Porównanie Pioneer VSX-330-K vs Pioneer VSX-424-K

W tym przypadku mamy na myśli funkcję automatycznego dopasowywania każdego pojedynczego kanału audio pod względem poziomu i opóźnienia – tak, aby wszystkie razem zapewniały dźwięk wolumetryczny, który najlepiej odpowiada intencji twórców filmu lub kompozycji muzycznej. Potrzeba takiego ustawienia wynika z faktu, że prawie żadne pomieszczenie (ani mieszkalne, ani nawet specjalistyczne) nie jest idealne akustycznie: na rozchodzenie się dźwięku ma wpływ materiał ścian, wykładzina podłogowa, meble (sofy, szafy itp.) oraz inne czynniki. Dlatego samo prawidłowe rozmieszczenie głośników nie gwarantuje pełnego dźwięku przestrzennego.

Zazwyczaj do automatycznego strojenia używany jest mikrofon umieszczony w zamierzonej pozycji odsłuchowej. Podczas procesu kalibracji urządzenie emituje testowe sygnały dźwiękowe poprzez akustykę oraz „nasłuchuje” cech dźwięku przez mikrofon, w razie potrzeby samodzielnie zmieniając parametry audio.

Taka funkcja może znacznie uprościć przygotowanie do pracy - w końcu urządzenie samodzielnie wykona główną część konfiguracji. Należy jednak pamiętać, że nawet w najbardziej zaawansowanych modelach odbiorników algorytmy automatycznej kalibracji nie są idealne. W konsekwencji istnieje duże prawdopodobieństwo, że automatycznie ustawiane parametry nie trafią w gusta wymagającego audiofila. Ponadto dokładność kalibracji w dużym stopniu zależy również od charakterystyki używanego mikrofonu – a opcje o wysokiej jakości dźwięku mogą być dość drogie.

Maksymalna moc dźwięku, jaką może dostarczyć wzmacniacz mocy (jeśli jest dostępna w amplitunerze, patrz „Typ”) na kanał zestawu głośnikowego. Warto tutaj zaznaczyć, że w tym przypadku zwyczajowo wskazuje się na tzw. RMS (znamionowa maksymalna sinusoidalna) lub moc znamionowa. Za moc znamionową uważa się najwyższą moc, jaką wzmacniacz gwarantuje, że będzie w stanie dostarczyć bez przerw przez godzinę bez żadnych awarii lub awarii. Krótkotrwałe skoki poziomu sygnału mogą znacznie przekroczyć tę wartość, ale głównym wskaźnikiem nadal jest moc nominalna.

Moc wzmacniacza w dużej mierze determinuje głośność zestawu głośnikowego podłączonego do urządzenia. W praktyce głośność zależy również od charakterystyki głośników - czułości, impedancji itp .; jednak, jeśli inne rzeczy są takie same, ta sama głośniki na mocniejszym wzmacniaczu będzie brzmiała głośniej. Dodatkowo parametr ten wpływa również na kompatybilność głośników i wzmacniacza – uważa się, że różnica mocy nominalnych tych elementów nie powinna przekraczać 10-15% (a najlepiej moce powinny być takie same). A ponieważ różne pomieszczenia wymagają głośników o różnej mocy, wpływa to również na dobór wzmacniacza do konkretnej sytuacji; szczegółowe zalecenia dotyczące zależności między charakterystyką pomieszczenia a mocą akustyczną można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Należy również pamiętać, że jeśli wzmacniacz może pracować z obciążeniem o różnej rezystancji (patrz „Dopuszc...zalna impedancja akustyczna”), to dla różnych opcji moc na kanał będzie inna - im niższa rezystancja, tym wyższa moc. W charakterystyce w tym przypadku zwykle wskazywana jest maksymalna wartość tego parametru - czyli moc przy minimalnej dopuszczalnej rezystancji.

Zakres częstotliwości dźwięku, jakie odbiornik jest w stanie wyprowadzić (parametr ten można również określić dla modeli bez własnego wzmacniacza, więcej szczegółów w rozdziale „Liczba kanałów”). Od tego parametru zależy kompletność przesyłanego dźwięku; Oczywiście jakość dźwięku jako całości silnie zależy od wielu innych czynników (np. pasmo przenoszenia), ale im szerszy zakres częstotliwości, tym mniejsze ryzyko, że wzmacniacz całkowicie „odetnie” jakąś część dźwięk. Z drugiej strony należy pamiętać, że normalny zakres słyszenia ludzkiego ucha wynosi około 16 - 20 000 Hz, a odchylenia od tych granic są dość niewielkie. I choć wiele nowoczesnych odbiorników zapewnia znacznie szerszy zakres częstotliwości, jest to bardziej chwyt marketingowy niż naprawdę znaczący wskaźnik (lub rodzaj „ubocznej wady” w konstrukcji wysokiej jakości wzmacniacza).

Warto również wziąć pod uwagę, że do odtworzenia pełnej kompletności częstotliwości wzmacniacza potrzebne będą również głośniki o odpowiedniej charakterystyce.

Dekoder można ogólnie określić jako standard, w którym nagrywany jest dźwięk cyfrowy (często wielokanałowy). Do normalnego odtwarzania takiego dźwięku urządzenie musi obsługiwać odpowiedni dekoder. Dolby Digital i DTS były pierwszymi oznakami dekodowania wielokanałowego, stopniowo ulepszając i wprowadzając nowe chipy. Ostatnie etapy na 2020 rok to dekodery Dolby Atmos i DTS X. A pośrednie to Dolby TrueHD, Dolby Pro Logic II, DTS-HD, DTS ES, DTS Neural:X, DTS Neo (6,X).

-Dolby Atmos. Dekoder, który nie wykorzystuje sztywnego podziału dźwięku na kanały, ale przetwarzanie obiektów audio, dzięki czemu może być używany z prawie dowolną liczbą kanałów w systemie odtwarzającym - dźwięk zostanie podzielony między kanały tak, aby każdy obiekt audio jest słyszalny jak najbliżej zamierzonego miejsca. W przypadku Dolby Atmos głośniki sufitowe (lub głośniki skierowane w sufit) są uważane za wysoce pożądane. Jednak w ostateczności można się bez nich obejść.

- DTS X. Analog do Dolby Atmos opisanego powyżej, gdy dźwięk jest rozprowadzany nie przez oddzielne kanały, ale przez obiekty audio. Sygnał cyfrowy zawiera informacje o tym, gdzie (zgodnie z i...ntencją reżysera) powinien znajdować się słyszalny przez użytkownika obiekt i w jaki sposób powinien się poruszać, a procesor urządzenia odtwarzającego przetwarza tę informację i określa, jak dokładnie dźwięk ma być rozłożony na dostępnym kanałów w celu uzyskania wymaganej lokalizacji. Dzięki temu DTS X nie jest przywiązany do określonej liczby kanałów dźwiękowych – może ich być tyle, ile chcesz, system automatycznie podzieli dźwięk na nie, osiągając pożądany dźwięk. Zwróć też uwagę, że ten dekoder umożliwia oddzielną regulację głośności okien dialogowych.

Wersja HDMI obsługiwana przez odbiornik. Z reguły tej wersji odpowiadają wszystkie złącza HDMI dostępne w urządzeniu – zarówno wejścia (patrz wyżej) jak i wyjścia (patrz poniżej). Oto opcje, które są aktualne dzisiaj:

- wersja 1.4. Najstarsza z obecnych wersji, wydana w 2009 roku. Obsługuje jednak wideo 3D i może pracować z rozdzielczościami do 4096x2160 przy 24 kl./s, a w rozdzielczości Full HD liczba klatek na sekundę może osiągnąć 120 kl./s. Oprócz oryginalnej wersji v.1.4 pojawiły się również ulepszone modyfikacje - v.1.4a i v.1.4b; są one podobne w swoich głównych cechach, w obu przypadkach usprawnienia dotyczyły głównie pracy z treścią 3D.

- wersja 2.0. Znacząca aktualizacja HDMI wprowadzona w 2013 roku. W tej wersji maksymalna liczba klatek na sekundę w 4K została zwiększona do 60 kl./s, a przepustowość audio została zwiększona do 32 kanałów i 4 oddzielnych strumieni jednocześnie. Również z nowości możemy wymienić wsparcie dla ultraszerokiego formatu 21:9. W aktualizacji v.2.0a do możliwości interfejsu dodano obsługę HDR, w v.2.0b funkcja ta została ulepszona i rozszerzona.

- wersja 2.1. Pomimo podobieństwa nazwy do v.2.0, ta wersja, wydana w 2017 roku, była aktualizacją na bardzo dużą skalę. W szczególności dodał obsługę 8K, a nawet 10K przy prędkościach do 120 kl./s, a także rozszerzył możliwości pracy z HDR. Dla tej wersji wydano zastrzeżony kabel - HDMI Ultra High Speed, wszystkie możliwości v.2.1 są dostępne tylko przy użyciu kabli te...go standardu, chociaż podstawowe funkcje można wykorzystać z prostszymi kablami.

Dodatkowe wejścia zapewnione w konstrukcji amplitunera oprócz tych opisanych powyżej. Mogą to być w szczególności takie interfejsy:

- Zrównoważony cyfrowy (AES / EBU). Profesjonalny interfejs, jak sama nazwa wskazuje, do cyfrowej transmisji dźwięku i wykorzystuje zbalansowane połączenie w celu zmniejszenia zakłóceń. Więcej informacji na temat połączeń symetrycznych, patrz „XLR (symetryczne)” powyżej; tutaj zauważamy, że AES/EBU nie jest kompatybilny z „zwykłym” XLR, chociaż najczęściej używa tego samego typu złącza. To wejście znajduje się głównie w najbardziej zaawansowanych amplitunerach AV.

- Złącze do stacji dokującej. Wejście stacji dokującej - specjalne urządzenie służące głównie do podłączania smartfonów i odtwarzaczy przenośnych. Najpopularniejsze są stacje dokujące do urządzeń Apple – iPhone i iPod – ale można znaleźć również akcesoria do innych marek. Stacja dokująca jest często wygodniejsza niż zwykły kabel, ponieważ pełni również rolę stojaka. Ponadto podłączenie przenośnego gadżetu w ten sposób często zapewnia dodatkowe opcje sterowania – na przykład przełączanie utworów na odtwarzaczu z pilota odbiornika.

- Wejście wyzwalające. To wejście umożliwia automatyczne włączenie amplitunera AV po włączeniu innego komponentu w systemie audio, który ma wyjście wyzwalające, takiego jak odtwarzacz CD. Po włączeniu elementu sterującego podłączonego do wejścia wyzwalającego, wejście to odbiera sygnał, który „budzi” odbiornik. Jest to wygodniejsze...niż osobne włączanie sprzętu.

- WEJŚCIE PC. Wejście do wysyłania sygnału wideo z karty graficznej komputera do amplitunera AV. Typowo PC IN jest używane do analogowego złącza VGA (15 pin D-Sub); jest uważany za przestarzały, ale nadal jest dość powszechny w kartach wideo, zwłaszcza na poziomie budżetu. Z drugiej strony, w tych samych kartach graficznych rozpowszechniony jest bardziej popularny, zaawansowany i co najważniejsze uniwersalny standard HDMI (patrz wyżej). Dlatego wśród amplitunerów wejście PC IN nie jest zbyt rozpowszechnione, tylko niektóre modele najwyższej klasy są w nie wyposażone, stworzone z myślą o maksymalnej różnorodności interfejsów.

- USB A. Standardowe złącze USB - takie samo jak w komputerach PC i laptopach. Może być używany w różnych formatach, ale najczęściej jest przeznaczony do podłączania dysków flash lub innych dysków i używania odbiornika jako odtwarzacza multimedialnego.

Moc pobierana przez odbiornik w trybie czuwania. Większość nowoczesnej elektroniki klasy premium po „wyłączeniu” (z pilota lub panelu sterowania) nie jest całkowicie wyłączana, ale przechodzi w tryb gotowości - z wielu powodów ta opcja jest uważana za lepszą niż całkowite wyłączenie. Wymaga zużycia energii elektrycznej, ale zwykle jest bardzo niskie. Jednocześnie, jeśli planujesz np. wyjechać z domu na dłuższy czas, jest prawdopodobne, że z ekonomicznego punktu widzenia uzasadnione będzie całkowite odłączenie systemu audio.