, aparat, latarka (i jej mocniejsza wersja). Szczegółowe informacje na temat każdej funkcji znajdują się poniżej:

— Wbudowany odtwarzacz. Obecność odtwarzacza w inteligentnym zegarku pozwala na wykorzystanie gadżetu do słuchania muzyki. W tym celu nie ma potrzeby łączenia się z telefonem. Piosenki będą odtwarzane bezpośrednio z zegarka. Dlatego te urządzenia muszą koniecznie mieć imponującą (jak zegarek) pojemność pamięci i różne sposoby połączenia (do połączenia ze słuchawkami).

— Czujnik światła. Czujnik monitorujący jasność światła otoczenia. Jednym z najpopularniejszych zastosowań tej funkcji jest automatyczna regulacja jasności wyświetlacza: w jasnym świetle zwiększa się, dzięki czemu obraz pozostaje widoczny, a o zmierzchu maleje, co zmniejsza zmęczenie oczu i zużycie energii. Ponadto mogą być zapewnione inne, bardziej specyficzne funkcje - na przykład włączanie ekranu podczas ściągania rękawa ubrania.

— Wi-Fi. Technologia pierwotnie używana do uzyskiwania dostępu do Internetu za pośrednictwem bez...przewodowych punktów dostępowych, ale ostatnio również wykorzystywana do bezpośredniej komunikacji między dwoma urządzeniami (to połączenie ma kilka zalet w porównaniu z tradycyjnym Bluetooth). W gadżetach na rękę najczęściej podawana jest pierwsza opcja, chociaż znajduje się również druga. Ale konkretne sposoby korzystania z Wi-Fi mogą być różne w zależności od urządzenia: dostęp do stron internetowych i różnych usług internetowych, zdalna komunikacja z systemami inteligentnego domu, zdalne sterowanie aparatami cyfrowymi i innym sprzętem elektronicznym, transmisja przez Internet współrzędnych GPS (w smartwatchach dziecięcych) itp.

— NFC. Technologia komunikacji bezprzewodowej na krótkie odległości (do 10 cm). Metody jej użycia, w tym w urządzeniach na rękę, mogą być różne. Jedną z najpopularniejszych opcji jest użycie gadżetu do płatności zbliżeniowych (patrz poniżej); jednak warto osobno sprawdzić dostępność takiej funkcji. Inną powszechną funkcją jest uproszczenie połączenia Bluetooth ze smartfonem lub tabletem, który również ma NFC: zamiast ręcznego ustawiania wystarczy podnieść jedno urządzenie do drugiego - a one automatycznie rozpoznają się i nawiążą połączenie, pozostaje tylko potwierdzić połączenie. Mogą również być przewidziane inne metody interakcji - na przykład uruchomienie aplikacji „sportowej” na smartfonie po podniesieniu do niego bransoletki fitness. I teoretycznie dozwolone są bardziej specyficzne opcje wykorzystania NFC - na przykład jako biletu okresowego, przepustki itp. Właściwie w wielu modelach gadżetów na rękę zestaw tych sposobów ogranicza się tylko do zainstalowanych aplikacji.

— Płatności zbliżeniowe. Możliwość wykorzystania gadżetu naręcznego do dokonania płatności zbliżeniowych. Funkcja ta jest dostępna wyłącznie w modelach z NFC (patrz wyżej); w rzeczywistości zamienia urządzenie w odpowiednik karty kredytowej z chipem i pozwala płacić bez wyjmowania karty z portfela - wystarczy przyłożyć rękę z gadżetem do czytnika terminala. Zapewnia to nie tylko dodatkową wygodę, ale także bezpieczeństwo. Tak więc podniesienie zegarka do terminala jest zdecydowanie łatwiejsze niż sięgnięcie do kieszeni lub torebki po kartę kredytową - zwłaszcza jeśli ma się zajęte ręce podczas zakupów. I zamiast tradycyjnej karty, z której atakujący może skopiować podstawowe informacje, takie jak numer, kod CVV i datę ważności (na przykład „szpiegując” je wbudowaną kamerą), używany jest gadżet, który przekazuje te informacje w postaci zaszyfrowanej i nigdzie ich jawnie nie wyświetla.
Aby skorzystać z płatności zbliżeniowej z reguły trzeba zsynchronizować gadżet ze smartfonem i ustawić taką płatność w systemie Google Wallet lub Apple Pay. Ale do dokonywania płatności smartfon nie jest już potrzebny - wiele urządzeń na rękę jest w stanie pełnić tę funkcję całkowicie autonomicznie (chociaż warto tę możliwość wyjaśnić osobno)

— Akcelerometr. Czujnik wykrywający kierunek grawitacji, a także przyspieszenie działające na urządzenie. Pozwala to na śledzenie dwóch parametrów jednocześnie: aktualnej pozycji w przestrzeni i różnych wpływów fizycznych (takich jak stukanie lub potrząsanie). Najczęściej akcelerometr odpowiada za dwie główne funkcje: automatyczne obracanie obrazu na ekranie, a także działanie krokomierza (w rzeczywistości obecność takiego czujnika prawie gwarantuje obecność krokomierza, patrz „Możliwe pomiary”). Możliwe są jednak również inne sposoby wykorzystania tego czujnika - na przykład odrzucenie połączenia podczas potrząsania zegarem, włączanie ekranu podczas stukania w kopertę itp.

— Żyroskop. Urządzenie, które umożliwia śledzenie zwrotów gadżetu w jednym lub drugim kierunku. Zwykle używany w połączeniu z akcelerometrem. Żyroskop poprawia dokładność pozycjonowania w przestrzeni (co pozytywnie wpływa na jakość krokomierza i inne podobne funkcje), a także daje dodatkowe możliwości sterowania gestami. Jednak konkretne zastosowania tego czujnika w dużym stopniu zależą od modelu.

— Aparat. Zegarek/bransoletka ma wbudowany aparat; jego lokalizacja i przeznaczenie różnią się w zależności od modelu. W niektórych urządzeniach obiektyw znajduje się na przednim panelu, nad ekranem, a sprawa ogranicza się tylko do komunikacji wideo i robienia selfie, podczas gdy inne pozwalają na robienie „klasycznych” zdjęć czy nagrywanie filmów. Jednocześnie należy zauważyć, że w każdym przypadku specyfikacje takich aparatów są zwykle bardzo skromne - na przykład rozdzielczość rzadko przekracza 2 megapiksele, a autofokus jest zapewniony tylko w najbardziej zaawansowanych modelach.

— Latarka. Funkcja ta występuje głównie w smartwatchach dla dzieci, nie zastępuje ona pełnowartościowej latarki (patrz poniżej), a jedynie daje namiastkę podświetlenia w bezpośredniej bliskości gadżetu. Podstawę latarki stanowi dioda, ale jej moc jest dość słaba, aby oświetlić, powiedzmy, drogę. Jednakże ta moc wystarczy by odnaleźć np. dziurkę od klucza w ciemności.

— Pełnowartościowa latarka. Pełnowartościowa latarka, mimo swojej "głośnej" nazwy, składa się z samej diody. Jednakże jej cechy konstrukcyjne umożliwiają uzyskanie dostatecznej wiązki światła do dobrego oświetlenia do kilku metrów. Naturalnie, latarka ta jest pełnowartościowa jedynie na tle samego smartwatcha i nie da się jej porównać z prawdziwą latarką jako osobnym urządzeniem.

Czas pracy, czyli liczba godzin, przez które gadżet może pracować na jednym naładowaniu baterii w trybie normalnego użytkowania.

Z reguły tryb normalny oznacza pracę przy stosunkowo niskim obciążeniu. Wyświetlacz w tym czasie może wyświetlać niektóre dane, mogą też działać podstawowe funkcje (liczenie kroków, okresowe sprawdzanie tętna itp.), ale w każdym razie pobór mocy jest niski. Deklarowany czas pracy w godzinach podawany jest dla gadżetów naręcznych, które pracują na pełnym naładowaniu baterii do 72 godzin (3 dni). Są to wszystkie smartwatche firmy Apple, wiele modeli zegarków dla dzieci itp. Dla modeli z bardziej zaawansowaną baterią czas pracy podawany jest w dniach (patrz „Czas pracy (tryb normalny, dni)”). Wybierając wg tego parametru, nie zaszkodzi również zwrócić uwagę na deklarowaną żywotność baterii w trybie aktywnym (patrz poniżej) — zwłaszcza jeśli ważny jest długi czas pracy lub planuje się intensywne korzystanie z gadżetu. Rzeczywisty czas pracy urządzenia prawdopodobnie będzie znajdować się gdzieś pomiędzy tymi dwiema wartościami — w zależności od rzeczywistego obciążenia. Jeśli dla gadżetu podany jest tylko czas w trybie normalnym, warto wybierać z pewnym zapasem.

Czas, w ciągu którego gadżet jest w stanie pracować na jednym ładowaniu akumulatora (lub baterii AAA z zestawu) w aktywnym trybie użytkowania.

W przypadku smartwatchy z funkcją telefonu (patrz „Rodzaj”) oznacza to zwykle tryb rozmowy, dla innych gadżetów — tryb intensywnej pracy, kiedy wykorzystywanych jest wiele funkcji i czujników oraz następuje ciągła wymiana danych ze smartfonem/tabletem. Jednak konkretne znaczenie „trybu aktywnego” może się różnić w zależności od producenta: niektórzy wskazują czas przy maksymalnym obciążeniu (czyli w rzeczywistości gwarantowany czas pracy na baterii), inni — coś w rodzaju „trybu uśrednionego”. W każdym razie jest to raczej opisowy parametr, który dobrze opisuje autonomię danego modelu (i jest znacznie bliższy realnym wskaźnikom niż wspomniany powyżej czas w trybie normalnym).

Należy pamiętać, że w przypadku modeli z czujnikiem GPS (patrz „Nawigacja”) w charakterystyce może dodatkowo się określać czas aktywnej pracy z użyciem takiego czujnika. Aby uzyskać szczegółowe informacje, patrz „Czas pracy (GPS)”

Czas, w ciągu którego gadżet może działać na jednym ładowaniu akumulatora (lub baterii z zestawu) podczas korzystania z czujnika GPS.

Parametr ten określany jest głównie dla zegarków z najwyższej półki do celów turystycznych, przeznaczonych dla doświadczonych podróżników, personelu wojskowego, ratowników, nurków, pilotów itp. Takie urządzenia wykorzystują zaawansowane odbiorniki GPS, które same mogą zużywać dość znaczną ilość energii; ponadto działaniu odbiornika nieuchronnie towarzyszy korzystanie z innych funkcji – przesyłanie danych nawigacyjnych do innego urządzenia (najczęściej przez Bluetooth), praca z własnymi wbudowanymi mapami itp. W związku z tym czas pracy z wykorzystaniem GPS zwykel jest raczej skromny - może on być kilka razy, a nawet znaczny krótszy czasu pracy w trybie aktywnym, a jeszcze bardziej w trybie normalnym (dla obu patrz wyżej).

Przypominamy również, że wskaźniki autonomii wskazane w specyfikacji są przybliżone – w praktyce mogą się różnić (w tym czy innym kierunku, w zależności od specyfiki stosowania). Niemniej jednak, na podstawie tych wskaźników całkiem możliwe jest oszacowanie rzeczywistych możliwości zegarków i porównanie ich ze sobą: różnica w deklarowanym czasie pracy z reguły proporcjonalnie odpowiada różnicy w praktycznej autonomii.

- Skóra. Skórzane paski są typowe dla stylu biznesowego, wyglądają bogato i poważnie, są jednak dość drogie. Od strony praktycznej materiał ten charakteryzuje się wytrzymałością, niezawodnością i odpornością na wilgoć; jednocześnie jest on dość wymagający i jeśli nie przestrzega się odpowiednich zasad, na pasku mogą pojawić się pęknięcia.

- Guma / silikon. Dość popularny materiał używany nie tylko do produkcji bransoletek fitness, ale także do tradycyjnych zegarków. Gumowe paski nie wyglądają tak bogato jak skórzane, ale też całkiem przyzwoicie, a jednocześnie są wystarczająco mocne, wytrzymałe, odporne na wilgoć i przyjemnie „siedzą” na ręce. Podobne właściwości ma też silikon, który z wyglądu jest praktycznie nie do odróżnienia od gumy. Ale na jej tle silikon jest miększy, nie ściska ręki i jest przyjemniejszy w dotyku.

- Metal. Metalowe paski (bransoletki) są w większości wykonane ze stali nierdzewnej, ale są też inne opcje. W każdym razie bransoletki są bardzo trwałe i mogą być zarówno lekkie, jak i masywne, w zależności od składu metalu. Warto również wspomnieć o wysokiej przewodności cieplnej tego materiału. Taka bransoletka przyjemnie chłodzi rękę w ciepłym sezonie, ale powoduje odwrotny efekt w zimnych porach roku.

- Bransoletka mediolańska. Bransoletki metalowe wykonane z ogniw o bardzo drobnym sploci...e (wielkości około 1 mm lub nawet mniej). Materiał takiej bransoletki może być różny; najczęściej jest to stal, ale są też droższe metale. W każdym razie taka bransoletka ma oryginalny wygląd, a także zapewnia dobry dostęp powietrza, pozwalając skórze oddychać. Jedną z wad bransoletki mediolańskiej jest to, że ogniwa mogą "przygryzać" włosy na ręce, powodując dyskomfort.

- Tkanina. Z reguły paski wykonane są z mocnej, gęstej tkaniny (jak „Cordura” na bazie nylonu), która jest odporna na wilgoć, promieniowanie ultrafioletowe i inne niekorzystne czynniki. Dla niektórych użytkowników ten materiał jest przyjemniejszy niż inne opcje; jednakże z wielu powodów technicznych paski z tkaniny nie są szeroko stosowane.

Wiele modeli gadżetów na rękę jest dostępnych z kilkoma opcjami paska do wyboru przez kupującego.

Odnosi się to do szerokości paska lub bransoletki smartwatcha z zestawu. Z reguły w każdym konkretnym modelu wartość ta jest ograniczona wielkością standardowych występów. Nie można zainstalować szerszego paska niż pozwalają na to występy. Ale całkiem możliwe jest użycie paska o mniejszej szerokości. Oczywiście trzeba liczyć się z tym, że zbyt wąski pasek z zegarkiem o dużej średnicy nie będzie wyglądał całkiem harmonijnie. Najczęściej szerokość paska jest bezpośrednio związana ze średnicą tarczy. Standardową szerokość oblicza się według wzoru: ½ x D, gdzie D to średnica tarczy. Oznacza to, że jeśli średnica tarczy wynosi 40 mm, to idealna szerokość paska w tym przypadku wynosi 20 mm.

W większości przypadków waga samego zegarka jest wskazywana jako waga modelu, ponieważ pasek jest zdejmowany i można go wymienić na inny. Istnieją jednak również modele, w których waga prezentowana jest z paskiem z zestawu. W każdym razie, jeśli producent określa konkretną metodę pomiaru wagi (z paskiem lub bez), dodatkowo to określamy.