Porównanie Fractal Design Node 202 bez Zasilacz vs Cougar QBX czarny

Przeznaczenie obudowy. Parametr ten jest wskazywany tylko dla modeli o określonej specjalizacji i wyraźnie różniących się od obudów ogólnego przeznaczenia.

- Do gier. Obudowy przeznaczone do wysokowydajnych systemów komputerowych do gier. Zwykle posiadają dużą liczbę otworów na gniazda rozszerzeń i wnęki na napędy (patrz odpowiednie punkty), a także zaawansowane opcje instalacji systemów chłodzenia - wiele „miejsc” na wentylatory, możliwość zastosowania chłodzenia cieczą (patrz „Obsługa chłodzenia cieczą”) itp. Ponadto często wyróżniają się designem: można je wyposażyć w oświetlenie dekoracyjne, przezroczyste okna itp.

- HTPC. Obudowy do komputerów multimedialnych, tzw. Home Theatre Personal Computer (HTPC). Typowymi cechami takich obudów są kompaktowe wymiary, obecność dodatkowych przycisków na przednim panelu do sterowania multimediami (a czasem czujnika do pilota) oraz zaawansowany design.

Sposób montażu zwykle zakładany przez konstrukcję obudowy.

- Pionowy. Obudowy tego typu po zainstalowaniu zajmują znacznie więcej miejsca na wysokości niż na szerokości. Ta opcja jest standardowa dla wszystkich obudów typu Tower (patrz „Współczynnik kształtu”). Jest to wygodne, ponieważ montaż wymaga stosunkowo mało wolnego miejsca na podłodze lub innym podparciu. Wiele z tych obudów jest przeznaczonych głównie do ustawienia na podłodze lub podobnego ustawienia (na przykład w specjalnej przegrodzie biurka komputerowego, pod blatem), chociaż istnieją inne opcje - montaż na biurku, a nawet montaż z tyłu monitora.

- Poziomy. Obudowy instalowane poziomo. Jest to standardowa metoda instalacji dla większości komputerów desktopowych (patrz „Współczynnik kształtu”). Właściwie taki układ jest wygodny przy postawieniu komputera na biurku – w szczególności monitor można postawić bezpośrednio na obudowie lub w niektórych przypadkach obok obudowy.

- Pionowy i poziomy. Uniwersalne obudowy, które można ustawiać zarówno w pionie, jak i w poziomie, w zależności od konkretnych warunków. Eliminuje to do pewnego stopnia kłopoty z montażem – uniwersalny model można dostosować do specyfiki każdego miejsca pracy. Co więcej, ta opcja dostępna jest zarówno wśród miniaturowych obudów, jak i pełnowymiarowych.

Należy pamiętać, że chociaż technicznie nie jest trud...no zainstalować obudowę w sposób inny niż natywny (na przykład pionowy - na boku), nadal nie jest to zalecane. Przecież sama konstrukcja została początkowo zoptymalizowana pod konkretną pozycję – wystarczy powiedzieć, że ma to związek w szczególności z wydajnością układów chłodzenia.

Położenie płyty głównej w obudowie; implikuje się, że obudowa znajduje się w normalnej pozycji.

Najwygodniej jest umiejscowić płytę główną wzdłuż obudowy - daje to najwięcej miejsca na nią (a płyty główne, jak pamiętamy, mają duży rozmiar). A ponieważ największą popularnością w dzisiejszych czasach cieszą się obudowy o układzie pionowym (głównie te lub inne rodzaje "wież"), zatem płyty w nich umieszczane są pionowo. Zdecydowanie rzadziej może występować układ poziomy – w poszczególnych Mini-Towerach i „kostkach” (Cube Cases), których wysokość nie jest dużo większa niż szerokość, a także w desktopach, przeznaczonych do umiejscowienia poziomego.

Współczynnik kształtu zasilacza, dla którego zaprojektowana jest obudowa. Współczynnik kształtu zasilacza jest wskazywany według typu płyt głównych, dla których zasilacz jest początkowo zaprojektowany; jednak wiele współczynników kształtu jest wzajemnie kompatybilnych.

— ATX (zwykły). Współczynnik kształtu zaprojektowany dla pełnowymiarowych obudów, głównie typu Tower i Desktop (patrz „Współczynnik kształtu”). Zasilanie płyty głównej - ze złącza 24-pinowego (w starszych wersjach - 20-pinowego); ponadto takie zasilacze zwykle zapewniają dodatkową wtyczkę zasilania dla procesora (4-pinową, 8-pinową, a czasem obie).

— -FlexATX. Współczynnik kształtu FlexATX przeznaczony dla miniaturowych płyt głównych (pod względem rozmiaru i rozmieszczenia otworów montażowych takie płyty są kompatybilne z microATX). W związku z tym zasilacze dla nich są kompaktowe i mają zwiększoną wydajność. Są kompatybilne z wieloma miniaturowymi płytami głównymi, w tym wspomnianymi już microATX i mini-ITX, a główne złącza są takie same jak w ATX (może z wyjątkiem wersji 20-pinowej).

— TFX. Skrót TFX pochodzi od Thin Form Factor - tj. „cienki współczynnik kształtu”. Jest to jeden z kompaktowych zasilaczy stosowanych w systemach o miniaturowym formacie; pod względem kompatybilności jest podobny do opisanego powyżej microATX, a pod względem złączy — do ATX.

— ...f="/list/193/pr-16206/">SFX. Inny typ zasilaczy o zmniejszonych wymiarach stosowanych w układach kompaktowych (S - od „small”, czyli „mały”). Pod względem złączy jest uważany za całkowicie wymienny z ATX, zasadniczo różni się tylko rozmiarem.

— Zewnętrzny. Obudowy, w których w ogóle nie ma miejsca na zasilacz wewnętrzny, przeznaczone są do podłączenia zasilacza zewnętrznego. Ta konstrukcja znajduje się głównie wśród najmniejszych obudów (w szczególności dla płyt głównych mini-ITX i Thin mini-ITX). Należy pamiętać, że w tym przypadku chodzi nie o każdą obudowę z zewnętrznym zasilaczem, ale tylko o modele, które nie mają wbudowanych konwerterów (patrz poniżej) i są przeznaczone do płyt głównych z własnym złączem do zewnętrznego zasilacza.

— Zewnętrzny z konwerterem. Obudowy przeznaczone do zasilaczy zewnętrznych (patrz wyżej) i wyposażone we wbudowane konwertery. Konwerter wyprowadza zasilanie z zewnętrznego zasilacza do szeregu złączy „komputerowych”, w szczególności do standardowego 24-pinowego złącza zasilania płyty głównej. Można więc w takim przypadku zainstalować płytę główną z tradycyjnym zasilaczem ATX w formacie 24-pinowym.

Maksymalna długość karty graficznej, którą można zainstalować w tej obudowie.

Nowoczesne wysokowydajne karty graficzne średniego i najwyższego poziomu często wyróżniają się znaczną długością, dlatego taka karta nie pasuje do każdej obudowy. Wobec tego przed zebraniem komponentów warto ocenić długość planowanej karty graficznej i wybrać obudowę, w której na pewno się zmieści. Takie przewidywanie nie będzie zbyteczne w żadnym wypadku, ale jest szczególnie istotne, jeśli budujesz system, który wymaga wydajnej karty graficznej - na przykład wysokiej klasy komputer do gier lub stację roboczą do projektowania 3D.

Najwyższa dopuszczalna wysokość chłodnicy dla tej obudowy.

W tym przypadku chodzi o chłodnicę służącą do chłodzenia procesora – taki komponent jest dostępny w zdecydowanej większości współczesnych komputerów. Wysokość mierzona jest względem płyty głównej.

— Zdejmowany panel. Otwieranie przez usunięcie jednego lub więcej paneli jest najpopularniejszą opcją we współczesnych obudowach PC. Ta konstrukcja jest niedroga, wygodna i praktyczna, a także nadaje się do obudów o dowolnej formacie (patrz wyżej). Konkretna budowa takiego systemu otwierania zależy przede wszystkim od współczynnika kształtu, a dokładniej od ogólnego układu obudowy. Tak więc w produktach pionowych (ten lub inny typ Tower) oba panele boczne są zwykle zdejmowane, w poziomych urządzeniach typu Desktop - panel górny, a w Cube Case opcje mogą być różne.

— Pokrywa w kształcie litery U. Jednoczęściowa pokrywa o charakterystycznym kształcie litery „U” zakrywająca obudowę jednocześnie z boków i od góry. Tak więc, gdy taka pokrywa zostanie zdjęta, okazuje się, że obudowa jest otwarta z trzech stron jednocześnie. W niektórych przypadkach (np. do dostępu do górnej zatoki 5,25 cala) funkcja ta jest bardzo przydatna. Jednocześnie pokrywy w kształcie litery U są dość nieporęczne, wyjąć i założyć taką część jest znacznie trudniej niż do wykonywać te czynności z oddzielnymi zdejmowanymi panelami; dotyczy to szczególnie obudów typu Tower o pionowym układzie. Dlatego ten mechanizm otwierania jest obecnie rzadkością, prawie wyłącznie w produktach typu Desktop i CubeCase.

— Drzwi. Kolejny dość rzadki mechanizm otwierania, w tym przypadku typowy dla obudów w różnych odmianach współczynnika kształtu Tower. Nazwa dość dokładnie...oddaje sposób działania tego mechanizmu: boczny panel obudowy nie jest usuwany, ale otwiera się na bok jak drzwi na zawiasach. Główną zaletą tej opcji jest to, że do mocowania drzwi w pozycji zamkniętej często służy wygodny zamek, który można otworzyć bez specjalnych narzędzi - na przykład poprzez naciśnięcie przycisku. To znacznie ułatwia dostęp do zawartości obudowy, zwłaszcza gdy trzeba dostroić lub szybko wymienić poszczególne elementy komputera. Natomiast otwartych drzwi nie da się odłożyć na bok jak zdejmowany panel, a w niektórych sytuacjach mogą one powodować niedogodności, zwisając z obudowy. Ponadto taka konstrukcja kosztuje nieco więcej niż te same zdejmowane elementy. Dlatego drzwi są w naszych czasach rzadkością - głównie w poszczególnych modelach do gier (patrz „Przeznaczenie”).

Rozmieszczenie zasilacza (lub miejsca na zasilacz) w obudowie.

Tradycyjną opcją jest górne rozmieszczenie zasilacza, dla wielu jest to zwykła i znana opcja. Jednak w górnej części obudowy gromadzi się ogrzane powietrze z innych komponentów systemu, zmniejszając wydajność chłodzenia. Obudowy z dolnym rozmieszczeniem zasilacza nie mają tej wady, ale dostaje się do nich dużo kurzu i innych zanieczyszczeń, jeśli jednostka centralna jest zainstalowana na podłodze. Jednak różnica ta staje się krytyczna tylko w przypadku korzystania z systemów o wysokiej wydajności z odpowiednim rozpraszaniem ciepła; w przypadku zwykłego domowego komputera lokalizacja zasilacza jako całości nie jest ważna.

Należy również zauważyć, że w miniaturowych obudowach, takich jak mini-Tower (patrz „Współczynnik kształtu”), zasilacz zainstalowany na górze może zachodzić na część płyty głównej, co dodatkowo pogarsza wydajność chłodzenia i utrudnia montaż dużych chłodnic procesora; jednak wszystko zależy od układu konkretnego przypadku.

Liczba wewnętrznych zatok 3,5 cala, zapewniona w konstrukcji obudowy. Takie zatoki, jak sama nazwa wskazuje, są przeznaczone na wewnętrzne komponenty, głównie dyski - dyski twarde i niektóre moduły SSD; aby uzyskać do nich dostęp, obudowa musi zostać zdemontowana.

Teoretycznie liczba zatok odpowiada maksymalnej liczbie napędów, które można zainstalować w obudowie. Jednak w praktyce najlepszą opcją jest instalowanie dysków przez jedno gniazdo, aby zapewnić efektywne chłodzenie. W związku z tym najlepiej jest tak dobrać obudowę, aby liczba wewnętrznych zatok 3,5 cala była dwukrotnie większa niż oczekiwana liczba dysków twardych.