Porównanie Panasonic Aquarea T-CAP KIT‑WXC09H3E5 9 kW vs Mitsubishi Electric PUHZ-W85VHA 9 kW

- Urządzenie wewnętrzna (moduł hydrauliczny). Część wewnętrzna pompy ciepła. Z definicji jest ona zawarta w dostawie jednostek „grunt-woda” (patrz „Źródło”) – urządzenie wewnętrzna w tym przypadku jest rzeczywistą pompą ciepła, wyprowadzone są tylko kolektor i rury łączące. Ale modele lotnicze mogą nie mieć tego modułu.

- Blok zewnętrzny. Część pompy ciepła zlokalizowana na zewnątrz budynku. Praktycznie nie stosowany w modelach naziemnych, jest jednak praktycznie obowiązkowym elementem kompletnego zestawu dla jednostek powietrze-woda - z reguły urządzenie zewnętrzna zawiera również kolektor do odprowadzania ciepła. Istnieją jednak powietrzne pompy ciepła, które można montować w pomieszczeniach, z nawiewem i wywiewem powietrza poprzez kanały wentylacyjne – jednak w przypadku takich modeli w opakowaniu wskazana jest tylko urządzenie wewnętrzna, choć zazwyczaj urządzenie można zamontować na zewnątrz. Są też modele monoblokowe, które łączą jednostkę wewnętrzną i zewnętrzną w jednej obudowie.

- Podgrzewacz wody. Własne urządzenie do podgrzewania wody i dostarczania jej do systemu CWU; patrz „Podgrzewacz wody”, aby uzyskać szczegółowe informacje. Obecność własnego podgrzewacza wody z jednej strony upraszcza instalację pompy i eliminuje konieczność zakupu dodatkowego sprzętu; z drugiej strony kupując taką pompę trzeba liczyć się...z wyborem producenta, natomiast zewnętrzny podgrzewacz wody można dokupić osobno.

Moc cieplna – innymi słowy ilość ciepła – generowana przez pompę ciepła przy temperaturze źródła (powietrza lub gleby – patrz wyżej) około 0°C. Wskaźnik ten jest bardziej opisowy i bliższy rzeczywistości niż maksymalna moc cieplna (patrz wyżej), dlatego często jest wskazywany w charakterystyce jako główny.

Wymagana moc grzewcza zależy od powierzchni i niektórych cech pomieszczenia, zapotrzebowania na ciepłą wodę i wielu innych czynników; do jego obliczeń w dedykowanych źródłach można znaleźć odpowiednie formuły.

Maksymalna moc cieplna dostarczana przez pompę w trybie chłodzenia.

Przy tej operacji pompa pracuje w odwrotnym cyklu - odprowadzając nadmiar ciepła z pomieszczenia do otoczenia, czyli w rzeczywistości pełni rolę klimatyzatora. Wymagana wydajność chłodnicza zależy od powierzchni budynku, właściwości jego izolacji termicznej i kilku innych czynników; sposoby jej obliczania można znaleźć w dedykowanych źródłach. W tym miejscu zauważamy, że konwencjonalne urządzenia grzewcze (grzejniki, ogrzewanie podłogowe) nie nadają się do chłodzenia, w tym celu należy użyć specjalnego sprzętu (na przykład klimakonwektorów).

Energia elektryczna pobierana przez pompę ciepła podczas pracy wyłącznie w celu pompowania ciepła, bez stosowania podgrzewacza wstępnego (jeśli jest dostępny, patrz poniżej). Stosunek mocy cieplnej do poboru mocy określa współczynnik cieplny COP (patrz poniżej), a tym samym ogólną sprawność urządzenia. Ponadto całkowite zużycie energii (i odpowiednio rachunki za energię elektryczną) zależy od tego wskaźnika, a także od niektórych wymagań dotyczących zasilania i podłączenia - na przykład modele zasilane napięciem 230 V i moc powyżej 5 kW nie mogą pracować z gniazdka i wymagają specjalnego formatu połączenia z siecią.

Moc grzałki wstępnej zainstalowanej w urządzeniu (jeśli taka funkcja jest dostępna).

Elementem grzejnym jest grzałka elektryczna w postaci rurki z żarnikiem w środku. Taka grzałka pełni rolę pomocniczą, znajduje zastosowanie, gdy moc cieplna samej pompy jest niewystarczająca - na przykład, gdy temperatura zewnętrzna znacznie spada. Główną zaletą elementów grzejnych jest właśnie to, że ich wydajność nie zależy od warunków zewnętrznych. Główną wadą jest wysokie zużycie energii: jeśli pompa ciepła jest w stanie „pompować” znacznie więcej energii cieplnej niż zużywa energię elektryczną, wówczas moc cieplna elementu grzejnego jest w przybliżeniu równa zużytej. Dlatego charakterystyka wskazuje ogólnie moc elementu grzejnego, bez określenia, o co chodzi: wskazana liczba odpowiada zarówno mocy grzewczej, jak i zużyciu energii. Parametry te są zbliżone do parametrów samej pompy ciepła; więcej szczegółów patrz powyżej.

Najniższa temperatura otoczenia (powietrza lub solanki, patrz „Źródło ciepła”), przy której pompa ciepła może bezpiecznie i wydajnie wykonywać swoje funkcje. Sprawność przy minimalnej temperaturze oczywiście wyraźnie spada, ale urządzenie nadal może służyć jako źródło ciepła.

Dane o minimalnej temperaturze otoczenia służą do oceny przydatności pompy w zimnych porach roku.

Najwyższa temperatura, do której pompa jest w stanie podgrzać czynnik grzewczy. Warto zauważyć, że takie wskaźniki można osiągnąć przy dość wysokiej temperaturze powietrza lub gruntu. A ponieważ pompy ciepła są używane w zimnych porach roku, rzeczywista maksymalna temperatura jest zwykle niższa niż teoretycznie osiągalna. Niemniej jednak parametr ten pozwala ocenić możliwości jednostki lub jej przydatność do określonych zadań.

Współczynnik cieplny COP (coefficient of performance) jest kluczową specyfikacją, opisującą ogólną sprawność i ekonomiczność pompy ciepła. Reprezentuje stosunek między zużyciem energii cieplnej i pobieraną mocą urządzenia (patrz wyżej) - innymi słowy, ile kilowatów energii cieplnej wytwarza pompa na 1 kW zużytej energii elektrycznej. W nowoczesnych pompach ciepła wskaźnik ten może przekraczać 5.

Należy jednak pamiętać, że rzeczywista wartość COP może się różnić w zależności od temperatury zewnętrznej i temperatury dopływu. Im wyższa różnica między tymi temperaturami, tym więcej kosztów jest potrzebnych do „przepompowania” energii cieplnej i tym niższy będzie COP. Dlatego w specyfikacji zwyczajowo podaje się wartość COP dla konkretnych temperatur (a w wielu modelach - dwie wartości, dla różnych wariantów) - pozwala to ocenić rzeczywiste możliwości urządzenia.

Podobnie jak „normalny” COP (patrz wyżej), parametr ten opisuje ogólną sprawność pompy ciepła w trybie grzania i jest obliczany według formuły: moc cieplna (użyteczna) podzielona przez zużycie energii elektrycznej. Im wyższy współczynnik, tym odpowiednio wydajniejsze jest urządzenie. A różnica między COP i SCOP polega na tym, że COP mierzy się w ściśle standardowych warunkach (temperatura zewnętrzna +7 °C, pełne obciążenie), a SCOP uwzględnia sezonowe wahania temperatury (dla Europy), zmiany trybów pracy pompy, obecność falownika i kilka innych parametrów. Dzięki temu SCOP jest bliższy realnym wskaźnikom, a od 2013 roku współczynnik ten został przyjęty jako główny na terenie Unii Europejskiej. Parametr ten jest jednak stosowany również w przypadku urządzeń dostarczanych do innych krajów o podobnym klimacie. Wartość jest określona dla temperatury dopływu wody 35 °C.