Porównanie Gigabyte GeForce GTX 1050 Windforce OC 2G vs Gigabyte GeForce GTX 1050 D5 2G

Częstotliwość pracy procesora graficznego karty graficznej. Z reguły im wyższa częstotliwość GPU, tym wyższa wydajność karty graficznej, ale parametr ten nie jest jedyny - wiele zależy również od cech konstrukcyjnych karty graficznej, w szczególności od rodzaju i ilości pamięci graficznej (patrz odpowiednie punkty słownika). W konsekwencji nierzadko zdarza się, że spośród dwóch kart graficznych model o niższej częstotliwości CPU może być bardziej wydajny. Ponadto warto zauważyć, że procesory o wysokiej częstotliwości mają również wysokie wydzielanie ciepła, co wymaga zastosowania wydajnych systemów chłodzenia.

Liczba wyjść HDMI przewidzianych na karcie graficznej.

Na dziś HDMI jest najpopularniejszym interfejsem do pracy z obrazem o wysokiej rozdzielczości i wielokanałowym dźwiękiem (może być używany jednocześnie do wideo i audio). Takie złącze jest prawie standardem dla nowoczesnych monitorów, dodatkowo jest szeroko stosowane w innych typach ekranów - telewizorach, panelach plazmowych, projektorach itp.

Obecność wielu wyjść umożliwia jednoczesne podłączenie wielu ekranów do karty graficznej - na przykład pary monitorów w celu zorganizowania rozszerzonej przestrzeni roboczej. Jednak w kartach graficznych nie ma więcej niż 2 porty HDMI - z wielu powodów dla kilku ekranów naraz, w tym przypadku łatwiej jest zastosować inne złącza, przede wszystkim DisplayPort.

Wersja interfejsu HDMI obsługiwana przez kartę graficzną. Więcej informacji na temat samego HDMI znajduje się powyżej, a jego wersje mogą być następujące:

- v.1.4. Najwcześniejszy standard HDMI występujący w kartach graficznych; został przedstawiony w 2009 roku. Pomimo swojego "szanowanego wieku" ma dobre cechy: obsługuje wideo 4K (4096x2160) z szybkością 24 kl./s, Full HD (1920x1080) z szybkością do 120 kl./s, a także nadaje się do przesyłania wideo 3D.

- v 1.4b. Drugie usprawnienie v.1.4 opisane powyżej. Pierwsza aktualizacja, v.1.4a, wprowadziła obsługę dwóch dodatkowych formatów wideo 3D; a w HDMI v.1.4b zaimplementowano głównie drobne ulepszenia i dodatki do specyfikacji v 1.4a, prawie niezauważalne dla zwykłego użytkownika.

- v 2.0. Standard przedstawiony w 2013 roku w celu zastąpienia HDMI v.1.4. Dzięki pełnej obsłudze 4K (do 60 kl./s) jest również znany jako HDMI UHD. Ponadto przepustowość wystarcza na jednoczesną transmisję do 32 ścieżek audio i do 4 osobnych strumieni audio, a lista obsługiwanych formatów ramek została uzupełniona o ultraszeroki 21:9.

- v 2.0b. Druga aktualizacja do opisanego powyżej standardu HDMI 2.0, charakteryzująca się przede wszystkim obsługą HDR. Jednak sama kompatybilność HDR pojawiła się w pierwszej aktualizacji, v.2.0a; a w wersji 2.0b dodano możliwość pracy ze standardami HDR10 i HLG.

- v.2.1. Najnowszy z powszechnych standardów HDMI, wydany w 2017 roku. Możliwość zapewnienia szybko...ści klatek 120 kl./s w sygnałach wideo o ultrawysokiej rozdzielczości — od 4K do 8K włącznie; pojawiły się również pewne ulepszenia związane z aplikacją HDR. Należy pamiętać, że wszystkie funkcje HDMI v.2.1 są dostępne tylko podczas korzystania z kabli Ultra High Speed, chociaż podstawowe funkcje działają za pośrednictwem zwykłych kabli.

Wersja DisplayPort i / lub miniDisplayPort używana przez kartę graficzną. Informacje na temat samych interfejsów można znaleźć w odpowiednich punktach pomocy; tutaj przypominamy, że różnią się one tylko rodzajem wtyczki. Więc lista wersji dla obu przypadków jest taka sama, wygląda to tak:

- v 1.2. Najwcześniejsza powszechnie używana wersja (2010). Jednak już w tej wersji pojawiła się kompatybilność 3D i tryb połączenia szeregowego (daisy chain). Maksymalna w pełni obsługiwana rozdzielczość po podłączeniu jednego monitora to 5K (30 kl./s), z pewnymi ograniczeniami możliwa jest transmisja do 8K; Częstotliwość odświeżania 60 Hz jest obsługiwana do rozdzielczości 3840x2160 i 120 Hz - do 2560x1600. Korzystając z połączenia szeregowego, można jednocześnie podłączyć do 2 ekranów 2560x1600 przy 60 klatkach na sekundę lub do 4 ekranów 1920x1200. Oprócz oryginalnej wersji 1.2 istnieje ulepszona wersja 1.2a, której główną innowacją jest wsparcie dla AMD FreeSync - technologii stosowanej w kartach graficznych AMD do synchronizacji częstotliwości odświeżania monitora z faktyczną liczbą klatek na sekundę na wyjściu karty graficznej.

- v 1.3. Aktualizacja wprowadzona w 2014 roku. Zwiększona przepustowość pozwoliła zapewnić już pełną, bez ograniczeń obsługę 8K przy 30 kl./s, a także przesyłanie obrazów 4K przy 120 kl./s, wystarczających do pracy z 3D. Zwiększyły się również rozdzielczości połączeń szeregowych - do 4K (3840x2160) przy 60 kl./s na dwóch ekranach i 2560x16...00 przy tej samej częstotliwości klatek na cztery. Z konkretnych innowacji warto wspomnieć o trybie Dual Mode, który umożliwia podłączenie urządzeń HDMI i DVI do takiego złącza za pomocą najprostszych adapterów pasywnych.

- v 1.4. Wersja zaprezentowana w marcu 2016. Formalnie przepustowość nie wzrosła w porównaniu do poprzedniej wersji, ale dzięki optymalizacji sygnału stała się możliwa praca z rozdzielczościami 4K i 5K przy 240 klatkach na sekundę oraz z 8K — przy 120 klatkach na sekundę. Jednak, że podłączony ekran musi obsługiwać technologię kodowania DSC - w przeciwnym razie dostępne rozdzielczości nie będą różnić się od wskaźników wersji 1.3. Ponadto w wersji 1.4 dodano obsługę wielu funkcji specjalnych, w tym HDR10, a maksymalna liczba jednocześnie transmitowanych kanałów audio wzrosła do 32.

- v 1.4a. Aktualizacja wydana w 2018 roku „bez zbędnego hałasu” - nawet bez oficjalnego komunikatu prasowego. Główną innowacją była aktualizacja technologii Display Stream Compression z wersji 1.2 do wersji 1.2a.

Maksymalna liczba monitorów, które mogą być jednocześnie podłączone do karty graficznej i współdzielone.

Jednoczesne podłączenie kilku ekranów pozwala na rozszerzenie przestrzeni wizualnej dostępnej dla użytkownika. Na przykład to może być przydatne dla projektantów i projektantów układu graficznego podczas pracy z materiałami wielkoformatowymi, dla programistów do dzielenia zadań (jeden monitor do pisania kodu, drugi do wyszukiwania niezbędnych informacji i innych celów pomocniczych) oraz dla entuzjastów gier - aby zapewnić maksymalny efekt zanurzenia. Dzięki rozwojowi technologii w dzisiejszych czasach nawet niedrogie karty graficzne mogą zwykle współpracować z co najmniej trzema monitorami, a zaawansowane modele mogą obsługiwać cztery ekrany lub więcej.

Liczba pojedynczych wentylatorów przewidzianych w układzie chłodzenia karty graficznej (jeśli występują - patrz „Chłodzenie”).

Ogólnie rzecz biorąc, im mocniejsza karta graficzna, tym bardziej wydajne chłodzenie jest wymagane. Tak więc jeden wentylator jest typowy głównie dla podstawowych i niedrogich urządzeń klasy średniej, dwa - od średnio zaawansowanej do zaawansowanej, a trzy lub więcej to niemal jednoznaczne oznaki rozwiązania premium. Jednocześnie nie ma tutaj ścisłej zależności, a modele o podobnej charakterystyce mogą mieć różną liczbę wentylatorów (zwłaszcza, że o wydajności chłodzenia decyduje nie tylko liczba wentylatorów, ale także ich średnica). Ale parametr ten wpływa jednoznacznie na długość karty graficznej i odpowiednio ilość miejsca wymaganą do jej zainstalowania.

Format dodatkowego zasilania, niezbędnego do działania karty graficznej.

Samo w sobie złącze PCI-E, które jest powszechnie używane do podłączania kart graficznych, dostarcza 75 W mocy. W przypadku wielu modeli, nawet dość wydajnych, to wystarczy, a wiele nowoczesnych kart graficznych nie wymaga dodatkowego zasilania. Natomiast większą popularnością, zwłaszcza wśród rozwiązań wysokiej klasy, cieszą się modele z dodatkowym zasilaniem.

Najprostszą wersją takiego zasilacza jest jedno złącze 6-pinowe lub 8-pinowe. 6-pinowe złącze może ponadto zapewnić do 75W, a 8-pinowe do 150 W. Jednak w przypadku wysokiej klasy rozwiązań jedno złącze to za mało, dlatego są modele z zasilaniem w formacie 6+8 pin, 8+8 pin, a nawet 8+8 + 6 pin czy 8+8 + 8 pin. A nowe karty są całkowicie 16-pin. Takie złącza zasilające mają łącznie 16 linii: 12 do zasilania prądem i 4 sygnałowe. Skuteczny próg mocy złącza 16-pin wynosi do 600 W. Podłączenie do niego odbywa się za pomocą przejściówki 3×8 pin.

Należy pamiętać, że teoretycznie możliwe jest podłączenie 6-pinowego zasilacza do 8-pinowego złącza i odwrotnie; do tego są nawet produkowane odpowiednie adaptery. Jednak w prakty...ce możliwość takiego połączenia należy wyjaśnić osobno, a stosować takie sztuczki należy tylko w skrajnych przypadkach, gdy inne warianty nie są dostępne.

Najmniejsza moc zasilacza zalecana dla komputera z tą kartą graficzną.

Parametr ten z reguły jest znacznie wyższy niż pobór mocy samej karty graficznej. To naturalne - w końcu zasilacz musi dostarczać energię elektryczną do całego systemu, a nie tylko do adaptera wideo. Jednocześnie im wyższa moc karty graficznej, tym nieuchronnie wyższe zużycie energii przez cały komputer. Wynika to nie tylko z „żarłoczności” samego adaptera graficznego, ale także z zużycia pozostałych komponentów komputera: z reguły wysokiej klasy karta graficzna jest połączona z równie mocnym (i energochłonnym) systemem.

Mając to na uwadze, producenci wskazują minimalny zalecany zasilacz. Oczywiście takie zalecenia są opcjonalne; jednak w przypadku zastosowania zasilacza o mocy niższej od zalecanej prawdopodobieństwo wystąpienia awarii podczas pracy znacznie wzrasta - do tego stopnia, że nawet bardzo skromny system może po prostu się „nie uruchomić”.

Całkowita długość karty graficznej.

Długość w tym przypadku oznacza wielkość urządzenia od płytki ze złączami (która jest przymocowana do tylnej ściany jednostki systemowej) na przeciwną stronę. Sama płyta i wystające na zewnątrz łączniki zwykle nie są brane pod uwagę.

Dane dotyczące długości karty graficznej są potrzebne przede wszystkim po to, aby ocenić, czy w konkretnym przypadku jest na nią wystarczająco dużo miejsca. Ponadto dłuższe płyty z reguły mają bardziej zaawansowane cechy (chociaż nie ma tu ścisłej zależności, a karty graficzne podobnej klasy mogą mieć różne długości). Jeśli chodzi o konkretne wartości, najbardziej kompaktowe rozwiązania obecnie mają rozmiar 150 - 200 mm lub mniej ; wskaźnik 200-250 mm nadal można uznać za stosunkowo mały, 250-290 mm - średni, a wiele modeli (głównie na poziomie zaawansowanym) ma długość ponad 290 mm.