Konstrukcja słuchawek stosowanych w zestawie słuchawkowym bluetooth.
-
Wstaw. Inna nazwa to „pigułka”. Mała słuchawka znajdująca się w małżowinie usznej poza kanałem słuchowym (w przeciwieństwie do wewnątrzkanałowego). Niewątpliwymi zaletami wkładek są prostota i niski koszt. Izolacja akustyczna takich urządzeń okazuje się dość słaba, co może być zarówno minusem, jak i zaletą: wkładka douszna słabo nadaje się do hałaśliwego otoczenia, ale prawie nie zakłóca słyszenia. Ale jakość dźwięku „tabletów” jest nieco niższa niż analogów dousznych. Ponadto taka słuchawka gorzej trzyma się w uchu i trudniej dopasować ją do indywidualnych cech osoby (choć do wkładek dousznych dostępne są również wymienne wkładki o różnych rozmiarach).
-
Wewnątrz- kanałowe. Słuchawka, która podczas użytkowania jest wkładana głęboko do kanału słuchowego i przytrzymywana tam miękkim silikonem lub podobnym materiałem. Te słuchawki są uważane za bardziej zaawansowane niż słuchawki douszne: przy niższej rzeczywistej głośności (i mniejszym zużyciu energii) zapewniają mocniejszy i bogatszy dźwięk. Do jednoznacznych wad modeli w kanale należy wyższy koszt. Ponadto wysoki stopień izolacji akustycznej może być niewygodny: podczas korzystania z takich zestawów słuchawkowych jedno ucho jest prawie całkowicie zakryte. Z drugiej strony ta sama właściwość sprawia, że słuchawki są dobrze słyszalne nawet w dość hałaśliwym otoczeniu.
