Porównanie Treker MAT-100 vs High Peak Minilite 2

Pory roku, w których dopuszczalne jest korzystanie z namiotu.

Istnieją trzy główne opcje sezonowości: zima, wiosna/jesień i lato. Jednocześnie cechy konstrukcyjne niezbędne do wygodnego użytkowania namiotu w różnych porach roku są następujące:

- Zimą namiot powinien skutecznie chronić przed śniegiem i wiatrem, a jego materiały i akcesoria powinny normalnie wytrzymać długie przebywanie w mrozie. Izolacja termiczna jest również pożądana, ale generalnie jest to czynnik drugorzędny – główną izolację zapewnia przede wszystkim odzież, śpiwór i miejsce do spania.
- W międzysezonie - wiosną i jesienią - szczególne znaczenie ma ochrona przed deszczem, któremu mogą towarzyszyć silne wiatry.
- Do wygodnego użytkowania w letnim upale niezbędna jest dobra wentylacja, najlepiej z ochroną przed owadami, taką jak moskitiery.

Jak widać, wymagania te generalnie nie są ze sobą sprzeczne i można je z powodzeniem połączyć w jednym produkcie. W związku z tym na rynku jest bardzo mało namiotów przeznaczonych stricte na jeden sezon – znacznie częściej są to opcje dwusezonowe, a nawet całoroczne. Na przykład nawet wśród namiotów plażowych (patrz „Przeznaczenie”) istnieją modele, dla których deklarowana jest możliwość użytkowania w sezonie przejściowym - w tym celu w konstrukcji przewidziano gęstą markizę, a nawet możliwość całkowitego zamknięcia namiot. Niema...l każdy model z serii „wiosna-jesień” ma dodatkowo specjalizację na lato; a większość modeli, które nadają się na zimę, nadaje się w rzeczywistości do użytku przez cały rok.

Podsumowując, przypominamy, że namioty o tej samej sezonowości i przeznaczeniu mogą jednocześnie znacznie różnić się cechami i cechami konstrukcyjnymi.

- Kopuła. Namioty ze stelażem o dwóch (czasem więcej) skrzyżowanych pałąkach. Główną zaletą takiej konstrukcji jest dobra odporność na wiatr. Wewnętrzna przestrzeń kopuł jednak jest stosunkowo niewielka.

- Tunel. Stelaż namiotu tunelowego składa się z kilku półkolistych pałąków umieszczonych równolegle. Zapewnia to dobrą objętość wewnętrzną, jednak opór wiatru takiej konstrukcji jest mniejszy niż kopuł (co jednak nie jest krytyczne w warunkach równin i niskich gór, gdzie nie ma wiatrów sztormowych).

- Igloo. W tym przypadku używany jest jeden słupek umieszczony pośrodku, a sam namiot ma kształt piramidy lub stożka. Zaletą namiotów igloo jest duża wysokość, wadą jest niedogodność ze względu na obecność słupka wewnątrz przestrzeni mieszkalnej oraz słabą odporność na wiatr. Ta forma jest dość rzadka.

- Dwuspadowy. Górna część takiej konstrukcji to usztywniacz, od którego pod kątem rozchodzą się dwie strony markizy (spady). Aby stworzyć ten kształt, na końcach namiotu zwykle stosuje się dwie wewnętrzne podpory. Taka konstrukcja zapewnia dodatkową wodoodporność, ponieważ markiza znajduje się pod dużym kątem do spadających z góry kropli; jednocześnie, ze względu na niedogodności powodowane przez znajdujące się wewnątrz podpory oraz szereg innych cech, takie namioty są bardzo rzadkie.

- Sześcian. Kształt...spotykany tylko w namiotach rybackich (patrz „Przeznaczenie”). Prawie wszystkie te modele są przeznaczone do użytku zimowego i łowienia pod lodem. Ponadto niektóre z nich nie mają podłogi lub są wyposażone w otwór w podłodze, co pozwala na zamontowanie markizy bezpośrednio nad otworem; inne są zamknięte ze wszystkich stron, łącznie z dnem, a łowienie powinno odbywać się przez otwór. Jednak wśród namiotów w kształcie sześcianu znajdują się również modele międzysezonowe/letnie - w tym zaawansowane rozwiązania do łowienia karpi.

Zawór wiatrowy umożliwia zamknięcie okna wentylacyjnego, aby zapobiec przedostawaniu się śniegu lub deszczu. Jego nazwa wynika z faktu, że okna wentylacyjne zwykle nie pozwalają na przenikanie opadów padających stricte pionowo (przy bezwietrznej pogodzie), ale silny wiatr może wnieść do środka krople lub płatki śniegu.

— Zewnętrzny. Uważa się, że stelaż zewnętrzny jest wygodniejszy w montażu, zwłaszcza w przypadku namiotów dwuwarstwowych (patrz „Namiot wewnętrzny”), ponieważ zarówno namiot wewnętrzny, jak i markizę zewnętrzną zakłada się jednocześnie na stelaż. Taki stelaż jednak jest bardziej podatny na negatywny wpływ warunków naturalnych i nie pozwala na osobne stawianie namiotu wewnętrznego.

— Wewnętrzny. Stelaż wewnętrzny jest nieco trudniejszy do zainstalowania niż zewnętrzny; jednocześnie jest mniej podatny na wpływ niesprzyjających warunków zewnętrznych, a w namiotach dwuwarstwowych (patrz „Namiot wewnętrzny”) ze stelażem wewnętrznym z reguły możliwy jest montaż tylko namiotu wewnętrznego, bez markizy.

Zwróć uwagę, że klasyczny stelaż mają tylko namioty w formie kopuły lub tunelu (patrz „Kształt namiotu”); w przypadku namiotów dwuspadowych charakterystyka zewnętrzna/wewnętrzna odnosi się przede wszystkim do położenia podpór.

— Dmuchany. W takich namiotach rolę stelaża pełnią uszczelnione puste rurki wykonane z elastycznego materiału (gumy lub polimerów), zwykle łukowate. Po złożeniu można je zwinąć dość kompaktowo, a podczas rozkładania namiotu nadmuchać (zwykle specjalną pompką) do pożądanego kształtu i wystarczającej sztywności do podparcia markizy. Zaletami dmuchanych stelaży są niska waga i łatwość montażu, zwykle odnoszą się one do systemów szybkiego montażu (patrz wyżej). Eleme...nty dmuchane jednak są bardzo podatne na uszkodzenia: małe pęknięcie lub dziurka, nieistotne dla elementu konwencjonalnego stelaża, łamią szczelność i sprawiają, że namiot nie nadaje się do użytku.

— Pop-up. Automatyczny rodzaj stelaża łukowego — rozkłada się sam przy wyjmowaniu namiotu z pokrowca. Często tego typu stelaż znajduje zastosowanie w niewielkich namiotach klasy budżetowej, skierowanych do fanów biwakowania, wycieczek i odwiedzania festiwali muzycznych. Takie namioty są zapakowane w małą okrągłą torbę, która zajmuje minimum miejsca w bagażniku samochodu lub wśród bagażu podręcznego wczasowiczów.

Od grubości pałąków zależy zarówno sztywność stelaża, jak i niezawodność i trwałość samego namiotu. Z reguły im większy i pojemniejszy namiot, tym grubsze pałąki są potrzebne do stelaża. Pałąki wykonane z tworzywa sztucznego i włókna szklanego mają najczęściej grubość od 7 do 13 mm, natomiast stalowe i aluminiowe — od 5 do 16 mm. Wraz ze wzrostem przekroju pałąków wzrasta również ciężar namiotu w stanie złożonym.

Wskaźnik, który odzwierciedla zdolność markizy namiotowej do wytrzymania wilgoci bez zamoczenia. Wyrażany jest w milimetrach słupa wody - wysokości słupa wody, którą markiza może wytrzymać (nie ma mowy o obszarze oddziaływania, ponieważ obciążenie na jednostkę powierzchni pod wodą zależy tylko od wysokości słupa wody i nie jest związane z obszarem jego bazy). Znaczące liczby wskazane w charakterystyce (na przykład 4000 mm H2O, tj. 4 metry) związane są z faktem, że krople deszczu mogą mieć znaczną prędkość i uderzając w markizę, tworzyć w punkcie uderzenia obciążenie porównywalne z obciążeniem nacisku na głębokość kilku metrów.

Ogólnie rzecz biorąc, im wyższy stopień wodoodporności, tym markiza lepiej poradzi sobie z deszczem i śniegiem. Wskaźniki do 3000 mm H2O są uważane za wystarczające do miejsc, w których rzadko pada deszcz, namioty na 3000 - 7000 mm H2O pozwalają nie bać się intensywnych pryszniców, a w namiotach ekspedycyjnych (patrz „Przeznaczenie”), zaprojektowanych do ekstremalnych warunków, wskaźnik ten może osiągnąć 10 000 mm H2O i nawet więcej. Jednak bardziej wodoodporne tkaniny z reguły mają znaczną wagę, dlatego w każdym przypadku warto wybierać opcję optymalną pod względem wytrzymałości i wagi.

- Poliester. Materiał syntetyczny o dobrej trwałości i wodoodporności. Ponadto jest odporny na niekorzystne wpływy (nie traci wytrzymałości, gdy jest mokry, narażony na środowisko kwaśne i zasadowe, ekstremalne temperatury).

- Nylon. Ogólnie rzecz biorąc, właściwości nylonu są nieco gorsze niż poliestru: ma tendencję do rozciągania się, gdy jest mokry, i jest ogólnie mniej odporny na niekorzystne wpływy. Jednocześnie, biorąc pod uwagę fakt, że większość właścicieli używa namiotów w stosunkowo prostych warunkach, punkty te nie są krytyczne; ponadto niektórzy producenci stosują specjalną obróbkę, aby poprawić trwałość nylonu.

- Polietylen. Materiał ten jest używany głównie w niedrogich modelach namiotów kempingowych (patrz „Przeznaczenie”) - wynika to przede wszystkim z jego znacznej wagi. Jeśli chodzi o pozostałe cechy, nie ma kluczowych różnic w stosunku do innych materiałów.

- Poliamid. Ogólna nazwa klasy tkanin, która obejmuje w szczególności polikaprolaktam i nylon. Niektórzy producenci używają tego terminu w celach marketingowych: „poliamid” brzmi solidniej niż „nylon”, chociaż właściwości tych materiałów są praktycznie takie same i są stosowane w ten sam sposób – głównie w niedrogich modelach.

Wskaźnik, który odzwierciedla stopień odporności podłogi namiotu na wilgoć. Więcej informacji na temat pomiaru tego wskaźnika można znaleźć w „Wodoodporność markizy”. Tutaj zauważamy, że z oczywistych względów podłoga, w przeciwieństwie do markizy, praktycznie nie podlega działaniu kropli deszczu - w rezultacie wymagania dotyczące wodoodporności podłogi są znacznie niższe. Na przykład tkaniny o wodoodporności 3000 mm słupa wody uważane są za całkowicie wodoodporne (aż do możliwości postawienia namiotu w kałuży), a wyższe wartości zwykle wskazują na zwiększoną grubość tkaniny oraz odpowiednią wytrzymałość i odporność na zużycie. Podobnie jak w przypadku markizy, bardziej wodoodporne tkaniny zwykle mają dużą wagę, więc nie zawsze ma sens szukanie podłogi o maksymalnej wodoodporności.

- Elementy odblaskowe. Zewnętrzna powierzchnia namiotu wyposażona jest w specjalne wstawki odblaskowe. Dzięki temu położenie namiotu będzie zauważalne z daleka, co pozwala użytkownikom na szybką nawigację w ciemności, łatwe określenie lokalizacji obozu namiotowego/namiotu. Często włókna odblaskowe są wplecione w osłony przeciwwiatrowe, aby nie zaczepić ich w nocy.

- Moskitiera. Siatka o drobnych oczkach zakrywająca otwory w namiocie: wejścia, okna, otwory wentylacyjne. Jej obecność jest wysoce wskazana, jeśli planujesz używać namiotu w ciepłym sezonie: pozwala przewietrzyć wnętrze, chroniąc przed komarami i innymi nieprzyjemnymi owadami latającymi.

- Uchwyt do latarki. Specjalne mocowanie (pętelka, haczyk lub karabińczyk), zwykle pod sufitem, przeznaczony do mocowania latarki wewnątrz namiotu. Pozwoli to na łatwe uporządkowanie oświetlenia wnętrza i wyeliminowanie konieczności trzymania latarki w rękach lub samodzielnego znalezienia miejsca na jej najlepszą lokalizację.

- Kieszenie wewnętrzne. Kieszenie umieszczone po wewnętrznej stronie namiotu. Ułatwiają organizację przestrzeni wewnętrznej, pozwalając na wygodne umieszczenie stosunkowo niewielkich przedmiotów - okularów, zegarków, niektórych narzędzi itp. Zmniejsza również ryzyko przypadkowego zmiażdżenia delikatnych przedmiotów.

- Półka na drobiazgi. Przeznaczenie półki wiszącej jest ogólnie podobne do kieszeni wewnętrznych (patrz wyżej): uporządkowanie przestrzeni wewnątrz namiotu, tak aby małe przedmioty nie zostały zgubione lub przypadkowo zgniecione. Niektóre namioty mogą mieć kilka półek. Półki zazwyczaj znajdują się w górnej części namiotu, co umożliwia wykorzystanie ich również jako stojaka na latarnię, jeśli nie ma do niej pętli (patrz wyżej), lub z jakiegoś powodu nie można jej używać.