Porównanie Samsung UE-40MU6100 40 " vs Sony KDL-40WD653 40 "

Rodzaj powłoki ekranu telewizora.

- Matowa. W przeszłości była pierwszym rodzajem powierzchni ekranów LCD, często spotykana jest i obecnie. Ekrany z taką powłoką mają średnią charakterystykę jasności, nasycenia i jakości kolorów, są gorsze od błyszczących odpowiedników pod tym względem. Jednak matowe wykończenie ma jedną ważną zaletę: praktycznie nie ma odblasków z oświetlenia zewnętrznego. W niektórych sytuacjach może to być ważną zaletą - na przykład, jeśli telewizor jest zainstalowany naprzeciwko okna. A dla niektórych użytkowników przyjemniejsze jest patrzenie na ekran bez odblasków, chociaż obraz jest mniej wyraźny.

- Błyszcząca. Powłoka zaprojektowana w celu poprawy jasności i jakości kolorów widocznego obrazu w porównaniu do ekranów matowych. Twórcom udało się osiągnąć dany cel: „błyszczące” ekrany naprawdę zapewniają bogate kolory i jaśniejszy obraz. Główną wadą takich ekranów jest pojawianie się na nich odblasków od oświetlenia zewnętrznego - może to zepsuć całe wrażenie wizualne. W związku z tym klasyczna błyszcząca powłoka praktycznie nie jest używana w czasach teraźniejszych, jej miejsce zajęły rozwiązania antyodblaskowe (patrz poniżej).

- Błyszcząca (antyodblaskowa). Modyfikacja błyszczącego wykończenia, stworzona zgodnie z nazwą, w celu wyeliminowania głównej wady klasycznego połysku - olśnienia z zewnętrznego oświetlenia. Nie oz...nacza to, że takie ekrany w ogóle nie olśnią, ale odbicia na nich są znacznie mniejsze niż na zwykłych błyszczących. Jeśli chodzi o jakość obrazu, jest co najmniej nie gorsza, a często nawet lepsza (zwłaszcza, że takie powłoki są ciągle ulepszane). Dzięki temu najnowocześniejsze telewizory wszystkich kategorii cenowych wyposażone są w ekrany antyodblaskowe.

Natywna rozdzielczość ekranu - jego rozmiar w pikselach w poziomie i w pionie. Pod warunkiem, że wszystkie inne właściwości są równe, wyższe rozdzielczości zapewniają lepszą jakość obrazu, ale takie ekrany są droższe i wymagają odpowiedniej treści.

Zakres rozdzielczości, spotykanych w nowoczesnych telewizorach jest dość szeroki, ale można je podzielić na kilka grup warunkowych: HD, Full HD, Ultra HD 4K, Ultra HD 5K i Ultra HD 8K. Oto główne cechy każdej opcji:

- HD. Ekrany, zaprojektowane dla HD 720p. Nominalny rozmiar klatki w takim filmie to 1280x720, ale z wielu powodów większość telewizorów HD mają większe rozmiary - 1366x768. Ponadto w kategorii tej zwykle umieszczane są modele o rozdzielczościach od 1280x768 do 1680x1050, a także, z pewnymi wyjątkami, ekrany 1024x768. Ogólnie rzecz biorąc, rozdzielczości HD 720p są powszechne głównie w tańszych telewizorach ze stosunkowo małymi ekranami.

- Full HD. Telewizory zaprojektowane do wideo Full HD 1080p z rozmiarem klatki 1920x1080. Większość modeli w tej kategorii ma dokładnie taką rozdzielczość ekranu - 1920x1080; inne opcje są znacznie mniej powszechne - w szczególności 1920x1200 i 2560x1080. Ogólnie ekrany Full HD zapewniają dobrą szczegółowość przy stosunkowo niskich kosztach, co czyni je niezwykle popularnymi w modelach ze średniej półki i niedrogich telew...izorach wielkoformatowych.

- Ultra HD 4K. Format ten zapewnia różne opcje rozdzielczości, jednak w przypadku telewizorów faktycznym standardem jest 3840x2160, inne opcje prawie nigdy nie występują. Ogólnie jest to dość wysoka rozdzielczość, która jest typowa głównie dla modeli klasy premium; wspólną cechą takich modeli jest duży rozmiar - od 40 cali i więcej.

- Ultra HD 5K. Format Ultra HD jest bardziej zaawansowany niż 4K, ale niezwykle rzadko stosowany w telewizorach - głównie modele ultraszerokokątne o rozdzielczości 5120x2160.

- Ultra HD 8K. Standard, który zakłada rozmiar około 8 tysięcy px; jedna z opcji takiej rozdzielczości, spotykana w telewizorach to 7680x4320. W ten sposób UHD 8K jest dwukrotnie większy niż 4K z każdej strony, a całkowita liczba px jest o 4 razy większa, co daje niezwykle wyraźne i szczegółowe obrazy. Z drugiej strony takie ekrany są bardzo drogie, mimo że w dzisiejszych czasach skromniejsze 4K jest już uważane za bardzo zaawansowany standard. Ponadto nie ma wielu urządzeń wideo i treści, które spełniają ten standard. Dlatego telewizory 8K są niezwykle rzadkie, są to głównie wysokiej klasy modele flagowe o przekątnej co najmniej 65 cali.

 

Obecność technologii High Dynamic Range w telewizorze - HDR.

Technologia ta ma na celu rozszerzenie zakresu jasności odtwarzanej przez telewizor; Mówiąc najprościej, model HDR wyświetla jaśniejszą biel i ciemniejszą czerń niż „zwykły” telewizor. W praktyce oznacza to znaczną poprawę jakości koloru. Z jednej strony HDR zapewnia bardzo „żywy” obraz, zbliżony do tego, co widzi ludzkie oko, z dużą ilością odcieni i tonów, których konwencjonalny ekran nie jest w stanie przekazać; z drugiej strony technologia ta pozwala uzyskać bardzo jasne i bogate kolory.

Należy pamiętać, że do pełnego wykorzystania tej funkcji potrzebny jest nie tylko telewizor HDR, ale także treści (filmy, audycje telewizyjne itp.), Początkowo „wyostrzone” pod HDR. Należy również pamiętać, że istnieje kilka różnych technologii HDR, które nie są ze sobą kompatybilne. Dlatego kupując telewizor z tą funkcją, bardzo pożądane jest wyjaśnienie, którą wersję HDR obsługuje (HDR10, HDR10+ lub Dolby Vision). A występują następujące:

— HDR10. Historycznie był to pierwszy konsumencki format HDR, mniej zaawansowany niż opcje opisane poniżej, ale niezwykle rozpowszechniony. W szczególności HDR10 jest obsługiwany przez prawie wszystkie usługi przesyłania strumieniowego, które ogólnie zapewniają treści HDR, a także jest on powszechny w przypadku dysków Blu-ray. Umożliwia pracę z 10-bitową gł...ębią kolorów (stąd nazwa). Jednocześnie urządzenia tego formatu są również kompatybilne z treściami w HDR10+, choć ich jakość będzie ograniczona możliwościami oryginalnego HDR10.

— HDR10+. Ulepszona wersja HDR10. Przy tej samej głębi kolorów (10 bitów) wykorzystuje tzw. dynamiczne metadane, które pozwalają na przekazywanie informacji o głębi koloru nie tylko dla grup z kilku klatek, ale także dla klatek pojedynczych. Zapewnia to dodatkową poprawę reprodukcji kolorów.

— Dolby Vision. Zaawansowany standard stosowany w szczególności w profesjonalnym kręceniu filmów. Pozwala na osiągnięcie 12-bitowej głębi kolorów, wykorzystuje opisane powyżej dynamiczne metadane, a także umożliwia przesyłanie dwóch wersji obrazu jednocześnie w jednym strumieniu wideo - HDR i zwykłym (SDR). Jednocześnie Dolby Vision opiera się na tej samej technologii, co HDR10, więc w nowoczesnym sprzęcie wideo format ten jest zwykle łączony z HDR10 lub HDR10+.

Nominalna moc dźwięku systemu głośników telewizora.

Im większy ekran i im większa szacowana odległość od widza, tym silniejsza musi być akustyka, aby być normalnie słyszanym. Producenci biorą to pod uwagę, co więcej, coraz częściej zapewniają też solidny zapas. Jeśli więc kupisz telewizor do oglądania w domu w cichym, spokojnym otoczeniu, możesz zignorować moc dźwięku: z pewnością wystarczy do takiego zastosowania. Sensowne jest szukanie modeli z głośnikami o dużej mocy do hałaśliwego otoczenia - na przykład kawiarni lub innej instytucji publicznej. Szczegółowe zalecenia w tej sprawie można znaleźć w specjalnych źródłach, ale tutaj zwracamy uwagę, że nawet w takich przypadkach podłączenie zewnętrznych głośników może być dobrą alternatywą.

Rodzaje tunerów cyfrowych (odbiorników) przewidzianych w konstrukcji telewizora.

Takie tunery są niezbędne do odbioru telewizji cyfrowej przez TV; jednocześnie do normalnej pracy standard transmisji musi odpowiadać typowi tunera (z osobnymi wyjątkami, patrz poniżej). Należy pamiętać, że odbiorniki są również dostępne jako oddzielne urządzenia; jednak łatwiej (i często taniej) jest od razu kupić telewizor z tunerem wbudowanym o wymaganym formacie. W telewizji nowoczesnej można znaleźć tunery naziemne DVB-T2, kablowe DVB-C oraz satelitarne DVB-S i DVB-S2, głównymi cechami których są:

- DVB-T2 (naziemne). Główny nowoczesny standard nadawania cyfrowego. Takie nadawanie ma wiele zalet w porównaniu z tradycyjnym analogiem: pozwala na przesyłanie wyższej rozdzielczości i wielokanałowego dźwięku, z lepszą jakością dźwięku i obrazu, a jakość ta jest w pełni zachowana, dopóki sygnał nie zostanie osłabiony do poziomu krytycznego. Jednak w niektórych krajach naziemne nadawanie cyfrowe jest dopiero uruchamiane, więc dostępność zasięgu DVB-T2 w twoim regionie należy wyjaśnić osobno.

- DVB-C (kablowe). Podstawowy nowoczesny standard cyfrowej transmisji naziemnej. Pomimo pojawienia się bardziej zaawansowanego DVB-C2 jest nadal szeroko stosowany i najprawdopodobniej sytuacja ta długo się nie zmieni.

- DVB-S (satelitar...ne). Pierwsza generacja standardu cyfrowego DVB dla nadawania satelitarnego. Obecnie jest to stosunkowo rzadkie ze względu na pojawienie się bardziej zaawansowanego DVB-S2, który jest również wstecznie kompatybilny z oryginalnym DVB-S.

- DVB-S2 (satelitarne). Najbardziej zaawansowany i popularny obecnie standard cyfrowej transmisji satelitarnej. Będąc spadkobiercą DVB-S, zachował z nim kompatybilność; dlatego producenci często ograniczają się do zainstalowania w swoich telewizorach tylko tunera DVB-S2 - pozwala on na odbiór obu głównych formatów transmisji satelitarnej.

 

Liczba wejść HDMI dostępnych w telewizorze.

HDMI to wszechstronny interfejs cyfrowy, który umożliwia przesyłanie wideo w wysokiej rozdzielczości i wielokanałowego dźwięku za pomocą jednego kabla. Jest szeroko rozpowszechniony w urządzeniach nowoczesnych, obsługujących HD - w rzeczywistości takie wyjście jest obowiązkowe dla nowoczesnych centrów multimedialnych, odtwarzaczy DVD itp. Dlatego telewizory LCD w zdecydowanej większości przypadków wyposażone są w co najmniej jeden port HDMI. A obecność kilku takich portów pozwala jednocześnie łączyć kilka źródeł sygnału i przełączać się między nimi; w niektórych modelach liczba HDMI może wynosić do 4 lub więcej. Jednocześnie niektórzy producenci używają technologii, które umożliwiają sterowanie urządzeniami podłączonymi do telewizora przez HDMI za pomocą jednego pilota.

Łączność telewizora opiera się nie tylko na technologiach bezprzewodowych (opisanych powyżej), ale także na połączeniu przewodowym. W szczególności transmisja wideo może odbywać się przez złącza VGA, AV. Część z nich zapewnia również transmisję dźwięku, oprócz tego może być mini-Jack (3,5 mm). Oraz inne do komunikacji z urządzeniami zewnętrznymi. Więcej o nich:

- USB. Złącze do podłączenia zewnętrznych urządzeń peryferyjnych. Obecność USB oznacza przynajmniej, że telewizor może odtwarzać treści z dysków flash i innych zewnętrznych urządzeń pamięci masowej USB. Ponadto można przewidzieć inne sposoby wykorzystania tego wejścia: nagrywanie programów telewizyjnych na nośniku zewnętrznym, podłączenie kamery internetowej (patrz ibid.), Klawiatura i mysz do korzystania z wbudowanej przeglądarki i innego oprogramowania itp. zestaw opcji zależy od funkcjonalności telewizora, należy go każdorazowo określić osobno.

- Czytnik kart. Urządzenie do pracy z kartami pamięci, najczęściej w formacie SD. Głównym zastosowaniem czytnika kart jest odtwarzanie treści z takich kart na telewizorze; funkcja ta jest szczególnie wygodna przy przeglądaniu materiałów z aparatów fotograficznych i wideo - w takich urządzeniach karty pamięci są szeroko stosowane. Można przewidzieć inne sposob...y wykorzystania tej funkcji, na przykład nagrywanie transmisji, a nawet wymianę plików między kartą a pamięcią telewizora. Należy pamiętać, że karty SD mają kilka podgatunków - oryginalne SD, SD HC i SD XC i nie wszystkie z nich mogą być obsługiwane przez czytnik kart.

- LAN. Standardowe złącze do połączenia przewodowego z sieciami komputerowymi (zarówno LAN jak i Internet). Występuje głównie w modelach obsługujących Smart TV (w tym urządzenia Android TV; zobacz odpowiednie punkty). Połączenie przewodowe jest mniej wygodne niż Wi-Fi, nie jest tak estetyczne, więc producenci skupiają się bardziej na połączeniu bezprzewodowym, w wyniku czego wskaźniki prędkości złącza LAN nie są wskazane, a w niektórych przypadkach mogą być niedopuszczalne transmisje 4K.

- VGA. Analogowe wejście wideo, znane również jako D-sub 15 pin. Początkowo interfejs VGA został opracowany dla komputerów, ale ze względu na pojawienie się bardziej zaawansowanych standardów, takich jak HDMI (patrz poniżej) i ograniczenia techniczne (maksymalna rozdzielczość to tylko 1280x1024, brak możliwości przesyłania dźwięku) jest uważany za przestarzały i jest używany coraz mniej. Dlatego sensowne jest poszukiwanie telewizora z takim złączem głównie w przypadkach, gdy planowane jest użycie go jako monitora przestarzałego komputera lub laptopa.

- AV. Kombinowany analogowy interfejs audio/wideo, jest to złącze zazwyczaj określane jako wejście A/V. W rzeczywistości w interfejsie kompozytowym są zwykle trzy złącza - osobno dla wideo i lewego/prawego kanału dźwięku stereo (w telewizorach z jednym głośnikiem, który nie obsługuje stereo, brakuje jednego ze złączy audio). Jakość obrazu podczas pracy z tym wejściem jest niska, a formaty HD nie są w ogóle obsługiwane; z drugiej strony interfejs kompozytowy jest niezwykle rozpowszechniony nie tylko w nowoczesnym, ale i wcześniejszym sprzęcie, takim jak magnetowidy VHS.

- Port COM (RS-232). Złącze początkowo zaprojektowane dla technologii komputerowej. W telewizorach służy jako kontroler: podłączając urządzenie do komputera, można sterować parametrami telewizora i różnymi ustawieniami, czasami dość specyficznymi i niedostępnymi przy użyciu zwykłego pilota.