Porównanie Scansonic USB100 vs Dual DTJ 301.1

Poziom sygnału na wyjściu przetwornika dostarczonego z gramofonem jest w rzeczywistości mocą sygnału dochodzącego z przetwornika do przedwzmacniacza gramofonowego. Parametr ten jest niezbędny przede wszystkim w przypadkach, gdy odtwarzacz ma być podłączony do zewnętrznego przedwzmacniacza gramofonowego: taki sprzęt musi być zaprojektowany dla odpowiedniej siły sygnału z przetwornika.

Efektywna długość całego ramienia to odległość od punktu mocowania (osi obrotu) do igły.

Wskaźnik ten jest ważny przede wszystkim w przypadku obrotowych ramion gramofonowych: im dłuższa długość - im mniejszy błąd kątowy, tym mniejsza niewspółosiowość między kierunkiem toru a osią wzdłużną głowicy (szczegóły w rozdziale "Typ") i niższe poziom odpowiedniego zniekształcenia. Ponadto dłuższa długość obniża częstotliwość rezonansową i zmniejsza prawdopodobieństwo zniekształceń. Z drugiej strony dłuższe ramię jest cięższe, co wymaga pewnych technicznych poprawek i może również negatywnie wpłynąć na czystość dźwięku. Dlatego długa długość nie zawsze jest gwarantem wysokiej jakości – warto również zwrócić uwagę na wagę (patrz niżej).

Metoda przenoszenia obrotu z silnika elektrycznego na tarczę gramofonu.

- Pasek. Znany również jako pas. Jak sama nazwa wskazuje, taki napęd wykorzystuje napęd pasowy. Jego głównymi zaletami są równomierność obrotów połączona z niewymagającą jakością silników elektrycznych, co pozwala osiągnąć dobrą czystość dźwięku nawet przy stosunkowo prostych i niedrogich silnikach. Co prawda gracze na pasach nabierają prędkości wolniej i nie nadają się do specjalnych technik, takich jak drapanie; jednak te momenty są krytyczne tylko dla DJ-ów i nie mają tak naprawdę znaczenia podczas normalnego słuchania muzyki. Ale z jednoznacznych niedociągnięć można tylko zauważyć potrzebę okresowej (zwykle co kilka lat) wymiany paska.

- Bezpośrednio. W gramofonach z tego typu napędem tarcza osadzona jest bezpośrednio na wale silnika. Pozwala to na bardzo szybkie przyspieszanie i zwalnianie, a także stosowanie różnych specjalnych technik, dzięki czemu bezpośredni napęd jest prawie obowiązkowy dla gramofonu DJ-a. Jednak ta konstrukcja stawia specjalne wymagania dotyczące jakości silników elektrycznych, ponieważ wszelkie nierówności i wibracje znacząco wpłyną na jakość dźwięku. Dlatego w modelach „audiofilskich” rzadko stosuje się napęd bezpośredni - przy braku oczywistych zalet w stosunku do napędu paskowego konstrukcja okazuje się znacznie droższa.

Przedwzmacniacz gramofonowy to specjalnie zaprojektowany przedwzmacniacz używany z przetwornikami winylowymi. Początkowo dźwięk na takich płytach był rejestrowany ze zniekształceniem charakterystyki amplitudowo-częstotliwościowej, a mianowicie ze wzrostem głośności od niskich częstotliwości do wysokich; wynika to z technicznych cech procesu nagrywania. W związku z tym korektor gramofonowy nie tylko wzmacnia sygnał do poziomu wystarczającego do zasilania wzmacniacza mocy, ale także koryguje pasmo przenoszenia, „rozciągając” basy i obniżając głośność wysokich częstotliwości. Wbudowany przedwzmacniacz gramofonowy umożliwia bezpośrednie podłączenie gramofonu do wzmacniacza mocy, bez użycia sprzętu pośredniego. Co prawda pod względem właściwości wbudowane przedwzmacniacze-korektory są gorsze od zewnętrznych. Dlatego w niektórych modelach z tą funkcją może być przewidziany tryb „bypass”, który pozwala ominąć sygnał z wbudowanego przedwzmacniacza gramofonowego do zewnętrznego, bardziej zaawansowanego. Są też odtwarzacze winylowe bez przedwzmacniacza gramofonowego.

Częstotliwość próbkowania przetwornika analogowo-cyfrowego zainstalowanego w odtwarzaczu. Aby słuchać winylu zgodnie ze zwykłym schematem (wkładka - przedwzmacniacz gramofonowy - wzmacniacz mocy - głośniki), nie jest wymagana konwersja sygnału analogowego z przetwornika na format cyfrowy. Funkcja ta (i odpowiednio charakterystyka ADC) ma znaczenie tylko podczas nagrywania na komputerze lub nośniku wymiennym, a także podczas korzystania z cyfrowego wyjścia audio (patrz „Funkcje”).

Podczas digitalizacji dźwięk analogowy jest rozkładany na oddzielne „kawałki” (próbki), a dane dla każdej próbki są zapisywane w postaci cyfrowej. Częstotliwość próbkowania opisuje, ile próbek przypada na każdą sekundę przekonwertowanego dźwięku; im jest on wyższy (pozostałe czynniki są równe), tym bliższy będzie sygnał cyfrowy audio względem oryginału. Najskromniejsze przetworniki we współczesnych „gramofonach” potrafią pracować z częstotliwością próbkowania 44 (dokładniej 44,1) kHz – jakość takiego nagrania odpowiada płycie Audio CD i może już być nie do odróżnienia od wysokiej jakości winylu. A w najbardziej zaawansowanych wskaźnik ten sięga 48 kHz (poziom DVD i DAT).

Szerokość bitowa przetwornika analogowo-cyfrowego zainstalowanego w odtwarzaczu. Aby słuchać winylu zgodnie ze zwykłym schematem (wkładka - przedwzmacniacz gramofonowy - wzmacniacz mocy - głośniki), nie jest wymagana konwersja sygnału analogowego z przetwornika na format cyfrowy. Funkcja ta (i odpowiednio charakterystyka ADC) ma znaczenie tylko podczas nagrywania na komputerze lub nośniku wymiennym, a także podczas korzystania z cyfrowego wyjścia audio (patrz „Funkcje”).

Podczas digitalizacji sygnał analogowy jest rozkładany na próbki (więcej szczegółów w rozdziale „Częstotliwość próbkowania ADC”), a dla każdej próbki wskazywana jest jej własna wartość poziomu sygnału. Im wyższa rozdzielczość ADC, tym dokładniej wartość ta będzie odpowiadać oryginalnemu poziomowi sygnału i im dźwięk cyfrowy będzie bliższy oryginalnemu. Aby zdigitalizować dźwięk jako płytę Audio CD (którą już uważa się za dość „audiofilską”) wystarczy 16 bitów, ale we współczesnych odtwarzaczach wskaźnik ten może być jeszcze wyższa – do 24 bitów.

Stosunek sygnału użytecznego do szumu obcego na wyjściu odtwarzacza. W mowie potocznej nazywany jest również „szumem elektrycznym” (choć nie jest to do końca prawdą).

Im wyższy wskaźnik, tym cichszy dźwięk (nie da się ich całkowicie wyeliminować), tym wyraźniejszy będzie sygnał. W przypadku gramofonów uważa się, że stosunek sygnału do szumu wynosi co najmniej 50 dB; a w urządzeniach najwyższej jakości może przekroczyć 90 dB.

Zauważ, że ta klauzula może dodatkowo wskazywać wartość hałasu mechanicznego. Mimo podobieństwa w nazwie, jest to zupełnie inny wskaźnik – opisuje on głośność obcych dźwięków wydawanych przez silnik, napęd i inne ruchome części „gramofonu”. W związku z tym w przypadku hałasu mechanicznego im niższy poziom decybeli, tym lepiej. Możesz oszacować jego przybliżony poziom za pomocą specjalnych tabel porównawczych.

Maksymalny współczynnik stukania, na jaki narażony jest gramofon w normalnych warunkach.

Detonacja w tym przypadku nazywana jest zniekształceniem dźwięku związanym z krótkotrwałymi okresowymi nieprawidłowościami w obrocie dysku. Im niższy współczynnik detonacji, tym niższy poziom takich zniekształceń; uważa się, że dla sprzętu klasy audiofilskiej nie powinna ona przekraczać 0,2%, choć w skromniejszych modelach może być wyższa.

Zauważ, że współczynniki stukania mogą być różne dla różnych prędkości odtwarzania. Producenci w takich przypadkach mogą wskazać wartość minimalną, podczas gdy można ją osiągnąć nie przy zwykłych 33 obr./min, ale przy 45, a nawet 78 obr./min. Dlatego wybierając wysokiej klasy „gramofon” nie zaszkodzi wyjaśnić ten punkt.

Znamionowa moc pobierana przez odtwarzacz podczas normalnej pracy.

Nowoczesne wentylatory są bardzo ekonomiczne: większość modeli, nawet tych wyposażonych we wbudowaną akustykę (patrz „Możliwości”), zużywa mniej niż 15 W mocy i nie ma potrzeby mówić o poważnym wpływie na zatory w sieciach elektroenergetycznych (jak jak również na rachunkach za prąd). Wyjątkiem są niektóre urządzenia klasy premium, w których waga talerza (patrz niżej) sięga kilkudziesięciu kilogramów, a do obracania takiej masy potrzebna jest odpowiednia moc silnika.