Porównanie BRESSER Zoomar 8-25x25 vs Vixen Joyful H 7-21x21

Powiększenia wskazuje, ile razy obraz dowolnego obiektu w okularze będzie większy niż ten, który jest widoczny gołym okiem. Standardowe wartości to powiększenie 7x, 8x, 10x, 12x, 20x. Im większe powiększenie, tym większy stopień zbliżenia i większa odległość, z której ten lub inny obiekt można zobaczyć przez lornetkę. Z drugiej strony, zwiększenie powiększenia zwykle oznacza zmniejszenie kąta widzenia, a „złapanie” obiektu zainteresowania (zwłaszcza ruchomego) lornetką może być bardzo trudne. Ponadto przy tej samej średnicy obiektywu model o większym powiększeniu będzie miał mniejszą średnicę źrenicy wyjściowej i odpowiednio niższy współczynnik przysłony (więcej szczegółów poniżej). W przypadku modeli z regulacją powiększenia (patrz niżej), w danym punkcie podawana jest maksymalna wartość tego parametru. Powiększenie to pierwsza cyfra w tradycyjnych oznaczeniach, np. 8x40 - odpowiada ośmiokrotnej optyce. Jeśli istnieje regulacja powiększenia (patrz poniżej), w oznaczeniu wymieniany jest cały zakres - na przykład 8-12x40.

Średnica obszaru widocznego przez lornetkę / monokular z odległości 1 km - innymi słowy największa odległość między dwoma punktami, w których można je jednocześnie zobaczyć z tej odległości. Nazywa się to również „liniowym polem widzenia”. Wraz z kątowym polem widzenia (patrz niżej) parametr ten charakteryzuje przestrzeń zajmowaną przez optykę, jednocześnie wyraźniej opisuje możliwości konkretnego modelu niż dane o kątach widzenia. W modelach z regulowanym powiększeniem (patrz wyżej) zwykle wskazywane jest maksymalne pole widzenia - przy najmniejszym powiększeniu i najszerszym kącie widzenia. Informacje te są często uzupełniane danymi o wartości minimalnej.

Kąt widzenia, zapewniany przez lornetkę/monokular i widoczny dla obserwatora. Parametr ten można opisać jako kąt pomiędzy liniami łączącymi dwa skrajne punkty obrazu widocznego w okularze z okiem obserwatora; innymi słowy, jest to obszar, faktycznie obserwowany przez lornetkę (w przeciwieństwie do rzeczywistego kątowego pola widzenia opisanego poniżej). Im wyższa wartość tego parametru, tym większą część obserwowanej przestrzeni można zobaczyć bez obracania urządzenia. Z drugiej strony szerokie pole widzenia zmniejsza współczynnik powiększenia (patrz wyżej) — lub znacznie zwiększa koszt urządzenia w porównaniu z urządzeniami bardziej specjalistycznymi.

Obszar panoramiczny, który można oglądać przez okulary lornetki. Im wyższe rzeczywiste kątowe pole widzenia, tym szersza widoczność optyki. Zauważ, że kątowe pole widzenia jest odwrotnie proporcjonalne do powiększenia. Oznacza to, że im większe powiększenie, tym węższa widoczność (im mniejsze rzeczywiste kątowe pole widzenia). Rzeczywiste kątowe pole widzenia oblicza się w następujący sposób: należy podzielić kątowe pole widzenia (w stopniach °) przez współczynnik powiększenia. Dla porównania, ludzkie oko ma kątowe pole widzenia 60 sekund kątowych ("). Pod względem stopni okazuje się, że jest to 150 °. Dobra lornetka zapewni realne pole widzenia w promieniu 10 sekund łuku. Ale nie zawsze ma sens ściganie dużych wskaźników rzeczywistego kątowego pola widzenia. Faktem jest, że podczas oglądania dużego obszaru panoramy krawędzie obrazu otrzymują zauważalne zniekształcenia.

Najmniejsza odległość do obserwowanego obiektu, przy której będzie on wyraźnie widoczny przez lornetkę / monokular. Wszystkie takie urządzenia optyczne zostały pierwotnie stworzone do obserwacji odległych obiektów, dlatego nie wszystkie z nich są w stanie pracować na krótkich dystansach. Wybierając model dla tego parametru, należy kierować się oczekiwanymi warunkami obserwacji: w idealnym przypadku minimalna odległość ostrzenia nie powinna być większa niż najmniejsza możliwa odległość do obserwowanego obiektu.

Złożony wskaźnik opisujący jakość lornetki / monokularu o zmierzchu - kiedy oświetlenie jest słabsze niż w dzień, ale jeszcze nie tak słabe jak w głęboki wieczór czy w nocy. Chodzi przede wszystkim o możliwość zobaczenia przez urządzenie drobnych szczegółów. Konieczność użycia tego parametru wynika z faktu, że zmierzch jest stanem szczególnym. W świetle dziennym o widoczności drobnych szczegółów przez lornetkę decyduje przede wszystkim powiększenie optyki, przy świetle nocnym - średnica obiektywu (patrz niżej); o zmierzchu oba te wskaźniki wpływają na jakość. Ta cecha jest uwzględniana przez współczynnik zmierzchu. Jego konkretna wartość jest obliczana jako pierwiastek kwadratowy z krotności razy średnica soczewki. Na przykład dla lornetki 8x40 współczynnik zmierzchu będzie pierwiastkiem 8x40=320, czyli około 17,8. W modelach z regulacją krotności (patrz wyżej) minimalny współczynnik zmierzchu jest zwykle wskazywany przy najmniejszym powiększeniu, ale często podaje się również dane dotyczące maksimum. Za najmniejszą wartość tego parametru dla normalnej widzialności o zmierzchu uważa się 17. Jednocześnie należy zauważyć, że współczynnik zmierzchu nie uwzględnia rzeczywistej transmisji światła systemu - i silnie zależy od jakości soczewek i pryzmaty, zastosowanie powłok antyodbiciowych itp. Dlatego rzeczywista jakość obrazu o zmierzchu dla dwóch modeli o tym samym współczynniku zmierzchu może się znacznie różnić.

Jeden z parametrów opisujących jakość widoczności przez urządzenie optyczne w warunkach słabego oświetlenia. Luminancja względna jest określana jako kwadrat średnicy źrenicy wyjściowej (patrz poniżej); im wyższa liczba, tym więcej światła przepuszcza lornetka / monokular. Jednocześnie wskaźnik ten nie uwzględnia jakości zastosowanych w konstrukcji soczewek, pryzmatów i powłok. Dlatego możliwe jest porównanie obu modeli pod względem względnej jasności tylko w przybliżeniu, ponieważ nawet jeśli wartości są równe, rzeczywista jakość obrazu może się znacznie różnić.

Obecność funkcji korekcji dioptrii w lornetce / monokularze. Funkcja ta będzie bardzo przydatna, jeśli nosisz okulary z powodu krótkowzroczności lub nadwzroczności. Ustawiając wymaganą ilość dioptrii "plus" lub "minus" na skali regulacji, można patrzeć przez okular gołym okiem i widzieć wyraźny obraz - niezbędną korekcję zapewni optyka urządzenia. Jest to o wiele wygodniejsze niż oglądanie w okularach. Nie zapominajmy jednak, że zakres korekcji (patrz niżej) jest zwykle niewielki, a w przypadku poważnych wad wizualnych możliwości lornetki mogą nie wystarczyć; ale takie sytuacje są nadal dość rzadkie. W lornetkach (patrz „Rodzaj”) ta regulacja jest zwykle przeprowadzana dla każdego okularu osobno, ponieważ dioptrie wymagane dla każdego oka również mogą się różnić. Funkcje sterowania korekcją zależą od typu ostrości (patrz poniżej). Przy osobnym ogniskowaniu każdy okular ustawiamy własnym regulatorem, natomiast przy centralnym jedną z połówek (najczęściej lewą) ustawiamy wspólnym pokrętłem do ustawiania ostrości, a drugą osobnym pokrętłem na okularze (choć są również osobnymi regulatorami na obu okularach).

Średnica obiektywu, czyli średnica przedniej soczewki lornetki/monokularu. Parametr ten jest również nazywany „aperturą”. Jest określany w milimetrach. Apertura jest jedną z najważniejszych cech urządzenia optycznego: opisuje ilość światła, które urządzenie jest w stanie "wpuścić" do obiektywu i w dużej mierze determinuje jakość obrazu przy słabym oświetleniu. Dlatego druga liczba w tradycyjnym oznaczaniu lornetek/monokularów to właśnie średnica obiektywu - np. 8x40 mm odpowiada lornetce 8x o aperturze 40 mm. Dodatkowo przy dużym obiektywie łatwiej zapewnić szerokie pole widzenia bez poświęcania powiększenia. Ogólnie rzecz biorąc, im większa apertura, tym bardziej zaawansowane jest urządzenie optyczne. Z drugiej strony powiększenie soczewek ma odpowiedni wpływ na wagę i wymiary całej konstrukcji. I nie należy zapominać o wpływie poszczególnych elementów systemu (np. pryzmatów) na ogólną jakość obrazu.