Porównanie Kenwood UVF-1 Turbo vs Yaesu FT-2900R

Ogólny rodzaj krótkofalówki / radiotelefonu.

Współczesne radiotelefony dzielą się przede wszystkim na przenośne (przeznaczone do noszenia przy sobie) oraz stacjonarne (montowane w jednym miejscu, głównie w pojazdach). Stacjonarne radiotelefony ogólnego przeznaczenia nazywane są zwykle samochodowymi, ponieważ takie urządzenia są tak naprawdę przeznaczone głównie do użytku w samochodach. Ponadto zarówno radiotelefony przenośne, jak i te stacjonarne mogą mieć dodatkową specjalizację – być morskimi lub lotniczymi. Oto szczegółowy opis różnych opcji:

— Przenośny. Jak sama nazwa wskazuje, radiotelefony te przeznaczone są głównie do użytku jako urządzenia przenośne. Są lekkie, niewielkie, autonomiczne (zasilanie z baterii lub akumulatorów, patrz poniżej). Wszystko to pozwala z łatwością nosić je przy sobie przez długi czas, a dodatkowo można je wyposażyć w dodatkowe akcesoria ułatwiające przenoszenie (np. możliwość podłączenia zestawu słuchawkowego lub użycie klipsa na ubrania). Wadą radiotelefonów przenośnych jest stosunkowo niska moc i zasięg w porównaniu do stacjonarnych, a także konieczność pilnowania źródeł zasilania: jeśli nie można wymienić rozładowanej baterii lub doładować akumulatora,...urządzenie staje się prawie bezużyteczne.

— Stacjonarny. Ten typ obejmuje radiotelefony, które nie są przeznaczone do użytku jako przenośne. Większość z nich przeznaczona jest do montażu w pojazdach: samochodach, statkach, samolotach. Modele stacjonarne nie mają znaczących ograniczeń pod względem wymiarów i wagi, co pozwala zapewnić większą moc i bardziej rozbudowaną funkcjonalność niż u modeli przenośnych. Dostają zasilanie z sieci pokładowej pojazdu i nie mają własnych akumulatorów (więcej szczegółów w „Zasilanie z sieci pokładowej”) – dzięki temu nie musisz monitorować stanu źródeł zasilania. Wadą jest to, że mobilność takich urządzeń jest ograniczona przez przemieszczanie się pojazdu.

— Przenośny radiotelefon morski. Przenośne radiotelefony morskie przeznaczone są przede wszystkim do komunikacji między załogą. Są to mobilne i autonomiczne urządzenia z wodoodporną obudową IPx7. Moc przenośnych krótkofalówek morskich wynosi 1-6 W, żywotność w trybie rozmowy zwykle sięga 10-15 godzin, a zasięg transmisji sygnału nie przekracza 9-11 km. Przenośne radiotelefony morskie wykorzystują łączność z wąskopasmową modulacją częstotliwości w zakresie 150,0-162,025 MHz. Łącznie istnieje 58 kanałów łączności, z których każdy ma kilka podpasm częstotliwości z krokiem przesunięcia 25 kHz.

— Stacjonarny radiotelefon morski. Stacje bazowe, które w większości są zaprojektowane do komunikacji z brzegiem, lecz mogą być również wykorzystywane do komunikacji z załogą. Stacjonarne radiotelefony morskie wykorzystują energię z sieci pokładowej. Zaawansowane modele są wyposażone w zdalną antenę, która jest umieszczona jak najwyżej. Zasięg transmisji sygnału nie przekracza 111 km, moc takich urządzeń może osiągać 25 W. Radiotelefony stacjonarne tego typu pracują w zakresie częstotliwości morskich: 150,0-162,025 MHz. Łączność odbywa się za pomocą modulacji wąskoczęstotliwościowej, łączna liczba kanałów wynosi 58. Każdy z kanałów ma kilka podpasm ze krokiem częstotliwości 25 kHz.

— Przenośny radiotelefon lotniczy. Lekkie, kompaktowe i autonomiczne środki komunikacji, używane do komunikacji między członkami załogi lub pracownikami lotniska. Moc takich urządzeń mieści się w zakresie 0,5-5 W, sygnał może być przesyłany na odległość 1-10 km, żywotność baterii w trybie rozmowy wynosi około 5-10 godzin. Przenośne radiotelefony lotnicze charakteryzują się zwiększoną odpornością na obciążenia udarowe i wibracyjne. Radiotelefony tego typu bez problemu wytrzymują funkcjonowanie w warunkach niskiego ciśnienia atmosferycznego.

— Stacjonarny radiotelefon lotniczy. Środki łączności, zamontowane na pokładzie statku powietrznego i przeznaczone głównie do komunikacji ze służbami kontroli ruchu lotniczego i innymi statkami powietrznymi. W sklepach ogólnego przeznaczenia można znaleźć głównie radiotelefony krótkiego zasięgu - stosunkowo małej mocy, z zasięgiem łączności do 100 - 200 km. Takie modele są przeznaczone głównie do lekkich samolotów, a do ich montażu z reguły wystarcza początkowa wiedza techniczna i umiejętności. Natomiast mocne urządzenia o zasięgu łączności do 2000 km, stosowane w ciężkich samolotach, zaliczane już są do specjalistycznego sprzętu i nie można je nabyć w zwykłych sklepach.

W zależności od rodzaju komunikacji wszystkie współczesne krótkofalówki dzielą się na analogowe i cyfrowe. Oto szczegółowy opis każdej opcji:

— Komunikacja analogowa. Najprostszy z technicznego punktu widzenia sposób działania: dźwięk odbierany przez mikrofon walkie-talkie jest „wbudowywany” bezpośrednio w sygnał radiowy, bez konwertowania do formatu cyfrowego. W związku z tym głównymi zaletami radiotelefonów analogowych są prostota konstrukcji i niski koszt. Kluczową wadą tej opcji jest stosunkowo niska jakość dźwięku, która zresztą silnie zależy od rzeczywistej mocy sygnału: im słabszy sygnał, tym gorsza słyszalność i wyższy poziom zakłóceń. Ponadto samo połączenie nie jest chronione przed podsłuchiwaniem: każdy użytkownik w zasięgu walkie-talkie, po dostrojeniu się do twojego zasięgu i kanału, będzie mógł słyszeć twoje rozmowy. Z drugiej strony może to być zarówno wadą, jak i zaletą - na przykład, jeśli mówimy o radiu samochodowym z zakresu CB, często używanym do komunikacji z nieznanymi abonentami. I możesz zabezpieczyć kanał przed słuchaniem, na przykład za pomocą scramblera.

- Komunikacja cyfrowa. W tym formacie komunikacji analogowy sygnał audio (oscylacje elektryczne) jest najpierw konwertowany na sygnał cyfrowy (sekwencja zer i jedynek), a dopiero potem przesyłany do nadajnika. W amplitunerze wszystko dzieje się więc na odwrót: przetwornik cyfrowo-analogowy przywraca oryginaln...y dźwięk ze strumienia liczb. Cyfrowe walkie-talkie są zauważalnie bardziej skomplikowane i droższe niż analogowe, ale mają nad nimi szereg zalet. Po pierwsze, sygnał jest znacznie lepiej chroniony przed zakłóceniami. Po drugie, jego jakość nie zmienia się wraz ze zmianą mocy: strona odbierająca albo słyszy dźwięk w oryginalnej jakości (nawet przy minimalnym poziomie sygnału), albo nie słyszy nic. Po trzecie, format cyfrowy umożliwia korzystanie z różnych funkcji dodatkowych, takich jak wiadomości tekstowe. I po czwarte, w takich krótkofalówkach znacznie łatwiej jest wdrożyć ochronę przed podsłuchem. W ramach tego samego zasięgu można więc zapewnić setki, a nawet tysiące kanałów, z losowym wyborem i okresowym przełączaniem się między nimi (podobna technologia stosowana jest w sieciach komórkowych i sprzęcie Wi-Fi). Połączone ze sobą urządzenia mogą „zgodzić się” na wspólny, unikalny klucz szyfrowania – w rezultacie osoba postronna nie będzie w stanie odszyfrować danych cyfrowych, nawet jeśli znajdzie kanał komunikacyjny.

Zakres częstotliwości obsługiwany przez radio zarówno dla odbioru jak i transmisji.

- CB (27 MHz). Skrót od „Citizens' Band” (czasami dekodowany jako „Civil Band”), tj. „Zakres cywilny”. Jedno z najczęściej używanych nowoczesnych pasm, w szczególności w krajach WNP, w wielu krajach CB radia nie wymagają licencji. Charakterystyka techniczna pasma jest taka, że słabo nadaje się do warunków miejskich, ale zapewnia dobrą komunikację poza miastem. W rezultacie takie radia stały się szeroko rozpowszechnione jako radia samochodowe, zwłaszcza wśród kierowców ciężarówek - umożliwiają wymianę informacji na odległość do 5 km i ostrzegają innych kierowców z wyprzedzeniem o sytuacji na drodze. Również z tego zakresu korzysta wiele służb ratowniczych do bezpośredniego odbioru informacji.

-LPD (433 MHz). Skrót od „Low Power Device”, czyli „urządzenie o małej mocy”, które w pełni opisuje cechy krótkofalówek dla tego zakresu. Charakteryzują się niskim poborem mocy i często nie wymagają specjalnych baterii (wystarczą też zwykłe baterie). Jednocześnie, ze względu na wysoką częstotliwość, modele LPD dobrze zachowują się w warunkach miejskich, przy gęstej zabudowie i obfitości innych źródeł promieniowania elektromagnetycznego – zasięg komunikacji może sięgać 2-3 km. Ten asortyment jest używany głównie w Europie i WNP, w wielu krajach modele do niego nie wymagają licencji.

- PMR (446 MHz). Skrót od "Pri...vate Mobile Radio" - "prywatne radio przenośne". Ten zakres jest pod wieloma względami podobny do LPD (patrz wyżej): w szczególności jest przeznaczony głównie do warunków miejskich, jest używany głównie w Europie i WNP, a radiotelefony w ramach PMR w wielu krajach mogą być używane bez licencji.

- FRS (462-467 MHz). Oznacza „Family Radio Service”, co można przetłumaczyć jako „walkie-talkie do użytku rodzinnego”. Jest to jedna z odmian zakresu UHF (patrz niżej), z jednej strony jest ekonomiczna, a z drugiej stosunkowo nieduża. Ogólnie odnosi się do pasm „metropolitalnych”, podobnych do LPD i PMR (patrz wyżej), jednak w przeciwieństwie do nich jest używany głównie w Ameryce Północnej i Południowej; w Europie i krajach Wspólnoty Niepodległych Państw takie radiotelefony w najlepszym przypadku wymagają licencji, a w niektórych krajach są generalnie zabronione.

- UKF. Skrót od „Very High Frequency” obejmuje częstotliwości od 134 do 174 MHz. Radia VHF charakteryzują się dobrym zasięgiem i penetracją sygnału, nadają się do pracy zarówno w mieście, jak i w trudnym terenie, jednak takie urządzenia wymagają dość długiej anteny do niezawodnej pracy. W rezultacie VHF jest szeroko stosowane w profesjonalnej komunikacji radiowej, w szczególności w usługach morskich i taksówkowych, ale w wielu krajach takie radia mogą być używane tylko po rejestracji i/lub uzyskaniu licencji.

- UHF. Zakres „Ultra High Frequency” - „ultra high frequency”, najczęściej ta definicja oznacza częstotliwości rzędu 400 - 470 MHz. Jest to rodzaj analogu VHF: jest szeroko stosowany w profesjonalnych radioodbiornikach i wymaga licencji w wielu krajach. Jednocześnie UHF, ze względu na wysoką częstotliwość i krótką długość fali, ma dobrą zdolność penetracji i nie wymaga długich anten, co czyni go bardziej odpowiednim do kompaktowych radiotelefonów miejskich.

Oprócz powyższego warto zwrócić uwagę na dwa punkty dotyczące licencjonowania i rejestracji radiostacji wszystkich pasm. Po pierwsze, warunki nielicencjonowanego użytkowania często opisują nie tylko zasięg, ale także szereg innych parametrów technicznych (przede wszystkim dotyczy to mocy nadajnika i rodzaju anteny, patrz poniżej, aby uzyskać więcej informacji na temat obu). Po drugie, w różnych krajach (nawet w tym samym regionie) przepisy dotyczące łączności radiowej mogą się znacznie różnić – w rezultacie model, który jest swobodnie sprzedawany w jednym kraju, może podlegać rejestracji w innym lub nawet zostać zakazany do użytku. A w przypadku profesjonalnych modeli możesz potrzebować licencji nie tylko na krótkofalówkę, ale także na określoną częstotliwość. Dlatego przed zakupem krótkofalówki warto osobno doprecyzować odpowiednie przepisy prawa.

Zakres częstotliwości, w którym potrafi nadawać krótkofalówka. Parametr ten zwykle wskazuje się, jeśli nie pokrywa się on całkowicie z żadnym ze standardowych zakresów pracy krótkofalówki (patrz „Zakres częstotliwości”). Na przykład zasięg transmisji jest często podawany dla modeli VHF i UHF, ponieważ same w sobie zakresy te są dość szerokie, a poszczególne krótkofalówki mogą wykorzystywać tylko część tych częstotliwości. Możliwy jest również wariant odwrotny - modele szerokozakresowe, których specyfikacja wykracza poza ramy standardów.

Zakres częstotliwości, w którym można odbierać radio. Zazwyczaj jest to wskazane, jeśli nie pokrywa się z niektórymi standardowymi zasięgami radia; patrz „Zakres częstotliwości transmisji”, aby uzyskać szczegółowe informacje.

Maksymalna moc, przy której nadajnik radiowy może pracować. Parametr ten jest jednym z najważniejszych: określa zarówno zasięg urządzenia (patrz wyżej) oraz specyfikę jego użytkowania i rejestracji (więcej szczegółów w rozdziale „Zakres częstotliwości”). W przypadku większości modeli klasy „amatorskiej” (konwencjonalnie) poziom mocy nie przekracza 2,5 wata. Mocniejsze krótkofalówki z reguły należą do profesjonalnych modeli pasm VHF i UHF (więcej szczegółów w rozdziale „Zakres częstotliwości”).

Wiele nowoczesnych krótkofalówek posiada kilka ustawień mocy, najczęściej dwa - niskie (Low) i wysokie (High). Pierwszy wariant jest przydatny, gdy rozmówca znajduje się w niewielkiej odległości: nadajnik nie będzie zużywał zbędną energię, dzięki czemu ładowanie baterii będzie trwało dłużej. Jeśli odległość jest duża, możesz potrzebować trybu „High”, w rzeczywistości - pełnej mocy nadajnika.

- Podłączanie zestawu słuchawkowego. Możliwość podłączenia zestawu słuchawkowego do radia - słuchawki (lub słuchawek) z mikrofonem. Głównym celem zestawu słuchawkowego jest uwolnienie rąk podczas rozmowy. Ponadto w hałaśliwym otoczeniu słuchawka jest często wygodniejsza niż głośnik zewnętrzny.

- Bluetooth. Technologia bezprzewodowa średniego zasięgu (10 do 100 m, w zależności od wersji), przeznaczona do bezpośredniej komunikacji pomiędzy różnymi urządzeniami. Głównym i praktycznie jedynym sposobem wykorzystania tej technologii w krótkofalówkach jest podłączenie bezprzewodowych zestawów słuchawkowych, co pozwala uwolnić ręce podczas rozmowy. Bluetooth może być zapewniony zarówno w radiotelefonach przenośnych, jak i stacjonarnych.

- Maskowanie mowy (scrambler). Obecność funkcji maskowania mowy w radiu: wbudowany moduł szyfrujący (scrambler) koduje dźwięk i transmituje na antenie zaszyfrowany sygnał, który jest deszyfrowany przez ten sam scrambler po stronie odbiorczej. Głównym celem tej funkcji jest ochrona przed nieautoryzowanym podsłuchiwaniem i przechwyceniem „wrażliwych” informacji: nawet jeśli osoba postronna dostroi radio na odpowiedni kanał (lub podkanał, patrz „Liczba subkodów”), usłyszy tylko zestaw bezsensowne dźwięki. Do poprawnej pracy w tym trybie, moduły skramblerujące dla wszystkich użytkowników muszą być identyczne. Należy również pamiętać, że...radia z maską mowy mogą być objęte licencją w niektórych krajach.

- Aktywacja głosowa (VOX). Możliwość sterowania walkie-talkie za pomocą głosu: podczas ciszy użytkownika urządzenie pracuje na odbiór, a gdy mikrofon odbierze głos, przełącza się w tryb nadawania. Zwykle funkcja ta jest realizowana za pomocą zestawu słuchawkowego (patrz wyżej), co pozwala całkowicie uwolnić ręce i sprawia, że korzystanie z radia jest tak wygodne, jak to możliwe: nie trzeba za każdym razem naciskać przycisku, aby przejść do trybu transmisji. Aby zapobiec przypadkowej aktywacji z powodu obcych dźwięków, wiele modeli VOX ma regulację czułości, która pozwala ustawić poziom głośności działania przełącznika.

- Regulacja głośności. Możliwość regulacji głośności dźwięku głośnika radia, co pozwala dobrać optymalny poziom głośności w zależności od otoczenia. Funkcja ta jest obecna w większości nowoczesnych radiotelefonów, z wyjątkiem tylko najtańszych modeli.

- Automatyczna redukcja szumów. Funkcja tłumienia szumów generowanych w powietrzu przez zewnętrzne źródła zakłóceń, gdy radio pracuje na odbiór. Takie odgłosy tworzą charakterystyczny syczący dźwięk w głośnikach (ten sam, który słychać, gdy radio nie jest nastrojone). Są bezużytecznymi „eterycznymi śmieciami”, ponieważ podczas mówienia zmniejszają zrozumiałość mowy, a gdy są ciche, zużywają baterię radia, aby odtworzyć bezsensowny syk (który jest również nieprzyjemny dla ucha). Squelch blokuje te dźwięki, zwiększając w ten sposób zrozumiałość mowy i zapewniając ciszę między sygnałami. Z reguły w krótkofalówkach z tą funkcją istnieje regulacja poziomu odpowiedzi blokady szumów - dla optymalnej separacji pożądanego sygnału i szumu tła.

- Automatyczne skanowanie kanałów. Możliwość obsługi krótkofalówki w trybie automatycznego skanowania kanałów (więcej szczegółów na ten temat można znaleźć w rozdziale „Liczba kanałów”). W tym trybie radio samodzielnie dostraja się po kolei do każdego kanału w poszukiwaniu sygnału nadawczego. Kanały bez nadajników są pomijane, a po wykryciu sygnału skanowanie jest wstrzymywane - na chwilę lub do czasu specjalnego polecenia użytkownika. W ten sposób użytkownik może słuchać wszystkich aktywnych kanałów i wybrać żądany - na przykład znaleźć na antenie towarzyszy, z którymi zapomniał wcześniej uzgodnić parametry komunikacji.

- Monitorowanie kanałów. Możliwość obsługi krótkofalówki w trybie monitorowania kanału. W tym trybie redukcja szumów jest całkowicie wyłączona (patrz wyżej), a użytkownik może słuchać „niefiltrowanego” sygnału na każdym wybranym kanale. Umożliwia to ocenę zarówno obciążenia ruchem kanału, jak i ogólnego poziomu zakłóceń oraz dobór optymalnych ustawień komunikacji.

- Sygnał Roger-Beep. Obecność automatycznego sygnału zakończenia transmisji, tzw. Roger-Beep. Takie urządzenia przy przejściu z trybu nadawania w tryb odbioru emitują specjalny sygnał dźwiękowy (najczęściej w postaci krótkiego pisku, stąd nazwa), informujący o zakończeniu nadawania. Oszczędza to użytkownikowi konieczności samodzielnego określania zmiany trybów (np. używając tradycyjnego słowa „odbiór”) – jego rozmówcy automatycznie otrzymają o tym sygnał.

- Tryb oszczędzania energii. Radio posiada specjalny tryb zaprojektowany tak, aby zmaksymalizować oszczędność energii i umożliwić wydłużenie pracy bez doładowywania akumulatora (lub wymiany akumulatora). Funkcja ta jest szczególnie przydatna, jeśli musisz nosić przy sobie radio przez długi czas, tylko okazjonalnie komunikując się. Specyficzne funkcje w różnych modelach mogą się różnić: na przykład niektóre radia w tym trybie są prawie całkowicie wyłączone, tylko okresowo „budzą się” i skanują kanał pod kątem aktywności; w innych określone funkcje oszczędzania energii mogą być wybrane zgodnie z życzeniem użytkownika.

- Alarm wibracyjny. Radio posiada funkcję alarmu wibracyjnego, podobną do tej stosowanej w telefonach komórkowych: po nadejściu sygnału na wybranym podkanale obudowa radiotelefonu zaczyna wibrować. Funkcja ta może być przydatna w hałaśliwym otoczeniu, w którym trudno jest usłyszeć sygnał audio z głośnika – lub odwrotnie, w ciszy, gdy dodatkowy hałas jest niepożądany.

- Blokada klawiatury. Możliwość zablokowania klawiszy walkie-talkie przed przypadkowym naciśnięciem. Pozwala to nosić urządzenie w kieszeni lub ciasnym etui, bez obawy, że w wyniku nieudanego ruchu ustawienia zostaną utracone, transmisja zostanie aktywowana itp. Sama blokada jest zazwyczaj sterowana w sposób maksymalnie wykluczający możliwość jej przypadkowego zwolnienia – np. poprzez jednoczesne naciśnięcie dwóch przycisków.

- Włączanie / wyłączanie dźwięku przycisków. Możliwość włączania i wyłączania sygnału dźwiękowego, który brzmi po naciśnięciu każdego przycisku. Sygnał dźwiękowy służy jako wygodne potwierdzenie pełnego naciśnięcia; z drugiej strony w niektórych sytuacjach może to być nieodpowiednie.

- moduł GPS. Oznacza to obecność wbudowanego modułu do odbierania danych GPS z satelitów, co pozwala wyjaśniać dokładną lokalizację użytkownika. Dokładność pracy w dużej mierze zależy od liczby satelitów, które w danym momencie „widzą” odbiornik oraz warunków pogodowych, ale z reguły waha się od jednego do dziesięciu metrów. Funkcjonalność przenośnego radia z wbudowanym modułem GPS może się różnić w zależności od konkretnego modelu. Dzięki temu urządzenie może po prostu wyświetlić na ekranie dokładną pozycję w danej chwili (szerokość, długość geograficzną, wysokość), a także kierunek i prędkość ruchu. Bardziej zaawansowane modele z dużym ekranem mogą pokazywać lokalizacje na mapie lub np. przekazywać dyspozytorowi współrzędne użytkownika.

- Ni-Cd. Akumulatory niklowo-kadmowe charakteryzują się trwałością, niezawodnością i odpornością na niskie temperatury, co pozwala na użytkowanie radiotelefonów o takiej mocy na mrozie. Akumulatory Ni-Cd dobrze znoszą także duże prądy ładowania, co znacznie przyspiesza ten proces. Ich główną wadą jest tzw. „efekt pamięci”: jeśli rozpoczniesz ładowanie akumulatora bez uprzedniego jego całkowitego rozładowania, jego pojemność spadnie. Następnie można przywrócić pierwotną pojemność, jednak wymaga to pewnych sztuczek. Ponadto akumulatory Ni-Cd są uważane za niebezpieczne dla środowiska. W rezultacie tego wszystkiego są one dziś bardzo rzadkie.

- Ni-Mh. Akumulatory niklowo-wodorkowe zostały opracowane jako zamiennik akumulatorów niklowo-kadmowych (patrz wyżej), w celu wyeliminowania ich głównych wad. Takie akumulatory dobrze trzymają napięcie (spada ono dopiero przy prawie całkowitym rozładowaniu), są odporne na niskie temperatury, są przyjazne dla środowiska i prawie nie podlegają „efektowi pamięci” – pojawia się on jedynie przy przechowywaniu w częściowo naładowanej formie przez więcej niż kilka dni. W rezultacie akumulatory Ni-Mh stały się dość powszechne w krótkofalówkach. Do ich wad można zaliczyć nieco krótszą żywotność niż Ni-Cd, znacznie dłuższy czas ładowania oraz nieprzydatność do przechowywania po rozładowaniu.

— Li-Ion. Baterie litowo-jonowe to zdecydowanie najpopularniejszy rodzaj baterii do elektroniki przenośnej m.in. walkie-talkie Mają dobrą...pojemność przy niewielkich rozmiarach i wadze, szybko się ładują i co najważniejsze nie podlegają „efektowi pamięci”. Jednocześnie akumulatory Li-Ion są dość wrażliwe na niskie temperatury i są droższe od akumulatorów „niklowych” (patrz wyżej).

— Li-Pol. Akumulatory litowo-polimerowe są w rzeczywistości ulepszoną wersją akumulatorów litowo-jonowych (patrz wyżej) - przy tych samych zaletach, mają również bardziej kompaktowe wymiary i mniejszą wagę. Jednak główna wada - wrażliwość na zimno - również pozostaje, a cena może być nawet wyższa niż cena Li-Ion. W rezultacie tego typu akumulatory są dość rzadkie wśród krótkofalówek, głównie w modelach premium.

Warto zaznaczyć, że wśród walkie-talkie znajdują się modele zarówno z wbudowanymi, jak i wymiennymi akumulatorami. W tym drugim przypadku baterie mogą mieć rozmiar standardowych baterii AA („palcowych”) lub AAA („mini-palcowych”). Dzięki temu w razie potrzeby można je wymienić na zwykłe baterie jednorazowe lub inne baterie tej samej wielkości. Technicznie rzecz biorąc, do takiego walkie-talkie można nawet zamontować baterie innego typu - np. wymienić dostarczone w zestawie baterie niklowo-metalowo-wodorkowe na bardziej zaawansowane baterie litowo-jonowe. Jeżeli jednak do zestawu dołączona jest podstawka ładująca (patrz poniżej), nie można jej używać z akumulatorami „obcego” typu, ponieważ Różne typy akumulatorów mają znacząco różne tryby ładowania. W powyższym przykładzie będzie to oznaczać, że na stojaku można ładować wyłącznie kompletne akumulatory Ni-Mh, natomiast Li-Ion będzie wymagał osobnej ładowarki.

— Z sieci pokładowej. Zasilacz ten stosowany jest wyłącznie w modelach stacjonarnych (patrz „Typ”). Opcja ta jest wygodna przede wszystkim dlatego, że nie musisz samodzielnie monitorować stanu baterii/akumulatorów radia: dopóki w sieci pokładowej pojazdu będzie napięcie, radio będzie działać. W tym przypadku nie jest nawet konieczna praca silnika – walkie-talkie można również zasilać z akumulatora pojazdu (a urządzenia tego typu zużywają stosunkowo niewiele, a akumulatory instalowane we współczesnych pojazdach są dość pojemne). Z tego powodu modele stacjonarne zazwyczaj w ogóle nie posiadają własnych autonomicznych źródeł zasilania.