Porównanie Fighter FM-24 vs Prime-X CA-9563

Modele samochodów, dla których dana kamera jest standardem.

Kamery cofania mogą być tworzone zarówno w postaci urządzeń uniwersalnych, jak i dla konkretnych marek samochodów. Kluczową zaletą drugiego wariantu jest łatwość montażu: kamera jest obliczona do konkretnego miejsca (np. uchwyty bagażnika, lampka oświetlenia tablicy rejestracyjnej itp. – patrz „Typ montażu”) i nie wymaga żadnych specjalnych umiejętności montażowych. A podłączenie „oka” i wyświetlacza do sieci pokładowej również z reguły nie stanowi problemu. Jednocześnie takie urządzenia są zwykle produkowane pod jeden model samochodu, w najlepszym wypadku - pod 3-4 podobnych modeli; montaż na samochodzie "nierodzimym" jest często nawet trudniejszy niż montaż kamery uniwersalnej. Warto też zauważyć, że asortyment standardowych kamer do każdego konkretnego samochodu jest dość niewielki – zdecydowanie mniejszy niż w przypadku modeli uniwersalnych. Dlatego istnieje duże prawdopodobieństwo, że wygodna w montażu kamera tego typu nie będzie odpowiednia pod względem któregoś z parametrów (np. rozdzielczości).

Obecnie na rynku dostępne są kamery cofania do takich marek samochodów jak: Audi, BMW, Chevrolet, Chrysler, Citroen, Dodge, Fiat, Ford..., Honda, Hyundai, Jeep, KIA, Land Rover, Lexus, Mazda, Mercedes-Benz, Mitsubishi, Nissan, Opel, Peugeot, Porsche, Renault, Seat, Skoda, Subaru, Suzuki, SsangYong, Toyota, Volkswagen, Volvo.

Technologia, dzięki której wykonana jest matryca, to światłoczuły element aparatu.

- CMOS. Znany również jako CMOS; oba te wpisy są skrótami tego samego terminu, tylko w różnych językach (angielski i rosyjski). Nie wchodząc w szczegóły należy powiedzieć, że matryce CMOS wyróżnia niski koszt, kompaktowość, dobra szybkość przetwarzania obrazu oraz niski pobór mocy, jednak ze względu na cechy konstrukcyjne są podatne na pojawianie się szumów na obrazie, i dlatego są nieco gorsze od CCD pod względem jakości obrazu.

- CCD. Matryce CCD (CCD) są nieco bardziej skomplikowane i droższe niż CMOS, ale zapewniają lepszą jakość obrazu, m.in. w warunkach słabego oświetlenia - w szczególności ze względu na niski poziom hałasu. Wynika to zarówno z niskiego poziomu nagrzewania się podczas pracy, jak i równomiernej światłoczułości każdego piksela (podczas gdy w CMOS może trochę "chodzić").

- HCCD. Odmiana opisanej powyżej technologii CCD z poprawioną czułością i jeszcze lepszą jakością „obrazu” przy słabym oświetleniu.

Fizyczny rozmiar elementu światłoczułego aparatu. Zwykle jest mierzony po przekątnej i jest podawany w calach, a dokładniej ułamkach cala. Im większy czujnik, tym większy rozmiar każdego pojedynczego punktu (piksela), tym więcej światła pada na każdy piksel i tym łatwiej jest zapewnić wysoką jakość obrazu przy minimalnym szumie (zwłaszcza jeśli chodzi o fotografowanie o zmierzchu) . Trzeba jednak pamiętać, że tylko macierze tego samego typu i rozdzielczości mogą być porównywane pod względem wielkości. A duży sensor nie zawsze jest gwarancją jakości – wiele zależy od pozostałego „napełnienia” aparatu, jakości jego montażu i innych czynników. Jednak duża matryca zwykle wskazuje na aparat wysokiej klasy.

Rozdzielczość kadru rejestrowanego przez kamerę w trybie wideo w pikselach - innymi słowy wielkość obrazu w pikselach w poziomie (pierwsza cyfra) i w pionie (druga cyfra). Należy tutaj pamiętać, że w przypadku kamer cofania zapis w pikselach opisuje jedynie kadr na samej matrycy kamery; aby opisać "obraz" docierający do podłączonego ekranu, użyj oznaczenia w liniach telewizyjnych (TVL). Wynika to z faktu, że sygnał wideo jest przesyłany w formacie analogowym; aby uzyskać więcej informacji, zobacz sekcję „Rozdzielczość wideo” poniżej. Tutaj zauważamy, że przy tej samej rozdzielczości TVL i tych samych kątach widzenia kamera o wyższej rozdzielczości pikseli zapewni wyraźniejszy, bardziej szczegółowy obraz. Ale kamery cofania HD i jeszcze więcej jednostek Full HD.

Chociaż w nowoczesnej elektronice przeważają standardy cyfrowe, samochodowe kamery cofania nadal wykorzystują format transmisji sygnału analogowego. Wynika to z wymagań dotyczących kompatybilności: taki film pozwala na użycie dość prostych ekranów. I choć jego jakość jest gorsza od cyfrowej, to w zupełności wystarcza do większości zadań stojących przed tą klasą elektroniki samochodowej.

Analogowy sygnał wideo jest wymiarowany w punktach poziomo i pionowo. Ale ponieważ liczba punktów pionowych ma ściśle określoną liczbę 625 (w systemie kolorów PAL i NTSC), rozdzielczość jest zwykle oznaczana tylko liczbą punktów poziomych (linie telewizyjne).

W praktyce parametr ten opisuje jakość obrazu, który jest wyświetlany bezpośrednio na ekranie podłączonym do kamery. Istnieją modele o wartości 480, 500, 520, 540, 560 TVL, a nawet z wyższą rozdzielczością w TVL. Jest to ważne w przypadku modeli z szerokimi kątami widzenia (patrz poniżej). Z drugiej strony, aby wykorzystać wszystkie możliwości aparatu z dużą liczbą linii telewizyjnych, potrzebny jest ekran, który odpowiada tym możliwościom; Więcej informacji na temat zgodności ekranu można znaleźć w wyspecjalizowanych źródłach.

System kolorów odnosi się do formatu przesyłania informacji o kolorze w analogowym sygnale wideo. We współczesnych kamerach cofania najczęściej stosowany jest europejski system PAL lub amerykański system NTSC. Nie ma sensu ich szczegółowo opisywać - wystarczy powiedzieć, że do normalnej pracy kamery potrzebny jest radio samochodowe (lub inne urządzenie z ekranem, na którym wyświetlany jest obraz) obsługujący ten sam system kolorów. Jednak niezgodność w tym parametrze nie jest fatalna - przy takim połączeniu obraz zmieni się tylko z kolorowego na czarno-biały (w skrajnych przypadkach jego ogólna jakość nieco się pogorszy).

Parametr ten opisuje całkowitą ilość szumu w sygnale wideo wychodzącym z kamery. Im wyższy stosunek sygnału do szumu (czyli stosunek poziomu sygnału użytecznego do poziomu zakłóceń zewnętrznych), tym wyższa jakość obrazu, tym mniej w nim zniekształceń. Za minimalny poziom dla nowoczesnych kamer uważa się poziom 40 dB - dzięki niemu obraz jest odtwarzany z niewielkimi zakłóceniami, które nie wpływają znacząco na jego percepcję. A w najbardziej zaawansowanych modelach wskaźnik ten może osiągnąć 48 - 50 dB - taki obraz dla ludzkiego oka jest prawie nie do odróżnienia od ideału.

Oczywiście w praktyce jakość obrazu zależy również od możliwości ekranu, na którym jest wyświetlany, jednak nawet najlepszy ekran nie uratuje „zaszumionego” aparatu.