Porównanie Hikvision HiWatch DS-T100 3.6 mm vs Hikvision DS-2CE16C0T-IR

Wielkość przetwornika zainstalowanego w kamerze monitorującej (przekątna).

Generalnie większe przetworniki (o tej samej rozdzielczości i tym samym typie) są uważane za bardziej zaawansowane: otrzymują więcej światła, co pozytywnie wpływa na jakość obrazu (szczególnie przy słabym oświetleniu). Z drugiej strony wzrost rozmiaru wpływa na koszt całego urządzenia; w niektórych przypadkach (na przykład, jeśli nie planuje się używania kamery o zmierzchu i ciemności), stosunkowo mały przetwornik może być całkiem odpowiedni.

Jeśli chodzi o konkretne wymiary, to najskromniejsze pod tym względem kamery mają przetworniki 1/4" lub mniej. Dużą popularnością cieszą się modele z przetwornikami 1/3,8" – 1/3" i 1/2,9" – 1/2", wartości te można nazwać średnimi, a w zaawansowanych urządzeniach występują przekątne nawet ponad 1/2" (do 1/1,7").

Najmniejszy stopień oświetlenia nagrywanej sceny, przy którym kamera jest w stanie zapewnić normalną widoczność. Z reguły ten punkt określa wartości dla pracy w dzień (w trybie nocnym minimalne oświetlenie w wielu modelach może w ogóle wynosić zero, ponieważ w takich przypadkach włącza się oświetlacz IR , patrz „Konstrukcja i możliwości”). Jeśli kamera jest w stanie nagrywać w kolorze, oznacza to zwykle najniższe oświetlenie wymagane do uzyskania kolorowego obrazu.

Im niższy jest wskaźnik ten, tym lepiej kamera pracuje w warunkach słabego oświetlenia, tym jaśniejszy i wyraźniej widoczny obraz jest w stanie zapewnić w takich warunkach. Jednocześnie należy pamiętać, że przy słabym oświetleniu często preferowany jest tryb nocny, a w obecności wspomnianego oświetlacza IR należy raczej skupić się na zasięgu jego działania (patrz wyżej).

Istnieją tabele porównawcze, które pozwalają ocenić stopień oświetlenia podany w specyfikacji z praktycznego punktu widzenia: na przykład wskaźnik 0,2 luksa odpowiada pogodnej nocy w pełni księżyca.

— WDR (Wide Dynamic Range) — rozszerzony zakres dynamiki. Technologia WDR łączy kilka klatek o różnej ekspozycji w jednym obrazie, dzięki czemu ciemne obszary są rozjaśniane, a prześwietlenia przyciemniane, więc wychodzi obraz o wyjątkowo równomiernym oświetleniu. Prawdziwa technologia szerokiego zakresu dynamiki nazywa się True-WDR i jest zaimplementowana w układzie optycznym na poziomie sprzętowym, za tworzenie i mieszanie ekspozycji odpowiada specjalny mikroprocesor. Tańszą alternatywą dla szerokiego zakresu dynamiki jest technologia Digital-WDR, która wyrównuje oświetlenie za pomocą algorytmów oprogramowania.

— DWDR (Digital Wide Dynamic Range) — cyfrowy rozszerzony zakres dynamiki, technika oparta na algorytmach oprogramowania do rozjaśniania. DWDR rozjaśnia zbyt ciemne obszary kadru, które mogą być rozmyte na tle jasnych obszarów. Oświetlenie cyfrowe może znacznie poprawić jakość nagrywania w kontrastowych warunkach oświetleniowych. Kamery z cyfrowym WDR są znacznie tańsze niż prawdziwa optyka True-WDR. Oczywiście jakość oświetlenia cyfrowego jest gorsza od True-WDR.

— BLC (Back Light Compensation) — technologia kompensacji oświetlenia tła. System ten oparty jest na pracy cyfrowych procesorów sygnałowych DSP. Tak więc urządzenie, relatywnie rzecz biorąc, „rozbija” kadr na wiele segmentów, dostosowując się do każdego z nich. Kompensacja tylnego oświetlenia dobr...ze rozjaśnia ciemne obszary kadru. Główną wadą tej technologii jest zwiększenie jasności już jasnych obszarów kadru, co może spowodować pojawienie się na zdjęciu prześwietlenia.

— WDR+BLC. Kamera obsługuje jednocześnie kilka technologii rozjaśniania, z których każda została szczegółowo opisana powyżej. Od razu zauważamy, że połączenie WDR+BLC pozwala uzyskać niezwykle wyraźny obraz w niemal każdych warunkach oświetleniowych, od skrajnego kontrastu po niewystarczający i nadmiernie jasny.

— DWDR+BLC. Urządzenie obsługuje jednocześnie dwie popularne technologie rozjaśniania, z których każda została dokładniej opisana powyżej. Obecność technologii DWDR+BLC pozwala kamerze skutecznie rozjaśnić ciemne obszary kadru. Takie kamery IP sprawdzają się dobrze podczas pracy w warunkach słabego oświetlenia.

Główny materiał użyty w konstrukcji obudowy kamery.

— Plastik. Niedrogi i jednocześnie całkiem praktyczny materiał. Plastik jest lekki, dość mocny (nie tak mocny jak metal, ale w większości przypadków całkiem wystarczająco), chemicznie obojętny (co oznacza, że nie podlega korozji i niewrażliwe na wilgoć), a także ma stosunkowo niską przewodność cieplną (co zapewnia dodatkową ochronę w przypadku nagłych zmian temperatury). Z tego powodu materiał ten jest bardzo popularny w kamerach wewnętrznych (patrz „Zastosowanie”). Jednocześnie nieco mniej nadaje się do pracy na zewnątrz.

— Metal. Główną zaletą metalu, w porównaniu z plastikiem, w przypadku kamer CCTV jest wysoka wytrzymałość i niezawodność. Dzięki temu można go używać nawet w modelach zewnętrznych, które działają w trudnych warunkach i muszą mieć pewną odporność na wandalizm (przynajmniej nie od razu „poddawać się” przy próbie rozbicia lub stłuczenia). Jednocześnie taki materiał kosztuje znacznie więcej i dlatego jest mniej powszechny.