Porównanie Proton PDS-200/K vs Proton PDT-210/P

Rodzaj urządzenia opisuje przede wszystkim ogólną zasadę działania piły. Różnorodność współczesnych pił jest dość duża: piły łańcuchowe, (taśmowe( (do drewna i do metalu), szablaste (w tym aligatory), tarczowe (w tym przecinaki benzynowe), ukośne, odcinające, kombinowane, promieniowe. Oto główne cechy każdej z tych odmian:

— Łańcuchowa. Piły, których elementem roboczym jest łańcuch o specjalnie ukształtowanych zębach. Łańcuch jest zamknięty w pierścieniu i podczas pracy porusza się po owalnej prowadnicy. W mowie potocznej „piła łańcuchowa” najczęściej oznacza właśnie ten rodzaj piły, lecz jednostki łańcuchowe mogą być elektryczne. Generalnie piły łańcuchowe są szeroko stosowane zarówno do drewna (wycinka drzew, okrzesywanie itp.), jak i do innych materiałów - w szczególności do betonu i lodu. Prawie wszystkie narzędzia o tej konstrukcji są przenośne (patrz „Rodzaj”)

— Taśmowa do drewna. Wszystkie piły taśmowe wykorzystują jako element roboczy metalową taśmę pierścieniową z zębami. Jednocześnie, w przeciwieństwie do modeli łańcuchowych, w konstrukcji nie...ma prowadnicy, a wymaganą sztywność pasa uzyskuje się wyłącznie dzięki naprężeniu między dwoma rolkami. Jeśli chodzi o modele taśmowe do drewna, to są one wykonywane wyłącznie stacjonarnymi (patrz „Rodzaj”) - jest to jedna z kluczowych różnic w porównaniu z podobnymi narzędziami do metalu (kolejną różnicą są cechy konstrukcyjne samego brzeszczotu).

— Taśmowa do metalu. Piły taśmowe przeznaczone do obróbki metalu. Różnią się one od modeli do drewna (patrz wyżej), oprócz cech konstrukcyjnych samej taśmy, tym, że tego typu piły mogą być zarówno stacjonarne, jak i przenośne. Jednocześnie ręczne piły taśmowe mogą stać się dobrą alternatywą dla tradycyjnych pił do metalu – choć są one zauważalnie droższe i cięższe, wymagają również źródła zasilania, lecz mają wyższą wydajność i praktycznie nie wymagają żadnego wysiłku.

— Szablaste. Różnorodne piły, zwane również „brzeszczotami elektrycznymi”. Pod względem kluczowej zasady działania są one podobne do konwencjonalnych pił do metalu: brzeszczot takiej piły porusza się tam i z powrotem podczas pracy. Jedną z kluczowych zalet pił szablastych jest ich kompaktowość, pozwalająca na zastosowanie ich w ciasnych przestrzeniach, gdzie brakuje miejsca na piłę tarczową lub łańcuchową. Jednocześnie wymienne brzeszczoty są dość wszechstronne i produkowane do różnych materiałów: drewna, metalu, betonu, kamienia. A niektóre brzeszczoty pozwalają na zgrabne cięcia nawet w połączonym materiale - na przykład dachu, który łączy drewno, filc dachowy i metal.

— Tarczowa. Elementem roboczym w takich piłach jest tarcza z zębami (do drewna) lub diamentowa powłoka ścierna (do kamienia, szkła i innych materiałów specjalnych). Pozwala szybko i łatwo wykonywać proste cięcia, jednak głębokość cięcia jest ograniczona przez promień brzeszczotu. Zwróć uwagę, że niektóre z opisanych poniżej typów pił również wykorzystują tarczę, lecz ze względu na swoją specjalizację są one podzielone na osobne kategorie. W szczególności piły tarczowe mogą być zarówno przenośne, jak i stacjonarne; drugi rodzaj wykonywany jest zwykle w formie stołu z krawędzią brzeszczotu wystającą ponad powierzchnię - ułatwia to pracę z długimi elementami.

- Ukośna. Odmiana piły tarczowej, przeznaczona do przekrojów obrabianych materiałów - desek, płyt, belek itp. Mają tylko stacjonarną konstrukcję (patrz "Rodzaj"), a tarczę tnącą można podnosić i opuszczać względem podstawy. Na podstawie znajduje się platforma z mocowaniem dla obrabianego przedmiotu; wiele modeli jest wyposażonych w dodatkowe ograniczniki dla długich elementów i/lub uchwyty do pozycjonowania przedmiotów obrabianych pod kątem. Podczas pracy z taką piłą, tarcza jest opuszczana na obrabiany przedmiot w punkcie cięcia, zapewniając cięcie; większość modeli pozwala na przechylenie brzeszczotu względem podstawy podczas cięć ukośnych.

— Kombinowana. Piły oferujące dwa warianty zastosowania — zarówno jako piła ukosowa, jak i tarczowa. Szczegółowe informacje na temat tych odmian można znaleźć powyżej. Należy zauważyć, że piła kombinowana przypomina narzędzie do ukosowania, którego górna ruchoma część (z silnikiem i tarczą) jest wyposażona w dodatkowy stół. Dzięki temu piła może być używana również jako „cyrkularka” stacjonarna – opuszczając tarczę do oporu i ustalając ją w tej pozycji. Główną wadą takich uniwersalnych modeli jest dość wysoki koszt, dlatego są one używane głównie w sferze zawodowej.

— Odcinająca. Specjalny rodzaj pił ukosowych przeznaczony wyłącznie do obróbki metalu - do cięcia metalowych rur, prętów, elementów profili i innych części, gdzie nie jest wymagane długie cięcie. Pod względem konstrukcji takie jednostki są prawie całkowicie podobne do pił ukośnych, z wyjątkiem rodzaju zastosowanych tarcz i mocniejszych silników.

— Promieniowa. Specyficzny rodzaj pił ukośnych. Wykorzystują one mechanizm tnący w postaci brzeszczotu, lecz nie jest on instalowany pod stołem roboczym, ale nad nim, na konsoli - specjalnej konstrukcji przypominającej miniaturowy dźwig. „Wysięgnik” tego dźwigu można obracać z boku na bok, a tarczę tnącą można na nim przesuwać do przodu i do tyłu oraz obracać względem pionu. Sprawia to, że piła jest bardzo manewrowa, co z kolei rozszerza jej możliwości, lecz znacząco wpływa na wymiary i koszt.

— Przecinarka benzynowa. W rzeczywistości przecinarka benzynowa jest modyfikacją piły tarczowej (patrz wyżej), wyposażonej, jak sama nazwa wskazuje, w silnik benzynowy. Takie silniki łączą wysoką moc i autonomię; ich cechy zostały szczegółowo opisane w p. „Źródło zasilania”. Tutaj zauważamy, że przecinarki benzynowe dobrze sobie radzą nie tylko z drewnem, lecz także z betonem, kamieniem i innymi podobnymi materiałami, dzięki czemu są szeroko stosowane w budownictwie i akcjach ratowniczych.

— Aligator. Rodzaj modyfikacji pił szablastych (patrz odpowiedni punkt). Narzędzia aligatorowe mają dwa brzeszczoty poruszające się w przód i w tył w przeciwfazie: podczas gdy jeden brzeszczot porusza się do przodu, drugi wraca. To znacznie zwiększa dokładność i bezpieczeństwo pracy - wzajemny ruch brzeszczotów zmniejsza ryzyko odciągnięcia piły na bok. Z drugiej strony rzaz jest szerszy, a same narzędzia są bardziej nieporęczne, cięższe i droższe niż piły szablaste.

Moc silnika piły w watach. W przypadku narzędzi benzynowych (patrz „Źródło zasilania”) dodatkowo podawana jest moc w koniach mechanicznych, informacja o niej — patrz niżej.

Im większa moc, tym lepiej narzędzie nadaje się do dużych prac i twardych materiałów, tym większą głębokość cięcia może zapewnić i tym łatwiej radzi sobie z dużymi obciążeniami. Ponadto rzeczywiste wartości mocy mogą być różne dla różnych typów pił i różnych rodzajów materiałów. Na przykład moc 2,5 - 3 kW jest w rzeczywistości limitem dla pił łańcuchowych, lecz w piłach łańcuchowych jest to średnia liczba, wśród takich narzędzi są modele o mocy 3-4 kW, a nawet więcej. Szczegółowe zalecenia dotyczące wyboru dla różnych przypadków można znaleźć w specjalnych źródłach.

Maksymalne obroty brzeszczotu, zapewniane przez piłę o odpowiedniej konstrukcji - tarczową, przecinarkę itp. (patrz "Typ urządzenia").

Należy pamiętać, że większość tych pił wykorzystuje skrzynie biegów, więc prędkość brzeszczotu jest znacznie niższa niż prędkość silnika (patrz wyżej). W efekcie osiągany jest wzrost momentu obrotowego, który w przypadku pił jest często ważniejszy niż duża prędkość ruchu brzeszczotu.

Jeśli chodzi o konkretną liczbę obrotów, to przede wszystkim warto zauważyć, że według tego wskaźnika można porównywać tylko piły o tej samej średnicy brzeszczotu. W takich przypadkach wyższa prędkość pozwala na lepsze osiągi, lecz jest to możliwe dzięki zmniejszonemu momentowi obrotowemu; piły te radzą sobie lepiej ze stosunkowo „lekkimi” materiałami. I odwrotnie, niska prędkość zmniejsza wydajność, lecz pozwala brzeszczotowi skutecznie „wgryzać się” nawet w gęste, wytrzymałe przedmioty. Bardziej szczegółowe zalecenia dotyczące doboru piły w zależności od liczby obrotów brzeszczotu można znaleźć w specjalnych źródłach.

Największy rozmiar prowadnicy (w piłach łańcuchowych) lub tarczy (w tarczowych i kilku innych, patrz „Typ urządzenia”), dozwolony dla tego narzędzia. Rozmiar prowadnic jest podawany według długości roboczej, tarcz – według średnicy

Większa prowadnica/tarcza umożliwia głębsze cięcie, lecz wymaga mocniejszych silników. Dlatego tego parametru nie można przekroczyć – może to doprowadzić do przeciążenia silnika i wszystkich związanych z tym problemów. Jednak w wielu modelach z tarczą fizycznie niemożliwe jest zainstalowanie nasadki o średnicy większej niż maksymalna dopuszczalna.

Należy również pamiętać, że piły o podobnym rozmiarze prowadnicy/tarczy mogą różnić się maksymalną głębokością cięcia (głównie ze względu na różnice w konstrukcji lub mocy). Jeśli chodzi o konkretne wymiary, zależą one od typu piły (patrz „Typ urządzenia”). Na przykład duże tarcze 450 – 500 mmwystępują wyłącznie w stacjonarnych piłach łańcuchowych, maksymalny wskaźnik dla przecinarek wynosi 400-450 mm, dla modeli ukośnych – 300 – 350 mm, a wymiary 500 – 550 mm lub więcej wyraźnie wskazują, że chodzi o prowadnicy piły łańcuchowej. Szczegółowe zalecenia dotyczące doboru narzędzia według danego rozmiaru można znaleźć w specjalnych źródłach.

Średnica otworu, dla którego zaprojektowano mocowanie tarczy o odpowiedniej konstrukcji (patrz „Typ urządzenia”). W rzeczywistości w tym punkcie wskazywana jest średnica osi, na której zamontowana jest tarcza - ten rozmiar musi odpowiadać otworowi w samej tarczy.

Należy pamiętać, że niektóre modele pił umożliwiają montaż tarcz z większymi otworami niż wskazano w specyfikacji - przy użyciu tulei wciąganej. Najważniejsze, aby wewnętrzna średnica tarczy nie przekraczał wartości dopuszczalnych dla tego modelu (patrz „Średnica prowadnicy/tarczy”). Popularne rozmiary to 20 mm, 25 mm i 30 mm.

Maksymalna głębokość cięcia zapewniana przez piłę.

W większości rodzajów pił (patrz „Typ urządzenia”) głębokość cięcia zależy bezpośrednio zarówno od mocy silnika, jak i rozmiaru prowadnicy/tarczy. Specyfikacje podają wartość maksymalnego dopuszczalnego rozmiaru nasadki roboczej; przy użyciu mniejszych nasadek głębokość cięcia będzie odpowiednio mniejsza. Lecz w piłach taśmowych ta głębokość jest raczej słabo związana z rzeczywistą długością taśmy - determinuje ją przede wszystkim długość otwartego odcinka taśmy, który jest bezpośrednio zaangażowany w pracę.

W każdym razie większa głębokość cięcia sprawia, że narzędzie jest bardziej uniwersalne, jednakże wpływa na jego wagę, cenę oraz zużycie energii elektrycznej/paliwa. Dlatego przy wyborze warto wziąć pod uwagę rzeczywiste cechy planowanej pracy oraz wielkość obrabianych elementów, które planuje się piłować. Jeśli chodzi o konkretne wartości, najmniej wydajne narzędzia zapewniają głębokość do 50 mm; 50 - 75 mm jest uważana za małą wartość, 75 - 100 mm to średnia, 100 - 125 mm to powyżej średniej, 125 - 150 mm to już dość imponująca grubość, a najpotężniejsze współczesne piły mogą mieć głębokość cięcia ponad 150 mm.

Rzaz określa maksymalny rozmiar linii cięcia, a tym samym maksymalną szerokość przedmiotu obrabianego, jaki piła może przeciąć w jedno przejście. Wartość rzazu zależy przede wszystkim od średnicy tarczy. Dodatkowo należy wziąć pod uwagę postęp mechanizmu przeciągania. Pilarki posuwowe wykonują cięcia większe niż średnica tarczy tnącej.

Największy kąt, o jaki część robocza piły może się obracać względem standardowej pozycji (zauważ, że nie chodzi tutaj o pochyleniu, lecz o obracaniu na boki. Funkcja ta jest często spotykana w piłach ukośnych (patrz „Typ urządzenia”), których użycie nie ogranicza się do prostych cięć; obracanie piły jest najwygodniejszym, a czasem jedynym sposobem na ukośne cięcie obrabianego przedmiotu.

Pilarki ukośne są wyposażone w system podawania , który dzięki równoległym listom umożliwia przesuwanie się tarczy do przodu i do tyłu względem stołu roboczego, wzdłuż linia cięcia. Ułatwia to pracę z przedmiotami o dużej szerokości, lecz zauważalnie wpływa na wagę i wymiary całej konstrukcji. W takim przypadku prowadnice, wzdłuż których poruszają się listwy, mogą być zarówno przednie, jak i tylne. Pierwszy typ sprawia, że ​​konstrukcja jest bardziej kompaktowa, ponieważ żadne elementy nie wystają. Drugi typ, ze szkodą dla kompaktowości, sprawia, że ​​konstrukcja jest bardziej niezawodna.