Porównanie Kenwood UVF-1 Turbo vs Vector VT-27 Smart Turbo

Ogólny rodzaj krótkofalówki / radiotelefonu.

Współczesne radiotelefony dzielą się przede wszystkim na przenośne (przeznaczone do noszenia przy sobie) oraz stacjonarne (montowane w jednym miejscu, głównie w pojazdach). Stacjonarne radiotelefony ogólnego przeznaczenia nazywane są zwykle samochodowymi, ponieważ takie urządzenia są tak naprawdę przeznaczone głównie do użytku w samochodach. Ponadto zarówno radiotelefony przenośne, jak i te stacjonarne mogą mieć dodatkową specjalizację – być morskimi lub lotniczymi. Oto szczegółowy opis różnych opcji:

— Przenośny. Jak sama nazwa wskazuje, radiotelefony te przeznaczone są głównie do użytku jako urządzenia przenośne. Są lekkie, niewielkie, autonomiczne (zasilanie z baterii lub akumulatorów, patrz poniżej). Wszystko to pozwala z łatwością nosić je przy sobie przez długi czas, a dodatkowo można je wyposażyć w dodatkowe akcesoria ułatwiające przenoszenie (np. możliwość podłączenia zestawu słuchawkowego lub użycie klipsa na ubrania). Wadą radiotelefonów przenośnych jest stosunkowo niska moc i zasięg w porównaniu do stacjonarnych, a także konieczność pilnowania źródeł zasilania: jeśli nie można wymienić rozładowanej baterii lub doładować akumulatora,...urządzenie staje się prawie bezużyteczne.

— Stacjonarny. Ten typ obejmuje radiotelefony, które nie są przeznaczone do użytku jako przenośne. Większość z nich przeznaczona jest do montażu w pojazdach: samochodach, statkach, samolotach. Modele stacjonarne nie mają znaczących ograniczeń pod względem wymiarów i wagi, co pozwala zapewnić większą moc i bardziej rozbudowaną funkcjonalność niż u modeli przenośnych. Dostają zasilanie z sieci pokładowej pojazdu i nie mają własnych akumulatorów (więcej szczegółów w „Zasilanie z sieci pokładowej”) – dzięki temu nie musisz monitorować stanu źródeł zasilania. Wadą jest to, że mobilność takich urządzeń jest ograniczona przez przemieszczanie się pojazdu.

— Przenośny radiotelefon morski. Przenośne radiotelefony morskie przeznaczone są przede wszystkim do komunikacji między załogą. Są to mobilne i autonomiczne urządzenia z wodoodporną obudową IPx7. Moc przenośnych krótkofalówek morskich wynosi 1-6 W, żywotność w trybie rozmowy zwykle sięga 10-15 godzin, a zasięg transmisji sygnału nie przekracza 9-11 km. Przenośne radiotelefony morskie wykorzystują łączność z wąskopasmową modulacją częstotliwości w zakresie 150,0-162,025 MHz. Łącznie istnieje 58 kanałów łączności, z których każdy ma kilka podpasm częstotliwości z krokiem przesunięcia 25 kHz.

— Stacjonarny radiotelefon morski. Stacje bazowe, które w większości są zaprojektowane do komunikacji z brzegiem, lecz mogą być również wykorzystywane do komunikacji z załogą. Stacjonarne radiotelefony morskie wykorzystują energię z sieci pokładowej. Zaawansowane modele są wyposażone w zdalną antenę, która jest umieszczona jak najwyżej. Zasięg transmisji sygnału nie przekracza 111 km, moc takich urządzeń może osiągać 25 W. Radiotelefony stacjonarne tego typu pracują w zakresie częstotliwości morskich: 150,0-162,025 MHz. Łączność odbywa się za pomocą modulacji wąskoczęstotliwościowej, łączna liczba kanałów wynosi 58. Każdy z kanałów ma kilka podpasm ze krokiem częstotliwości 25 kHz.

— Przenośny radiotelefon lotniczy. Lekkie, kompaktowe i autonomiczne środki komunikacji, używane do komunikacji między członkami załogi lub pracownikami lotniska. Moc takich urządzeń mieści się w zakresie 0,5-5 W, sygnał może być przesyłany na odległość 1-10 km, żywotność baterii w trybie rozmowy wynosi około 5-10 godzin. Przenośne radiotelefony lotnicze charakteryzują się zwiększoną odpornością na obciążenia udarowe i wibracyjne. Radiotelefony tego typu bez problemu wytrzymują funkcjonowanie w warunkach niskiego ciśnienia atmosferycznego.

— Stacjonarny radiotelefon lotniczy. Środki łączności, zamontowane na pokładzie statku powietrznego i przeznaczone głównie do komunikacji ze służbami kontroli ruchu lotniczego i innymi statkami powietrznymi. W sklepach ogólnego przeznaczenia można znaleźć głównie radiotelefony krótkiego zasięgu - stosunkowo małej mocy, z zasięgiem łączności do 100 - 200 km. Takie modele są przeznaczone głównie do lekkich samolotów, a do ich montażu z reguły wystarcza początkowa wiedza techniczna i umiejętności. Natomiast mocne urządzenia o zasięgu łączności do 2000 km, stosowane w ciężkich samolotach, zaliczane już są do specjalistycznego sprzętu i nie można je nabyć w zwykłych sklepach.

W zależności od rodzaju komunikacji wszystkie współczesne krótkofalówki dzielą się na analogowe i cyfrowe. Oto szczegółowy opis każdej opcji:

— Komunikacja analogowa. Najprostszy z technicznego punktu widzenia sposób działania: dźwięk odbierany przez mikrofon walkie-talkie jest „wbudowywany” bezpośrednio w sygnał radiowy, bez konwertowania do formatu cyfrowego. W związku z tym głównymi zaletami radiotelefonów analogowych są prostota konstrukcji i niski koszt. Kluczową wadą tej opcji jest stosunkowo niska jakość dźwięku, która zresztą silnie zależy od rzeczywistej mocy sygnału: im słabszy sygnał, tym gorsza słyszalność i wyższy poziom zakłóceń. Ponadto samo połączenie nie jest chronione przed podsłuchiwaniem: każdy użytkownik w zasięgu walkie-talkie, po dostrojeniu się do twojego zasięgu i kanału, będzie mógł słyszeć twoje rozmowy. Z drugiej strony może to być zarówno wadą, jak i zaletą - na przykład, jeśli mówimy o radiu samochodowym z zakresu CB, często używanym do komunikacji z nieznanymi abonentami. I możesz zabezpieczyć kanał przed słuchaniem, na przykład za pomocą scramblera.

- Komunikacja cyfrowa. W tym formacie komunikacji analogowy sygnał audio (oscylacje elektryczne) jest najpierw konwertowany na sygnał cyfrowy (sekwencja zer i jedynek), a dopiero potem przesyłany do nadajnika. W amplitunerze wszystko dzieje się więc na odwrót: przetwornik cyfrowo-analogowy przywraca oryginaln...y dźwięk ze strumienia liczb. Cyfrowe walkie-talkie są zauważalnie bardziej skomplikowane i droższe niż analogowe, ale mają nad nimi szereg zalet. Po pierwsze, sygnał jest znacznie lepiej chroniony przed zakłóceniami. Po drugie, jego jakość nie zmienia się wraz ze zmianą mocy: strona odbierająca albo słyszy dźwięk w oryginalnej jakości (nawet przy minimalnym poziomie sygnału), albo nie słyszy nic. Po trzecie, format cyfrowy umożliwia korzystanie z różnych funkcji dodatkowych, takich jak wiadomości tekstowe. I po czwarte, w takich krótkofalówkach znacznie łatwiej jest wdrożyć ochronę przed podsłuchem. W ramach tego samego zasięgu można więc zapewnić setki, a nawet tysiące kanałów, z losowym wyborem i okresowym przełączaniem się między nimi (podobna technologia stosowana jest w sieciach komórkowych i sprzęcie Wi-Fi). Połączone ze sobą urządzenia mogą „zgodzić się” na wspólny, unikalny klucz szyfrowania – w rezultacie osoba postronna nie będzie w stanie odszyfrować danych cyfrowych, nawet jeśli znajdzie kanał komunikacyjny.

Zakres częstotliwości obsługiwany przez radio zarówno dla odbioru jak i transmisji.

- CB (27 MHz). Skrót od „Citizens' Band” (czasami dekodowany jako „Civil Band”), tj. „Zakres cywilny”. Jedno z najczęściej używanych nowoczesnych pasm, w szczególności w krajach WNP, w wielu krajach CB radia nie wymagają licencji. Charakterystyka techniczna pasma jest taka, że słabo nadaje się do warunków miejskich, ale zapewnia dobrą komunikację poza miastem. W rezultacie takie radia stały się szeroko rozpowszechnione jako radia samochodowe, zwłaszcza wśród kierowców ciężarówek - umożliwiają wymianę informacji na odległość do 5 km i ostrzegają innych kierowców z wyprzedzeniem o sytuacji na drodze. Również z tego zakresu korzysta wiele służb ratowniczych do bezpośredniego odbioru informacji.

-LPD (433 MHz). Skrót od „Low Power Device”, czyli „urządzenie o małej mocy”, które w pełni opisuje cechy krótkofalówek dla tego zakresu. Charakteryzują się niskim poborem mocy i często nie wymagają specjalnych baterii (wystarczą też zwykłe baterie). Jednocześnie, ze względu na wysoką częstotliwość, modele LPD dobrze zachowują się w warunkach miejskich, przy gęstej zabudowie i obfitości innych źródeł promieniowania elektromagnetycznego – zasięg komunikacji może sięgać 2-3 km. Ten asortyment jest używany głównie w Europie i WNP, w wielu krajach modele do niego nie wymagają licencji.

- PMR (446 MHz). Skrót od "Pri...vate Mobile Radio" - "prywatne radio przenośne". Ten zakres jest pod wieloma względami podobny do LPD (patrz wyżej): w szczególności jest przeznaczony głównie do warunków miejskich, jest używany głównie w Europie i WNP, a radiotelefony w ramach PMR w wielu krajach mogą być używane bez licencji.

- FRS (462-467 MHz). Oznacza „Family Radio Service”, co można przetłumaczyć jako „walkie-talkie do użytku rodzinnego”. Jest to jedna z odmian zakresu UHF (patrz niżej), z jednej strony jest ekonomiczna, a z drugiej stosunkowo nieduża. Ogólnie odnosi się do pasm „metropolitalnych”, podobnych do LPD i PMR (patrz wyżej), jednak w przeciwieństwie do nich jest używany głównie w Ameryce Północnej i Południowej; w Europie i krajach Wspólnoty Niepodległych Państw takie radiotelefony w najlepszym przypadku wymagają licencji, a w niektórych krajach są generalnie zabronione.

- UKF. Skrót od „Very High Frequency” obejmuje częstotliwości od 134 do 174 MHz. Radia VHF charakteryzują się dobrym zasięgiem i penetracją sygnału, nadają się do pracy zarówno w mieście, jak i w trudnym terenie, jednak takie urządzenia wymagają dość długiej anteny do niezawodnej pracy. W rezultacie VHF jest szeroko stosowane w profesjonalnej komunikacji radiowej, w szczególności w usługach morskich i taksówkowych, ale w wielu krajach takie radia mogą być używane tylko po rejestracji i/lub uzyskaniu licencji.

- UHF. Zakres „Ultra High Frequency” - „ultra high frequency”, najczęściej ta definicja oznacza częstotliwości rzędu 400 - 470 MHz. Jest to rodzaj analogu VHF: jest szeroko stosowany w profesjonalnych radioodbiornikach i wymaga licencji w wielu krajach. Jednocześnie UHF, ze względu na wysoką częstotliwość i krótką długość fali, ma dobrą zdolność penetracji i nie wymaga długich anten, co czyni go bardziej odpowiednim do kompaktowych radiotelefonów miejskich.

Oprócz powyższego warto zwrócić uwagę na dwa punkty dotyczące licencjonowania i rejestracji radiostacji wszystkich pasm. Po pierwsze, warunki nielicencjonowanego użytkowania często opisują nie tylko zasięg, ale także szereg innych parametrów technicznych (przede wszystkim dotyczy to mocy nadajnika i rodzaju anteny, patrz poniżej, aby uzyskać więcej informacji na temat obu). Po drugie, w różnych krajach (nawet w tym samym regionie) przepisy dotyczące łączności radiowej mogą się znacznie różnić – w rezultacie model, który jest swobodnie sprzedawany w jednym kraju, może podlegać rejestracji w innym lub nawet zostać zakazany do użytku. A w przypadku profesjonalnych modeli możesz potrzebować licencji nie tylko na krótkofalówkę, ale także na określoną częstotliwość. Dlatego przed zakupem krótkofalówki warto osobno doprecyzować odpowiednie przepisy prawa.

Maksymalna moc, przy której nadajnik radiowy może pracować. Parametr ten jest jednym z najważniejszych: określa zarówno zasięg urządzenia (patrz wyżej) oraz specyfikę jego użytkowania i rejestracji (więcej szczegółów w rozdziale „Zakres częstotliwości”). W przypadku większości modeli klasy „amatorskiej” (konwencjonalnie) poziom mocy nie przekracza 2,5 wata. Mocniejsze krótkofalówki z reguły należą do profesjonalnych modeli pasm VHF i UHF (więcej szczegółów w rozdziale „Zakres częstotliwości”).

Wiele nowoczesnych krótkofalówek posiada kilka ustawień mocy, najczęściej dwa - niskie (Low) i wysokie (High). Pierwszy wariant jest przydatny, gdy rozmówca znajduje się w niewielkiej odległości: nadajnik nie będzie zużywał zbędną energię, dzięki czemu ładowanie baterii będzie trwało dłużej. Jeśli odległość jest duża, możesz potrzebować trybu „High”, w rzeczywistości - pełnej mocy nadajnika.

Liczba kanałów, na których może pracować radio. Każdy kanał jest zasadniczo dość wąskim podpasmem w głównym zakresie roboczym (patrz Zakres częstotliwości). Podział na kanały pozwala na równoczesną pracę kilku grup użytkowników na tym samym terenie i w tym samym zasięgu, tak aby nie nakładać się na siebie na antenie i nie przeszkadzać sobie nawzajem. Im więcej kanałów jest przewidzianych w konstrukcji krótkofalówki, tym większe prawdopodobieństwo znalezienia wolnego kanału i tym lepiej nadaje się do pracy w warunkach intensywnego zewnętrznego ruchu radiowego. Jest to szczególnie ważne w przypadku potężnych modeli „dalekiego zasięgu”. Jednocześnie możliwa jest również jednoczesna praca kilku grup na jednym kanale - dzięki subkodom (patrz niżej).

- Podłączanie zestawu słuchawkowego. Możliwość podłączenia zestawu słuchawkowego do radia - słuchawki (lub słuchawek) z mikrofonem. Głównym celem zestawu słuchawkowego jest uwolnienie rąk podczas rozmowy. Ponadto w hałaśliwym otoczeniu słuchawka jest często wygodniejsza niż głośnik zewnętrzny.

- Bluetooth. Technologia bezprzewodowa średniego zasięgu (10 do 100 m, w zależności od wersji), przeznaczona do bezpośredniej komunikacji pomiędzy różnymi urządzeniami. Głównym i praktycznie jedynym sposobem wykorzystania tej technologii w krótkofalówkach jest podłączenie bezprzewodowych zestawów słuchawkowych, co pozwala uwolnić ręce podczas rozmowy. Bluetooth może być zapewniony zarówno w radiotelefonach przenośnych, jak i stacjonarnych.

- Maskowanie mowy (scrambler). Obecność funkcji maskowania mowy w radiu: wbudowany moduł szyfrujący (scrambler) koduje dźwięk i transmituje na antenie zaszyfrowany sygnał, który jest deszyfrowany przez ten sam scrambler po stronie odbiorczej. Głównym celem tej funkcji jest ochrona przed nieautoryzowanym podsłuchiwaniem i przechwyceniem „wrażliwych” informacji: nawet jeśli osoba postronna dostroi radio na odpowiedni kanał (lub podkanał, patrz „Liczba subkodów”), usłyszy tylko zestaw bezsensowne dźwięki. Do poprawnej pracy w tym trybie, moduły skramblerujące dla wszystkich użytkowników muszą być identyczne. Należy również pamiętać, że...radia z maską mowy mogą być objęte licencją w niektórych krajach.

- Aktywacja głosowa (VOX). Możliwość sterowania walkie-talkie za pomocą głosu: podczas ciszy użytkownika urządzenie pracuje na odbiór, a gdy mikrofon odbierze głos, przełącza się w tryb nadawania. Zwykle funkcja ta jest realizowana za pomocą zestawu słuchawkowego (patrz wyżej), co pozwala całkowicie uwolnić ręce i sprawia, że korzystanie z radia jest tak wygodne, jak to możliwe: nie trzeba za każdym razem naciskać przycisku, aby przejść do trybu transmisji. Aby zapobiec przypadkowej aktywacji z powodu obcych dźwięków, wiele modeli VOX ma regulację czułości, która pozwala ustawić poziom głośności działania przełącznika.

- Regulacja głośności. Możliwość regulacji głośności dźwięku głośnika radia, co pozwala dobrać optymalny poziom głośności w zależności od otoczenia. Funkcja ta jest obecna w większości nowoczesnych radiotelefonów, z wyjątkiem tylko najtańszych modeli.

- Automatyczna redukcja szumów. Funkcja tłumienia szumów generowanych w powietrzu przez zewnętrzne źródła zakłóceń, gdy radio pracuje na odbiór. Takie odgłosy tworzą charakterystyczny syczący dźwięk w głośnikach (ten sam, który słychać, gdy radio nie jest nastrojone). Są bezużytecznymi „eterycznymi śmieciami”, ponieważ podczas mówienia zmniejszają zrozumiałość mowy, a gdy są ciche, zużywają baterię radia, aby odtworzyć bezsensowny syk (który jest również nieprzyjemny dla ucha). Squelch blokuje te dźwięki, zwiększając w ten sposób zrozumiałość mowy i zapewniając ciszę między sygnałami. Z reguły w krótkofalówkach z tą funkcją istnieje regulacja poziomu odpowiedzi blokady szumów - dla optymalnej separacji pożądanego sygnału i szumu tła.

- Automatyczne skanowanie kanałów. Możliwość obsługi krótkofalówki w trybie automatycznego skanowania kanałów (więcej szczegółów na ten temat można znaleźć w rozdziale „Liczba kanałów”). W tym trybie radio samodzielnie dostraja się po kolei do każdego kanału w poszukiwaniu sygnału nadawczego. Kanały bez nadajników są pomijane, a po wykryciu sygnału skanowanie jest wstrzymywane - na chwilę lub do czasu specjalnego polecenia użytkownika. W ten sposób użytkownik może słuchać wszystkich aktywnych kanałów i wybrać żądany - na przykład znaleźć na antenie towarzyszy, z którymi zapomniał wcześniej uzgodnić parametry komunikacji.

- Monitorowanie kanałów. Możliwość obsługi krótkofalówki w trybie monitorowania kanału. W tym trybie redukcja szumów jest całkowicie wyłączona (patrz wyżej), a użytkownik może słuchać „niefiltrowanego” sygnału na każdym wybranym kanale. Umożliwia to ocenę zarówno obciążenia ruchem kanału, jak i ogólnego poziomu zakłóceń oraz dobór optymalnych ustawień komunikacji.

- Sygnał Roger-Beep. Obecność automatycznego sygnału zakończenia transmisji, tzw. Roger-Beep. Takie urządzenia przy przejściu z trybu nadawania w tryb odbioru emitują specjalny sygnał dźwiękowy (najczęściej w postaci krótkiego pisku, stąd nazwa), informujący o zakończeniu nadawania. Oszczędza to użytkownikowi konieczności samodzielnego określania zmiany trybów (np. używając tradycyjnego słowa „odbiór”) – jego rozmówcy automatycznie otrzymają o tym sygnał.

- Tryb oszczędzania energii. Radio posiada specjalny tryb zaprojektowany tak, aby zmaksymalizować oszczędność energii i umożliwić wydłużenie pracy bez doładowywania akumulatora (lub wymiany akumulatora). Funkcja ta jest szczególnie przydatna, jeśli musisz nosić przy sobie radio przez długi czas, tylko okazjonalnie komunikując się. Specyficzne funkcje w różnych modelach mogą się różnić: na przykład niektóre radia w tym trybie są prawie całkowicie wyłączone, tylko okresowo „budzą się” i skanują kanał pod kątem aktywności; w innych określone funkcje oszczędzania energii mogą być wybrane zgodnie z życzeniem użytkownika.

- Alarm wibracyjny. Radio posiada funkcję alarmu wibracyjnego, podobną do tej stosowanej w telefonach komórkowych: po nadejściu sygnału na wybranym podkanale obudowa radiotelefonu zaczyna wibrować. Funkcja ta może być przydatna w hałaśliwym otoczeniu, w którym trudno jest usłyszeć sygnał audio z głośnika – lub odwrotnie, w ciszy, gdy dodatkowy hałas jest niepożądany.

- Blokada klawiatury. Możliwość zablokowania klawiszy walkie-talkie przed przypadkowym naciśnięciem. Pozwala to nosić urządzenie w kieszeni lub ciasnym etui, bez obawy, że w wyniku nieudanego ruchu ustawienia zostaną utracone, transmisja zostanie aktywowana itp. Sama blokada jest zazwyczaj sterowana w sposób maksymalnie wykluczający możliwość jej przypadkowego zwolnienia – np. poprzez jednoczesne naciśnięcie dwóch przycisków.

- Włączanie / wyłączanie dźwięku przycisków. Możliwość włączania i wyłączania sygnału dźwiękowego, który brzmi po naciśnięciu każdego przycisku. Sygnał dźwiękowy służy jako wygodne potwierdzenie pełnego naciśnięcia; z drugiej strony w niektórych sytuacjach może to być nieodpowiednie.

- moduł GPS. Oznacza to obecność wbudowanego modułu do odbierania danych GPS z satelitów, co pozwala wyjaśniać dokładną lokalizację użytkownika. Dokładność pracy w dużej mierze zależy od liczby satelitów, które w danym momencie „widzą” odbiornik oraz warunków pogodowych, ale z reguły waha się od jednego do dziesięciu metrów. Funkcjonalność przenośnego radia z wbudowanym modułem GPS może się różnić w zależności od konkretnego modelu. Dzięki temu urządzenie może po prostu wyświetlić na ekranie dokładną pozycję w danej chwili (szerokość, długość geograficzną, wysokość), a także kierunek i prędkość ruchu. Bardziej zaawansowane modele z dużym ekranem mogą pokazywać lokalizacje na mapie lub np. przekazywać dyspozytorowi współrzędne użytkownika.

- Ni-Cd. Akumulatory niklowo-kadmowe charakteryzują się trwałością, niezawodnością i odpornością na niskie temperatury, co pozwala na użytkowanie radiotelefonów o takiej mocy na mrozie. Akumulatory Ni-Cd dobrze znoszą także duże prądy ładowania, co znacznie przyspiesza ten proces. Ich główną wadą jest tzw. „efekt pamięci”: jeśli rozpoczniesz ładowanie akumulatora bez uprzedniego jego całkowitego rozładowania, jego pojemność spadnie. Następnie można przywrócić pierwotną pojemność, jednak wymaga to pewnych sztuczek. Ponadto akumulatory Ni-Cd są uważane za niebezpieczne dla środowiska. W rezultacie tego wszystkiego są one dziś bardzo rzadkie.

- Ni-Mh. Akumulatory niklowo-wodorkowe zostały opracowane jako zamiennik akumulatorów niklowo-kadmowych (patrz wyżej), w celu wyeliminowania ich głównych wad. Takie akumulatory dobrze trzymają napięcie (spada ono dopiero przy prawie całkowitym rozładowaniu), są odporne na niskie temperatury, są przyjazne dla środowiska i prawie nie podlegają „efektowi pamięci” – pojawia się on jedynie przy przechowywaniu w częściowo naładowanej formie przez więcej niż kilka dni. W rezultacie akumulatory Ni-Mh stały się dość powszechne w krótkofalówkach. Do ich wad można zaliczyć nieco krótszą żywotność niż Ni-Cd, znacznie dłuższy czas ładowania oraz nieprzydatność do przechowywania po rozładowaniu.

— Li-Ion. Baterie litowo-jonowe to zdecydowanie najpopularniejszy rodzaj baterii do elektroniki przenośnej m.in. walkie-talkie Mają dobrą...pojemność przy niewielkich rozmiarach i wadze, szybko się ładują i co najważniejsze nie podlegają „efektowi pamięci”. Jednocześnie akumulatory Li-Ion są dość wrażliwe na niskie temperatury i są droższe od akumulatorów „niklowych” (patrz wyżej).

— Li-Pol. Akumulatory litowo-polimerowe są w rzeczywistości ulepszoną wersją akumulatorów litowo-jonowych (patrz wyżej) - przy tych samych zaletach, mają również bardziej kompaktowe wymiary i mniejszą wagę. Jednak główna wada - wrażliwość na zimno - również pozostaje, a cena może być nawet wyższa niż cena Li-Ion. W rezultacie tego typu akumulatory są dość rzadkie wśród krótkofalówek, głównie w modelach premium.

Warto zaznaczyć, że wśród walkie-talkie znajdują się modele zarówno z wbudowanymi, jak i wymiennymi akumulatorami. W tym drugim przypadku baterie mogą mieć rozmiar standardowych baterii AA („palcowych”) lub AAA („mini-palcowych”). Dzięki temu w razie potrzeby można je wymienić na zwykłe baterie jednorazowe lub inne baterie tej samej wielkości. Technicznie rzecz biorąc, do takiego walkie-talkie można nawet zamontować baterie innego typu - np. wymienić dostarczone w zestawie baterie niklowo-metalowo-wodorkowe na bardziej zaawansowane baterie litowo-jonowe. Jeżeli jednak do zestawu dołączona jest podstawka ładująca (patrz poniżej), nie można jej używać z akumulatorami „obcego” typu, ponieważ Różne typy akumulatorów mają znacząco różne tryby ładowania. W powyższym przykładzie będzie to oznaczać, że na stojaku można ładować wyłącznie kompletne akumulatory Ni-Mh, natomiast Li-Ion będzie wymagał osobnej ładowarki.

— Z sieci pokładowej. Zasilacz ten stosowany jest wyłącznie w modelach stacjonarnych (patrz „Typ”). Opcja ta jest wygodna przede wszystkim dlatego, że nie musisz samodzielnie monitorować stanu baterii/akumulatorów radia: dopóki w sieci pokładowej pojazdu będzie napięcie, radio będzie działać. W tym przypadku nie jest nawet konieczna praca silnika – walkie-talkie można również zasilać z akumulatora pojazdu (a urządzenia tego typu zużywają stosunkowo niewiele, a akumulatory instalowane we współczesnych pojazdach są dość pojemne). Z tego powodu modele stacjonarne zazwyczaj w ogóle nie posiadają własnych autonomicznych źródeł zasilania.

Pojemność akumulatora krótkofalówki, innymi słowy, ilość energii, którą akumulator może przechowywać. Zwykle jest mierzony w amperogodzinach: 1 Ah oznacza, że akumulator w pełni naładowany jest w stanie dostarczyć prąd 1 A przez 1 godzinę. W przenośnej elektronice pomiary są zwykle wykonywane w tysięcznych miliamperogodzin (mAh).

Ogólnie rzecz biorąc, im wyższa pojemność akumulatora, tym dłużej działa krótkofalówka; jednak jest to prawdą tylko wtedy, gdy inne rzeczy są równe. W praktyce, ze względu na różnice w charakterystyce poszczególnych modeli (zasięg, moc nadajnika itp.), ich pobór mocy również może się znacząco różnić, a nawet nie wyklucza się sytuacji, gdy model o mniejszej pojemności akumulatora będzie miał większą autonomię z dwóch radia. Jest to szczególnie zauważalne przy porównywaniu kompaktowych modeli pasm „miejskich” i potężnych radiotelefonów „dalekiego zasięgu”, które wymagają dużej ilości energii. Dlatego w przypadku krótkofalówek sama pojemność akumulatora jest raczej parametrem pomocniczym - decydujące znaczenie ma czas działania w różnych trybach zapewniany przez tę baterię (patrz niżej).