Porównanie Humminbird Helix 5 DI GPS vs Humminbird Helix 5 DI

Typ określa ogólne przeznaczenie urządzenia.

- Echosonda. Echosonda to urządzenia przeznaczone do badania zbiorników wodnych za pomocą sonaru. Zasada działania echosondy jest podobna do radaru, ale nie wykorzystuje fal radiowych, ale ultradźwięki. Pierwotnym celem takich urządzeń jest stworzenie map topograficznych dna zbiornika, określenie jego rzeźby i głębokości w różnych miejscach. Jednak oprócz tego echosondę można wykorzystać do wykrywania ryb, a przy dobrej jakości urządzenia i poprawnych ustawieniach można nawet określić przybliżoną wielkość potencjalnej ofiary.

- ploter map. Ploter nawigacyjny można opisać jako dedykowany nawigator GPS przeznaczony do użytku na wodzie i wyposażony w powiązane dodatkowe funkcje. Do takich funkcji należy chociażby praca z kierunkami (szczegółowe mapy zbiorników, wskazujące głębokości, prądy itp.); dodatkowo może zapewniać wsparcie dla służb meteorologicznych, dodatkowego wyposażenia, takiego jak radary lub specjalne czujniki nawigacyjne itp. Zauważ, że odbiornik GPS może być wbudowany lub zewnętrzny; Aby uzyskać szczegółowe informacje, patrz „Dane techniczne plotera nawigacyjnego”.

- echosonda-ploter map. Modele łączące możliwości obu opisanych powyżej typów w jednym urządzeniu. Takie urządzenia są jednak najbardziej wszechstronne i odpowiednio kosztują.

- Echosonda-flasher. Specyficzny t...yp echosondy, stworzony specjalnie do użytku w jednym miejscu, bez ruchu. Początkowo tego typu urządzenia były generalnie opracowywane do łowienia z przerębli zimą – choć nie ogranicza się to do łowienia ryb – latem używa się flasherów, w tym na wodach otwartych podczas łowienia z łodzi. Takie urządzenia z definicji mogą wyświetlać ryby w czasie rzeczywistym (patrz „Funkcje”), jednak zamiast tradycyjnego ekranu zastosowano okrągły wskaźnik, dzięki któremu użytkownik może określić kierunek do wykrytego obiektu. A możliwości tego obiektu (a dokładniej odbity od niego sygnał) można określić na podstawie koloru znaku na wskaźniku: na przykład czerwony znak odpowiada silnemu sygnałowi, żółty do średniego, zielony do słabego. Kolejną zaletą flashera nad tradycyjną echosondą jest wysoka czułość, która pozwala na śledzenie nawet małych przynęt. Dzięki temu takie urządzenia cieszą się dużą popularnością wśród wędkarzy, jednak nie są tanie.

Wsparcie dla specjalnej technologii sonaru dolnego skanowania.

„Widok” pod dnem łodzi to klasyczny tryb echosondy, który z definicji jest obsługiwany przez wszystkie modele. Jednak w normalnej pracy wiązka dźwiękowa rozchodzi się w formie stożka, a odcinek dna, który opada pod wiązką ma kształt koła. Pogarsza to dokładność i uniemożliwia uzyskanie szczegółowych obrazów. W związku z tym wielu producentów echosond opracowało specjalne technologie w celu poprawy wydajności przyrządu; Lowrance ma DSI, Hummingbird ma DI, Garmin DownVü. Niuanse tych technologii mogą się różnić, ale podstawowa zasada działania jest taka sama: wiązka sonaru zwęża się i nie przechodzi w stożek, ale w pasek. Dzięki temu rozdzielczość urządzenia jest znacznie zwiększona, na płytkich głębokościach taka echosonda może „prześledzić” nawet pojedyncze łodygi glonów, umożliwiając odróżnienie podwodnych zarośli od ławic ryb. Niektóre modele łączą wąską wiązkę z klasycznym stożkiem, aby jeszcze bardziej zwiększyć możliwości wykrywania. Jednak takie urządzenia nie są tanie.

Dostępność własnego modułu nawigacji satelitarnej GPS w urządzeniu z funkcją chartplotera (patrz „Typ”). Moduł ten odpowiada za wyznaczanie aktualnych współrzędnych geograficznych urządzenia i dlatego jest kluczowym elementem niezbędnym do efektywnej pracy z mapami. Jednocześnie istnieją plotery nawigacyjne, które nie posiadają tej funkcji – są przeznaczone do podłączenia zewnętrznego odbiornika GPS.

Urządzenie posiada slot do pracy z wymiennymi kartami pamięci. W niektórych modelach może być więcej niż jedno z tych gniazd.

Karty pamięci są bardzo popularne w nowoczesnej przenośnej elektronice ze względu na swoją lekkość, kompaktowość i stosunkowo niski koszt. W ploterach nawigacyjnych takie nośniki można wykorzystać zarówno do rozszerzenia własnej pamięci wbudowanej urządzenia, jak i do wymiany danych z innym sprzętem - na przykład przepisywania tras do laptopa lub pobierania z niego zaktualizowanych map nawigacyjnych (patrz niżej). Należy jednak pamiętać, że istnieje wiele odmian kart pamięci, w większości przypadków niekompatybilnych ze sobą. Z drugiej strony plotery nawigacyjne zwykle korzystają z szeroko rozpowszechnionego standardu mediów – najczęściej SD lub microSD.

Obecność karty podstawowej w zestawie dostawy urządzenia.

Mapa podstawowa jest mapą preinstalowaną, zarejestrowaną w pamięci urządzenia. Dzięki temu ploter nawigacyjny w takiej konfiguracji może (teoretycznie) być używany „po wyjęciu z pudełka” bez instalowania dodatkowego oprogramowania. W praktyce mapy bazowe, choć mogą się różnić w zależności od modelu, producenta i regionu, najczęściej mają małą skalę, wyświetlają tylko najbardziej ogólne informacje (często nieaktualne) i nie nadają się do użytku profesjonalnego. Dlatego funkcja ta zazwyczaj nie eliminuje konieczności instalowania dodatkowych szczegółowych map (patrz niżej).

Możliwość pobierania nowych map nawigacyjnych do plotera nawigacyjnego.

Ta możliwość jest niezwykle ważna z dwóch powodów. Po pierwsze, mapa bazowa (patrz wyżej) rzadko zapewnia poziom szczegółowości niezbędny do efektywnego wykorzystania - trzeba wczytać bardziej szczegółowe mapy poszczególnych obszarów. Po drugie, bardzo pożądane jest okresowe aktualizowanie nawet już załadowanych map, ponieważ informacje hydrograficzne (głębokości, prądy, mielizny, położenie toru wodnego itp.) ulegają ciągłym zmianom.

Maksymalna liczba pojedynczych punktów orientacyjnych, które można zapisać w pamięci plotera nawigacyjnego.

Punkty orientacyjne mogą służyć jako baza do wytyczania tras, jako punkty odniesienia na mapie, taki punkt można ustawić jako bezpośredni cel podróży itp.; konkretne przypadki użycia zależą od modelu urządzenia. W każdym razie im więcej punktów nawigacyjnych możesz jednocześnie wprowadzić do pamięci plotera nawigacyjnego, tym wygodniej z nimi pracować i tym rzadziej będziesz musiał czyścić tę pamięć, aby dodać nowe znaczniki.

Maksymalna liczba śladów, które mogą być jednocześnie przechowywane w pamięci plotera nawigacyjnego.

Jeśli musisz regularnie podróżować po stałych trasach, znacznie wygodniej jest raz zapisać te trasy w pamięci, a następnie wybrać żądaną opcję, niż za każdym razem ponownie programować nawigator. Nowoczesne urządzenia mogą przechowywać dziesiątki, a nawet setki tras; im większa jest ta liczba, tym rzadziej będziesz musiał zwalniać pamięć na nowe trasy.

Maksymalna liczba punktów orientacyjnych, które można ustawić na pojedynczej trasie zapisanej na ploterze nawigacyjnym.

We współczesnych urządzeniach liczba ta może sięgać kilkudziesięciu tysięcy. Obfitość punktów jest ważna przy układaniu skomplikowanych tras, z wieloma zakrętami i zakrzywionymi liniami, które wymagają maksymalnej dokładności. Tej liczby nie należy mylić z liczbą poszczególnych punktów trasy (patrz „Liczba punktów trasy”): w tym przypadku chodzi tylko o punkty zawarte w określonej trasie i nieużywane oddzielnie (może być ich wielokrotnie więcej).