Porównanie Wilson Fusion XL vs Babolat Eagle

Materiał, z którego wykonana jest rama rakiety. Dziś najpopularniejsze są dwa rozwiązania: stop aluminium oraz węgiel (grafit).

Stop aluminium to najprostsze, najtańsze i niezawodne rozwiązanie, które jednak nie jest zbyt popularne we współczesnym sporcie. Zaletą rakiet aluminiowych jest długa żywotność i dobra odporność na uszkodzenia mechaniczne – dość trudno jest ją złamać na korcie. Częściej stosuje się go w produkcji rakiet dziecięcych.

Węgiel (grafit) jest obecnie najpopularniejszym materiałem do produkcji rakiet tenisowych, zarówno na poziomie profesjonalnym, jak i amatorskim. Charakteryzuje się lekkością i dobrą wytrzymałością. Rakiety rzadko są wykonane z czystego węgla, częściej stosuje się różne stopy metali (węgiel, tytan itp.), a każdy producent ma swój „przepis” na idealny stop.

Długość to odległość między czubkiem głowy a dolną częścią rączki rakiety. Wskaźnik ten dla większości rakiet dla dorosłych mieści się w przedziale 68-69 cm. Dłuższe modele mogą w praktyce zapewnić mocniejsze uderzenie, zwłaszcza podczas serwowania, ale trudniej nimi manewrować podczas gry. Międzynarodowy Związek Tenisowy nie dopuszcza do użytku w turniejach rakiet dłuższych niż 74 cm.

Jest tu prosty wzór: im większa powierzchnia powierzchni struny i im mniejsza sztywność naciągu struny, tym większa siła uderzenia i mniejsza jego dokładność. Parametr ten jest bezpośrednio powiązany z formułą ciągu.

Obecnie na rynku dostępne są rakiety o takiej powierzchni strun: Midsize (452 – 574 cm²), Midplus (580 – 677 cm²), Oversize (710 – 742 cm²).

Formuła naciągu to wzór naciągania naciągu rakiety. Reprezentuje dwie liczby: pierwsza z nich to liczba podłużnych strun, druga to liczba poprzecznych strun. Rakieta o mniejszej gęstości strun zapewni mocniejsze uderzenie, a przy większej gęstości strun lepszą kontrolę nad piłką. Ważne jest, aby pamiętać, że ta sama formuła naciągu na rakietach z różnymi obszarami głowy zapewnia różną sztywność. Na przykład rakieta z główką Midplus i formułą 16x19 będzie sztywniejsza niż podobny model z główką Oversize.

Zwyczajowo czyta się, że grubość rakiety tenisowej powinna być taka, aby przy chwyceniu między palcami i dłonią występowała szczelina nieco większa niż grubość palca wskazującego. Istnieją dwa ogólnie akceptowane systemy pomiaru grubości pisaków: amerykański i europejski. Jeśli w pierwszym wskaźniku jest mierzony w calach, to w europejskim - w liczbach całkowitych od 0 do 5, gdzie zero jest najmniejszym rozmiarem. Zazwyczaj każda rakieta jest dostępna na rynku w różnych średnicach rączek. Tak więc wskaźnik „1-5” oznacza, że model jest reprezentowany przez modyfikacje o średnicy rączki 1, 2, 3, 4, 5. Wyjątkiem mogą być niektóre rakiety dziecięce, dla których producent czasami nie wskazuje średnicy rączki, ponieważ jest mniejszy niż rozmiar 0.

Wraz ze wzrostem masy rakiety siła uderzenia rośnie, ale jej celność maleje. Wręcz przeciwnie, lekką rakietą łatwiej się machać, ale jednocześnie gracz będzie się przebierać, aby włożyć więcej wysiłku, aby nadać piłce odpowiednią prędkość.