Porównanie myszek

Oprócz mniej lub bardziej tradycyjnych myszek o klasycznej konstrukcji, na rynku można znaleźć bardziej specyficzne rodzaje manipulatorów: gładziki, trackballe, prezentery i myszki 3D. Oto bardziej szczegółowy opis każdego z nich:

— Myszka. W tym przypadku myszki obejmują wszystkie manipulatory, które poruszają się po biurku, specjalnej podkładce lub innej powierzchni. Większość z tych urządzeń ma charakterystyczny wygląd, znany większości użytkowników: niska, podłużna obudowa z przyciskami z przodu (i najczęściej przynajmniej jednym kółkiem). Istnieją jednak bardziej specyficzne warianty konstrukcyjne – ergonomiczne myszki w asymetrycznych obudowach (na ściśle określoną rękę), a nawet urządzenia o układzie pionowym. Aby uzyskać więcej informacji na temat tych ostatnich, zobacz „Przeznaczenie”, tam opisane są również takie odmiany myszek, jak gamingowe i do laptopów.
Tak czy inaczej, właśnie myszki są najpopularniejsze w naszych czasach: są wygodne, funkcjonalne, znane dla doświadczonych użytkowników i łatwe do nauczenia się dla początkujących przy komputerze. Do ich wad należy fakt, że praca wymaga pewnej przestrzeni na płaskiej powierzchni, a nie wszystkie rodzaje powierzchni są poprawnie rozpoznawane przez współczesne myszki.

— Zestaw. Zestaw składają...cy się z myszki i dodatkowego akcesorium. Najczęściej jest to podkładka. Czasami są to słuchawki lub jedno i drugie.

— Prezenter. Rodzaj manipulatorów przeznaczonych głównie do prezentacji, w tym zdalnego sterowania slajdami. Prezentery naprawdę wyglądają jak piloty: podczas pracy takie urządzenie trzyma się w dłoni „w powietrzu”, a za sterowanie odpowiadają różne wyspecjalizowane przyciski (nawigacja, „start/pauza” itp.). Ponadto wiele modeli zapewnia dodatkowe wyposażenie, takie jak wskaźnik laserowy czy wbudowany touchpad. W części programowej mogą być zaimplementowane takie specyficzne funkcje jak „spotlight” (możliwość zaznaczenia określonego obszaru na ekranie, przyciemnienie reszty), „zoom” (powiększenie wybranego fragmentu obrazu) itp. Prezentery są zazwyczaj łączą się bezprzewodowo (patrz „Rodzaj połączenia”).

— Trackball. Początkowo trackball jest swego rodzaju antypodą dla klasycznej myszki: obudowa urządzenia jest nieruchoma podczas pracy, a użytkownik steruje kursorem, przewijając specjalną kulkę. Współczesne trackballe mają zwykle kształt podobny do kształtu myszki; w tym przypadku kulkę najczęściej umieszcza się pod kciukiem użytkownika (choć zdarzają się wyjątki). W każdym razie uważa się, że ten format pracy zmniejsza obciążenie stawów rąk i zmniejsza ryzyko rozwoju zespołu cieśni nadgarstka - pamiętaj, że ta patologia, która powoduje nieprzyjemne odczucia, dość często powstaje właśnie z powodu długotrwałej monotonnej pracy za pomocą myszki. Ponadto trackballe są bardzo mało wymagające w miejscu instalacji: wystarczy, że urządzenie może być trzymane mniej więcej stabilnie w jednym miejscu; potrzebują mniej miejsca na instalację niż ten sam gładzik; a rodzaj powierzchni dla nich nie jest fundamentalny (w przeciwieństwie do myszki). W niektórych sytuacjach może to być prawdziwym ratunkiem - na przykład podczas pracy z laptopem w podróży. Natomiast manipulatory tego typu są zauważalnie gorsze od tradycyjnych myszek pod względem szybkości i wygody podczas przesuwania kursora na duże odległości, przez co słabo nadają się (lub wręcz nie nadają się w ogóle) do niektórych zadań, m.in. do gier. Dlatego w naszych czasach produkuje się bardzo niewiele trackballi, a niektóre z nich to zupełnie tradycyjne myszki, uzupełnione kulką pod kciukiem. Te kombinowane urządzenia są również określane w naszym katalogu jako trackballe, a nie myszki; są tak wszechstronne, jak to tylko możliwe, ale dość drogie.

— Gładzik. Manipulatory tego typu (zwane też „touchpadami”) wyglądają jak touchpad (najczęściej prostokątny, o przekątnej kilku centymetrów), uzupełniony przyciskami. Innymi słowy, takie modele są analogami touchpadów do laptopów, wykonane w postaci oddzielnych urządzeń. Takie urządzenia pod wieloma względami przypominają trackballe (patrz wyżej): z jednej strony, nie poruszają się podczas pracy i prawie nie zależą od rodzaju powierzchni, z drugiej — nie różnią się prędkością i słabo nadają się do gier i innych podobnych zadań. Jednak touchpady zajmują więcej miejsca i generalnie nie są przeznaczone do użytku w podróży i innych podobnych warunkach - są wygodniejsze na biurku lub innej podobnej powierzchni. Natomiast powierzchnia dotykowa daje dość szerokie możliwości sterowania, niedostępne w innych typach manipulatorów. Tak więc, poza ruchem palca, współczesne gładziki potrafią rozpoznawać stuknięcia (w niektórych modelach – nawet z określeniem siły), a także różne gesty wielopalcowe: powiększanie poprzez zbliżenie i rozkładanie dwóch palców, przewijanie ruchem palca wzdłuż boku czujnika itp.

— Myszka 3D. Rodzaj myszek, które obsługują sterowanie kursorem za pomocą gestów w powietrzu, bez kontaktu ze stołem lub inną powierzchnią (jednak niektóre modele mogą działać tak jak zwykłe myszki). Dość specyficzny rodzaj manipulatorów, który nie rozpowszechnił się – głównie dlatego, że myszki 3D nie są tanie, a ich specyficzna funkcjonalność nie jest tak często potrzebna w praktyce.

Rodzaj połączenia myszki komputerowej.

Wszystkie typy podłączenia myszki można podzielić na przewodowe i bezprzewodowe. Istnieją również modele hybrydowe, które łączą w sobie oba sposoby; jednak, z wielu powodów nie są one bardzo popularne.

Myszy przewodowe mogą się różnić typem gniazda; zresztą, uniwersalnym i standardowym rozwiązaniem w dzisiejszych czasach jest USB, inne opcje są znacznie rzadsze (o nich patrz "Kabel"). W każdym razie takie myszki są o wiele tańsze od bezprzewodowych odpowiedników oraz nie potrzebują baterii/akumulatorów i mają prawie nieograniczony czas pracy. Z drugiej strony, kabel ogranicza mobilność i może powodować problemy przy podłączeniu, zwłaszcza, jeśli komputer znajduje się daleko lub w trudno dostępnym miejscu.

Urządzenia bezprzewodowe, z kolei, mogą łączyć się dzięki technologii radiowej, Bluetooth lub Wi-Fi; w niektórych modelach są dostępne dwa sposoby (zwykle radiowy i Bluetooth), w zależności od preferencji użytkownika. Niezależnie od używanego interfejsu, wszystkie takie modele są bardziej wygodnie niż przewodowe z powodu właśnie braku kabla; a zasięg u nich jest co najmniej kilka metrów, w ten sposób mysz bezprzewodowa może też pełnić funkcję pilota. Jednocześnie z tym, połączenie bezprzewodowe jest droższe...niż przewodowe, dodatkowo, dla całkowitej autonomii niezbędne jest zasilanie, a więc okres nieprzerywalnej pracy myszki okazuje się ograniczony.

Co do różnych rodzajów połączenia bezprzewodowego, oto ich charakterystyki:

— Radiowe. Dla połączenia radiowego, zwykle, jest używany bezprzewodowy adapter, podłączany do portu USB komputera. Sposób ten jest wygodny dlatego, że można go używać z dowolnymi komputerami — w tym z systemami, które nie posiadają wbudowanych modułów Bluetooth lub Wi-Fi. Wadą tej wersji jest to, że wolne gniazdo dla nadajnika jest niezbędne; dlatego jeśli portów USB jest mało, mogą pojawić się trudności. Jednak w razie potrzeby problem ten można łatwo rozwiązać — podłączyć hub USB; dlatego ten sposób połączenia jest najbardziej popularny wśród współczesnych bezprzewodowych myszy.

— Bluetooth. Główna zaleta tego sposobu połączenia polega na tym, że wiele nowoczesnych urządzeń — laptopy, większość komputerów, smart TV itp. — mają wbudowane moduły Bluetooth. W ten sposób podłączyć myszkę do takiego urządzenia można bezpośrednio, bez konieczności posiadania wolnego gniazda. A dla PC, wyposażonych w wewnętrzne moduły Bluetooth, dostępne są odpowiednie adaptery (które nawet mogą być w zestawie z myszką). Ponadto, niektóre zaawansowane modele z takim połączeniem są w stanie zapamiętać jednocześnie kilka urządzeń Bluetooth i przełączać się między nimi dosłownie "jednym kliknięciem". Zasięg połączenia Bluetooth wynosi nie mniej niż 10 m, pod warunkiem braku przeszkód.

— Wi-Fi. Dość specyficzna wersja, spotykana jest bardzo rzadko — w niektórych modelach myszy biurowych (patrz "Przeznaczenie"). Pod wieloma względami sposób ten jest podobny do Bluetooth — przeznaczony jest głównie do pracy z wbudowanymi modułami i pozwala korzystać z myszy, bez potrzeby zajmowania gniazda. Przy tym zasięg Wi-Fi jest znacznie większy. Z drugiej strony, zaleta ta nie ma zasadniczego znaczenia, a tworzenie myszki Wi-Fi, od strony technicznej, wiąże się z pewnymi trudnościami. Dlatego ten rodzaj połączenia nie jest bardzo popularny.

Interfejs, używany do przewodowego połączenia w myszach, które mają taką możliwość (patrz „Rodzaj połączenia”).

Najpopularniejszym w naszych czasach jest połączenie przez klasyczny port USB. Myszy do nowszego złącza USB C, z wielu powodów, są produkowane całkiem mało, pomimo zaawansowanych możliwości tego interfejsu. PS/2, wręcz przeciwnie, stopniowo ustępuje miejsca nowszym i bardziej zaawansowanym standardom. Oto bardziej szczegółowy opis każdej z tych opcji:

— USB. Podłączenie do tradycyjnego, pełnowymiarowego portu USB (zwanego USB A). Takie złącza są niezwykle rozpowszechnione: są prawie obowiązkowe w nowoczesnych komputerach stacjonarnych i laptopach, a także są standardowo używane do pracy z urządzeniami peryferyjnymi w telewizorach smart, centrach multimedialnych i innych rodzajach elektroniki. Dlatego zdecydowana większość myszy przewodowych korzysta z tego złącza.

- USB C. Najnowszy (na rok 2020) rodzaj złącza USB; jest znacznie mniejszy od opisanego powyżej USB A, a także ma wygodną obustronną konstrukcję. Takie złącza są coraz częściej używane w nowoczesnych komputerach PC i laptopach, jednak jest dla nich niewiele myszy; wynika to z kilku powodów. Po pierwsze, zaawansowane wersje USB są często implementowane przez złącze USB C, z dużą prędkością i dużym zasilaniem; w przypadku myszy cechy te nie są potrzebne, jednak mogą być przydatne...w przypadku bardziej wymagających urządzeń. Po drugie, gniazdo sprzętowe USB C może być używane do interfejsów innych niż USB (przede wszystkim Thunderbolt v3 i v4). Po trzecie, po prostu łatwiej jest dostać się do pełnowymiarowego złącza USB A z wtyczką - zwłaszcza, gdy próbujemy na ślepo znaleźć złącze z tyłu jednostki systemowej. W świetle tego wszystkiego, tylko kilka myszy do laptopów jest produkowanych pod USB C (patrz "W kierunku").

— PS/2. Specjalistyczne złącze o charakterystycznym okrągłym kształcie, stosowane wyłącznie do klawiatur i myszy; potocznie zwany „ps na pół”. Wejścia PS/2 znajdują się wyłącznie w komputerach stacjonarnych - są zbyt duże dla laptopów. Ogólnie ten interfejs jest uważany za przestarzały i mniej używany, jednak nadal można go znaleźć w nowoczesnych komputerach. Jednocześnie PS/2 ma bardzo praktyczną zaletę: podłączenie myszki do takiego gniazda pozwala pozostawić wolne dodatkowe złącze USB, co z kolei może przydać się innym peryferiom. Jednak myszy z tylko taką wtyczką w naszych czasach prawie nigdy nie są spotykane - urządzenia, które mogą również łączyć się z USB, stały się bardziej powszechne (patrz poniżej).

-USB lub PS/2. Opcja ta najczęściej oznacza, że sama mysz jest wyposażona we wtyczkę USB, a wraz z nią dostarczana jest przejściówka do PS/2. W ten sposób urządzenie okazuje się być tak wszechstronne, jak to możliwe w połączeniu; jednocześnie adaptery są bardzo niedrogie, ich cena jest prawie niewidoczna na tle kosztów samych myszy (nawet niedrogich). Dlatego do tej kategorii należą najnowocześniejsze manipulatory z możliwością pracy przez PS/2.

Długość kabla, którym wyposażona jest myszka z możliwością podłączenia przewodowego (patrz "Typ podłączenia").

Przy wyborze tego parametru należy przede wszystkim wziąć pod uwagę odległość manipulatora od portu połączeniowego: zbyt krótki kabel może po prostu nie sięgać do złącza, a zbyt długi może się zaplątać i stwarzać problemy. Jeśli chodzi o konkretne wartości, najkrótsza długość przewodu we współczesnych myszach wynosi 1 m lub mniej ; takie urządzenia są przeznaczone głównie do laptopów. Większość manipulatorów biurkowych jest dostarczana z kablami o długości 1,1-1,5m lub 1,6-2m, a niektóre modele są dłuższe niż 2m.

— Optyczny. Element roboczy myszy optycznej składa się z diody LED podświetlającej znajdującą się pod nią powierzchnię oraz czujnika optycznego, który fotografuje tę powierzchnię z dużą częstotliwością. Na podstawie otrzymanych zdjęć myszka wnioskuje o kierunku i prędkości ruchu i przesyła odpowiednie dane do komputera. Myszy optyczne są tanie, dość wiarygodne i nie są zbyt wymagające do powierzchni roboczej. Początkowo były one słabo kompatybilne z niektórymi rodzajami powierzchni, takimi jak lustrzane, futrzane, skórzane, itp.; jednak w większości nowoczesnych optycznych sensorów tą wadę udało się wyeliminować, i myszy tego typu często działają na każdej powierzchni.

— Laserowy. Zasada działania myszek laserowych jest dość podobna do optycznych (patrz wyżej). Główna różnica polega na tym, że do podświetlenia obrazu w nich stosowana jest nie wiązka światła, a wiązka lasera. W ten sposób zapewnia się bardziej szczegółowe ukierunkowanie wiązki, w konsekwencji — bardziej precyzyjne pozycjonowanie kursora, co jest bardzo ważne podczas pracy z szczegółową grafiką, w grach itp. W teorii, myszka laserowa jest mniej uniwersalna i nie jest kompatybilna z tak dużą ilością powierzchni, jak myszka optyczna, jednak różnica ta jest widoczna wyłącznie na konkretnych powierzchniach takich jak futro, polerowany metal itp. Oczywistą wadą tego rodzaju sensorów jest wysoka cena.

— Optyczna, Bluetrack. Modele optyczne (patrz wyżej), które posiadają sensor z technologią BlueTrack. Początkowo, technologia ta została opracowana przez Microsoft, jednak w dzisiejszych czasach jest spotykana również u innych producentów. Najbardziej zauważalną różnicą takich sensorów od zwykłych optycznych jest niebieski kolor diody led (stąd nazwa). Oprócz tego, w budowie przewidziano szereg ulepszeń: większy obszar oświetlenia powierzchni pod myszką, wysoka rozdzielczość matrycy. Dzięki temu myszki BlueTrack są precyzyjne w działaniu i są w stanie funkcjonować nawet na "trudnych" powierzchniach, takich jak szkło, polerowany kamień, dywan itp.

— Optyczna, V-Track. Sensor optyczny z technologią V-Track. Technologia ta została opracowana przez firmę A4Tech i jest używana głównie w myszkach tej marki. Jedną z kluczowych cech V-Track jest to, że promień światła w takich sensorach pada na roboczą powierzchnię pionowo (a nie skośnie, jak w zwykłych myszkach optycznych). Ponadto, rozmiar wiązki światła jest bardzo mały, gęstość strumienia świetlnego — wysoka, a otwór przysłony jest bardzo wąski, co daje większą głębię ostrości. Dzięki tym ulepszeniom V-Track zapewnia bardzo wysoką dokładność i (według producentów) jest w stanie pracować nawet na futrze, gdzie inne rodzaje sensorów są bezużyteczne. Jednak myszki, wyposażone w tego typu sensory nie są tanie.

— Laserowy, V-Track. Sensor laserowy z wykorzystaniem technologii V-Track. Więcej o tej technologii patrz wyżej, tutaj należy pamiętać, że w myszkach laserowych zastosowanie V-Track pozwala wyeliminować główną wadę takich urządzeń — wrażliwość na nietypowe powierzchnie. Dokładność i precyzja, charakterystyczna dla laserowych sensorów, jeszcze bardziej się zwiększa dzięki V-Track. Z drugiej zaś strony, cena takich urządzeń jest wyższa. Dlatego takie połączenie sensora laserowego i V-Track jest spotykane bardzo rzadko, głównie w gamingowych myszkach klasy premium od tej samej marki A4Tech.

— Hybrydowy. Połączenie od razu dwóch sensorów — optycznego i laserowego. W ten sposób łączą się zalety obu technologii i częściowo rekompensują się wady: myszy hybrydowe nie są mniej precyzyjne niż laserowe, ale też nie są one tak wrażliwe na nietypowe powierzchnie. Niemniej jednak obecność dwóch czujników znacznie wpływa na cenę urządzenia, a osiągnąć podobne właściwości można również za pomocą jednego sensora np. opisanego powyżej BlueTrack lub V-Track. Dlatego hybrydowy rodzaj sensorów nie jest bardzo popularny.

Rodzaj, do jakiego należy myszka komputerowa. Podaje się tylko dla modeli, które mają dodatkową specjalizację lub szczegóły konstrukcji — a mianowicie dla biurowych, gamingowych i pionowych myszy. Oto ich główne cechy:

— Biurowa. Myszki, które są przeznaczone do pracy na laptopie. Większość z tych modeli ma kompaktowe wymiary — długość obudowy wynosi nie więcej niż 110 mm, a często — mniej niż 100 mm. Zapewnia to wygodę w transporcie razem z laptopem. Większe urządzenia są uważane za biurowe w tym przypadku, jeśli taka specjalizacja jest podana przez producenta. Ponadto, do kategorii tej należy większość modeli z łącznością Bluetooth (patrz "Rodzaj połączenia") — taki moduł jest praktycznie w każdym nowoczesnym laptopie. Przewodowa mysz do laptopa może być wyposażona w specjalny mechanizm do zwijania kabla, który pozwala dostosować długość kabla w zależności od sytuacji i zwijać go dla wygody transportu.

— Gamingowa. Myszka, która jest przeznaczona przede wszystkim do gier komputerowych i jest stworzona dla graczy — w tym profesjonalnych (choć różne modele, oczywiście, mogą się różnić cenowo i liczbą możliwości). Takie urządzenia często posiadają charakterystyczną "agresywną" obudowę, z niezwykłymi rysunkami, emblematami i są podświetlane różnymi kolorami (w niektórych modelach — nawet z efektami) itp. Z funkcjonalnej strony, myszy gamingowe różnią się p...rzede wszystkim większą dokładnością sensorów, a także posiadają różne funkcje specjalne np. można przypisać przyciski myszy w celu wykonywania różnych poleceń w różnych grach i programach, przycisk potrójne kliknięcie, przycisk snajperski, przełączanie DPI (patrz poniżej), regulacja wagi, itp. Należy zauważyć, że specjalizacja takich modeli może być różna: są jak uniwersalne modele gamingowe, tak i urządzenia zoptymalizowane pod konkretny gatunek (strzelanki, RPG, itp.) lub nawet pod konkretną gry.

— Ergonomiczna (pionowa). Myszka, która posiada specyficzną konstrukcję: powierzchnia, na którą podczas pracy kładzie się rękę, w takich modelach nie jest pozioma, a z nachyleniem w prawo od pozycji poziomej (w modelach dla osób leworęcznych — w lewo). W rezultacie wysokość obudowy jest znacznie większa, niż w przypadku tradycyjnych modeli — stąd nazwa "pionowe". Ręka użytkownika obejmuje taką obudowę z dwóch stron: z jednej strony (na wzniesieniu) umieszczona jest dłoń, z drugiej (w specjalnym wgłębieniu) — kciuk. Takie umiejscowienie ręki jest bardziej naturalne i komfortowe, niż klasyczne poziome, zmniejsza to obciążenie na stawy i więzadła, minimalizuje w ten sposób zmęczenie i prawdopodobieństwo wystąpienia zespołu cieśni kanału nadgarstka oraz innych różnych zaburzeń. Pionowe modele dobrze nadaje się dla tych użytkowników, którzy muszą długo pracować przy komputerze — aczkolwiek trochę czasu może im zająć przyzwyczajenie się do niezwykłej formie tej myszy.

Model sensora, umieszczonego w myszce. Informacja ta jest podawana, w zasadzie, dla modeli wyposażonych w czujniki najwyższej klasy, możliwości których są znacznie lepsze od prostszych rozwiązań. Cechy te są ważne przede wszystkim dla gamingowych myszy, dlatego właśnie do tej kategorii należy większość urządzeń, dla których określa się model sensora.

Po nazwie można znaleźć szczegółowe dane sensora i ocenić jego możliwości. Jedna z najbardziej popularnych obecnie marek zaawansowanych sensorów — PixArt; w sprzedaży często są spotykane sensory PixArt 3325 (klasa ekonomiczna), PixArt 3360 (najwyższa klasa) i PixArt 3389 (jeszcze bardziej ulepszona wersja modelu 3360). Druga popularna marka — Avago (od niedawna należy do PixArt); najbardziej popularny model tej marki — Avago 3050, możliwie prosty i przystępny przedstawiciel właśnie sensorów gamingowych.

Rozdzielczość czujnika odpowiedzialnego za śledzenie ruchów myszy na powierzchni roboczej. Określone w DPI — punkty na cal.

Fizyczny sens DPI jest taki. Sensor współczesnej myszy działa na tej samej zasadzie, co i matryca aparatu i składa się z pikseli. A DPI (dots per inch) — jest to liczba pikseli, która przypada na 1 cal powierzchni (długości lub szerokości), "widocznej" dla sensora

Uważa się, że większa liczba DPI oznacza bardziej zaawansowany sensor i mysz; w dzisiejszych czasach nie są rzadkością modele na 3500 – 5000 DPI, 12000 DPI, 16000 DPI a nawet więcej. W pewnym sensie tak to jest — wysoka rozdzielczość sprzyja precyzji. Jednak jedyne, co bezpośrednio jest określane przez wskaźnik to szybkość poruszania się kursora na ekranie: im wyższa rozdzielczość sensora — tym większa liczba pikseli, o jaką przesunie się kursor podczas przemieszczania myszy na określoną odległość. Warto przy tym przypomnieć, że zbyt duża prędkość jest bardziej niepożądana niż zbyt mała. Więc realna potrzeba w wysokim DPI (1000 i powyżej) występuje głównie podczas pracy na dużych ekranach (w rozdzielczości 4K i więcej); dla małych ekranów (HD i Full HD) często okazuje się wystarczająca mniejsza wartość.

Liczba przycisków przewidziana w konstrukcji myszy. Jednak określenie „przyciski” może odnosić się również do konkretnych rozwiązań sprzętowych – np. solidny obszar dotykowy używany w wielu myszkach Apple liczy się jako dwa przyciski, ponieważ jest podzielony na dwa obszary robocze. Jednak w obliczeniach nie uwzględnia się klikanych kół ani przycisku zasilania.

Minimalna liczba przycisków dla nowoczesnych myszy i innych podobnych manipulatorów - dwa : jest to liczba niezbędna do wygodnej pracy w większości nowoczesnych systemów operacyjnych. Jeśli klawiszy jest więcej niż dwa, oznacza to, że istnieją dodatkowe przyciski odpowiedzialne za określone zadania. Tak więc nawet stosunkowo niedrogie urządzenia mogą być wyposażone w 3-4 przyciski ; oprócz 2 głównych przycisków mogą mieć, na przykład, 2 boczne klawisze kciukowe lub 1 przycisk podwójnego/potrójnego kliknięcia (patrz poniżej). Rozwiązania na 5 - 6 przycisków są w naszych czasach niezwykle popularne; wśród nich jest wiele myszy do gier, gdzie wspomniane przyciski kciukowe uzupełnione są o podwójne/potrójne kliknięcie, przycisk snajperski i/lub przełącznik DPI (o tych funkcjach patrz też poniżej). A w większości modeli wielofunkcyjnych można zainstalować 7 - 8 przycisków, a nawet więcej. W niektórych przypadkach liczba ta przekracza kilkanaście;...takie myszy to zazwyczaj urządzenia gamingowe przeznaczone do gier RPG i innych podobnych gatunków, w których ważne jest, aby mieć szeroki zakres ruchów na wyciągnięcie ręki.