Porównanie Yamaha A-S2100 vs Yamaha A-S2000

Sam stosunek sygnału do szumu jest stosunkiem poziomu czystego dźwięku wytwarzanego przez wzmacniacz do poziomu szumu obcego, który występuje podczas jego działania. Parametr ten jest głównym wskaźnikiem ogólnej jakości dźwięku. uwzględnia praktycznie cały hałas, który wpływa na dźwięk w normalnych warunkach pracy. Poziom 70 - 80 dB we współczesnych wzmacniaczach można uznać za akceptowalny, 80 - 90 dB nie jest zły, a dla zaawansowanych urządzeń klasy audiofilskiej stosunek sygnału do szumu co najmniej 100 dB jest uważany za obowiązkowy.

Jeśli specyfikacje nie określają, dla którego wyjścia podawany jest stosunek sygnału do szumu, zwykle oznacza to jego wartość dla wejścia liniowego (patrz „RCA (par)”). To wystarczy, aby ocenić jakość urządzenia dla tego parametru. Jednak niektórzy producenci wskazują to również na inne wejścia – Main, Phono; zobacz poniżej szczegóły.

Współczynnik tłumienia opisuje jakość interakcji między wzmacniaczem a podłączonym do niego głośnikiem.

Ze względu na cechy konstrukcyjne każdy głośnik jest podatny na występowanie tzw. drgania pasożytnicze - drgania, które trwają po zakończeniu głównego impulsu ze wzmacniacza (podobne do wibracji struny po szarpnięciu). Zjawisko to negatywnie wpływa na jakość dźwięku, a producenci stosują różne środki, aby zredukować go do absolutnego minimum; tłumienie oscylacji pasożytniczych nazywamy tłumieniem.

Najbardziej efektywnym rodzajem tłumienia jest tłumienie elektryczne, poprzez obniżenie impedancji wyjściowej wzmacniacza. Im niższa jest ta impedancja, tym lepiej wzmacniacz chroni głośniki przed niepotrzebnymi drganiami. Do oceny tego efektu wprowadzono pojęcie „współczynnika tłumienia” – stosunku rezystancji obciążenia (impedancji) do impedancji wyjściowej wzmacniacza. Minimalna wartość takiego współczynnika dla sprzętu klasy Hi-Fi wynosi 20; wskaźniki na poziomie 100 - 120 można nazwać dobrymi, a wśród segmentu Hi-End są liczby rzędu kilku tysięcy.

Jednocześnie warto zauważyć, że przy zwiększaniu do liczb trzycyfrowych pierwotne znaczenie tego parametru w rzeczywistości zostaje utracone i pojawiają się inne punkty. Najważniejszym z nich z praktycznego punktu widzenia jest to, że modele o wysokim współczynniku tłumienia są bardzo wymagające pod względem jakości połączenia z głośnikami – wysoka rezystancja kabli i złączy może negować właściwości tłu...miące samego wzmacniacza. Z tym wskaźnikiem wiążą się inne niuanse (w szczególności zalecenia dotyczące wyboru wzmacniacza i głośników dla siebie); są one szczegółowo opisane w specjalistycznych źródłach.

Wskaźnik ten opisuje ilość zniekształceń harmonicznych wprowadzanych przez wzmacniacz do przetwarzanego sygnału. Takie zniekształcenia niekoniecznie są odbierane jako szumy obce, ale w każdym razie pogarszają jakość dźwięku – na przykład mogą go bardziej przytłumić. Ich uniknięcie jest prawie niemożliwe, ale można je zredukować do poziomów niesłyszalnych dla ludzkiego ucha.

W konsekwencji całkowite zniekształcenia harmoniczne (harmoniczne) są jednym z głównych parametrów opisujących ogólną jakość dźwięku we wzmacniaczach Hi-Fi i Hi-End. Im jest niższy, tym czystszy dźwięk. Setki procenta są uważane za dobry wskaźnik dla nowoczesnych wzmacniaczy, a tysięczne i poniżej są doskonałe. Wyjątkiem są modele lampowe i hybrydowe, dla których dopuszczalne są dość wysokie współczynniki harmoniczne; więcej szczegółów patrz "Baza elementów".

Wzmocnienie i impedancja dynamiczna wzmacniacza, gdy sygnał jest podawany na zbalansowane wejście XLR.

Czułość dowolnego wejścia (poza optycznym) oznacza najniższe napięcie sygnału na tym wejściu, przy którym wzmacniacz jest w stanie dostarczyć normalne wartości mocy nominalnej (patrz „Moc na kanał (8Ω)”). Parametr ten określa przede wszystkim wymagania dotyczące źródła sygnału. Z jednej strony napięcie dostarczane przez to źródło nie może być niższe niż czułość wejściowa wzmacniacza, w przeciwnym razie wzmacniacz po prostu nie uzyska deklarowanych charakterystyk. Nie można jednak dopuścić do znacznego przepięcia, w przeciwnym razie dźwięk zacznie się zniekształcać. Bardziej szczegółowe zalecenia dotyczące wyboru wzmacniacza pod kątem czułości są opisane w dedykowanych źródłach.

Dla każdego wejścia innego niż optyczne uważa się, że im wyższy wskaźnik ten, tym mniej zniekształceń jest wprowadzanych do sygnału przez wzmacniacz. Za minimalną impedancję wejściową we współczesnych modelach uważa się 10 kOm, a w urządzeniach high-end może osiągnąć kilkaset kOm.

Czułość i impedancja dynamiczna wzmacniacza po doprowadzeniu sygnału do wejścia liniowego RCA.

Czułość dowolnego wejścia (poza optycznym) oznacza najniższe napięcie sygnału na tym wejściu, przy którym wzmacniacz jest w stanie dostarczyć normalne wartości mocy nominalnej (patrz „Moc na kanał (8Ω)”). Parametr ten określa przede wszystkim wymagania dotyczące źródła sygnału. Z jednej strony napięcie dostarczane przez to źródło nie może być niższe niż czułość wejściowa wzmacniacza, w przeciwnym razie wzmacniacz po prostu nie uzyska deklarowanych charakterystyk. Nie można jednak dopuścić do znacznego przepięcia, w przeciwnym razie dźwięk zacznie się zniekształcać. Bardziej szczegółowe zalecenia dotyczące wyboru wzmacniacza pod kątem czułości są opisane w dedykowanych źródłach.

Dla każdego wejścia innego niż optyczne uważa się, że im wyższy wskaźnik ten, tym mniej zniekształceń jest wprowadzanych do sygnału przez wzmacniacz. Za minimalną impedancję wejściową we współczesnych modelach uważa się 10 kOm, a w urządzeniach high-end może osiągnąć kilkaset kOm.

Poziom sygnału i impedancja dynamiczna (impedancja) na wyjściu REC we wzmacniaczu.

To wyjście jest przeznaczone do podłączenia do urządzenia nagrywającego. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz „REC (do urządzenia nagrywającego)”; tutaj zwracamy uwagę, że poziom sygnału wyjściowego nie może być mniejszy niż czułość wejściowa podłączonego urządzenia, w przeciwnym razie nagrany dźwięk okaże się zbyt cichy.

Konstrukcja nowoczesnych wzmacniaczy polega przede wszystkim na tym, jak wydajnie cały obwód pracuje przy obciążeniu niskoimpedancyjnym: im niższa impedancja wyjściowa, tym łatwiej przy takim obciążeniu dostarczyć wymaganą moc. . Obecnie standardowa wartość to w rzeczywistości 1 kΩ (przy 1 kHz); zwykle wystarcza to dla większości zadań rozwiązywanych przez wzmacniacze Hi-Fi i Hi-End. Potrzeba innych znaczeń pojawia się tylko w szczególnych przypadkach; dla ich opisu warto sięgnąć do specjalistycznych źródeł.

Funkcje wyjścia REC są szczegółowo opisane w sekcji „REC (do rejestratora)” poniżej.

- Euroblok. Analogowe wejście audio (zwykle liniowe) za pomocą złącza Euroblock. To złącze, używane głównie w profesjonalnym sprzęcie audio, wyróżnia się przyłączeniem do przewodu za pomocą zacisków. Jest to niezwykle wygodne podczas pracy z przewodami pozbawionymi izolacji (co jest często wymagane w profesjonalnym użytkowaniu): jednokrotne przykręcenie takiego przewodu do wtyczki i podłączenie/odłączenie wtyczki do złącza Euroblock jest znacznie łatwiejsze niż ciągłe odkręcanie/skręcanie zacisków. Ponadto połączenie to jest często zbalansowane (patrz „XLR (zbalansowane)” poniżej). Wejścia tego typu znajdują się głównie we wzmacniaczach w celach informacyjno-informacyjnych i koncertowych (patrz wyżej).

- Przedwzmacniacz. Dedykowane wejście do podłączenia gramofonów do wzmacniacza; często ma indeks wskazujący typ kompatybilnego przetwornika, na przykład „Phono MM” lub „Phono MM / MC” (więcej szczegółów w sekcji „Zaawansowane – Korektor Phono”). Pomimo rozpowszechnienia się formatów cyfrowych, takie odtwarzacze są nadal wysoko cenione przez audiofilów za ich wysoką jakość i wierność dźwięku i są często używane w systemach audio klasy premium. Jednak podłączenie „gramofonu” ma swoje osobliwości – w szczególności wymaga przedwzmacniacza gramofonowego (więcej szczegółów tam) – i standardowe wejścia się do tego nie nadają. Dlatego obecność złącza Phono jest obowiązkowa, jeśli chcesz podłączyć odtwarzacz bezpośrednio, bez zewnętrznego przedwzmacniacza gramofonowego.
...r> -USB B. Interfejs USB jest szeroko stosowany w technologii komputerowej dla różnych urządzeń peryferyjnych. Obecność wejścia typu B oznacza, że wzmacniacz można podłączyć do komputera jako zewnętrzne urządzenie sterowane (slave). Najczęściej przy takim połączeniu służy jako zewnętrzna karta dźwiękowa lub interfejs audio - zapewnia to wyższą jakość dźwięku i bardziej rozbudowane opcje dostosowywania niż w większości wbudowanych kart dźwiękowych, nawet tych drogich. Na tym jednak się nie kończy: w niektórych modelach za pośrednictwem USB typu B można zaktualizować oprogramowanie układowe lub zmienić specjalne parametry wzmacniacza.

- Koncentryczne S / P-DIF. Cyfrowe wejście audio, rodzaj interfejsu S / P-DIF oparty na konwencjonalnym sygnale elektrycznym (drugi typ, optyczny, opisany poniżej). Zwykle używa popularnej wtyczki typu RCA znanej jako „cinch”, jednak ma dość rygorystyczne wymagania dotyczące kabli. Przepustowość dowolnej wersji S/P-DIF jest wystarczająca nawet dla wysokiej jakości dźwięku wielokanałowego, a sama wersja koncentryczna jest prostsza, tańsza i bardziej niezawodna niż optyczna, ale bardziej podatna na zakłócenia.

- Optyczne. Wejście do przesyłania dźwięku w postaci cyfrowej za pomocą sygnałów świetlnych za pomocą kabla światłowodowego TOSLINK; jedna z wersji standardu S/PDIF. Główną zaletą światłowodu nad tradycyjnymi kablami elektrycznymi jest całkowita odporność na zakłócenia elektryczne; jednocześnie jest droższy i wymaga dość ostrożnego obchodzenia się (w szczególności nie toleruje ostrych zakrętów).

- Zrównoważony cyfrowy ( AES/EBU). Interfejs AES / EBU jest używany w profesjonalnej dziedzinie do przesyłania dźwięku w formacie cyfrowym. Może używać kilku typów połączeń; w tym przypadku oznacza to przekazanie tzw. zbalansowana linia za pomocą złącza XLR. Zarówno zasada połączenia zbalansowanego, jak i samo złącze zostały szczegółowo opisane w rozdziale „XLR (zbalansowane)” poniżej – jednak w przypadku AES/EBU jest to sygnał cyfrowy, a nie analogowy.

- Port COM ( RS-232). Złącze służące do sterowania wzmacniaczem z komputera. Za jego pośrednictwem możesz zmienić ustawienia itp. i dość cienkie, a w niektórych modelach - nawet zaktualizować oprogramowanie. Zwykle do takich celów wymagane jest specjalne oprogramowanie, które może być dostarczone wraz ze wzmacniaczem.

- Wejście sterujące (IR). Złącze do zewnętrznego odbiornika pilota na podczerwień. Odpowiednio umieszczony taki odbiornik pozwoli na korzystanie z pilota nawet w miejscach, gdzie sygnał z pilota nie może dotrzeć do głównego (wbudowanego) czujnika - np. w innym pomieszczeniu. Do takich celów można używać nie tylko czujników jako osobnego urządzenia, ale również elementów systemu kompatybilnych z pilotem - na przykład odtwarzaczy czy tunerów.

Ilość wejść liniowych w konstrukcji wzmacniacza z wykorzystaniem interfejsu RCA. W przeciwieństwie do wejścia głównego (patrz wyżej), które może współpracować z tymi samymi złączami, po podłączeniu do liniowego RCA sygnał przechodzi przez wszystkie etapy przetwarzania przewidziane we wzmacniaczu - na przykład regulacja balansu lub częstotliwości (patrz "Regulacje") itp. .P.

Aby uzyskać więcej informacji na temat samego złącza, zobacz „Wejście wzmacniacza (główne)”. W tym miejscu zwracamy uwagę, że przy użyciu RCA jako interfejsu liniowego para takich złączy jest liczona jako jedno wejście. Wynika to z faktu, że jednym kablem koncentrycznym może być przesyłany tylko jeden kanał, więc do pracy z dźwiękiem stereo potrzebna jest para.

Liczba wejść sygnałowych (dowolnego typu) określa, ile źródeł sygnału może być jednocześnie podłączonych do wzmacniacza. W związku z tym warto wybrać model na podstawie liczby wejść, biorąc pod uwagę przewidywaną liczbę takich źródeł: w końcu łatwiej je wszystkie połączyć i wybrać za pomocą pilota lub panelu sterującego wzmacniacza niż zawracać sobie głowę ponowne łączenie za każdym razem.

Ilość wejść stereo w konstrukcji wzmacniacza ze złączami XLR, które posiadają trzy piny i są w stanie zapewnić tzw. zrównoważone połączenie. Zwróć uwagę, że mówimy konkretnie o analogowym wejściu liniowym, z którego sygnał przechodzi przez wszystkie dodatkowe obwody przetwarzania (na przykład ustawienie LF / HF, patrz „Regulacje”); nie mylcie go z Main i zbalansowanym cyfrowym AES/EBU – to różne interfejsy, pomimo identyczności złączy.

Główną zaletą takiego połączenia jest to, że sam kabel pełni funkcje redukcji szumów i ekranowania przed zakłóceniami. Ten szczegół jest szczególnie przydatny, gdy konieczne jest połączenie elementów systemu znajdujących się w dużej odległości od siebie (od 2 m): kabel zbalansowany zachowuje czystość sygnału nawet na dość dużej długości. O jakości takiego połączenia świadczy choćby fakt, że zbalansowane XLR to standardowy interfejs dla profesjonalnych studiów nagraniowych. A jego obecność we wzmacniaczu z reguły wskazuje na wysoki poziom urządzenia.

We wzmacniaczach zwykle są dwa wejścia XLR – to minimalna liczba potrzebna do pracy z dźwiękiem stereo, a w praktyce często nie jest wymagane więcej.