-
Serwer DHCP. Funkcja ułatwiająca sterowanie adresami IP urządzeń podłączonych do przełącznika. Prawidłowa praca urządzenia sieciowego jest niemożliwa bez własnego adresu IP; a obsługa DHCP umożliwia przypisanie tych adresów ręcznie lub w pełni automatycznie. W takim przypadku administrator może ustawić dodatkowe parametry dla trybu automatycznego (zakres adresów, maksymalny czas użytkowania jednego adresu). I nawet w trybie całkowicie ręcznym praca z adresami odbywa się tylko za pomocą samego przełącznika (podczas gdy bez DHCP parametry te musiałyby być zapisane w ustawieniach każdego urządzenia w sieci).
-
Wsparcie sztaplowania. Możliwość obsługi urządzenia w trybie stosu. Stos składa się z kilku przełączników, postrzeganych przez sieć jako jeden „przełącznik”, z jednym adresem MAC, jednym adresem IP i całkowitą liczbą złączy równą całkowitej liczbie portów we wszystkich zaangażowanych urządzeniach. Funkcja ta jest przydatna, jeśli chcesz zbudować dużą sieć, w której brakuje możliwości jednego „przełącznika”, ale nie chcesz komplikować topologii.
-
Agregacja łączy. Przełącz obsługę technologii agregacji łączy. Technologia ta pozwala na połączenie kilku równoległych fizycznych kanałów komunikacyjnych w jeden logiczny, co zwiększa szybkość i niezawodność połączenia. Mówiąc najprościej, przełącznik z taką funkcją można podłączyć do innego urządzenia (na p
...rzykład routera) nie jednym kablem, ale dwoma lub nawet kilkoma kablami jednocześnie. W tym przypadku wzrost prędkości następuje z powodu sumowania przepustowości wszystkich kanałów fizycznych; jednak ogólna prędkość może być mniejsza niż suma prędkości - z drugiej strony łączenie kilku stosunkowo wolnych złączy jest często tańsze niż używanie sprzętu z bardziej zaawansowanym pojedynczym interfejsem. Wzrost niezawodności odbywa się, po pierwsze, poprzez rozłożenie całkowitego obciążenia na oddzielne kanały fizyczne, a po drugie, dzięki „gorącej” nadmiarowości: awaria jednego portu lub kabla może zmniejszyć prędkość, ale nie prowadzi do całkowitego przerwanie połączenia, ale po wznowieniu działania kanał jest automatycznie aktywowany.
Należy zauważyć, że zarówno standardowy protokół LACP, jak i niestandardowe, zastrzeżone technologie mogą być używane do agregacji łączy (ta ostatnia jest typowa na przykład dla przełączników Cisco). Ponadto istnieje wiele alternatywnych nazw dla tej technologii — trunking portów, łączenie łączy itp. czasami różnica tkwi tylko w nazwie, czasami pojawiają się niuanse techniczne. Wszystkie te szczegóły należy wyjaśnić osobno.
- VLAN. Przełącznik obsługuje funkcję VLAN - wirtualne sieci lokalne. W tym przypadku znaczeniem tej funkcji jest możliwość tworzenia oddzielnych logicznych (wirtualnych) sieci lokalnych w ramach fizycznego „obszaru lokalnego”. W ten sposób można np. podzielić działy w dużej organizacji, tworząc dla każdego z nich własną sieć lokalną. Organizacja VLAN może zmniejszyć obciążenie sprzętu sieciowego, a także zwiększyć stopień ochrony danych.
- Ochrona pętli. Zabezpieczenie pętli w przełączniku. Pętlę w tym przypadku można opisać jako sytuację, w której ten sam sygnał jest wyzwalany w sieci w nieskończonej pętli. Może to wynikać z niewłaściwego okablowania, użycia nadmiarowych łączy i innych przyczyn, ale w każdym przypadku takie zjawisko może „uśpić” sieć, co oznacza, że jest wysoce niepożądane. Ochrona pozwala uniknąć pętli — zwykle poprzez wyłączenie zapętlonych portów.
- Ograniczenie szybkości dostępu. Możliwość ograniczenia szybkości wymiany danych dla poszczególnych portów przełącznika. Dzięki temu możliwe jest zmniejszenie obciążenia sieci i zapobieganie „zatykaniu” kanału przez poszczególne terminale.
Pamiętaj, że ta lista nie ogranicza się do: nowoczesne przełączniki mogą mieć inne funkcje.
