Porównanie Daewoo GDA 4800i Expert vs Daewoo GDA 3500E Master

Moc znamionowa generatora to najwyższa moc, jaką agregat jest w stanie bezproblemowo dostarczać przez nieograniczony czas. W „najsłabszych” modelach liczba ta wynosi mniej niż 1 kW, w najmocniejszych — 50 — 100 kW, a nawet więcej; generatory z modułem spawalniczym (patrz poniżej) mają zwykle moc znamionową od 1 — 2 kW do 8 — 10 kW.

Główna zasada wyboru w tym przypadku jest następująca: moc znamionowa nie może być niższa niż całkowity pobór mocy całego podłączonego obciążenia. W przeciwnym razie generator po prostu nie będzie w stanie zapewnić wystarczającej ilości energii lub będzie działał z przeciążeniami. Jednak, aby wyjaśniać minimalną wymaganą moc generatora, nie wystarczy po prostu dodać liczbę watów wskazaną w charakterystyce każdego podłączonego urządzenia — metoda obliczeniowa jest nieco bardziej skomplikowana. Po pierwsze, należy pamiętać, że w watach zwykle wskazuje się tylko moc czynną różnych urządzeń; ponadto wiele urządzeń elektrycznych prądu przemiennego zużywa moc bierną („bezużyteczną” moc zużywaną przez cewki i kondensatory podczas pracy z tym prądem). Rzeczywiste obciążenie generatora zależy dokładnie od całkowitej mocy (czynnej i biernej), wskazywanej w woltoamperach. Do jej obliczania istnieją specjalne współczynniki i formuły.

Drugi niuans związany jest z zasilaniem ur...ządzeń, w których prąd rozruchowy (i odpowiednio pobór mocy w momencie włączenia) jest znacznie wyższy niż nominalny — głównie są to urządzenia z silnikami elektrycznymi, takie jak odkurzacze , lodówki, klimatyzatory, elektronarzędzia itp. Moc rozruchową można określić mnożąc moc znamionową przez tzw. współczynnik rozruchu. Dla urządzeń jednego typu jest on mniej więcej taki sam — np. 1,2 — 1,3 dla większości elektronarzędzi, 2 dla mikrofalówki, 3,5 dla klimatyzatora itp.; bardziej szczegółowe dane dostępne są w dedykowanych źródłach. Charakterystyki rozruchowe obciążenia są niezbędne przede wszystkim do oceny wymaganej maksymalnej mocy generatora (patrz niżej) — jednak moc ta nie zawsze jest podana w charakterystyce, często producent podaje tylko moc znamionową agregata. W takich przypadkach przy obliczaniu dla urządzeń o współczynniku rozruchu większym niż 1 warto zastosować moc rozruchową, a nie moc znamionową.

Należy również pamiętać, że w przypadku kilku gniazd określony podział całkowitej mocy na nie może być różny. Ten punkt należy doprecyzować osobno — w szczególności dla określonych typów gniazd (więcej szczegółów patrz „Gniazd 230 V”, „Gniazd 400 V”).

Maksymalna moc, jaką może dostarczyć generator.

Ta moc jest nieco wyższa niż znamionowa (patrz wyżej), jednak tryb maksymalnej wydajności może być utrzymany tylko przez bardzo krótki czas — w przeciwnym razie wystąpi przeciążenie. Dlatego praktycznym znaczeniem tej cechy jest głównie opisanie sprawności generatora podczas pracy ze zwiększonymi prądami rozruchowymi.

Przypomnijmy, że niektóre rodzaje urządzeń elektrycznych w momencie rozruchu zużywają kilkakrotnie więcej prądu (i odpowiednio mocy) niż w trybie normalnym; jest to typowe głównie dla urządzeń z silnikami elektrycznymi, takich jak elektronarzędzia, lodówki itp. Jednak zwiększona moc do takiego sprzętu jest potrzebna tylko na krótki czas, normalna praca przywracana jest w ciągu kilku sekund. Możesz oszacować charakterystykę rozruchową, mnożąc moc znamionową przez tak zwany współczynnik rozruchu. W przypadku sprzętu jednego typu jest mniej więcej taki sam (1,2 — 1,3 dla większości elektronarzędzi, 2 dla kuchenki mikrofalowej, 3,5 dla klimatyzatora itp.); bardziej szczegółowe dane dostępne są w dedykowanych źródłach.

W warunkach idealnych maksymalna moc generatora nie powinna być niższa niż całkowita moc szczytowa podłączonego obciążenia — to znaczy moc rozruchowa sprzętu o współczynniku rozruchu większym niż 1 plus moc znamionowa wszystkich innych urządzeń. Zminimalizuje to prawdopodobieństwo przeciążenia.

Rodzaj alternatora (prądnicy) zainstalowanego w agregacie.

Alternator jest częścią generatora, która jest bezpośrednio odpowiedzialna za wytwarzanie energii elektrycznej. Taki system działa na zasadzie ruchu przewodów (cewek) w polu magnetycznym, dzięki czemu generowany jest prąd elektryczny. Jednak cechy alternatora mogą być różne, na podstawie których dzieli się je na typy: asynchroniczne, synchroniczne, inwerterowe i Duplex. Oto główne cechy każdej opcji:

— Asynchroniczny. Najprostsza wersja alternatora. Wirnik (część obrotowa) w takich modelach, gdy się obraca, nieco wyprzedza ruch pola magnetycznego wytwarzanego przez stojan (część nieruchomą) — stąd nazwa. Praktyczne zalety alternatorów asynchronicznych to prostota, niski koszt, dobra ochrona przed wpływami zewnętrznymi oraz niewrażliwość na zwarcia i długotrwałe przeciążenia. Ta ostatnia cecha czyni je optymalnym wyborem do zasilania spawarek. Ogólnie rzecz biorąc, generatory asynchroniczne są przeznaczone głównie do obciążeń aktywnych: urządzeń oświetleniowych, komputerów, grzałek elektrycznych itp. W przypadku obciążeń biernych (z cewkami i kondensatorami) lepiej jest stosować urządzenia synchroniczne (patrz poniżej). Warto również zauważyć, że w alternatorze asynchronicznym napięcie i częstotliwość prądu wyjściowego zależą bezpośrednio od prędkości obrotowej; dla...tego takie urządzenia są szczególnie wymagające pod względem stabilności silnika napędowego.

— Synchroniczny. W tego typu alternatorach obroty wirnika i pola magnetycznego stojana się pokrywają (w przeciwieństwie do modeli asynchronicznych). Generatory synchroniczne są nieco bardziej złożone w konstrukcji i droższe, są bardziej wrażliwe na zwarcia i długotrwałe przeciążenia. Z drugiej strony takie urządzenie doskonale radzi sobie zarówno z obciążeniami czynnymi, jak i biernymi: przez krótki czas jest w stanie dostarczyć prąd wielokrotnie wyższy niż znamionowy, zapewniając tym samym niezbędny prąd rozruchowy dla obciążenia biernego. Ponadto konstrukcja generatorów synchronicznych obejmuje automatyczny regulator, który wytwarza stabilne napięcie i jest w stanie w pewnym stopniu skompensować wahania prędkości silnika napędowego. Jednak pod względem stabilności napięcia modele synchroniczne są nadal gorsze od modeli inwerterowych (patrz poniżej).

— Inwerterowy. Generator synchroniczny (patrz wyżej), wyposażony w dodatkową jednostkę elektroniczną — falownik. Jednostka ta zapewnia podwójną konwersję prądu: z AC na DC i z powrotem na AC. Takie urządzenia nie są tanie, ale jednocześnie mają szereg zalet. Po pierwsze, na wyjściu uzyskuje się bardzo stabilny prąd, praktycznie bez przepięć i wahań. Po drugie, generator jest w stanie regulować pracę silnika w zależności od obciążenia: na przykład, jeśli obciążenie wynosi połowę mocy wyjściowej, aktualna moc silnika zmniejsza się o połowę; skutkuje to znaczną oszczędnością paliwa. Po trzecie, modele inwerterowe są lżejsze i bardziej kompaktowe niż tradycyjne generatory i są mniej hałaśliwe. Jest to taki generator, który jest uważany za najlepszy wybór dla obciążenia wrażliwego na jakość prądu, takiego jak sprzęt audio czy telewizor. Jednocześnie urządzenia tego typu charakteryzują się stosunkowo małą mocą i nie są przeznaczone do długotrwałej pracy ani dużych obciążeń rozruchowych, w związku z czym są wykorzystywane jedynie jako rezerwowe źródła zasilania dla układów o stosunkowo małej mocy. Ponadto przy wyborze generatora inwerterowego warto doprecyzować kształt przebiegu sinusoidy: nie wszystkie modele dają idealną sinusoidę – są też agregaty z impulsem trapezowym, które nie nadają się do delikatnych urządzeń.

— Duplex. Rodzaj alternatorów opracowany przez firmę Endress i stosowany głównie w generatorach tej marki (choć są też urządzenia innych producentów). Według twórców taki alternator łączy w sobie zalety modeli synchronicznych i asynchronicznych. Tak więc, z jednej strony, jest w stanie wytrzymać wysokie prądy rozruchowe bez uszczerbku dla zasilania innych odbiorców, a konstrukcja zwykle ma automatyczny regulator napięcia wyjściowego; z drugiej strony — większość z tych generatorów może być również wykorzystywana do zasilania spawarek, a liczba harmonicznych o wysokiej częstotliwości na wyjściu jest bardzo niska. Wady „dupleksów”, oprócz wysokich kosztów, obejmują konieczność konfiguracji pod konkretny zestaw podłączonych urządzeń.

Nazwa modelu silnika zainstalowanego w generatorze. Znając tę nazwę, możesz w razie potrzeby znaleźć szczegółowe dane dotyczące silnika i wyjaśnić, w jaki sposób spełnia on Twoje wymagania. Ponadto dane modelu mogą być potrzebne do niektórych określonych zadań, w tym konserwacji i napraw.

Należy pamiętać, że współczesne generatory są często wyposażone w markowe silniki renomowanych producentów: Honda, John Deere, Mitsubishi, Volvo itp. Takie silniki są droższe niż podobne urządzenia mało znanych marek, ale rekompensuje to wyższa jakość i/lub solidność warunków gwarancji, a w wielu przypadkach także łatwość odnalezienia części zamiennych i dodatkowej dokumentacji (takiej jak instrukcje obsługi specjalnej i drobnych napraw).

Pojemność silnika w generatorze benzynowym lub dieslowskim (patrz „Paliwo”). W teorii większa pojemność zwykle oznacza większą moc, ale w praktyce nie jest to takie proste. Po pierwsze, moc właściwa silnie zależy od rodzaju paliwa, a w urządzeniach benzynowych także od rodzaju silnika spalinowego (patrz wyżej). Po drugie, podobne silniki o tej samej mocy mogą mieć różne pojemności i tutaj jest praktyczny punkt: przy tej samej mocy większy silnik zużywa więcej paliwa, ale sam może być tańszy.

Moc robocza silnika zainstalowanego w generatorze. Tradycyjnie wskazywana jest w koniach mechanicznych; 1 KM w przybliżeniu równa się 735 W.

Od tego wskaźnika zależy bezpośrednio przede wszystkim moc znamionowa generatora (patrz wyżej): w zasadzie nie może być wyższa niż moc silnika, ponadto część mocy silnika jest zużywana na ciepło, tarcie i inne straty. Im mniejsza różnica między tymi mocami, tym wyższa sprawność generatora i tym on jest oszczędniejszy. Co prawda, wysoka sprawność wpływa na koszt, ale ta różnica może się opłacić przy regularnym użytkowaniu ze względu na oszczędność paliwa.

Sposób uruchamiania agregatu prądotwórczego. Aby uruchomić silnik spalinowy (benzynowy lub wysokoprężny, patrz „Paliwo”), w każdym przypadku konieczne jest obrócenie wału silnika; można to zrobić na dwa sposoby:

— Ręczny. Przy takim rozruchu początkowy impuls jest przekazywany do silnika ręcznie — zwykle użytkownik musi pociągnąć z siłą linkę, która rozkręca specjalne koło zamachowe. Najprostszy w konstrukcji i najtańszy sposób na uruchomienie dodatkowego wyposażenia wymaga jedynie właściwej linki z kołem zamachowym. Z drugiej strony może wymagać od użytkownika znacznego wysiłku mięśniowego i słabo nadaje się do agregatów o dużej mocy.

— Elektryczny. Przy tego rodzaju rozruchu wał silnika obraca się za pomocą specjalnego silnika elektrycznego, zwanego rozrusznikiem; rozrusznik zasilany jest z własnego akumulatora. Ten rodzaj rozruchu agregatu prądotwórczego jest najłatwiejszy dla użytkownika i wymaga minimum wysiłku. W zależności od wykonania rozrusznika elektrycznego zazwyczaj wystarczy przekręcić kluczyk w stacyjce, wcisnąć przycisk, obrócić pokrętło lub przekręcić specjalny bęben itp. Moc współczesnych rozruszników jest wystarczająca nawet dla ciężkich silników, w których ręczny rozruch jest utrudniony lub niemożliwy. Należy również zauważyć, że rozrusznik elektryczny z definicji wymagany jest do korzystania z automatycznego rozruchu ATS (patrz „Funkcje”). Z drugiej strony dodatkowe wy...posażenie wpływa na wagę i koszt urządzenia, czasem dość zauważalnie. Dlatego takie układy rozruchowe stosuje się głównie tam, gdzie nie można się bez nich obejść – we wspomnianym już ciężkim sprzęcie, a także w generatorach z ATS.

Pojemność zbiornika paliwa zainstalowanego w generatorze.

Znając zużycie paliwa (patrz wyżej) i pojemność zbiornika można obliczyć czas pracy przy jednym tankowaniu (jeśli nie jest to podane w specyfikacji). Jednak pojemniejszy zbiornik okazuje się bardziej nieporęczny. Dlatego producenci wybierają zbiorniki w oparciu o ogólny poziom i „obżarstwo” generatora — w celu zapewnienia akceptowalnego czasu pracy bez znacznego wzrostu rozmiarów i wagi. Tak więc, ogólnie rzecz biorąc, parametr ten ma raczej charakter odniesienia niż praktycznego znaczenia.

Jeśli chodzi o liczby, to w modelach o małej mocy instalowane są zbiorniki o pojemności 5 – 10 l, a nawet mniej; w ciężkim sprzęcie profesjonalnym wskaźnik ten może przekroczyć 50 l.

Obecność w agregacie prądotwórczym wyjścia z prądem stałym i napięciem 12 V. Głównym przeznaczeniem tego wyjścia jest ładowanie akumulatorów samochodowych oraz zasilanie urządzeń pierwotnie dedykowanych do samochodów (standardowe napięcie pokładowe w samochodach osobowych to 12 V).

W agregatach prądotwórczych spotyka się następujące odmiany wyjść 12 V:

— Klemy. Klemy służą do bezpośredniego łączenia przewodów bez użycia wtyczek. Takie połączenie jest najbardziej niezawodne.

— Gniazdo. Gniazdo wtykowe z dwoma płaskimi bolcami, przeznaczone do podłączania urządzeń o napięciu 12 V. Otwory wtykowe występują w różnych układach, na co należy zwrócić szczególną uwagę.

— Zapalniczka samochodowa. Tak zwane gniazdo samochodowe, które w wielu samochodach łączone jest z gniazdem zapalniczki (stąd nazwa). Złącza takie służą do zasilania różnych urządzeń i akcesoriów motoryzacyjnych.