Porównanie Konica Minolta KIP 720 vs Canon LF Scanner M40

Najwyższa rozdzielczość obrazu cyfrowego generowanego przez skaner podczas pracy. Jest podawana w punktach na cal — dpi (dots per inch).

Im wyższa rozdzielczość skanowania, tym wyższa rozdzielczość wynikowego obrazu (przy tym samym rozmiarze materiału źródłowego) i tym dokładniej będą na nim odwzorowane drobne szczegóły. Z drugiej strony wysoka rozdzielczość znacząco wpływa na cenę skanera, zwiększa czas przetwarzania i rozmiar pliku wynikowego – mimo że realna potrzeba dużej szczegółowości nie zawsze występuje, a w niektórych przypadkach jest wręcz niepotrzebna (na przykład przy przetwarzaniu obrazu z małymi artefaktami, niewidocznymi przy małej szczegółowości). Dlatego przy wyborze według tego parametru nie należy gonić za wysokimi wartościami rozdzielczości – zaleca się kierować realną potrzebą i specyfiką zamierzonego stosowania skanera.

Najprostsze współczesne skanery mają rozdzielczość około 600x600 dpi( 600x1200 dpi) - to w zupełności wystarcza do rozpoznawania tekstu przy średniej wielkości czcionki. Bardziej zaawansowane warianty mają rozdzielczość 1200x1200 dpi oraz 1200x2400 dpi. A w profesjonalnych modelach z najwyższej półki liczba ta może przekroczyć 7000x7000 dpi.

- CIS, skrót od "Contact Image Sensor" - kontaktowy czujnik obrazu. Najprostszy rodzaj elementu optycznego: jest to linijka na całej szerokości przestrzeni roboczej skanera, na której w rzędzie znajdują się fotokomórki odczytujące obraz oraz diody LED zapewniające oświetlenie. Są niedrogie i zajmują niewiele miejsca, dzięki czemu skanery są tańsze i mniejsze. Z drugiej strony czujniki CIS mają płytką głębię ostrości i nawet drobne nieregularności w skanowanym obrazie mogą być nieostre. Ogólnie jednak nadają się zarówno do osobistych, jak i niezbyt skomplikowanych zadań zawodowych.

- CCD, skrót od "Charge-Coupled Device" - Charge-Coupled Device. O wiele bardziej wyrafinowany konstrukcja niż CIS zawiera świetlówkę, obiektyw i lustro. Skanery CCD są większe, cięższe i znacznie droższe niż ich odpowiedniki CIS. Z drugiej strony tego typu element optyczny zapewnia wysoką jakość odwzorowania kolorów i dobrą głębię ostrości, dobrze radząc sobie ze złożonymi mediami. Dlatego zaawansowane profesjonalne skanery są zwykle wyposażone w matryce CCD.

- CMOS. Skrót od „Complementary Metal-Oxide-Semiconductor” - komplementarna struktura półprzewodnika z tlenkiem metalu (w języku rosyjskim stosuje się również oznaczenie CMOS). Kluczową cechą czujników CMOS jest to, że przechwytują cały zeskanowany obraz, podobnie jak w przypadku fotografowania (a nie linia po linii, jak w inny...ch typach elementów optycznych). W trosce o uczciwość należy zauważyć, że „chwilowość” skanowania nie daje namacalnej przewagi szybkości, ponieważ przetwarzanie przechwyconego obrazu zajmuje dość dużo czasu. Cecha ta jest jednak niezwykle przydatna w przypadkach, gdy trudno jest zapewnić bezruch skanowanego materiału i/lub równomierny ruch elementu optycznego względem tego materiału. Takie sytuacje często pojawiają się podczas pracy ze skanerami książkowymi i ręcznymi (patrz „Typ”), dlatego właśnie w takich urządzeniach elementy CMOS są najbardziej popularne.

Maksymalny rozmiar obrazu, który skaner może przetworzyć jednocześnie, w poziomie i w pionie. Warto zwrócić uwagę na parametr ten, jeśli potrzebne są dokładne wymiary obszaru roboczego skanera, z dokładnością do milimetra: chociaż do oznaczania tych wymiarów stosuje się standardowe formaty (patrz „Format”), w praktyce wymiary mogą różnią się od nich.

Wewnętrzna głębia kolorów odnosi się do liczby odcieni obrazu, które sam skaner może rozpoznać; nie należy jej mylić z głębokością zewnętrzną - liczbą odcieni przesyłanych do komputera (patrz niżej). Głębia koloru jest wyrażona w liczbie bitów informacji wykorzystywanych do kodowania danych o każdym kolorze. Całkowita liczba odcieni koloru w tym przypadku wynosi 2 do potęgi n, gdzie n jest głębią koloru. Tak więc 24-bitowy skaner rozpoznaje 16,7 mln kolorów – czyli ponad półtora raza więcej niż ludzkie oko i wystarcza do prostych codziennych zadań. W bardziej zaawansowanych modelach profesjonalnych głębia kolorów może wynosić do 96 bitów. Chociaż cechy obrazu przesyłanego do komputera są opisywane przez zewnętrzną głębię kolorów (która czasami jest mniejsza niż wewnętrzna), głębia wewnętrzna ma jednak również wpływ na jego jakość: przy pozostałych warunkach równych, skaner z wyższą wewnętrzna głębia zapewnia dokładniejsze odwzorowanie kolorów.

Zewnętrzna głębia kolorów opisuje maksymalną możliwą liczbę odcieni kolorów w obrazie przesyłanym przez skaner do komputera. Głębokość 24 bitów jest uważana za wystarczającą do zadań nieprofesjonalnych, w bardziej zaawansowanych modelach parametr ten może osiągnąć 96 bitów. Aby uzyskać więcej informacji na temat głębi kolorów i ich relacji, zobacz „Głębia kolorów (wewn.)”.

Liczba odcieni szarości rozpoznawanych przez skaner. Warto zwrócić uwagę na parametr ten, jeśli planujesz aktywnie pracować ze złożonymi czarno-białymi materiałami (na przykład zdjęciami) - im więcej odcieni, tym wyższa będzie jakość zdigitalizowanego obrazu. Na ten moment za średni wskaźnik uważa się 512 odcieni - odpowiada to z grubsza możliwościom ludzkiego oka. Modele o niższym indeksie należą do poziomu podstawowego, bardziej zaawansowane „rozumieją” 1024 odcienie.

- Wi-Fi. Interfejs bezprzewodowy używany głównie do budowy lokalnych sieci komputerowych. Pod wieloma względami jest podobny do opisanej poniżej sieci LAN (w szczególności umożliwia wykorzystanie skanera jako urządzenia sieciowego), lecz korzystnie wypada dzięki ze względu na brak kabla oraz możliwości działania bezpośrednio przez ściany. Ponadto stosunkowo niedawno pojawiły się moduły Wi-Fi z możliwością bezpośredniego połączenia między urządzeniami – np. do sterowania skanerem z poziomu tabletu i bezpośredniego przesyłania przetworzonych materiałów do tabletu, bez tworzenia sieci komputerowej. Co prawda skanery z Wi-Fi są dość drogie.

- USB. Uniwersalny interfejs do podłączania różnych urządzeń peryferyjnych do komputera, m.in. skanerów. Obecnie jest to najpopularniejszy port tego typu, zdecydowana większość komputerów PC i laptopów ma co najmniej jedno wejście USB.

- SCSI. Uniwersalny interfejs do podłączania komputerowych urządzeń peryferyjnych; ma dobrą prędkość, lecz jest znacznie mniej rozpowszechniony niż analogi, ponadto jest uważany za przestarzały moralnie i jest stopniowo zastępowany innymi standardami.

- IEEE-1394. Uniwersalny port, podobnie jak USB (patrz wyżej). Zapewnia szybsze prędkości niż najpopularniejszy USB 2.0, lecz jest znacznie mniej powszechny.

- ...>LAN. Złącze umożliwiające podłączenie różnych urządzeń do lokalnej sieci komputerowej. Skaner o takim interfejsie może być podłączony jako urządzenie sieciowe i używany z dowolnym komputerem w tej samej sieci, co może być szczególnie przydatne w biurach.

Skaner posiada własny wyświetlacz. Takie wyświetlacze mogą mieć postać prostych wskaźników wyświetlających minimum informacji serwisowych (wybrany tryb, stan, pewne błędy itp.) lub pełnowartościowych ekranów dotykowych, które znacznie rozszerzają możliwości urządzenia. W każdym razie wyświetlacz sprawia, że korzystanie ze skanera jest wygodniejsze i bardziej intuicyjne.

- Z sieci. Najpopularniejszą opcją jest podłączenie do zwykłego zasilacza 230 V. Ten zasilacz zapewnia wystarczającą moc do obsługi dowolnego, nawet najszybszego i najbardziej wydajnego skanera. Jego wadą jest w rzeczywistości potrzeba sieci elektrycznej.

- Z USB. Zasilanie USB to ta sama, przez którą łączy się z komputerem. To znacznie zwiększa autonomię skanera - w szczególności może być używany z laptopem w miejscach, w których nie ma dostępu do sieci 230 V, co jest szczególnie ważne w przypadku modeli przenośnych (patrz "Przenośna konstrukcja"). Z drugiej strony wydajność takich urządzeń jest zwykle niska, a moc portu USB nie zawsze wystarcza do zasilania (co jest szczególnie typowe przy korzystaniu z koncentratorów USB).

- Autonomiczny. Skaner zasilany jest z własnych akumulatora (akumulatorów lub baterii wymiennych). Takie modele są maksymalnie autonomiczne, ponieważ nie wymagają do działania przewodu zasilającego, a wiele z nich może działać jako oddzielne urządzenia bez konieczności podłączania do komputera. Ich wadą jest ryzyko wyłączenia się w najbardziej nieodpowiednim momencie ze względu na wyczerpanie się ładunku - wtedy należy albo wymienić baterie (co wymaga przynajmniej nowych) albo naładować baterię (co wymaga czasu).