Porównanie Dahua DH-IPC-HFW1320S-W 2.8 mm vs Dahua DH-IPC-HDBW1320EP

Rodzaj obudowy opisuje nie tylko jej kształt, ale także niektóre możliwości układu, które mogą wpływać na funkcjonalność produktu.

— Kopułkowe (dome). Jak sama nazwa wskazuje, kamera ta ma charakterystyczną przezroczystą kopułkę z obiektywem w środku — zwykle sterowaną PTZ (patrz „Możliwości kamery”). Kopułka nie tylko chroni optykę przed różnymi niekorzystnymi czynnikami (np. brudem czy wilgocią), ale w wielu modelach ukrywa również położenie obiektywu; dlatego jest on zaciemniony. Obiekt obserwacji nie wie więc, dokąd skierowana jest kamera, co w niektórych przypadkach jest przydatne (np. przy obserwowaniu podejrzanego klienta w supermarkecie). Jednocześnie z wielu powodów opcja ta słabo nadaje się do zaawansowanej optyki o dużych wymiarach.

— Tubowe (bullet). Kamery tubowe to kamery, w których obiektyw „patrzy” wzdłuż obudowy. Taki układ pozwala na użycie mocnych obiektywów o dobrej jasności i powiększeniu optycznym (patrz poniżej), ale kamery są również dość nieporęczne.

— Kompaktowe (box, bez obiektywu). Odmiana opisanych powyżej kamer tubowych, która ma wymienne obiektywy; same obiektywy z reguły nie są zawarte w zestawie, należy je kupić osobno. Znaczenie takiej konfiguracji polega na tym, że użytkownik może samodzielnie dobrać optykę do konkretnych potrzeb. Ta kategoria obejmuje głównie dość zaawansowane modele.

— Ukryte. W tej kategorii znajdują się kamery o niewielkich wymiarach, co pozwala na ich dedykowaną instalację — np. we wnęce ściennej. Jednak nawet przy instalacji zewnętrznej (ta opcja jest zwykle dozwolona), takie urządzenia są również bardzo dyskretne ze względu na wspomnianą kompaktowość. Sam w sobie kształt obudowy ukrytych kamer jest najczęściej zbliżony do tubowych kompaktowych (patrz wyżej), chociaż mogą istnieć różne opcje.

— Stacjonarne. Kamery przeznaczone do montażu na blacie lub innej płaskiej poziomej powierzchni. W tym celu w konstrukcji przewidziano odpowiedni stojak; może mieć ruchome mocowania, które umożliwiają nachylanie i obracanie kamery z boku na bok. Główną zaletą takich kamer jest niezwykła łatwość instalacji; to w szczególności czyni je prawie idealnymi do użytku domowego.

— Przenośne z mocowaniem. W rzeczywistości jest to rodzaj kamer stacjonarnych (patrz odpowiedni punkt), w których stojak może służyć nie tylko do montażu na powierzchni poziomej, ale także do montażu na ścianie. Kamery tego typu różnią się od innych odmian „ściennych” — ukrytych i tubowych (patrz odpowiednie punkty) układem: ich obudowa jest zwykle płaska, prostokątna lub owalna, a obiektyw znajduje się na najszerszej krawędzi (podobnie jak odbywa się to w telefonach komórkowych). Uchwyt jest często ruchomy w celu regulacji pochylenia i/lub obrotu.

— LAN. Interfejs LAN (Ethernet) był pierwotnie przeznaczony do budowy przewodowych sieci komputerowych. Kamery z tym złączem z reguły działają również jako urządzenia sieciowe. Przewagą tej opcji nad opisanym poniżej Wi-Fi jest wyższa rzeczywista przepustowość, nad BNC — możliwość połączenia bez dodatkowego sprzętu, bezpośrednio do standardowego routera sieciowego używanego w zwykłej sieci komputerowej. Z niedociągnięć możemy jedynie zauważyć konieczność ciągnięcia przewodu, ale ten punkt jest wspólny dla wszystkich opcji połączenia przewodowego. Jeśli chodzi o resztę funkcji, sieć LAN jest najwygodniejsza, dzięki czemu znalazła szerokie zastosowanie we współczesnych kamerach bezpieczeństwa.

— WiFi. Połączenie Wi-Fi było pierwotnie bezprzewodowym odpowiednikiem opisanej powyżej sieci LAN i służyło do łączenia się z sieciami komputerowymi. Podczas pracy w takich sieciach połączenie to jest podobne do LAN w tym sensie, że umożliwia pracę kamery przez zwykły router (oczywiście obsługujący Wi-Fi). Jednocześnie Wi-Fi jest wygodniejsze ze względu na brak przewodów, jednak przy dużej ilości innych urządzeń bezprzewodowych podłączonych do routera przepustowość kanału i jakość obrazu mogą się zauważalnie pogorszyć. Zwróć uwagę, że od niedawna możliwe jest również korzystanie z tego połączenia w trybie Direct — do bezpośredniego połączenia kamery z innym urządzeniem, na przy...kład podłączenie kamery do smartfona (patrz „Konstrukcja i możliwości — dedykowana aplikacja”). Jednak ta opcja jest mniej powszechna.

— BNC. Skrót dla Bayonet Neill Concelman. Złącze typu bagnetowego powszechnie używane do transmisji analogowego sygnału wideo. Odnosi się do profesjonalnych interfejsów wideo, do pracy z taką kamerą wymagany jest specjalny sprzęt. Jednak same kamery z tego typu złączami z reguły należą do niższego przedziału cenowego. Wynika to z ograniczonej łączności przez BNC – można przez nią przesyłać tylko sygnał wideo, co ogranicza funkcjonalność takich kamer w porównaniu z modelami pracującymi przez sieć LAN lub Wi-Fi (patrz wyżej).

— 3G / 4G. Połączenie z Internetem za pośrednictwem sieci komórkowych 3G / 4G; z reguły w tym celu należy zainstalować w kamerze kartę SIM operatora komórkowego. Prędkość takich sieci pozwala m.in. na nadawanie wideo w dość wysokiej rozdzielczości. Tak więc takie połączenie (oczywiście z zasięgiem) dobrze nadaje się nie tylko jako awaryjne rozwiązanie w przypadku przerw w Internecie, jednak także jako główny kanał komunikacyjny, jeśli w ogóle nie ma stałego połączenia z Internetem. Typowym przykładem drugiej sytuacji jest obserwacja wiejskiego domu położonego „daleko od cywilizacji”, jednak w strefie niezawodnego odbioru telefonii komórkowej. Co więcej, w obu przypadkach można kontaktować się z kamerą przez Internet z dowolnego miejsca na świecie.

— PTZ (obrotowa). PTZ to skrót oznaczający możliwości sterowania kamerą — „pan, tilt, zoom” (obrót, nachylenie, przybliżenie). W związku z tym kamery z tą funkcją są wyposażone w ruchomy obiektyw, który umożliwia celowanie w żądany obiekt; jednak powiększenie może być zarówno optyczne (patrz poniżej), jak i cyfrowe. Zalety kamer PTZ są oczywiste: ich widok nie ogranicza się do jednej pozycji, można go dostosować na życzenie operatora. Niektóre modele mogą oferować zaawansowane funkcje, takie jak automatyczne celowanie i skupianie się na ruchu. Z drugiej strony takie systemy kosztują odpowiednio.

— Zasilanie PoE. Technologia zasilania stosowana w kamerach przewodowych LAN. Funkcja PoE pozwala na zasilanie takiej kamery tym samym kablem, którym przesyłany jest sygnał – eliminuje to konieczność wyciągania dodatkowego przewodu do gniazdka czy używania baterii/akumulatorów. Oczywiście, aby korzystać z tej technologii, musi być ona również obsługiwana przez złącze rejestratora (lub innego urządzenia), do którego podłączona jest kamera. Warto jednak wziąć pod uwagę, że różne standardy PoE różnią się przede wszystkim mocą (moc 802.3af do 13 W, PoE 802.3at — 25,5 W).

— Zasilanie PoC. Odpowiednik technologii PoE stosowany w tradycyjnych kamerach: umożliwia zasilanie przez ten sam kabel, który jest używany do sygnału wideo, eliminując w ten sposób potrzebę gniazdka...i baterii/akumulatorów. Różnica polega na tym, że PoC działa przez kabel koncentryczny ze złączem BNC. Oczywiście, aby korzystać z tej funkcji, musi być ona zapewniona zarówno w samej kamerze, jak i w rejestratorze.

— Ujęcie panoramiczne. Ta cecha oznacza, że kamera ma kilka obiektywów i obejmuje kąt poziomy co najmniej 180°, zapewniając szerokie pole widzenia, gdy obudowa jest nieruchoma. To pole widzenia można również uzyskać za pomocą pojedynczego obiektywu typu „rybie oko” (patrz powiązany punkt); jednak nagrywanie panoramiczne ma jedną ważną zaletę: poziom zniekształceń na takim filmie jest znacznie niższy, nawet na krawędziach. Z drugiej strony obecność kilku obiektywów wpływa odpowiednio na cenę i wymiary.

— Obszar zainteresowania (ROI). Funkcja ta pozwala na ustawienie odrębnych stref w polu widzenia kamery, w których zostanie przeprowadzona specjalna kontrola obrazu (rozpoznawanie tablic rejestracyjnych i twarzy, liczenie osób itp.). Innymi słowy ustawienie ROI umożliwia przeprowadzenie takiej kontroli nie na całej powierzchni kadru, jednak w poszczególnych jego sekcjach; dzięki temu możliwe jest znaczne zmniejszenie obciążenia części obliczeniowej kamery oraz ilości przesyłanych danych. To ostatnie jest szczególnie przydatne, gdy brakuje wolnego miejsca w magazynie wideo, a także gdy kamera korzysta z kanałów komunikacyjnych z ograniczeniem prędkości lub natężenia ruchu (np. sieć komórkowa 3G/4G).

— Czujnik światła. Obecność czujnika światła w konstrukcji kamery. Z reguły czujnik ten służy do określania cech otoczenia i automatycznego dostosowywania się do nich — w szczególności przełączania między trybem dziennym i nocnym, włączania oświetlacza IR (patrz niżej) itp.

— Detekcja ruchu. Kamery z tą funkcją są w stanie wykryć ruch w polu widzenia. Funkcja ta jest wygodna, ponieważ zdecydowana większość sytuacji, które muszą być rejestrowane podczas monitoringu wideo, wiąże się właśnie z ruchem w kadrze. Konkretna reakcja na ruch może być różna: w niektórych modelach włącza się nagrywanie, inne wysyłają również powiadomienie do rejestratora lub innego urządzenia, jeszcze inne są w stanie obracać się w stronę poruszającego się obiektu itp. Kamery z tą funkcją nadają się szczególnie do obserwowania obiektów, w których ruch jest niewielki, takich jak magazyny lub parkingi podziemne w nocy: na przykład włączenie nagrywania tylko podczas detekcji ruchu oszczędza miejsce i ułatwia przeglądanie materiału filmowego.

— Wykrywanie dźwięku. Funkcja wykrywania dźwięków w chronionej przestrzeni. „Słysząc” wystarczająco głośny dźwięk, kamera z tą funkcją może zareagować w taki czy inny sposób: włączyć się do nagrywania, dać sygnał ostrzegawczy lub alarm itp. Niektóre modele mogą nawet pełnić rolę akustycznych czujek stłuczeniowych, dokładnie wykrywając charakterystyczne uderzenie w szkło i dźwięk odłamków. Obsługa wykrywania dźwięku automatycznie oznacza obecność mikrofonu (patrz odpowiedni punkt).

— Mikrofon. Obecność mikrofonu w konstrukcji kamery pozwala uchwycić nie tylko obraz, lecz także dźwięk. Pozwala to uzyskać pełniejszy obraz tego, co dzieje się podczas nagrywania. Ponadto mikrofon może być przydatny, jeśli osoba przed kamerą chce coś przekazać operatorowi, a dzięki głośnikowi zwrotnemu (patrz poniżej) możliwy jest nawet pełny dialog.

— Wbudowany głośnik. Kamera posiada własny wbudowany głośnik. Jednym z najpopularniejszych zastosowań tej funkcji jest dwukierunkowa komunikacja głosowa operatora z osobami znajdującymi się w pobliżu kamery. Dzięki głośnikowi można na przykład udzielić bezpośrednio przez kamerę podpowiedź dla zagubionego gościa, dać ostrzeżenie lub rozkaz dla intruza itp. Ponadto funkcja ta może być wykorzystana do innych celów — w szczególności do wygenerowania alarmu.

— Aplikacja mobilna. Możliwość pracy z kamerą poprzez aplikację zainstalowaną na gadżecie, takim jak smartfon czy tablet. Z reguły taki sposób sterowania daje dostęp zarówno do nadawania/zapisywania wideo, jak i większości ustawień; jednak cechy połączenia między gadżetem a kamerą mogą być różne. Tak więc nowoczesne aplikacje często zapewniają możliwość zdalnego dostępu przez Internet z dowolnego miejsca na świecie; jest jednak inna opcja – połączenie bezpośrednie (najczęściej przez Wi-Fi), które działa tylko w bezpośrednim sąsiedztwie kamery. Te szczegóły należy wyjaśnić osobno. Tak czy inaczej, aplikacja mobilna jest wygodna, ponieważ można ją zainstalować na prawie każdym nowoczesnym smartfonie lub tablecie z systemem Android lub iOS, zamieniając gadżet w przenośną stację sterowania kamerą.

— Powiadomienia o wykryciu ruchu. Funkcja występująca w kamerach z czujnikami ruchu (patrz wyżej). Po wykryciu ruchu w kadrze, takie modele są w stanie nie tylko podejmować własne działania (np. włączać nagrywanie), jednak także w taki czy inny sposób wysyłać użytkownikowi powiadomienia. Konkretne sposoby przesyłania powiadomień mogą być różne – e-mail, SMS, powiadomienie na specjalnej stronie internetowej itp. W każdym razie funkcja ta ułatwia śledzenie obserwowanego obiektu i zmniejsza ryzyko przeoczenia ważnego wydarzenia w kadrze.

— Wejście/wyjście alarmowe. Z reguły kamery z tą funkcją są wyposażone zarówno w wejścia, jak i wyjścia; liczba obu może być większa niż jedno. Złącza te służą do przesyłania sygnałów sterujących do różnych elementów systemu bezpieczeństwa; pozwalają zbudować bardzo zaawansowany system oraz dają dodatkowe możliwości zarządzania jego funkcjami. W ten sposób wejścia alarmowe pozwalają kamerze „odpowiadać” na polecenia z innych elementów – na przykład włączać się po uruchomieniu elektronicznego zamka w drzwiach. Wyjścia służą odpowiednio do wysyłania poleceń do urządzeń zewnętrznych – na przykład do włączania reflektora po wykryciu ruchu w kadrze.

— Wejście/wyjście audio. Dostępność wejścia i/lub wyjścia audio w konstrukcji kamery. Funkcja ta umożliwia pracę z dźwiękiem, jednak cechy tej pracy mogą się różnić w zależności od konkretnego zestawu złączy. Samo wejście audio pozwala na podłączenie zewnętrznego mikrofonu, a wyjście audio pozwala na wyprowadzenie dźwięku do urządzenia zewnętrznego (np. rejestratora lub wzmacniacza z głośnikami) poprzez osobny kanał. Jednocześnie te złącza mogą być używane pojedynczo. Na przykład kamera z wbudowanym mikrofonem może mieć tylko wyjście audio, podczas gdy model z połączeniem LAN lub Wi-Fi może przesyłać dźwięk tym samym kanałem, i dla takich kamer jest wystarczające wejście audio.

— Oświetlacz IR. Obecność systemu oświetlenia na podczerwień w konstrukcji kamery. Taki oświetlacz służy do pracy w trybie nocnym: oświetlenie na podczerwień jest niewidoczne gołym okiem (można zauważyć jedynie słabą czerwonawą poświatę podświetlanych diod LED, a i to nie zawsze), jednak jest dobrze odbierane przez przetworniki współczesnych kamer monitorujących. Możliwość obejścia się bez widocznych źródeł światła jest wygodna z wielu powodów: w szczególności taka praca prawie nie demaskuje kamery.

— Oświetlacz LED. Kamera posiada oświetlacz LED. Podobnie jak opisany powyżej oświetlacz IR, takie oświetlacz jest przeznaczony do pracy w ciemności; jednak zapewnia światło widoczne dla ludzkiego oka, dzięki czemu kamera może wytwarzać stosunkowo naturalny kolorowy obraz.

— Czytnik kart. Urządzenie do odczytu wymiennych kart pamięci, zwykle SD lub microSD (konkretne typy obsługiwanych kart należy określić osobno). To urządzenie spełnia dwie główne funkcje. Po pierwsze, pozwala wyposażyć kamerę we własny napęd – daje to dodatkową gwarancję w przypadku awarii w zewnętrznym rejestratorze, a nawet pozwala na nagrywanie bez żadnego dodatkowego sprzętu. Po drugie, karty pamięci umożliwiają wygodną wymianę danych z laptopami, komputerami stacjonarnymi i innymi urządzeniami zewnętrznymi – przede wszystkim przesyłanie do nich materiału filmowego.

Największa pojemność karty pamięci, z którą kamera IP jest w stanie poprawnie współpracować.

Nośniki o dużej pojemności wymagają dość dużej mocy obliczeniowej i mogą korzystać ze specjalnych technologii, które nie są obsługiwane przez wszystkie kamery. To jest powód ograniczenia pod względem pojemności obsługiwanych kart.

Liczba diod LED podświetlenia (patrz „Konstrukcja i możliwości”) przewidziana w konstrukcji kamery.

Teoretycznie więcej diod LED zapewnia większą moc i odpowiednio większy zasięg (patrz poniżej) oraz wydajność podświetlenia IR lub podświetlenia LED. Jednak w praktyce takie źródła światła mogą znacznie różnić się parametrami; ponadto wiele zależy również od charakterystyki samej kamery. Dlatego w rzeczywistości wskaźnik ten jest punktem odniesienia, a przy wyborze warto zwrócić uwagę na parametry, które są bliższe praktyce — w szczególności ten sam zasięg podświetlenia (patrz poniżej).

Poziomy kąt widzenia kamery monitorującej. W przypadku modeli ze zmienną wartością podawana jest wartość maksymalna, gdyż ważna jest szerokość obrazu, a przy powiększaniu współczynnik powiększenia jest ważniejszy niż kąt. W tym punkcie podawany jest również ogólny kąt widzenia dla modeli z okrągłym polem widzenia — w szczególności kamer z obiektywem typu rybie oko (patrz wyżej).

Im szerszy kąt widzenia, tym więcej miejsca rejestruje kamera, a jednocześnie mniejsze są obrazy poszczególnych obiektów w kadrze. Dlatego wybierając według tego parametru, warto zdecydować, co jest ważniejsze — możliwość oglądania rozległej sceny czy widoczność drobnych szczegółów w stosunkowo wąskim polu widzenia. Zwracamy również uwagę, że przy szerokim polu widzenia (100° i więcej) na krawędziach kadru można zaobserwować charakterystyczne zniekształcenia, a im szerszy kąt, tym są one wyraźniejsze. Zjawisko to można wyeliminować dzięki ujęciu panoramicznym (patrz „Konstrukcja i możliwości”), ale funkcja ta z kolei komplikuje i zwiększa koszt kamery.

Pionowy kąt widzenia kamery monitorującej. W modelach o zmiennej wartości dla kompletności obrazu podawana jest maksymalna wartość, a kąt przy przybliżeniu nie jest tak ważny.

Im szerszy kąt widzenia, tym więcej miejsca rejestruje kamera, a jednocześnie mniejsze są obrazy poszczególnych obiektów w kadrze. Dlatego wybierając według tego parametru, warto zdecydować, co jest ważniejsze – możliwość oglądania rozległej sceny czy widoczność drobnych szczegółów w stosunkowo wąskim polu widzenia.

Standard kompresji wideo używany przez kamerę.

Kompresja służy do zmniejszania rozmiarów nagranych plików wideo; można do tego wykorzystać różne technologie — tak zwane kodeki, ich lista znajduje się w tym punkcie. Z praktycznego punktu widzenia od obsługiwanych kodeków zależy przede wszystkim kompatybilność z zewnętrznymi urządzeniami nagrywającymi i odtwarzającymi. Jeśli jako rejestratora/odtwarzacza planujesz używać komputera, możesz zignorować tę listę: współczesne komputery stacjonarne i laptopy zazwyczaj obsługują bardzo obszerną listę formatów, a w skrajnych przypadkach brakujące kodeki można zainstalować osobno. Ale jeśli mówimy o wyspecjalizowanych rejestratorach, pojedynczych odtwarzaczach (jak domowe centra multimedialne) itp., to kompatybilność kodeków powinna zostać doprecyzowana. Tak więc, jeśli zaawansowany, nowoczesny standard H.265 jest obecnie bardzo szeroko wspierany, to bardziej specyficzny H.265+, pierwotnie stworzony dla systemów do monitoringu, jest znacznie mniej powszechny nawet w specjalistycznym sprzęcie.

Zakres temperatury otoczenia, w którym kamera może normalnie pracować.

Wszystkie nowoczesne kamery monitorujące normalnie tolerują temperatury typowe dla domów/mieszkań, biur i innych pomieszczeń o podobnie łagodnych warunkach. Dlatego warto zwrócić uwagę na parametr ten przede wszystkim, jeśli urządzenie ma być użytkowane na zewnątrz lub w pomieszczeniu, w którym temperatura nie odbiega zbytnio od temperatury na ulicy lub ze względów technicznych powinna być niska (chłodnia, pociąg chłodniczy itp.). W takich przypadkach szczególnie ważny jest dolny próg temperatury: na przykład prawie wszystkie kamery zewnętrzne mają możliwość pracy w niskich temperaturach poniżej 0°, ale wśród modeli wewnętrznych takie możliwości są znacznie mniej powszechne. Jednak urządzenia mrozoodporne (o dopuszczalnej temperaturze -40 °C i poniżej) można znaleźć nie tylko wśród kamer zewnętrznych, ale także wśród kamer wewnętrznych.

Jeśli chodzi o górną granicę temperatury, to zwykle nie jest ona niższa niż +40 °C, co w zupełności wystarcza do korzystania z kamery w klimacie umiarkowanym. W niektórych modelach granica ta sięga +50 °C, a nawet +60 °C, dzięki czemu nadają się nawet do gorących krajów. Należy jednak pamiętać, że mówimy wyłącznie o użytkowaniu w cieniu; możliwość pracy w bezpośrednim świetle słonecznym należy wyjaśnić osobno.