Porównanie Grundfos UPS 32-120 F 9 m vs Grundfos UPS 15-60-130 5.8 m

1"

Wydajność pompy to ilość cieczy, którą jest w stanie przepompować przez określony czas.

Cechy wyboru najlepszej opcji wydajności zależą przede wszystkim od przeznaczenia pompy (patrz wyżej). Na przykład w przypadku modeli recyrkulacyjnych dla CWU ogólna zasada jest taka, że wydajność pompy nie powinna przekraczać wydajności podgrzewacza wody. Na przykład, jeśli kocioł jest w stanie dostarczyć 10 litrów na minutę do obwodu CWU, maksymalna wydajność pompy wyniesie 10 * 60=600 l/h. Podstawowy wzór do obliczania wydajności instalacji grzewczej uwzględnia moc grzałki i różnicę temperatur na wlocie i wylocie, a dla instalacji wody zimnej liczbę punktów poboru. Bardziej szczegółowe informacje na temat obliczeń dla każdego obszaru aplikacji można znaleźć w dedykowanych źródłach, a same obliczenia lepiej powierzyć profesjonalistom - zmniejszy to prawdopodobieństwo przeoczenia znaczących niuansów.

Głowicę można opisać jako maksymalną wysokość, na jaką pompa jest w stanie podnieść ciecz w pionowej rurze bez załamań lub rozgałęzień. Parametr ten jest bezpośrednio związany z ciśnieniem, jakie zapewnia pompa: 10 m wysokości odpowiada w przybliżeniu ciśnieniu 1 bara (nie mylić tego wskaźnika z ciśnieniem roboczym - więcej na ten temat poniżej).

Głowica jest jednym z kluczowych wskaźników większości pomp obiegowych. Tradycyjnie oblicza się ją na podstawie różnicy wysokości między lokalizacją pompy a najwyższym punktem systemu; jednak zasada ta dotyczy tylko jednostek, które zwiększają ciśnienie zimnej wody(patrz „Cel”). Modele cyrkulacyjne do ogrzewania i ciepłej wody użytkowej pracują z obiegami zamkniętymi, a dla nich optymalna wysokość podnoszenia zależy od całkowitego oporu hydraulicznego układu. Szczegółowe wzory obliczeniowe dla pierwszego i drugiego przypadku można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Najniższa temperatura płynu, przy której pompa może normalnie pracować.

Prawie wszystkie pompy, niezależnie od celu (patrz wyżej), są w stanie normalnie tolerować zimną wodę; dlatego w przypadku normalnego użytku domowego parametr ten nie jest krytyczny, a w przypadku niektórych modeli może w ogóle nie być wskazany. Ale jeśli potrzebujesz możliwości pracy z cieczami o temperaturze poniżej 15 °C, warto zwrócić szczególną uwagę na minimalną temperaturę. Niektóre modele, które można stosować z płynem niezamarzającym, mogą nawet tolerować temperatury poniżej zera; takie możliwości przydają się np. w przypadku budynków, które mogą „stać” w zimnych porach roku.

Najwyższa temperatura płynu, przy której pompa może normalnie pracować.

Możliwości wykorzystania urządzenia zależą bezpośrednio od tego wskaźnika (patrz „Przeznaczenie”): na przykład modele systemów grzewczych muszą wytrzymać temperatury co najmniej 95 °C, dla zaopatrzenia w ciepłą wodę - co najmniej 65 °C. Cóż, w każdym razie nie wolno przekraczać tego parametru: „przegrzana” pompa bardzo szybko ulegnie awarii, a konsekwencje tego mogą być bardzo nieprzyjemne.

Moc elektryczna pobierana przez pompę podczas normalnej pracy i maksymalnej wydajności.

Wskaźnik ten bezpośrednio zależy od wydajności - w końcu do pompowania dużych ilości wody potrzebna jest odpowiednia ilość energii. Z kolei od samej mocy zależą dwa główne parametry - zużycie energii elektrycznej i obciążenie sieci energetycznej, które określa zasady połączenia. Na przykład pomp o mocy większej niż 5 kW nie można podłączyć do zwykłych gniazd domowych; bardziej szczegółowe zasady można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Rodzaj połączenia używanego do podłączenia pompy do rurociągu.

- Rzeźba. Tradycyjna nić stosowana w hydraulice. Ta opcja jest typowa dla rurociągów cienkościennych, które nie wymagają wysokiej wydajności, dlatego występuje głównie w pompach domowych o stosunkowo małej mocy.

- Kołnierz. Kołnierz wygląda jak charakterystyczne przedłużenie, zwykle krążek, znajdujący się w miejscu połączenia. Po połączeniu kołnierz pompy i kołnierz rury są mocno do siebie dociśnięte i dokręcone śrubami, zapewniając niezawodne i szczelne połączenie. Ta konstrukcja jest stosowana w rurociągach grubościennych, dlatego pompy kołnierzowe są zwykle średniej i wyższej klasy i mają wysoką wydajność.

W przypadku normalnego połączenia typ połączenia w pompie musi odpowiadać temu w rurach. Jednocześnie istnieją adaptery od jednego typu do drugiego, które można zastosować w skrajnych przypadkach.

Średnica przyłącza od strony wlotowej przewidziana w konstrukcji pompy. W przypadku gwintów hydraulicznych (patrz "Połączenie") średnica przyłącza jest tradycyjnie podawana w calach i ułamkach cala (1/2", 3/4", 1", 1 1/4", 1 1/2" lub 2"), dla kołnierzy stosuje się oznaczenia według średnicy nominalnej (DN) otworu przelotowego w milimetrach ( DN 32, DN 40, DN 50, DN 65, DN 80, DN 100, DN 125).

Parametr ten musi odpowiadać wymiarom mocowania na rurze, do której pompa ma być podłączona – w przeciwnym razie konieczne będzie użycie przejściówek, co jest mało wygodne, a czasami w ogóle nie jest zalecane.

Wielkość wylotu przewidziana w konstrukcji pompy. Wartość tego parametru jest całkowicie zbliżona do wielkości wlotu (patrz wyżej).

Materiał, z którego wykonany jest wirnik, jest główną częścią pompy, która zapewnia ciśnienie poprzez ruch.

- Plastikowe. Materiał ten sam w sobie jest tani, a ponadto jest łatwy w obróbce, dzięki czemu wyróżnia się niskim kosztem. Dodatkowo tworzywo sztuczne nie koroduje. Z drugiej strony jest uważany za najmniej niezawodny ze wszystkich materiałów stosowanych we współczesnych pompach i dlatego jest stosowany w stosunkowo niedrogich modelach, które nie są przeznaczone do dużych obciążeń. Wyjątkiem od tej reguły są specjalne polimery o wysokiej wytrzymałości, ale są one rzadkie.

- Stal nierdzewna. Jak sama nazwa wskazuje, stal nierdzewna jest praktycznie niekorozyjna. Nie jest to jednak jedyna zaleta – materiał ten jest bardzo trwały i niezawodny, dzięki czemu znajduje zastosowanie nawet w mocnych modelach o wysokiej wydajności.

- Żeliwo. Materiał ten jest pod wieloma względami podobny do stali – w szczególności jest uważany za bardzo niezawodny – ale ma nieco większą wagę. Z drugiej strony w większości przypadków nie jest to zauważalna wada, ale żeliwo kosztuje nieco mniej niż „stal nierdzewna”.

- Mosiądz. Stop na bazie miedzi i cynku o charakterystycznym złotym kolorze. Odmiany stosowane w pompach obiegowych są wysoce odporne na korozję, w tym wskaźniku przewyższają nawet stal nierdzewną. Dlatego ta o...pcja dobrze nadaje się do wody o wysokiej zawartości tlenu. Wadę mosiądzu można nazwać dość wysokim kosztem.