Porównanie Element IR-1800 1.8 kWh vs Mo-El 766 1.2 kWh

Rodzaj elementu grzejnego zainstalowanego w promienniku podczerwieni (patrz „Rodzaj”).

— Kwarcowy. Element grzejny w postaci szczelnej rurki ze szkła kwarcowego, wewnątrz której znajduje się spirala elektryczna (najczęściej wolframowa), która służy jako źródło promieniowania podczerwonego. Z rurki jest usunięte powietrze, aby uniknąć utleniania spirali. Jest to najprostszy, najtańszy, a w konsekwencji najczęstszy rodzaj grzejnika. Jego wady to dość wysoka temperatura robocza, która prowadzi do spalania pyłu i zwiększa prawdopodobieństwo poparzenia, a także stosunkowo krótka żywotność spirali.

— Halogenowy. Zmodyfikowana wersja kwarcowego elementu grzejnego opisanego powyżej, również rurka z cewką grzewczą w środku. Główna różnica polega na tym, że rurka jest wypełniona specjalnym gazem, który zwiększa intensywność promieniowania (a tym samym wydajność grzejnika), a także zapobiega parowaniu metalu z powierzchni spirali i wydłuża jej żywotność. Takie grzejniki są jednak droższe niż zwykłe grzejniki kwarcowe, a jednocześnie bardzo się nagrzewają podczas pracy.

— Karbonowy (węglowy). Kolejna modyfikacja kwarcowego elementu grzejnego, tym razem dotycząca żarnika: w tym przypadku nie jest on wykonany z metalu, a z włókna węglowego. Takie elementy są bardzo energooszczędne przy obniżonej temperaturze ogrzewania, ale nie są tanie.

— ...f="/list/167/pr-53308/">Mikatermiczny. Element grzejny w postaci metalowej płytki, pokrytej obustronnie warstwą materiału będącego izolatorem elektrycznym i jednocześnie nie przechwytującym promieniowania IR (idealną wersją takiego materiału jest mika). Kluczową różnicą między elementami mikatermicznymi a opisanymi powyżej rodzajami elementów grzejnych jest to, że intensywnie emitują energię cieplną bez nagrzewania do wysokich temperatur. Dzięki temu grzejniki z takimi elementami mają wysoką wydajność przy minimalnym prawdopodobieństwie pożarów i poparzeń podczas użytkowania. Ponadto metalowe płytki są zauważalnie mocniejsze i bardziej niezawodne niż szklane rurki w innych typach elementów grzejnych. Wśród niedociągnięć można zauważyć, że płytki są zwykle pokryte dość drobnym rusztem, w którym może gromadzić się kurz.
Należy pamiętać, że niektórzy producenci odnoszą do grzejników mikatermalnych również urządzenia z tradycyjną rurką kwarcową, w których stosuje się specjalne technologie w celu zwiększenia wydajności ogrzewania. Takie modele można rozpoznać po ich wyglądzie: rurka kwarcowa świeci podczas pracy, w przeciwieństwie do płytki mikatermicznej.

Maksymalna moc grzejnika. Znaczenie tego parametru zależy od rodzaju urządzenia i zasilania (patrz wyżej). Dla większości typów grzejników mówimy o najwyższej mocy grzewczej, jednak dla termowentylatorów parametr ten obejmuje również moc silnika wentylatora, a możliwości grzania są nieco skromniejsze niż deklarowana moc maksymalna (choć nie dużo). W przypadku modeli elektrycznych maksymalna moc odpowiada również maksymalnemu poborowi mocy, który określa wymagania dotyczące podłączenia: na przykład w przypadku urządzeń o mocy 3,5 kW i więcej zwykłe gniazda nie są już odpowiednie, a niektóre wymagają już nie 230 V, ale 400 V.

Jednak kluczowym punktem, determinowanym mocą grzejnika, jest intensywność grzania i możliwość efektywnego ogrzania konkretnego pomieszczenia. Istnieją specjalne formuły doboru odpowiedniego modelu. Tak więc, jeśli mówimy o mieszkaniu miejskim lub małej powierzchni biurowej o wysokości sufitu około 2,5 m, możemy wyjść z tego, że wymagana jest moc grzewcza co najmniej 100 watów na 1 m2 powierzchni. W innych sytuacjach stosuje się bardziej złożone techniki z uwzględnieniem objętości pomieszczenia, stopnia izolacji termicznej, klimatu i ogrzewania przez słońce itp.; można je znaleźć w dedykowanych źródłach. Należy również pamiętać, że w przypadku promienników podczerwieni (patrz „Rodzaj”) stosowane są ich własne metody obliczeniowe — wynika to ze specyficznego formatu pracy.

— Zabezpieczenie przed przegrzaniem. System automatycznego wyłączania grzejnika po osiągnięciu krytycznej temperatury elementu grzejnego (co może się zdarzyć np. w przypadku awarii silnika termowentylatora). Zapewnia bezpieczeństwo przeciwpożarowe urządzenia.

— Zabezpieczenie przed wilgocią. Obecność obudowy chronionej przed bryzgami wody (najczęściej uszczelnionej). Grzejniki te mogą być stosowane w pomieszczeniach o dużej wilgotności — takich jak łazienki — bez ryzyka zwarcia lub porażenia prądem. Jednak nawet w takich modelach przed użyciem konieczne jest wyjaśnienie konkretnego stopnia ochrony przed wilgocią i ograniczeń użytkowania; dane te można znaleźć w instrukcjach lub innych oficjalnych dokumentach producenta.

— Zabezpieczenie przed dziećmi. Funkcja blokady sterowania uniemożliwia ciekawskim dzieciom lub zwierzętom zmianę ustawień. Dotyczy zaawansowanych urządzeń o szerokich możliwościach sterowania.

— Automatyczne wyłączenie w przypadku przewrócenia. System, który wyłącza grzejnik, gdy on się przewróci, aby uniknąć pożaru lub uszkodzenia podłogi. Funkcja ta jest szczególnie przydatna, gdy w domu są małe dzieci.

— Czujnik ruchu. Obecność czujnika ruchu pozwala urządzeniu na kierowanie się obecnością ludzi i odpowiednie ogrzewanie pomieszczenia. Tak więc brak jakiegokolwiek ruchu w „polu widzenia” grzejnika wprowadza go w tryb uśpienia, a wykrycie ruchu (czy to psa, czy osoby) go reaktywuje.

— Czujnik otwarcia ok...na. Specjalny czujnik pozwala urządzeniu automatycznie rozpoznać, kiedy okno/lufcik jest otwarte w celu przewietrzenia. W trakcie wietrzenia pomieszczenia grzejnik albo całkowicie się wyłącza, albo przechodzi w najoszczędniejszy tryb pracy. Funkcja ta pozwala na oszczędzanie energii, ponieważ podczas procesu wietrzenia ciepło z pomieszczenia i tak będzie uciekać na ulicę. Zazwyczaj czas zatrzymania ogrzewania wynosi do 30 minut — w niektórych modelach dokładny czas wietrzenia może być regulowany przez użytkownika. Sam fakt wietrzenia jest najczęściej rejestrowany przez programator. W tym celu automatyka może wykorzystywać tradycyjne czujniki magnetyczne lub czujniki przeciągu (przepływu zimnego powietrza).

Metody instalacji standardowo przewidziane w konstrukcji grzejnika. Wiele modeli pozwala na kilka opcji montażu — na przykład podłogowy lub ścienny, na życzenie użytkownika.

— Podłogowy. Montaż bezpośrednio na podłodze za pomocą nóżek, kółek lub podobnych podpórek. Taki montaż jest tak prosty i szybki jak to tylko możliwe — nie trzeba nic robić, wystarczy znaleźć wolną powierzchnię podłogi i zainstalować na niej grzejnik. W związku z tym przemieszczanie się z miejsca na miejsce również nie stanowi problemu — zwłaszcza jeśli konstrukcja ma wspomniane kółka (a są w nie wyposażone prawie wszystkie ciężkie urządzenia, takie jak grzejniki olejowe). Grzejnik można postawić niemal w dowolnym miejscu pomieszczenia – z pewnymi ograniczeniami, jednak swoboda ruchu takich urządzeń jest nadal znacznie większa niż ściennych czy sufitowych. Jednocześnie grzejnik podłogowy zajmuje najwięcej miejsca i istnieje ryzyko uderzenia o takie urządzenie i jego przewrócenia.

— Ścienny. Montaż na ścianie, zwykle poprzez zawieszenie za pomocą haczyków, śrub lub tym podobnych. Ta opcja montażu występuje we wszystkich typach grzejników, jednak najpopularniejsza jest w grzejnikach konwektorowych i termowentylatorach. Montaż na ścianie nie jest tak wygodny jak montaż na podłodze — do przygotowania „siedziska” konieczne jest wykonanie pewnych prac, a na środku pomieszczenia nie można zainstalować takiego urządzenia. Z drugiej strony modele ścienne nie zajmują miejsca na podłodze, co mo...że być szczególnie przydatne w ciasnych przestrzeniach.

— Sufitowy. Montaż poprzez zawieszenie pod sufitem. Opcja ta stosowana jest głównie wśród promienników podczerwieni – montaż na maksymalnej wysokości pozwala na pokrycie dużej powierzchni; w innych typach grzejników prawie nie spotyka się montażu sufitowego. Często modele sufitowe można również zamontować na ścianie.

— Do gniazdka. Do gniazdka instalowane są przenośne grzejniki z wtyczką bezpośrednio w obudowie. Wymiary takich urządzeń są znikome, podobnie jak moc grzewcza. Modele do gniazdka to dobra opcja „terenowa” do ogrzewania miejsca pracy w małej przestrzeni biurowej, maleńkim biurze, na posterunku ochrony lub w stróżówce.

Należy pamiętać, że akcesoria do konkretnego typu instalacji mogą nie być zawarte w zestawie, należy je kupić osobno: na przykład do konwektora ściennego należy dokupić śruby lub inne elementy mocujące, a do konwektora podłogowego — nóżki.