Porównanie Asus MG248Q 24 " czarny vs Asus VG248QE 24 " czarny

Rozmiar jednego punktu (piksela) na ekranie monitora. Parametr ten związany jest z maksymalną rozdzielczością monitora i jego przekątną - im wyższa rozdzielczość, tym mniejszy rozmiar piksela (przy tej samej przekątnej) i odwrotnie, im większa przekątna, tym większy rozmiar jednego piksela (przy tej samej rozdzielczości). Im mniejszy rozmiar jednego piksela, tym wyraźniejszy obraz będzie wyświetlany na monitorze, tym mniej zauważalna będzie jego ziarnistość, co jest szczególnie ważne na dużych monitorach. Z drugiej strony, mały rozmiar piksela stwarza dyskomfort podczas pracy z drobnymi szczegółami i tekstem - dotyczy to głównie monitorów o małej przekątnej.

Dynamiczny kontrast zapewniany przez ekran monitora.

Dynamiczny kontrast to różnica między najjaśniejszą bielą przy maksymalnej jasności podświetlenia a najgłębszą czernią przy minimalnej. W ten sposób wskaźnik ten różni się od statycznego kontrastu, który jest wskazywany przy stałym poziomie podświetlenia (patrz powyżej). Dynamiczny kontrast można wyrazić bardzo imponującymi liczbami (w niektórych modelach ponad 100000000:1). Jednak w praktyce liczby te są słabo skorelowane z tym, co widzi widz: prawie niemożliwe jest osiągnięcie takiej różnicy w ramach jednej klatki. Dlatego kontrast dynamiczny jest częściej reklamą niż praktycznie istotnym wskaźnikiem, często jest wskazany właśnie w nadziei, że zrobi wrażenie na niedoświadczonym nabywcy. Jednocześnie zauważamy, że istnieją technologie inteligentnego podświetlenia, które pozwalają zmienić jego jasność w określonych obszarach ekranu i uzyskać wyższy kontrast w jednej klatce niż deklarowany statyczny; technologie te można znaleźć głównie w monitorach klasy premium.

Głębia koloru obsługiwana przez monitor.

Parametr ten charakteryzuje liczbę odcieni, które może wyświetlić ekran. I tu warto przypomnieć, że obraz we współczesnych monitorach budowany jest w oparciu o 3 podstawowe kolory - czerwony, zielony, niebieski (schemat RGB). Liczba bitów jest wskazana nie dla całego ekranu, ale dla każdego koloru podstawowego. Na przykład 6 bitów (minimalna głębia kolorów dla współczesnych monitorów) oznacza, że ekran jest w stanie wyprodukować 2^6, czyli 64 odcienie czerwieni, zieleni i koloru niebieskiego; całkowita liczba odcieni wyniesie 64*64*64 = 262 144 (0,26 mln). 8-bitowa głębia kolorów (256 odcieni dla każdego koloru podstawowego) daje już łącznie 16,7 mln kolorów; a dzisiejsze najbardziej zaawansowane monitory obsługują 10-bitowe kolory, umożliwiając pracę z ponad miliardem odcieni.

Osobna wzmianka dotyczy ekranów z obsługą technologii FRC; obecnie można znaleźć modele oznaczone „6 bit + FRC” i „8 bit + FRC”. Technologia ta została opracowana w celu poprawy jakości obrazu w sytuacjach, gdy przychodzący sygnał wideo ma większą głębię kolorów niż ekran - na przykład gdy 10-bitowe wideo jest podawane na 8-bitową matrycę. Jeśli taki ekran obsługuje FRC, obraz na nim będzie zauważalnie lepszy niż na zwykłym 8-bitowym monitorze (choć nieco gorszy niż na pełnoprawnym 10-bitowym, ale ekrany „8...-bit + FRC” są dużo tańsze).

Wysoka głębia kolorów jest ważna przede wszystkim w przypadku profesjonalnej pracy z grafiką i innych zadań wymagających dużej dokładności odwzorowania barw. Z drugiej strony, takie cechy znacząco wpływają na koszt monitora. Ponadto warto pamiętać, że jakość odwzorowania barw zależy nie tylko od głębi kolorów, ale także od innych parametrów - w szczególności od przestrzeni barw (patrz poniżej).

- Wejście mini-Jack (3,5 mm). Wejście audio ze standardowym złączem mini-Jack 3,5 mm. Z reguły wygląda jak gniazdo, do którego podłączona jest wtyczka mini-Jack ze źródła sygnału. Sam sygnał z takiego wejścia może być doprowadzony albo do wbudowanych głośników monitora, albo do wyjścia audio (patrz poniżej).

- Wyjście mini-Jack (3,5 mm). Analogowe wyjście audio za pomocą standardowego gniazda mini-Jack 3,5 mm. Zwykle jest uniwersalne, można je wykorzystać zarówno do podłączenia słuchawek, jak i jako wyjście liniowe dla głośników komputerowych lub innej aktywnego sprzętu audio. Obecność gniazda audio na monitorze jest wygodna, ponieważ taki port jest zwykle bliżej użytkownika niż wyjścia karty dźwiękowej i łatwiej jest podłączyć słuchawki lub głośniki bezpośrednio do monitora niż przeciągać przewód do jednostki systemowej.

- LAN. Standardowe złącze do przewodowego połączenia z sieciami komputerowymi. Obecność takiego wejścia w większości przypadków zmienia monitor w urządzenie sieciowe: każdy użytkownik sieci z odpowiednimi prawami dostępu może wyświetlać na nim obraz. Innym zastosowaniem LAN jest bezpośrednie połączenie z innym urządzeniem. Przykładowo w ten sposób można podłączyć laptopa z wyjściem LAN bez odłączania monitora od komputera stacjonarnego (do którego można go podłączyć np. poprzez interfejs DVI). Niektór...e szczególnie zaawansowane modele mają wbudowane narzędzia programowe, które umożliwiają korzystanie z sieci lokalnej do przeglądania zawartości urządzeń podłączonych do tej sieci, a nawet korzystanie z niektórych usług internetowych bezpośrednio z monitora, bez korzystania z komputera jako takiego.

- Kompozytowe. Jedno z najprostszych i najpopularniejszych analogowych wejść audio/wideo. Podobnie jak komponentowe, wykorzystuje trzy przewody i w standardowej postaci składa się z trzech złączy RCA; w niektórych monitorach oba interfejsy mogą być nawet realizowane za pomocą jednego zestawu złączy, przełączanych w ustawieniach w tryb „komponentowy” lub „kompozytowy”. Osobliwością tego standardu jest to, że pozwala na przesyłanie zarówno obrazu, jak i dźwięku: jeden z przewodów służy do analogowego sygnału wideo, a dwa pozostałe odpowiadają za lewy i prawy kanał stereo. Co prawda, interfejs kompozytowy jest uważany za przestarzały: ze względu na transmisję wideo jednym kablem jakość i odporność na zakłócenia obrazu są niskie i w ogóle nie ma mowy o rozdzielczościach HD. Z drugiej strony, takie wyjścia są nadal dość popularne w sprzęcie wideo - zarówno nowoczesnym, jak i przestarzałym (jak magnetowidy VHS). Możliwość jednoczesnego podłączenia obrazu i dźwięku jest bardzo wygodna. Jeśli jednak monitor nie ma ani wyjść audio, ani wbudowanych głośników, zwykle dostarcza okrojoną wersję tego złącza - „composite video”, z jednym gniazdem RCA.

- Koncentryczne (S/P-DIF). Wersja elektryczna interfejsu S/P-DIF: przez jedno złącze koncentryczne RCA (tulipan) w postaci cyfrowej jest przesyłany dźwięk, w tym wielokanałowy. Złącze to występuje głównie w wielkoformatowych panelach plazmowych i LCD (patrz „Rodzaj”), gdzie pełni rolę wyjścia do podłączenia zewnętrznych systemów audio - głównie kina domowego i innych zaawansowanych zestawów urządzeń wielokanałowych.

- Liniowe. Interfejs liniowy to standardowy interfejs audio do przesyłania sygnałów audio w formacie analogowym. Ogólnie rzecz biorąc, najpopularniejszym zastosowaniem tego złącza jest przesyłanie dźwięku do aktywnych głośników i/lub zewnętrznego wzmacniacza. Jednak monitory mogą zawierać zarówno wyjścia, jak i wejścia tego typu. W tym sensie interfejs liniowy jest podobny do opisanego powyżej złącza 3,5 mm; ponadto w niektórych modelach właśnie mini-Jack pełni rolę złącza liniowego.

- Optyczne. Inny rodzaj złącza S/P-DIF, oprócz opisanego powyżej wyjścia koncentrycznego. Służy do tego samego celu - do wyprowadzania wielokanałowego dźwięku na zewnętrzny sprzęt audio - jednak wykorzystuje nie kabel elektryczny, ale optyczny (światłowodowy), dzięki czemu takie połączenie absolutnie nie podlega zakłóceniom elektrycznym. Z drugiej strony, z włóknem światłowodowym należy obchodzić się ostrożnie, ponieważ może pękać w wyniku załamań lub silnego nacisku. Warto również zauważyć, że w przeciwieństwie do koncentrycznego, wyjście optyczne znajduje się zarówno w dużych, jak i stosunkowo małych monitorach.

- Port COM (RS-232). Uniwersalny interfejs cyfrowy do przesyłania różnych danych. W monitorach pełni zwykle rolę pomocniczą: pozwala na sterowanie ustawieniami ekranu z podłączonego komputera lub innego urządzenia, a w modelach z ekranami dotykowymi może służyć również do przesyłania danych z czujnika do komputera. Jest znacznie mniej rozpowszechniony niż USB, praktycznie nie jest używany w laptopach, ale ma przewagę w maksymalnej długości kabla - 15 m wobec 5 m.

 

- Celownik. Możliwość wyświetlania celownika na ekranie (najczęściej na środku) - przy czym ze względu na pracę samego monitora, niezależnie od ustawień gry. Funkcja ta może przydać się w niektórych „strzelankach” - np. jeśli w samej grze nie ma tradycyjnego celownika, a celne strzelanie jest możliwe tylko przy użyciu celowników na broni lub gdy niektóre rodzaje broni w ogóle nie zapewniają celownika. Na wielu monitorach kształt i/lub kolor celownika można wybrać z kilku opcji.

- Timer. Możliwość wyświetlania licznika czasu na ekranie. Funkcja ta jest przeznaczona głównie do strategii czasu rzeczywistego, chociaż może być przydatna również w innych przypadkach - na przykład jeśli gracz może dać się ponieść emocjom i zapomnieć o przerwaniu gry na czas. Z reguły skala timera jest półprzezroczysta - zapewnia to dobrą widoczność i jednocześnie nie zakłóca procesu.

- Wyświetlanie FPS. Możliwość wyświetlania aktualnej liczby klatek na sekundę na monitorze bezpośrednio podczas gry. Funkcja ta pozwala kontrolować obciążenie karty graficznej oraz ułatwia dobór optymalnych ustawień detali - tak, aby gra nie zamieniła się w „pokaz slajdów”, a jednocześnie obraz pozostał mniej więcej wysokiej jakości. Warto zauważyć, że możliwość wyświetlania FPS jest dostępna w niektórych grach, ale dla pełnej gwarancji lepiej mieć takie narzędzie w samym monitorze.

-...Podświetlenie ciemnych obszarów. Funkcja pozwalająca na zwiększenie jasności poszczególnych ciemnych obszarów ekranu, bez „prześwietlania” reszty obrazu. Jednym z najpopularniejszych zastosowań tej funkcji jest wykrywanie przeciwników ukrywających się w ciemnych miejscach.

Nominalny pobór mocy monitora. Z reguły w tym punkcie wskazuje się maksymalną moc, jaką urządzenie może zużywać podczas normalnej pracy - czyli pobór mocy przy maksymalnej jasności, najwyższej głośności wbudowanych głośników itp. Rzeczywiste pobór mocy może być zauważalnie niższe, ale przy wyborze wszystko jedno lepiej jest skupić się na wartości podanej w specyfikacji.

Ogólnie rzecz biorąc, im niższy pobór mocy, tym oszczędniejsze jest urządzenie pod względem zużycia energii elektrycznej (przy pozostałych warunkach równych). Ponadto parametr ten może być przydatny przy wyborze zasilacza awaryjnego dla komputera stacjonarnego oraz w innych specyficznych sytuacjach, gdy wymagane jest dokładne określenie poboru mocy przez sprzęt.