Porównanie MikroTik RB2011UiAS-IN vs MikroTik RB2011IL-IN

Metoda łączenia routera z Internetem lub inną siecią zewnętrzną.

Prawie wszystkie nowoczesne routery mają w tym celu złącza sieciowe Ethernet, jednak oprócz nich mogą być dostępne również inne opcje połączeń - zarówno przewodowe ( DSL, światłowody SFP/SFP+), jak i bezprzewodowe (dostęp mobilny za pośrednictwem modemu 3G/4G lub karty SIM). Oto funkcje każdej z opcji:

— Sieć Ethernetowa. Standardowe złącze kabla sieciowego LAN (skrętka) jest najpopularniejszym nowoczesnym formatem połączenia przewodowego w sieciach komputerowych. Jest powszechnie stosowany zarówno w sieciach lokalnych jak i do udostępniania dostępu do Internetu. Standard ten jest nieco gorszy od SFP/SFP+ (patrz poniżej) pod względem szybkości i odporności na zakłócenia, jednak jest znacznie tańszy. Prędkość robocza nowoczesnych wersji Ethernetu może osiągnąć 10 Gbit/s (patrz „Prędkość połączenia portu WAN”), a teoretycznie możliwe jest dalsze zwiększenie przepustowości.

— SFP/SFP+ (optyka). Złącze umożliwiające przesyłanie ruchu sieciowego za pomocą kabla światłowodowego. Główną zaletą takiego kabla jest jego całkowita niewrażliwość na zakłócenia elektromagnetyczne. Prędkość przesyłu danych może osiągnąć 2,7 Gb/s w przypadku oryginalnego SFP oraz 16 Gb/s w przypadku SFP+. Jednocześnie utrzymanie tego standard...u nie jest tanie, a wymienione korzyści nie są zbyt często potrzebne w praktyce. Dlatego też standard SFP/SFP+ można spotkać głównie w routerach średniej i wysokiej klasy.

— DSL-owy. Połączenie zapewniające dostęp do Internetu poprzez przewodową sieć telefoniczną wykorzystującą technologie ADSL, VDSL itp. Jednocześnie łączność internetowa i telefoniczna działają niezależnie i nie zakłócają się wzajemnie. Połączenie to jednak ustępuje przewodowemu Ethernetowi pod względem szybkości i funkcjonalności. Dlatego w naszych czasach DSL stopniowo „znika ze sceny”, a na rynku jest mało urządzeń obsługujących tę technologię.

— modem 3G/4G (USB). Połącz się z Internetem za pośrednictwem sieci komórkowej, korzystając z oddzielnego modemu 3G lub 4G podłączonego do portu USB. Opcja ta może być przydatna tam, gdzie nie ma dostępu do pełnoprawnego łącza przewodowego (np. na terenach wiejskich), a także jako opcja zapasowa na wypadek awarii głównego kanału komunikacyjnego. A rodzaj obsługiwanej sieci zależy głównie od zastosowanego modemu (nie zaszkodzi sprawdzić osobno kompatybilności routera z różnymi modelami, jednak najczęściej nie ma z tym problemów). Jeśli chodzi o konkretne typy sieci, większość modemów 3G działa w sieciach UMTS (tych samych, które są powszechnie używane przez telefony komórkowe); Prędkość przesyłu danych w takich sieciach może sięgać 75 Mbit/s (jednak zazwyczaj jest znacznie niższa). Mniej powszechne są modemy 3G dla sieci EV-DO bazujących na CDMA - standard ten charakteryzuje się niższymi prędkościami (do 14,7 Mbit/s) i nie tak szerokim zasięgiem jak UMTS, jednak zarówno sprzęt jak i samo łącze mogą być tańsze. A określenie „4G” oznacza tylko jeden rodzaj sieci – LTE; Zapewnia prędkość do 173 Mb/s, jednak nie jest tak rozpowszechniona jak 3G.

— Karta SIM. Inną opcją łączenia się z Internetem za pośrednictwem sieci komórkowych jest wbudowany w router slot na kartę SIM. Opcja ta jest wygodna, ponieważ nie trzeba kupować dodatkowego urządzenia (modemu) do mobilnego Internetu – wystarczy kupić u operatora kartę SIM. Z drugiej strony, ze względu na wbudowane moduły komunikacji mobilnej, takie routery są droższe od swoich odpowiedników z modemami USB. Ponadto możliwości połączeniowe w nich są ograniczone charakterystyką modułu: na przykład router dla sieci 3G nie będzie w stanie w pełni wykorzystać sieci 4G (podczas gdy modem USB zazwyczaj można zastąpić bardziej zaawansowanym). W efekcie opcja ta jest stosunkowo rzadka w nowoczesnym sprzęcie.

Ilość optycznych portów sieciowych standardu SFP przewidziana w konstrukcji urządzenia. Podkreślamy, że mówimy o „zwykłych” SFP; Dane SFP+ są zwykle wymienione osobno.

W szczególności w przełącznikach oznaczenie „SFP” zwykle oznacza złącze światłowodowe o prędkości połączenia 1 Gb / s. Technicznie to niewiele w porównaniu z szybkościami sieci LAN; jednak ten format połączenia ma wiele zalet w porównaniu z Ethernetem. Jednym z głównych jest większy zasięg efektywny: wspomniany standard gigabitowy działa przy długości kabla do 550 m, a jak na standardy światłowodowe to wciąż bardzo mało. Co prawda sam kabel jest wrażliwy na załamania i wymaga dość delikatnej obsługi; z drugiej strony jest całkowicie odporny na zakłócenia elektromagnetyczne. Z drugiej strony, generalnie format SFP jest zauważalnie mniej popularny w sprzęcie sieciowym niż LAN; dlatego jest niewiele portów tego typu nawet w zaawansowanych urządzeniach. Warto również wziąć pod uwagę, że mogą istnieć tak zwane złącza combo, które łączą SFP i Ethernet; obecność takich portów jest określona w uwagach, są one brane pod uwagę zarówno przy obliczaniu sieci LAN, jak i przy obliczaniu SFP.

Obecność portu konsoli w routerze. Złącze to służy do sterowania ustawieniami urządzenia z osobnego komputera, który pełni rolę panelu sterowania - konsoli. Zaletą tego typu operacji jest to, że dostęp do funkcji routera jest niezależny od stanu sieci; ponadto możesz użyć specjalnych narzędzi na konsoli, które zapewniają bardziej rozbudowane możliwości niż zwykły interfejs sieciowy lub protokoły sieciowe (patrz „Sterowanie”). Złącze RS-232 jest często używane jako port konsoli, ale we współczesnych routerach rolę tę może pełnić również oddzielne wejście Ethernet (nie wykorzystywane do żadnego innego celu).

Model procesora zainstalowanego w urządzeniu. Procesor odpowiada za przetwarzanie ruchu sieciowego i uruchamianie oprogramowania. Znając jego nazwę, można uzyskać bardziej szczegółowe dane na temat możliwości prędkości sprzętu i zrozumieć, jak bardzo tak potężny lub wręcz przeciwnie, przeciętny element jest potrzebny na pokładzie. W nowych modelach sprzętu Wi-Fi często instalowane są koprocesory lub tzw. moduły NPU, które odciążają procesor główny.

Liczba rdzeni w procesorze, zainstalowanym w urządzeniu. Rdzeń oznacza w tym przypadku część procesora, wykonującą jeden ciąg instrukcji (wątek). Odpowiednio, obecność kilku rdzeni pozwala działać z wieloma wątkami jednocześnie, co pozytywnie wpływa na wydajność.

Liczba cykli zegara na sekundę, które procesor wytwarza w normalnym trybie pracy. Cykl zegara to pojedynczy impuls elektryczny używany do przetwarzania danych i synchronizacji procesora z resztą systemu komputerowego. Różne operacje mogą wymagać zarówno ułamków cyklu, jak i kilku cykli, jednak w każdym przypadku częstotliwość taktowania jest jednym z głównych parametrów charakteryzujących wydajność i szybkość procesora - przy pozostałych warunkach równych, procesor o wyższej częstotliwości taktowania będzie działać szybciej i lepiej radzić sobie ze znacznymi obciążeniami.

Ilość pamięci o dostępie swobodnym (RAM) w urządzeniu. Ilość pamięci RAM jest jednym ze wskaźników mocy urządzenia: im jest większa, tym wyższa prędkość i tym lepiej urządzenie poradzi sobie z „ciężkimi” zadaniami.

Ilość pamięci przydzielonej do działania systemu operacyjnego na pokładzie urządzenia. Przechowuje system operacyjny i program sterujący. Należy pamiętać, że pamięć Flash nie jest dostępna do użytku przez użytkownika końcowego.

Standard wejścia PoE przewidziany w urządzeniu.

Sama technologia PoE (Power over Ethernet) umożliwia przesyłanie nie tylko danych przez kabel sieciowy Ethernet, ale także energii do zasilania urządzeń sieciowych. A obecność wejścia PoE pozwala na odbiór zasilania samego routera w podobny sposób. Zwróć uwagę, że istnieją specjalne urządzenia – tak zwane iniektory PoE – które pozwalają dodać zasilanie do zwykłego sygnału sieciowego (czyli dodać obsługę PoE do sprzętu, który początkowo nie posiada takiej funkcji).

Jeśli chodzi o standardy PoE, to określają one zarówno zasilanie, jak i główne możliwości koordynacji źródła zasilania z odbiorcą – oba muszą obsługiwać ten sam standard, inaczej normalna praca będzie niemożliwa. Jednocześnie formaty oznaczone jako „802.3*” są nazywane aktywnymi; ich wspólną cechą jest to, że po podłączeniu obciążenia źródło zasilania najpierw je „odpytuje”, sprawdzając, czy zasilane urządzenie spełnia wymagania odpowiedniej normy, a jeśli tak, to jaki rodzaj zasilania należy do niego dostarczyć. W standardzie pasywnym takiej funkcji nie ma. A oto bardziej szczegółowy opis poszczególnych opcji:

— 802.3at. Standard pierwotnie wydany w 2009 roku i znany jako PoE + lub PoE typu 2. Standardowa moc odbierana na tym wejściu wynosi 25,5 W, przy napięciu od 42,5 do 57 V i prądzie par do 600 mA.

— 802.3af/at. To oznaczenie oznacza, że wejście PoE obsługuje zarówno opisany powyżej...standard 802.3at, jak i wcześniejszy 802.3af (PoE rodzaj 1). Drugi format jest zauważalnie skromniejszy pod względem możliwości: zapewnia moc na wejściu do 13 W, napięcie wejściowe 37 - 57 V i prąd w parze przewodów zasilających do 350 mA. Pomimo „szanowanego wieku”, wiele urządzeń z wyjściami 802.3af jest nadal w użyciu; więc w przypadku zasilania routera zgodność z tym standardem może nie być zbyteczna. Zauważmy tylko, że 802.3af obejmuje aż cztery tak zwane klasy mocy (od 0 do 3), które różnią się konkretną liczbą watów na wyjściu i wejściu. Dlatego podczas podłączania zasilania z urządzenia z tym standardem PoE nie zaszkodzi dalsze wyjaśnienie zgodności według klasy mocy.

- Bierny. Najprostszy i najtańszy standard, przeznaczony do stosowania głównie w sprzęcie klasy podstawowej (ponieważ wdrożenie aktywnych standardów PoE jest generalnie drogie). Jak wspomniano powyżej, kluczową różnicą w stosunku do formatów opisanych powyżej jest to, że zasilacz dostarcza energię „tak jak jest” – ze ściśle ustalonym napięciem i mocą, bez sprawdzania specyfikacji obciążenia i bez dostosowywania się do niej. To zapewnia niską cenę i dostępność. Z drugiej strony, korzystając z pasywnego wejścia PoE, należy zadbać o to, aby napięcie i moc zasilacza odpowiadały charakterystyce routera; a taka koordynacja może być dość trudna w świetle faktu, że standard pasywny nie ma ściśle określonych standardów nawet dla napięcia, nie mówiąc już o mocy. Jednocześnie niezgodność prowadzi do tego, że w najlepszym przypadku (jeśli napięcie/moc wyjściowa jest niższa niż wymagane dla obciążenia) moc po prostu nie zadziała, a w najgorszym (przy nadmiernym napięciu/ mocy), istnieje duże prawdopodobieństwo przeciążeń, przegrzania, a nawet awarii z pożarami - ponadto takie problemy mogą nie wystąpić natychmiast, ale po dość długim czasie. Warto więc zwrócić uwagę na tę opcję przede wszystkim w przypadkach, w których prostota i dostępność są ważniejsze niż zaawansowane standardy żywieniowe. Jednocześnie zwracamy uwagę, że niektóre switche, które oprócz wejścia pasywnego posiadają również wyjście pasywne PoE, umożliwiają połączenie „kaskadowe” – w postaci szeregowego łańcucha kilku urządzeń zasilanych z jednego źródła zewnętrznego (tzw. najważniejsze jest to, że to źródło ma wystarczającą moc).

Osobno podkreślamy, że nie należy próbować podłączać aktywnego źródła zasilania do wejścia pasywnego, a tym bardziej odwrotnie. W pierwszym przypadku urządzenie po prostu nie przejdzie testu przeprowadzanego przed włączeniem zasilania, a zasilanie się nie włączy. A w drugim przypadku możliwe są poważne awarie, a nawet wypadki: pasywne źródło zasilania dostarcza energię natychmiast, bez sprawdzania specyfikacji zasilanego urządzenia, co stwarza ryzyko przeciążeń w przypadku niedopasowania parametrów pracy.