Porównanie A4Tech Bloody P93 vs SteelSeries Sensei RAW

Długość kabla, którym wyposażona jest myszka z możliwością podłączenia przewodowego (patrz "Typ podłączenia").

Przy wyborze tego parametru należy przede wszystkim wziąć pod uwagę odległość manipulatora od portu połączeniowego: zbyt krótki kabel może po prostu nie sięgać do złącza, a zbyt długi może się zaplątać i stwarzać problemy. Jeśli chodzi o konkretne wartości, najkrótsza długość przewodu we współczesnych myszach wynosi 1 m lub mniej ; takie urządzenia są przeznaczone głównie do laptopów. Większość manipulatorów biurkowych jest dostarczana z kablami o długości 1,1-1,5m lub 1,6-2m, a niektóre modele są dłuższe niż 2m.

— Optyczny. Element roboczy myszy optycznej składa się z diody LED podświetlającej znajdującą się pod nią powierzchnię oraz czujnika optycznego, który fotografuje tę powierzchnię z dużą częstotliwością. Na podstawie otrzymanych zdjęć myszka wnioskuje o kierunku i prędkości ruchu i przesyła odpowiednie dane do komputera. Myszy optyczne są tanie, dość wiarygodne i nie są zbyt wymagające do powierzchni roboczej. Początkowo były one słabo kompatybilne z niektórymi rodzajami powierzchni, takimi jak lustrzane, futrzane, skórzane, itp.; jednak w większości nowoczesnych optycznych sensorów tą wadę udało się wyeliminować, i myszy tego typu często działają na każdej powierzchni.

— Laserowy. Zasada działania myszek laserowych jest dość podobna do optycznych (patrz wyżej). Główna różnica polega na tym, że do podświetlenia obrazu w nich stosowana jest nie wiązka światła, a wiązka lasera. W ten sposób zapewnia się bardziej szczegółowe ukierunkowanie wiązki, w konsekwencji — bardziej precyzyjne pozycjonowanie kursora, co jest bardzo ważne podczas pracy z szczegółową grafiką, w grach itp. W teorii, myszka laserowa jest mniej uniwersalna i nie jest kompatybilna z tak dużą ilością powierzchni, jak myszka optyczna, jednak różnica ta jest widoczna wyłącznie na konkretnych powierzchniach takich jak futro, polerowany metal itp. Oczywistą wadą tego rodzaju sensorów jest wysoka cena.

— Optyczna, Bluetrack. Modele optyczne (patrz wyżej), które posiadają sensor z technologią BlueTrack. Początkowo, technologia ta została opracowana przez Microsoft, jednak w dzisiejszych czasach jest spotykana również u innych producentów. Najbardziej zauważalną różnicą takich sensorów od zwykłych optycznych jest niebieski kolor diody led (stąd nazwa). Oprócz tego, w budowie przewidziano szereg ulepszeń: większy obszar oświetlenia powierzchni pod myszką, wysoka rozdzielczość matrycy. Dzięki temu myszki BlueTrack są precyzyjne w działaniu i są w stanie funkcjonować nawet na "trudnych" powierzchniach, takich jak szkło, polerowany kamień, dywan itp.

— Optyczna, V-Track. Sensor optyczny z technologią V-Track. Technologia ta została opracowana przez firmę A4Tech i jest używana głównie w myszkach tej marki. Jedną z kluczowych cech V-Track jest to, że promień światła w takich sensorach pada na roboczą powierzchnię pionowo (a nie skośnie, jak w zwykłych myszkach optycznych). Ponadto, rozmiar wiązki światła jest bardzo mały, gęstość strumienia świetlnego — wysoka, a otwór przysłony jest bardzo wąski, co daje większą głębię ostrości. Dzięki tym ulepszeniom V-Track zapewnia bardzo wysoką dokładność i (według producentów) jest w stanie pracować nawet na futrze, gdzie inne rodzaje sensorów są bezużyteczne. Jednak myszki, wyposażone w tego typu sensory nie są tanie.

— Laserowy, V-Track. Sensor laserowy z wykorzystaniem technologii V-Track. Więcej o tej technologii patrz wyżej, tutaj należy pamiętać, że w myszkach laserowych zastosowanie V-Track pozwala wyeliminować główną wadę takich urządzeń — wrażliwość na nietypowe powierzchnie. Dokładność i precyzja, charakterystyczna dla laserowych sensorów, jeszcze bardziej się zwiększa dzięki V-Track. Z drugiej zaś strony, cena takich urządzeń jest wyższa. Dlatego takie połączenie sensora laserowego i V-Track jest spotykane bardzo rzadko, głównie w gamingowych myszkach klasy premium od tej samej marki A4Tech.

— Hybrydowy. Połączenie od razu dwóch sensorów — optycznego i laserowego. W ten sposób łączą się zalety obu technologii i częściowo rekompensują się wady: myszy hybrydowe nie są mniej precyzyjne niż laserowe, ale też nie są one tak wrażliwe na nietypowe powierzchnie. Niemniej jednak obecność dwóch czujników znacznie wpływa na cenę urządzenia, a osiągnąć podobne właściwości można również za pomocą jednego sensora np. opisanego powyżej BlueTrack lub V-Track. Dlatego hybrydowy rodzaj sensorów nie jest bardzo popularny.

Model sensora, umieszczonego w myszce. Informacja ta jest podawana, w zasadzie, dla modeli wyposażonych w czujniki najwyższej klasy, możliwości których są znacznie lepsze od prostszych rozwiązań. Cechy te są ważne przede wszystkim dla gamingowych myszy, dlatego właśnie do tej kategorii należy większość urządzeń, dla których określa się model sensora.

Po nazwie można znaleźć szczegółowe dane sensora i ocenić jego możliwości. Jedna z najbardziej popularnych obecnie marek zaawansowanych sensorów — PixArt; w sprzedaży często są spotykane sensory PixArt 3212, PixArt 3325, PixArt 3327, PixArt 3335, PixArt 3360, PixArt 3389, PixArt 3395. Druga popularna marka — Avago (od niedawna należy do PixArt); najbardziej popularny model tej marki — Avago 3050, możliwie prosty i przystępny przedstawiciel właśnie sensorów gamingowych.

Rozdzielczość czujnika odpowiedzialnego za śledzenie ruchów myszy na powierzchni roboczej. Określone w DPI — punkty na cal.

Fizyczny sens DPI jest taki. Sensor współczesnej myszy działa na tej samej zasadzie, co i matryca aparatu i składa się z pikseli. A DPI (dots per inch) — jest to liczba pikseli, która przypada na 1 cal powierzchni (długości lub szerokości), "widocznej" dla sensora

Uważa się, że większa liczba DPI oznacza bardziej zaawansowany sensor i mysz; w dzisiejszych czasach nie są rzadkością modele na 3500 – 5000 DPI, 12000 DPI, 16000 DPI a nawet więcej. W pewnym sensie tak to jest — wysoka rozdzielczość sprzyja precyzji. Jednak jedyne, co bezpośrednio jest określane przez wskaźnik to szybkość poruszania się kursora na ekranie: im wyższa rozdzielczość sensora — tym większa liczba pikseli, o jaką przesunie się kursor podczas przemieszczania myszy na określoną odległość. Warto przy tym przypomnieć, że zbyt duża prędkość jest bardziej niepożądana niż zbyt mała. Więc realna potrzeba w wysokim DPI (1000 i powyżej) występuje głównie podczas pracy na dużych ekranach (w rozdzielczości 4K i więcej); dla małych ekranów (HD i Full HD) często okazuje się wystarczająca mniejsza wartość.

Największe przyspieszenie podczas jazdy, przy którym mysz działa normalnie; w przypadku przekroczenia tego wskaźnika możliwe jest to, że kursor zacznie "wariować" (przesuwać się w nieoczekiwane miejsca z powodu błędnych danych z sensora).

Im gwałtowniej myszka się porusza — tym większe jest działające na nią przyspieszenie. Odpowiednio, parametr ten określa wrażliwość na gwałtowne ruchy, to, na ile model ten jest w stanie normalnie reagować na takie ruchy. Wysokie wartości maksymalnego przyspieszenia (40 G, 50 G) są ważne przede wszystkim w dynamicznych grach — szczególnie dla profesjonalnych graczy i entuzjastów. Jeśli myszka kupowana jest dla stosunkowo prostych zadań (praca z dokumentami, przeglądanie stron internetowych i itp.) — na wynik ten można nie zwracać szczególnej uwagi.

Parametr ips (cale na sekundę) to wyrażona w calach na sekundę liniowa prędkość ruchu myszy, przy której czujnik manipulatora jest w stanie odczytać powierzchnię. W topowych modelach maksymalna prędkość ruchu myszy często sięga 400-600 ips, ale urządzenia z ips w okolicach 200 są bardziej powszechne.

Marka przełączników, zainstalowanych w myszce. Również elementy te często są nazywane "mikroprzełączniki". Zazwyczaj, w parametrach zaznaczona jest marka przełączników, używana do przycisków głównych (lewego i prawego); dodatkowe przyciski, zazwyczaj, wyposażone są w inne przełączniki, najczęściej — prostsze i tańsze.

Mikroprzełączniki odpowiadają bezpośrednio za aktywację przycisków po kliknięciu. Odpowiednio, od jakości tych elementów zależy jakość pracy myszy, a także odczucia i komfort użytkownika: różne przełączniki mogą się różnić sztywnością, lekkością działania i dźwiękiem kliknięcia. Marka przełączników nie wszystkich myszy jest podawana, a tylko tych modeli, które są wyposażone w zaawansowane elementy. Innymi słowy, informacja ta jest zaznaczona w przypadkach, gdy marka przełącznika jest oznaką wysokiej jakości myszki komputerowej. Charakterystycznym przykładem są przełączniki marki Omron (najwyższej klasy) i Huano (chiński odpowiednik dość porównywalnej jakości). Przełączniki Light Strike i Razer również należą do nich.

Należy podkreślić, że w tym przypadku zaznacza się nie konkretny model, a całą markę produkowanych przełączników (czasami również ich rodzaj, optyczno-mechaniczne lub mechaniczne). Jedna i ta sama marka może obejmować różne modele przełączników, które różnią s...ię cechami: jedne "ciche", inne z normalnym dźwiękiem, jedne z większą dokładnością, a inne bardziej trwałe, itp. Więc szczegółowe informacje na ten temat warto doprecyzować. Zresztą, tak szczegółowe informacje na temat przełączników są ważne głównie dla wymagających użytkowników, w szczególności dla profesjonalnych graczy.

Chwyt — sposób trzymania w ręku — do którego najlepiej pasuje ten model.

Przeznaczenie chwytów różnią się w zależności od ułożenia ręki na myszce. Opcja ta jest istotna przede wszystkim podczas grania w gry: dla maksymalnej wydajności gracz potrzebuje myszy, która nadaje się do zwykłego chwytu. Jest to szczególnie ważne dla profesjonalnego e-sportu, gdzie każdy drobiazg może stać się kluczem do zwycięstwa lub porażki. Dlatego przeznaczenie chwytów są podawane głównie dla gamingowych myszy (patrz "Przeznaczenie"). Można spotkać się z opinią, że te lub inne przeznaczenie chwytu są optymalnie dostosowane do tych lub innych gatunków gier, jednak nie jest to do końca prawda: głównym kryterium wyboru są osobiste preferencje i cechy użytkownika. Na przykład, niektórzy gracze preferują "palm grip", chwyt ten sprawdza się przy graniu w dynamiczne strzelanki, kompensując obniżoną prędkość dobrym reagowaniem; a inni nawet przy graniu w questy wolą "szybkie" claw lub finger grip.

Oto bardziej szczegółowy opis najbardziej popularnych chwytów:

— Palm grip. Rodzaj chwytu myszy, w jego przypadku cała powierzchnia palców i duża część dłoni dotyka całej powierzchni myszki. Innymi słowy, w ten sposób dłoń z palcami leżą na myszce, maksymalnie kontaktując się z nią. Właśnie pod ten chwyt początkowo projektuje się większość "gryzoni", jest on popularny w gamingowych modelach. Większość modeli, tworzonych właśnie pod palm grip jest bardzo wygodna, są one dłuższe..., a także posiadają charakterystyczną asymetryczną konstrukcję z nierównościami i zagłębieniami obudowy — dla maksymalnej ergonomii; chociaż są i wyjątki. W każdym razie, główną zaletą tego rodzaju chwytu myszy jest minimalne obciążenie nadgarstka, a także dobra płynność i precyzja ruchów. Z drugiej strony, prędkość poruszania się myszy może być nieco mniejsza, niż w przypadku innych rodzajów chwytu.

— Claw grip. W tym chwycie dłoń ułożona jest na wzór szpona, nadgarstek użytkownika tworzy łuk i dotyka myszkę tylko dolną częścią dłoni i opuszkami palców. Klasyczny chwyt claw grip polega na prawie prostopadłym ułożeniu palców stosunkowo przycisków, jednak wymóg ten nie jest obowiązkowym — palce mogą leżeć i pod niewielkim kątem. W każdym razie dzięki zmniejszeniu powierzchni styku i większym stopniu swobody dla ręki uchwyt ten zapewnia większą szybkość, niż palm grip, i w tym samym czasie, jest to sposób łatwiejszy do opanowania, niż fingertip grip. Dlatego dla wielu graczy claw grip jest optymalnym rozwiązaniem dla strzelanek, gier akcji i strategicznych gier w czasie rzeczywistym, gdzie ważna jest szybkość reakcji. Specjalistyczne myszy, stworzone do tego rodzaju chwytu zazwyczaj są nieco krótsze, niż tradycyjne do palm grip, również często posiadają one charakterystyczny "garb" w tylnej części obudowy.

— Fingertip grip. Chwyt, w którym palce użytkownika dotykają jedynie opuszkami, a śródręcze nie dotyka górnej części myszy. Główny ciężar dłoni spoczywa na nadgarstku, który leży na podkładce. Ten rodzaj uchwytu pozwala uzyskać wysoką szybkość reakcji, jednak sposób ten jest dość trudny do opanowania i nie wyróżnia się dokładnością, zwłaszcza dla osób, które nie są przyzwyczajone. Jednak, wielu użytkowników stosuje taki sposób intuicyjnie, nie zastanawiając się; zwykle tylko profesjonalni gracze i zaangażowani pasjonaci specjalnie się uczą korzystać z myszki w ten sposób. Myszy tego formatu zwykle mają małą wagę, środek ciężkości jest umieszczony bliżej przedniej części, obudowa jest stosunkowo krótka, najczęściej symetryczna, a "garb" (występ) znajduje się bliżej środka obudowy, albo w ogóle go nie ma (licząc na to, że dłoń i tak nie dotyka myszy).

Należy pamiętać, że są modele, które łączą w sobie kilka przeznaczenie chwytów — nawet wszystkie trzy na raz. W konstrukcji takich myszy przewidziana jest regulacja w ten lub inny sposób, jednak czy taka regulacja jest dostępna warto doprecyzować.

Obecność w myszce własnej pamięci wbudowanej.

Główny i w zasadzie jedyny sposób użycia pamięci — przechowywanie różnych ustawień zaawansowanych (np. funkcji programowalnych przycisków i całych profili pod gry różnych rodzajów lub innych zadań). Taka możliwość jest istotna głównie dla graczy, dlatego prawie wszystkie modele z tą cechą odnoszą się do gamingowych.