Porównanie Hurtel DVR911 vs Aspiring Reflex 8 Dual FHD

Matryca to kluczowy element każdej kamery cyfrowej; jakość uzyskanego obrazu zależy przede wszystkim od niej i od technologii przetwarzania sygnału. W danym przypadku typ odnosi się raczej do marki matrycy; zwykle wskazywany jest w przypadku gdy rejestrator jest wyposażony w wysokiej jakości czujnik, który znacznie przewyższa większość dostępnych na rynku rozwiązań.

Jednym z najpopularniejszych takich wariantów jest Sony. Konkretna specyfikacja matryc ( IMX179, IMX222, IMX291, IMX307, IMX317, IMX322, IMX323, IMX326, IMX335, IMX415) mogą się różnić, jednak w każdym przypadku taki czujnik jest oznaką wysokiej jakości rejestratora.

Ponadto dostępne są modele wyposażone w matryce innych producentów – Aptina, OmniVision, Samsung(GalaxyCore), Sandvik. Takie rozwiązania są ogólnie uważane za prostsze i bardziej dostępne niż Sony – zarówno pod względem ceny, jak i funkcjonalności. Mimo to, Samsung ma sporo opracowań w dziedzinie elektroniki, i nawet tak stosun...kowo „proste” sensory są zwykle bardziej zaawansowane i wysokiej jakości niż "bezimienne".

Kolejnym producentem, który produkuje matryce dość wysokiej jakości, jest Panasonic. Takie czujniki nie są tak rozpowszechnione jak te opisane powyżej, jednak wciąż można je spotkać w rejestratorach, m.in. w dość zaawansowanych.

Model układu graficznego lub procesora stosowanego w wideorejestratorze

Termin "układ graficzny" używany jest głównie w stosunku do urządzeń z możliwościami podstawowymi, "procesor" — dotyczy zaawansowanych modeli z dużą ilością nietypowych funkcji. Jednak w każdym przypadku chodzi o ten sam podzespół — czyli główną jednostkę obliczeniową, od specyfikacji której zależą ogólne możliwości rejestratora. Znając model układu graficznego/procesora, można znaleźć szczegółowe dane na jego temat i ocenić poziom satysfakcji z urządzenia bazującego na tej elektronice. Z najbardziej zaawansowanych i nowoczesnych układów można wymienić, w szczególności, Ambarella A7L, Ambarella A12, Novatek NTK96655, Novatek NTK96660 i HiSilicon Hi3516.

Kąt widzenia, zapewniany przez główną kamerę wideorejestratora. Z reguły jest on podawany według przekątnej kadru, rzadziej – w poziomie, z tego powodu modele z jednakowymi cyframi w specyfikacji mogą nieznacznie różnić się rzeczywistym polem widzenia. Tak że jeżeli masz co do tego wątpliwości, przy wyborze nie zaszkodzi wyszukać i obejrzeć przykładowe wideo z różnych modeli.

Przy ceteris paribus szerszy kąt widzenia pozwala objąć więcej przestrzeni, lecz poszczególne detale w kadrze wychodzą drobniejsze. Ponadto szerokokątne obiektywy powodują geometryczne zniekształcenia obrazu (można jednak zastosować DEWARP, aby je wyeliminować, patrz "Funkcje"). Jeśli chodzi o konkretne dane, kąt widzenia do 120° włącznie uważany jest za stosunkowo mały dla nowoczesnych rejestratorów, wartości 121 – 140° można nazwać średnimi, 141 – 160° – powyżej średnich, a większość szerokokątnych modeli jest w stanie objąć ponad 160° przestrzeni .

Wśród używanych w rejestratorze funkcji foto i wideo możemy wyróżnić G-sensor, obiektyw obrotowy, transmisję na żywo, HDR, WDR, filtr polaryzacyjny, DEWARP oraz Time Lapse. Szczegółowe informacje o nich podano poniżej:

— G-sensor (zapisywanie wideo). Czujnik, który monitoruje wstrząsy i drgania działające na wideorejestrator. Główne zastosowanie tego czujnika — zapewnienie bezpieczeństwa nagranych materiałów w razie wypadku: przy mocnym uderzeniu, charakterystycznym dla zderzenia lub upadku, wideorejestrator z G-sensor automatycznie zapisuje nagrane przed tym wideo w pamięci nieulotnej, która jest zabezpieczona przed przepisywaniem. W ten sposób materiały o wydarzeniu nie tylko są zachowywane, ale z dużym prawdopodobieństwem są one bezpieczne nawet w przypadku uszkodzenia rejestratora. Ponadto, G-sensor jest używany w trybie parkowania — więcej informacji, patrz "Funkcje".

— Obiektyw obrotowy. Możliwość obracania obiektywu rejestratora w pionie lub w poziomie, a w niektórych przypadkach — w obu płaszczyznach. Funkcja ta pozwala na dostosowanie pola widzenia kamery.

— Nagrywanie dźwięku. Możliwość nagrywania wideorejestratorem dźwięku. W pi...erwszej kolejności chodzi o rejestrowanie rozmów we wnętrzu samochodu, co może być dodatkowym argumentem w sytuacjach spornych — na przykład, aby zweryfikować, czy kierowca mówił przez telefon komórkowy w momencie wypadku, czy zauważył sytuację na drodze, jak ją ocenił itp.

— Transmisja na żywo. Umożliwia zdalne łączenie się z rejestratorem i obserwowanie w czasie rzeczywistym, co dzieje się z kamery. Jest to szczególnie przydatne, jeśli we wnętrzu znajduje się dodatkowa kamera i można zbadać sytuację np. w taksówkach, pojazdach kurierskich itp. Funkcja ta będzie również ważna i przydatna w przypadku kradzieży samochodu, kiedy z kamery można nie tylko zobaczyć złodzieja auta, lecz także śledzić trasę jego ruchu.

— HDR (wysoki zakres dynamiczny). Funkcja zwiększająca zakres dynamiczny rejestratora. Zakres dynamiczny — jest to zróżnicowanie między najjaśniejszymi i najciemniejszymi działkami, osiągalne w obrębie jednego kadru. Początkowo cyfrowe matryce nie mogły się pochwalić wysokim wskaźnikiem zakresu dynamicznego, dlatego obraz z większym zróżnicowaniem jasności (np. droga na tle zachodzącego słońca) okazuje się mocno prześwietlony w jasnych obszarach, albo bardzo słaby na ciemnych. HDR eliminuje tę niedogodność, a także poprawia ogólną jakość kolorów. Realizowane jest to w następujący sposób: aparat robi kilka zdjęć z różnymi ustawieniami i już z nich tworzy gotowy obraz. Przy tym technologia ta jest łatwiejsza i tańsza w realizacji, niż podobna o nazwie WDR (patrz poniżej). Główną wadą HDR jest to, że przy nagrywaniu nieco zwiększa się intensywność rozmycia szybko poruszających się obiektów w kadrze.

— WDR (szeroki zakres dynamiczny). Funkcja o podobnym przeznaczeniu opisanego powyżej HDR: służy do poprawy jakości "obrazu", która ma silne zróżnicowanie pod kątem jasności. Kluczowa różnica między tymi funkcjami polega na tym, że WDR działa na poziomie sprzętowym — dzięki wysokiej jakości matrycom. Pozwala to na osiągnięcie wymaganego zakresu dynamiki w obrębie jednego kadru i obejść się bez sklejania wielu kadrów — w rezultacie WDR, w przeciwieństwie do HDR, nie daje efektu rozmycia i nie wpływa na szczegółowość ruchomych elementów w kadrze. Wadą takiej jakości jest wysoka cena.

— Filtr polaryzacyjny. Obecność filtra polaryzacyjnego w głównej kamerze rejestratora. Taki filtr zmniejsza jasność refleksów pojawiających się od jasnego światła na szybach, wodzie i innych podobnych powierzchniach. Dzięki temu znacznie poprawia się jakość obrazu, zwłaszcza przy nagrywaniu w słoneczną pogodę.

— DEWARP. Technologia stosowana do korygowania "obrazu", uzyskanego za pomocą obiektywu szerokokątnego. Takie obiektywy są często używane w wideorejestratorach; jedną z ich wad jest skłonność do efektu "rybiego oka" — charakterystycznego zniekształcenia, gdy proste linie w kadrze stają się zaokrąglonymi. Funkcja DEWARP pozwala wyeliminować tę wadę — ona "rozprostowuje z powrotem" krzywe linie, zmieniając geometrię elementów w kadrze. Należy pamiętać, że ulepszenie to nie zawsze działa dokładnie w 100%, jednak obraz przetworzony przez DEWARP okazuje się bardziej wiarygodny, niż bez użycia tej technologii.

— Time Lapse. Specjalny tryb pracy, w którym nagrywanie wideo odbywa się z spowolnioną częstotliwością, co w praktyce jest wykorzystywane głównie do nagrywania powoli zachodzących procesów. Tak więc na przykład wielogodzinowa podróż lub długi zachód słońca zmieści się w 3-minutowym filmie.

Maksymalna rozdzielczość nagrywania wideo, obsługiwane przez dodatkową kamerę wideo rejestratora. W zależności od konstrukcji i wyposażenia, może chodzić zarówno o zewnętrzną kamerę jak i kamerę do nagrywania wnętrza samochodu (o nich patrz wyżej); ten szczegół należy wyjaśnić osobno.

Im wyższa rozdzielczość, tym bardziej szczegółowe będzie obraz z kamery, tym więcej drobnych szczegółów będą na nim widoczne. Z drugiej strony, duża szczegółowość przekłada się na większą pojemność nagrywanych materiałów i wymogi sprzętowe rejestratora. (i, odpowiednio, wpływa na cenę).

Ogólnie, kamery dodatkowe nowoczesnych rejestratorów można podzielić na takie kategorie:

— SD. "Standardowa" rozdzielczość (w przeciwieństwie do HD — "wysokiej rozdzielczości"). Dość skromny rozmiar kadru, który pozwala znacznie zaoszczędzić pamięć pod nagrywanie wideo i jest odpowiedni nawet dla tanich rejestratorów. Konkretne warianty rozdzielczości obejmują, w szczególności, 628x582 640x480 i 720x480.

— HD 720p. Tradycyjna, najbardziej popularna rozdzielczość dla danego standardu nagrywania wideo — 1280x720. Oprócz niej, w rejestratorach występuje również rozdzielczość 960x720 (proporcje 4:3) oraz zmniejszona w wysokości 1280x480 HD — najbardziej oszczędny z nowoczesnych standardów wysokiej rozdzielczości, zapewniający, dość przyzwoitą jakość obrazu.

— Full HD 1080p. "Klasyką gatunku" dla tego standardu jest rozdzielczość 1920x1080, jednak w rejestrat...orach są inne wartości, w tym bardzo specyficzne — takie jak 1440x1080(proporcje 4:3) i 1920x540(obniżona o połowę rozdzielczość w pionie). To dość solidny wynik nawet dla kamery głównej rejestratora, a już o dodatkowych mówić nie przychodzi.

— Super HD. Nie jest to szczególnie popularny standard wideo, nie mniej jednak, znalazł on zastosowanie w wideorejestratorach. Najczęściej przewiduje rozdzielczość 2304x1296, co zapewnia jeszcze większą szczegółowość obrazu, jednocześnie stając się bardziej wymagający do charakterystyk sprzętowych urządzenia.

Kąt widzenia kamery pomocniczej rejestratora. W zależności od konstrukcji i wyposażenia, może chodzić o kamerę zewnętrzną, jak i kamerę do nagrywania wnętrza (o tej i innej - patrz wyżej); tę kwestię warto doprecyzować osobno. A kąt widzenia może być wskazywany zarówno w poziomie, jak i po przekątnej kadru, przez co modele z jednakowymi cyframi w specyfikacji mogą się nieco różnić rzeczywistym polem widzenia. Jednak w tym przypadku różnica ta nie jest krytyczna.

W teorii szeroki kąt widzenia pozwala objąć większą przestrzeń, jednak poszczególne detale w kadrze wyglądają na mniejsze. Dodatkowo obiektywy szerokokątne dają geometryczne zniekształcenia na krawędziach obrazu, a technologia DEWARP (patrz "Funkcje"), stosowana do ich usunięcia, w zaawansowanych kamerach zazwyczaj nie jest używana.

Maksymalna pojemność karty pamięci, która dostępna jest dla urządzenia. Ograniczenie to związane jest z tym, że do pracy z większymi pojemnościami wymagane są bardziej zaawansowane podzespoły sprzętowe. Ponadto, istnieją niuanse, związane z poszczególnymi podtypami kart. W każdym razie przekraczać tej wartości nie można: z dużym prawdopodobieństwem rejestrator nie będzie działał poprawnie lub nie będzie działał w ogóle, a nawet może dojść do całkowitego zepsucia.

Większość nowoczesnych rejestratorów obsługuje karty o pojemności do 32 GB lub 64 GB, ale są modele kompatybilne z bardziej pojemnymi kartami — na 128 GB a nawet 256 GB.

Obecność rezerwowego źródła zasilania w konstrukcji urządzenia. Takie źródło włącza się w przypadku braku zasilania głównego z sieci pokładowej pojazdu, dla sfinalizowania zapisu przy wyłączeniu zapłonu, podczas wypadku oraz w innych sytuacjach (np. jeśli chcesz obejrzeć zapisane nagrania na wideorejestratorze).

— Akumulator. Akumulator wideorejestratora ma najczęściej małą pojemność, której wystarcza na kilkanaście minut pracy. Z reguły jest to akumulator litowo-jonowy lub litowo-polimerowy, co stanowi dodatkową gwarancję na wypadek sytuacji awaryjnych. Przede wszystkim akumulator może przydać się w razie wypadku: jeśli na skutek uszkodzenia zniknie napięcie w gnieździe zapalniczki, wideorejestrator będzie nadal działał i będzie mógł nagrywać co najmniej kilka minut po wypadku.

— Superkondensator (jonister). Specjalne urządzenie do przechowywania energii — kondensator o bardzo dużej pojemności. Takie urządzenie ma szereg zalet w stosunku do akumulatora. W szczególności superkondensatory są odporne na niskie i wysokie temperatury, światło słoneczne, nie tracą pojemności w miarę zużywania się, nie zapalają się i nie eksplodują nawet w ekstremalnych sytuacjach. Nawet w przypadku silnego uderzenia (na przykład w razie wypadku) takie źródło zasilania z większym prawdopodobieństwem pozostanie sprawne aniżeli akumulator. Superkondensatory są słusznie uważane za znacznie bardziej zaawansowany...i niezawodny wariant zasilania rezerwowego. Co prawda pojemność takiego kondensatora wystarczy tylko do zapisania ostatniego zapisanego wideo i prawidłowego jego wyłączenia — nie pozwala on na pracę urządzenia nawet przez kilka minut. Jednak przy tradycyjnym użytkowaniu wideorejestratorów DVR to na ogół wystarcza, także w takich przypadkach praktyczne zalety tego rodzaju zasilania rezerwowego znacznie przewyższają wady.