Porównanie Asus ROG Claymore Core Black Switch vs Corsair K70 LUX RGB Red Switch

Tradycyjne klawiatury występują w trzech głównych odmianach - standardowe, kompaktowej i ultrakompaktowej. Główną różnicą między nimi jest to, że standardowe modeli są pełnowymiarowymi oraz mają Num - dodatkowy blok z klawiszami numerycznymi i znakami operacji arytmetycznych. Modele kompaktowe odpowiednio bloku numerycznego nie mają, a w modelach ultrakompaktowych nawet blok strzałek umieszczony jest pod klawiszem Enter w postaci bardzo małych klawiszy.

Pełnowymiarowe, kompaktowe i ultrakompaktowe klawiatury mogą mieć różne typy układów. Jednocześnie położenie liter i cyfr nad literami we wszystkich typach układów jest takie samo, różnice dotyczą kształtu i położenia dodatkowych klawiszy (znaki specjalne, takie jak ukośnik odwrotny, sterowanie systemem, modyfikatory, takie jak Shift i Alt itp.). Najpopularniejsze opcje to:

- ANSI. „Amerykański” format układu, którego charakterystycznymi cechami są w szczególności taka sama szerokość obu klawiszy Shift, to samo oznaczenie i przeznaczenie klawiszy Alt, jednorzędowy klawisz Enter i umieszczony nad nim ukośnik odwrotny (który często jest nieco dłuższy niż standardowy klawisz).

- ISO. „Europejski” format układu. Klawisz Enter zajmuje dwa rzędy, podczas gdy góra jest nieco dłuższa niż dół; lewy Shift jest krótszy niż prawy, obok niego...znajduje się ukośnik odwrotny; u dołu klawisza Enter może znajdować się drugi ukośnik odwrotny lub inny klawisz znaku specjalnego; prawy Alt jest oznaczony jako Alt Gr i służy do wprowadzania dodatkowych znaków w językach europejskich.

- KS. „Koreański” układ klawiatury zapewnia dwurzędowy klawisz Enter, jak w opisanym powyżej ISO, ale w tym przypadku dłuższa jest dolna część klawisza Enter, a nie górna. Ukośnik odwrotny znajduje się nad klawiszem Enter, obok klawisza Backspace, a sam Backspace ma taką samą długość jak klawisze standardowe (to znaczy jest zauważalnie krótszy niż w innych układach).

- JIS. Klawiatury z „japońskim” układem mają dwurzędowy klawisz Enter ze zwiększoną długością górnej połowy - podobnie jak opisane powyżej ISO. Jednak w tym przypadku ukośnik odwrotny znajduje się nie po lewej stronie klawiatury, ale po prawej stronie, obok Enter (gdzie w ISO można umieścić dodatkowy klawisz znaku). Mogą być stosowane dodatkowe klawisze z symbolami - obok Backspace (jak w KS) i/lub po lewej stronie prawego Shift. Ponadto prawy Alt może być w formacie Alt Gr.

Oprócz kompaktowych i pełnowymiarowych, istnieją również nietradycyjne formaty klawiatur:

- Blok numeryczny. Oddzielnie wykonywany blok klawiszy numerycznych. Przy pomocy takiego urządzenia można w szczególności przekształcić klawiaturę kompaktową w pełnowymiarową. Kombinacja ta może być przydatna między innymi w podróży: spakowanie bloku numerycznego oddzielnie od klawiatury jest łatwiejsze niż znalezienie miejsca na pełnowymiarową klawiaturę. Inną opcją użycia bloku numerycznego jest podłączenie do kasy fiskalnej, terminala itp. w celu pracy jako klawiatura kalkulatora lub podobnym.

- Klawiatura pomocnicza (Keypad). Specjalistyczne urządzenie w postaci małej (około 15 - 20 klawiszy) klawiatury na jedną rękę; uzupełnieniem jest z reguły podstawka pod rękę, a często także boczne guziki pod kciuk. Takie urządzenia są szczególnie wygodne w grach i są głównie w nich używane - można przypisać określone akcje gry do przycisków klawiatury (w tym te, które są zwykle realizowane przez menu lub kombinację klawiszy na standardowej klawiaturze). Klawiatura pomocnicza (Keypad) może uzupełniać klawiaturę główną lub służyć jako całkowicie oddzielny pad do gier.

- Niestandardowa. Klawiatury niestandardowe, które nie należą do żadnej z powyższych odmian. Konkretna konstrukcja i zastosowanie takich urządzeń może się różnić. Mogą to być więc modele do gier w postaci lewej połowy standardowej klawiatury (ta część jest używana głównie w grach); ultrakompaktowe modele do tabletów (patrz „Przeznaczenie”); klawiatury do telewizorów, uzupełnione specjalnymi przyciskami i przystosowane do trzymania w dwóch rękach na kształt gamepada itp.

Model zastosowanych w klawiaturze przełączników - mechanizmów przełączających, zainstalowanych pod każdym pojedynczym klawiszem. Te szczegóły są podane, jeśli konstrukcja wykorzystuje zaawansowaną mechanikę (patrz „Konstrukcja klawiszy”), pozycjonowaną jako bardziej zaawansowaną opcję niż tradycyjne przełączniki. Większość klawiatur gamingowych jest wyposażona w taką mechanikę.

Najpopularniejszymi markami przełączników są dziś Cherry MX, uważany za „klasykę gatunku” dla mechaniki wysokiej jakości; Gateron, praktycznie nie gorszy od niego; nie tak zaawansowane, ale tańsze Kailh i Razer, a także ultrabudżetowe Outemu. Wszystkie te marki mają różne typy przełączników z różnymi kolorami trzpienia, które mogą służyć do określania właściwości klawiatury. Najpopularniejsze kolory to Red, Blue, Brown, Black i Silver, oto ich bardziej szczegółowy opis:

- Red. Przełączniki liniowe: ruch klawisza jest równomierny na całej wysokości skoku, brak sprzężenia zwrotnego dotykowego, opór jest minimalny. Ta opcja jest bardzo popularna wśród graczy, ponieważ jest wygodna w przypadku szybkich i częstych kliknięć; z drugiej strony, mały wysił...ek zwiększa prawdopodobieństwo przypadkowego naciśnięcia niepotrzebnego przycisku.

- Black. Inny rodzaj przełączników liniowych. Mają mocniejszy skok w porównaniu do Red, który, z jednej strony, wymaga nieco większego wysiłku, z drugiej - minimalizuje prawdopodobieństwo przypadkowego naciśnięcia niewłaściwego klawisza. Zaprojektowany również głównie dla graczy.

- Blue. Przełączniki z dotykowym sprzężeniem zwrotnym i „kliknięciem”: ciśnienie rośnie wraz z naciśnięciem, ostrzegając użytkownika o zbliżaniu się do punktu aktywacji, a uruchomieniu towarzyszy kliknięcie. Zarówno dźwięk, jak i dotyk takiej klawiatury przywodzą na myśl maszynę do pisania, co sprawia, że mechanika Blue jest szczególnie doceniana przez tych, którzy często zajmują się pisaniem. Uważa się, że przełączniki te są mniej wrażliwe na częste, szybkie kliknięcia niż mechanizmy liniowe, takie jak Red, co czyni je mniej odpowiednimi do gier; jednak ten punkt jest w dużej mierze subiektywny i wielu graczy używa klawiatur z Blue bez żadnych problemów. Ale jednoznaczną wadą tego rozwiązania można nazwać dość głośny dźwięk po uruchomieniu, co może powodować niedogodności w niektórych sytuacjach (na przykład w pracowni lub w domu w późniejszym czasie).

- Brown. Przełączniki z dotykowym sprzężeniem zwrotnym, ale bez „kliknięcia”: pozwalają wyraźnie wyczuć zbliżanie się do punktu aktywacji, ale nie wydają kliknięcia. Jak wszystkie podobne modele przeznaczone są głównie do pisania, choć w praktyce wszystko zależy od preferencji użytkownika. Tak czy inaczej, mechanika Brown świetnie sprawdza się w sytuacjach, w których potrzebujesz klawiatury z dotykowym sprzężeniem zwrotnym, a jednocześnie musisz unikać niepotrzebnego hałasu (chociaż dźwięk jest nadal głośniejszy niż na klawiaturze membranowej). Ponadto jest uważana za dobrą opcję dla tych, którzy dopiero zaczynają przygodę z klawiaturami mechanicznymi.

- Silver. Przełączniki liniowe (z równomiernym skokiem klawisza) zaprojektowane z myślą o maksymalnej czułości. Mają bardzo niski skok - rzędu 1 - 1,2 mm - oraz bardzo małą siłę nacisku, co przyczynia się do dużej prędkości roboczej. Jednocześnie korzystanie z takiej klawiatury wymaga pewnych umiejętności, ponieważ nawet niewielki wysiłek spowodowany przypadkowym dotknięciem zwykle prowadzi do działania klawisza.

Liczba dodatkowych klawiszy przewidzianych w konstrukcji klawiatury.

Takie klawisze nie należą do standardowego układu i są przeznaczone do szybkiego dostępu do określonych funkcji lub poszczególnych aplikacji - na przykład do sterowania odtwarzaczem multimedialnym lub otwierania poczty za naciśnięciem jednego przycisku. Funkcja ta jest wygodna, ponieważ polecenia z dodatkowych klawiszy są zwykle rozpoznawane przez system niezależnie od tego, co jest na ekranie - dzięki temu np. nie trzeba zamykać edytora tekstu, aby przełączać ścieżki w odtwarzaczu.

Zwróć uwagę, że w tym przypadku mówimy o pojedynczych klawiszach, które mają ściśle określony cel i odpowiednie oznaczenie. W tym punkcie nie uwzględniono przycisków programowalnych, klawisza Fn (patrz poniżej) ani funkcji głównych klawiszy dostępnych za pośrednictwem klawisza Fn.

Obecność na klawiaturze klawisza Fn (skrót od function). Odnosi się do modyfikatorów, podobnych do Shift lub Ctrl: sam z siebie nie wykonuje żadnej akcji, ale naciśnięty jednocześnie z innym klawiszem zmienia swoje pierwotne przeznaczenie. Fn jest często spotykany w kompaktowych klawiaturach (patrz „Format”), ale można go również ustawić w pełnowymiarowych klawiaturach. Możliwości, jakie daje, to szybka zmiana jasności ekranu czy głośności dźwięku bezpośrednio z klawiatury, używanie klawiszy centralnych jako bloku numerycznego, uruchamianie poszczególnych aplikacji itp. Konkretne użycie klawisza Fn zależy od modelu klawiatury.

Rolka do przewijania obrazu na ekranie, podobna do tej używanej we współczesnych myszkach komputerowych. Obecność takiej rolki na klawiaturze eliminuje konieczność przesuwania ręki do myszki i z powrotem w celu przewinięcia obrazu, co może być szczególnie przydatne przy pracy z dużą ilością tekstu. Również rolka przydaje się, jeśli myszka nie posiada owej (chociaż takie warianty występują coraz rzadziej) lub jest w ogóle jej brak (na przykład, jeśli klawiatura jest podłączona do laptopa).

Kolor liter cyrylicy nadrukowanych na klawiaturze.

Ten kolor jest zwykle wybierany tak, aby litery były dobrze widoczne. Ten szczegół nie wpływa na funkcjonalność klawiatury, a wybór w tym przypadku zależy głównie od osobistych preferencji. Jest jednak również praktyczny moment: dla niedoświadczonych użytkowników, którzy nie opanowali pisania na ślepo, pożądane jest, aby litery wyróżniały się jak najbardziej na tle klawiszy.

Szczególny przypadek stanowią litery przezroczyste - stosuje się je w klawiaturach wyposażonych w podświetlenie (patrz poniżej), dzięki czemu takie znaki są widoczne nawet w ciemności przy włączonym podświetleniu.

Sposób regulacji głośności w klawiaturze (o ile w ogóle istnieje taka możliwość).

- Za pomocą Fn. Regulacja za pomocą klawisza Fn (patrz wyżej): zwiększanie i zmniejszanie głośności odbywa się poprzez jednoczesne naciśnięcie Fn i jednego z głównych klawiszy klawiatury (najczęściej z serii F1 - F12). Główną zaletą takiego sterowania jest to, że pozwala nie przeciążać klawiatury dodatkowymi organami sterującymi - to z kolei ma pozytywny wpływ na wielkość i koszt. Wadą jest konieczność jednoczesnego naciśnięcia dwóch klawiszy, co nie zawsze jest wygodne.

- Dodatkowe klawisze. Sterowanie za pomocą dodatkowych klawiszy specjalnie zaprojektowanych do pracy z głośnością. Bardzo wygodna i praktyczna opcja: dodatkowe klawisze mają przeważnie dość jednoznaczne oznaczenia, natomiast zajmują mniej miejsca i są tańsze od kółka czy suwaka dotykowego (patrz poniżej).

- Kółko. Sterowanie za pomocą mechanicznego kółka, którego obrót góra-dół lub lewo-prawo zapewnia zmianę głośności. Dość wygodna z punktu widzenia użytkownika opcja - jest przejrzysta, intuicyjna i dostępna nawet na ślepo. Jednocześnie kółko może zajmować dużo miejsca i znacząco wpływa na koszt klawiatury.

- Suwak dotykowy. Sterowanie za pomocą powierzchni dotykowej, poruszając palcem w jednym lub drugim kierunku. Czujnik zajmuje niewiele miejsca, wyg...ląda schludnie i ogólnie dobrze pasuje do ogólnego projektu klawiatury, ale jest drogi. Dlatego ta opcja jest niezwykle rzadka, głównie w high-endowych klawiaturach gamingowych lub multimedialnych.

Obecność dodatkowej podpórki pod nadgarstek w konstrukcji klawiatury. Podpórka taka znajduje się w dolnej (najbliżej użytkownika) części urządzenia i stanowi swoistą kontynuację „deski”, zapewniając dodatkowe podparcie i zwiększając komfort użytkowania. Jednak wygoda jest w dużej mierze kwestią osobistych preferencji i nie wszyscy użytkownicy lubią podpórki; dlatego najczęściej są one zdejmowane.

Liczba natywnych portów USB w konstrukcji klawiatury.

Obecność tych portów faktycznie umożliwia wykorzystanie klawiatury jako huba USB - do podłączenia różnych urządzeń peryferyjnych do komputera. Takie podłączenie jest wygodne, ponieważ złącza są dosłownie pod ręką, nie ma potrzeby sięgania po jednostkę systemową. Liczba portów odpowiada liczbie urządzeń USB, które można jednocześnie podłączyć do klawiatury bez stosowania rozgałęźników lub innego dodatkowego wyposażenia.