Porównanie Buderus Logamax U044-24K 22.5 kW

230 V

vs Buderus Logamax U042-24K 24 kW

230 V

Użyteczna moc kotła to moc grzewcza, jaką zapewnia on w trybie maksymalnym.

Zdolność urządzenia do ogrzewania pomieszczenia o określonej powierzchni zależy bezpośrednio od tego parametru; przez moc można w przybliżeniu określić obszar ogrzewania, jeśli parametr ten nie jest wskazany w charakterystyce. Najbardziej ogólna zasada jest taka, że w przypadku pomieszczenia mieszkalnego o wysokości sufitu 2,5 - 3 m do ogrzania 1 m2 powierzchni potrzeba co najmniej 100 W mocy cieplnej. Istnieją również bardziej szczegółowe metody obliczeniowe, które uwzględniają określone czynniki: strefę klimatyczną, przepływ ciepła na zewnątrz, cechy konstrukcyjne systemu grzewczego itp.; są one szczegółowo opisane w specjalnych źródłach. Zwracamy również uwagę, że w kotłach dwufunkcyjnych (patrz „Rodzaj”) część wytworzonego ciepła jest przekazywana na ogrzewanie celem zaopatrzenia w ciepłą wodę; należy to wziąć pod uwagę przy ocenie mocy użytecznej.

Uważa się, że kotły o mocy powyżej 30 kW należy instalować w oddzielnych pomieszczeniach (kotłowniach).

Minimalna moc cieplna, z jaką kocioł grzewczy może pracować w trybie ciągłym. Praca z minimalną mocą pozwala zmniejszyć liczbę cykli włączania i wyłączania, które niekorzystnie wpływają na trwałość kotłów grzewczych.

Minimalna temperatura chłodziwa, jaką zapewnia kocioł w trybie grzania.

Maksymalna temperatura ciepłej wody dostarczanej przez kocioł dwufunkcyjny w trybie zaopatrzenia w ciepłą wodę. Dla porównania należy zauważyć, że woda zaczyna być postrzegana jako ciepła, zaczynając od 40 °C, a w scentralizowanych systemach zaopatrzenia w ciepłą wodę temperatura ciepłej wody wynosi zwykle około 60 °C (i nie powinna przekraczać 75 °C). W związku z tym, nawet w najskromniejszych modelach wskaźnik ten wynosi około 45 °C, w przeważającej większości współczesnych kotłów nie jest on niższy niż 50 °C, a w niektórych modelach może nawet przekraczać 90 °C.

Należy również pamiętać, że po podgrzaniu do danej temperatury różnica temperatur („Δt”) może być różna – w zależności od początkowej temperatury zimnej wody. A wydajność kotła w trybie CWU zależy bezpośrednio od Δt; patrz poniżej, aby uzyskać szczegółowe informacje na temat wydajności.

Wydajność kotła dwufunkcyjnego w trybie zaopatrzenia w ciepłą wodę przy nagrzaniu wody o około 30 °C powyżej temperatury początkowej.

Wydajność to maksymalna ilość gorącej wody, jaką urządzenie może wytworzyć w ciągu minuty. Zależy ona nie tylko od mocy samego podgrzewacza, lecz także od tego, ile wody należy ogrzać: im wyższa różnica temperatur (Δt - „delta te”) między wodą zimną a ogrzaną, tym więcej energii jest potrzebne do ogrzania i tym mniejsza ilość wody, jaką kocioł może obsłużyć w tym trybie. Dlatego wydajność kotłów dwufunkcyjnych koniecznie wskazywana jest dla konkretnych wariantów Δt - mianowicie 25 °C, 30 °C i / lub 50 °C. Warto wybierać według tego wskaźnika, biorąc pod uwagę początkową temperaturę wody a także jakie jest zapotrzebowanie na ciepłą wodę w miejscu instalacji kotła (ile punktów poboru, jakie wymagania temperaturowe itp.); szczegółowe zalecenia na ten temat można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Przypominamy, że woda zaczyna być odczuwana przez człowieka jako ciepła od około 40 °C, jako gorąca - od około 50 °C, a temperatura ciepłej wody w systemach centralnego zaopatrzenia (zgodnie z oficjalnymi normami) wynosi co najmniej 60 °C. Tak więc, aby kocioł pracował w trybie Δt ~30 °C i wytwarzał co najmniej ciepłą wodę o temperaturze 40 °C, początkowa temperatura wody zimnej powinna wynosić około 10 °C (10+30=40 °C). Podobna temperatura może występować w studniach w ciepłą porę roku, a także w tę porę roku zimna woda w centralnym...wodociągu często nagrzewa się do 10 °C. Jednak kotły, w tym dwufunkcyjne, włączane są głównie w chłodne dni, kiedy początkowa temperatura wody jest zauważalnie niższa. W związku z tym, jeśli kocioł jest używany jako główny podgrzewacz wody - podgrzanie do deklarowanych temperatur (patrz "Min. t CWU", "Maks. t CWU") często wymaga więcej Δt niż 30 °C, a wydajność okazuje się niższa niż wskazano w tym punkcie. Jednak przy pracy w trybie podgrzewania wstępnego (gdy woda jest podgrzewana do pożądanej temperatury przez urządzenie dodatkowe, takie jak kocioł), wskaźnik ten bardzo niezawodnie opisuje możliwości urządzenia.

Kocioł posiada specjalny tryb do ogrzewania podłogowego.

Ciepłe podłogi różnią się od konwencjonalnych systemów grzewczych przede wszystkim niższą temperaturą chłodziwa - w przeciwnym razie podłoga mogłaby być zbyt gorąca do komfortowego użytkowania (dodatkowo wysokie temperatury są również niepożądane do pokrycia podłogi i zainstalowanych na niej mebli). Ponadto kotły z tą funkcją wyróżniają się zwiększoną mocą pompy - w celu zapewnienia efektywnej cyrkulacji chłodziwa przez rozgałęzione obwody grzewcze o dość dużej rezystancji.

Rodzaj komory spalania zastosowanej w kotle.

— Otwarta(kominowa). Komory spalania tego typu pobierają powietrze z pomieszczenia, w którym znajduje się kocioł, a produkty spalania są w naturalny sposób usuwane kominem. Kotły o tej konstrukcji są proste i niedrogie, lecz mają określone wymagania instalacyjne: pomieszczenie musi mieć dobrą wentylację, a wysokość komina musi wynosić co najmniej 4 m, aby zapewnić wystarczający ciąg.

— Zamknięta(z turbodoładowaniem). Zamknięte komory spalania są odizolowane od pomieszczenia, w którym zainstalowany jest kocioł: powietrze do spalania pobierane jest z ulicy, a produkty spalania usuwane są również na ulicę. W tym celu zwykle stosuje się komin o konstrukcji współosiowej - w postaci dwóch rur włożonych jedna w drugą: produkty spalania są usuwane przez rurę wewnętrzną , a rura zewnętrzna odpowiada za dopływ powietrza. Komory spalania z turbodoładowaniem są bardziej skomplikowane i droższe niż te otwarte, a maksymalna długość komina jest ograniczona. Z drugiej strony taki kocioł nie spala powietrza w pomieszczeniu i można go zamontować w dowolnym miejscu, niezależnie od wydajności wentylacji.

— Brak. Kotły elektryczne nie posiadają komór spalania (patrz „Źródło energii”).

Średnica rury, przez którą produkty spalania są usuwane z komory spalania.

W kotłach z zamkniętą komorą spalania często używany jest tzw. komin koaksjalny, składający się z dwóch rur w wkładanych jedna w drugą. W tym przypadku produkty spalania są usuwane z komory spalania przez rurę wewnętrzną, a powietrze jest dostarczane przez szczelinę między rurą wewnętrzną i zewnętrzną. W przypadku takich kominów średnica jest zwykle wskazywana w postaci dwóch liczb - odpowiednio średnicy wewnętrznej i zewnętrznej rury. Najpopularniejsze wartości to: 60/100 , 80/80 i 80/125 . Zaś komin klasyczny (nie współosiowy) może być 100 , 110 < / a>, 125 , 130 , 140 , 150 , 160 , 180 i 200 mm .

Maksymalne zużycie gazu w kotle z odpowiednim źródłem energii (patrz wyżej). Osiąga się, gdy nagrzewnica gazowa działa z pełną mocą; przy zmniejszonej mocy zużycie będzie odpowiednio niższe.

Należy pamiętać, że kotły o tej samej mocy mogą różnić się zużyciem gazu ze względu na różnicę w wydajności; bardziej ekonomiczne modele zwykle kosztują więcej, lecz różnica w cenie opłaci się przez oszczędzanie na gazie.