Porównanie Xiaomi Mi TV Stick 2K 2020 vs Xiaomi Mi Box S

- Własny system. System operacyjny urządzenia jest reprezentowany przez markową przez producenta powłokę systemową. Z reguły takie systemy operacyjne mają atrakcyjne i zrozumiałe menu. Markowy system operacyjny jest opracowywany bezpośrednio przez producenta dla zasobów sprzętowych konkretnego modelu lub całej linii, ale ma ograniczone możliwości.

- Android (AOSP). Ten rodzaj systemu operacyjnego to modyfikacja popularnego systemu operacyjnego Android, wyróżniający się przede wszystkim otwartym kodem źródłowym. Jest to wszechstronny system operacyjny, który daje użytkownikowi znacznie większą swobodę działania w zakresie tworzenia zmian i ustawień w samym systemie. Jednocześnie instalacja i stabilność niektórych aplikacji na tej platformie nie są gwarantowane, a ogólne sterowanie systemem nie zostało specjalnie „dopasowane” do dużych ekranów, co może powodować pewne niedogodności. Przede wszystkim takie rozwiązania wzbudzą zainteresowanie użytkowników, którzy rozumieją funkcje systemu operacyjnego Android, lubią dostosowywać wszystko dla siebie i kontrolować, i mają na to czas.

- Android TV. Urządzenia tego typu mogą pochwalić się pełnym oprogramowaniem Android TV specjalnie przystosowanym do pracy na dużych ekranach. Jak sama nazwa wskazuje, jest to rodzaj systemu operacyjnego Android specjalnie „dopasowanego” do takiego sprzętu. Oprócz cech wspólnyc...h dla wszystkich „Androidów” (takich jak możliwość instalowania dodatkowych aplikacji, w tym nawet gier), posiada szereg możliwości specjalnych: zoptymalizowany interfejs, integrację ze smartfonami (w tym możliwość wykorzystania ich jako pilota), wyszukiwanie głosowe itp. Dzięki temu telewizory z tą funkcją znacznie przewyższają funkcjonalność modeli ze „zwykłym” Smart TV. Oczywiście do działania wielofunkcyjnego systemu operacyjnego przewidziany jest dedykowany procesor, podsystem graficzny i pamięć, a dostępność takich zasobów sprzętowych wpływa na całkowity koszt.

- Google TV. Rebranding platformy Android TV dla telewizorów i inteligentnych dekoderów, a raczej nowa powłoka na szczycie systemu operacyjnego pod znakiem „zielonego droida”, wprowadzona w 2021 roku. Wśród innowacji posiada przeprojektowany interfejs użytkownika, ulepszoną bazę wiedzy, która efektywniej dystrybuuje treści według gatunku i zbiera informacje o wyszukiwaniu z całej listy zainstalowanych aplikacji i subskrypcji. Asystent głosowy od teraz lepiej rozumie prośby widzów i podaje rozszerzoną listę tego, co zostało znalezione. Oddzielna zakładka w interfejsie zawiera transmisje na żywo z bieżących wydarzeń, czy to wydarzeń sportowych, czy startu rakiety na Marsa. Usprawniono m.in. aspekty wykorzystania telewizora jako centrum dowodzenia do zarządzania pojedynczym ekosystemem „inteligentnego” domu.

Bluetooth to technologia wykorzystywana do bezpośredniego bezprzewodowego łączenia różnych urządzeń. W odtwarzaczach multimedialnych i tunerach TV może służyć do nadawania dźwięku do bezprzewodowych słuchawek i głośników, do pracy z bezprzewodowymi myszami i klawiaturami, do używania smartfona/tabletu jako pilota itp.; konkretną funkcjonalność należy określić osobno. Należy również pamiętać, że tutaj może być określona obsługiwana wersja Bluetooth. Najnowszą i najbardziej zaawansowaną wersją jest Bluetooth 5.0, a oto bardziej szczegółowy opis różnych wersji:

• Bluetooth v 4.0. Wersja, w której po raz pierwszy wprowadzono format Bluetooth Low Energy (LE) - oprócz zwykłego Bluetooth (funkcjonalność w wersji 2.1) i szybkiego standardu HE do przesyłania dużych ilości informacji (wprowadzony w wersji 3.0). Bluetooth LE może znacznie zmniejszyć zużycie energii podczas przesyłania małych pakietów danych - na przykład żądań-odpowiedzi dotyczących aktywności połączenia w trybie gotowości. Dla samych odtwarzaczy multimedialnych i tunerów TV nie jest to szczególnie ważne, ale w przypadku sprzętu przenośnego (zwłaszcza miniaturowego, gdzie pojemność baterii jest bardzo ograniczona) taka funkcjonalność się przyda.
• Bluetooth v 4.1. Rozwój i ulepszenie Bluetooth 4.0. Jednym z kluczowych usprawnień została optymalizacja wspólnej pracy z modułami komunikacji 4G LTE - tak, aby Bluetooth i LTE nie kolidowały ze sobą. Po...nadto w tej wersji stało się możliwe jednoczesne korzystanie z urządzenia Bluetooth w kilku rolach - na przykład do zdalnego sterowania urządzeniem zewnętrznym przy jednoczesnym przesyłaniu muzyki do słuchawek.
• Bluetooth v 4.2. Kolejny, po 4.1, rozwój standardu Bluetooth. Nie przedstawił fundamentalnych aktualizacji, ale otrzymał szereg ulepszeń w zakresie niezawodności i odporności na zakłócenia, a także poprawioną kompatybilność z Internetem Rzeczy (Internet Of Things).
• Bluetooth v 5.0. Wersja wprowadzona w 2016 roku. Jedną z najbardziej godnych uwagi aktualizacji zostało wprowadzenie dwóch nowych trybów pracy dla Bluetooth LE - ze wzrostem prędkości kosztem zmniejszenia zasięgu i zwiększenie zasięgu kosztem zmniejszenia prędkości. Ponadto wprowadzono szereg usprawnień dotyczących jednoczesnej pracy z dużą liczbą podłączonych urządzeń, a także pracy z komponentami „Internetu Rzeczy”.

Technologia transmisji sygnałów audio i wideo za pośrednictwem połączenia Wi-Fi. Szeroko stosowana w elektronice firmy Apple, odtwarzacz multimedialny z AirPlay pozwoli w łatwy sposób wyświetlić obraz na telewizorze, na przykład z iPhone'a lub iPada. Główną wadą tej technologii w porównaniu z podobnym Miracastem jest konieczność posiadania sieci lokalnej z routerem bezprzewodowym.

- Wyjście AV. Wyjście analogowe do transmisji wideo i dźwięku. Wcześniej, ze względu na duże wymiary sprzętu, składało się z 3 gniazd RCA i było odpowiednio podłączane do telewizora. Teraz urządzenia stały się bardziej kompaktowe i nie mogą pochwalić się wolnym miejscem na obudowie. Dlatego wyjście AV to pojedyncze gniazdo słuchawkowe, do którego jest już podłączony trójnik (warto sprawdzać dostępność w pakiecie). Ponieważ wszystkie komponenty sygnału wideo przechodzą przez ten sam kabel, jakość obrazu i odporność na zakłócenia są niskie.

Model procesora (CPU) zainstalowanego w odtwarzaczu multimedialnym.

Informacje te służą głównie celom referencyjnym: procesor jest wybierany w taki sposób, aby zapewnić pewne praktyczne parametry (maksymalną rozdzielczość, obsługę określonych standardów, działanie aplikacji wbudowanych itp.). Dlatego przy wyborze należy skupić się przede wszystkim na tych cechach. Jeśli jednak chcesz, znając model procesora, możesz znaleźć szczegółowe dane na jego temat i ocenić możliwości odtwarzacza multimedialnego do pracy z aplikacjami wymagającymi dużej ilości zasobów. Może to być przydatne w szczególności, jeśli wybierasz model dla Androida (patrz wyżej) i planujesz intensywnie korzystać z dodatkowego oprogramowania - zestaw aplikacji dla tego systemu operacyjnego jest bardzo obszerny, a niektóre z nich są dość wymagające pod względem zasobów systemowych.

Należy również pamiętać, że dane procesora są często aktualizowane w celach reklamowych - aby podkreślić, że urządzenie ma dość zaawansowany układ znanej marki. Wśród najpopularniejszych marek takich procesorów są Allwinner, Amlogic, Rockchip, Realtek.

Pojemność pamięci o dostępie swobodnym (RAM) zainstalowanej w odtwarzaczu multimedialnym.

Ogólnie rzecz biorąc, ta pojemność jest wybierana przez producenta w taki sposób, aby urządzenie normalnie poradziło sobie z zadeklarowanymi dla niego zadaniami. Z drugiej strony, przy pozostałych warunkach równych, więcej pamięci RAM zwykle oznacza wyższą wydajność. Parametr ten jest szczególnie ważny, jeśli odtwarzacz multimedialny działa w systemie operacyjnym Android (patrz wyżej): to oprogramowanie umożliwia instalację dodatkowych aplikacji, które mogą mieć dość wysokie wymagania dotyczące ilości pamięci RAM.

Jeśli chodzi o konkretne wartości, według współczesnych standardów urządzenie z ponad 2 GB pamięci RAM jest uważane za szybki odtwarzacz multimedialny.

Odtwarzanie wideo o rozdzielczości UltraHD 4K na urządzeniu. Ten format obejmuje kilka opcji rozdzielczości, z których wszystkie mają około 4000 pikseli w poziomie. Jednak najpopularniejszy jest rozmiar klatki 3840x2160 - w szczególności jest to standardowa wartość dla ekranów telewizorów 4K; dlatego większość treści UltraHD jest udostępniana w tej rozdzielczości.

Klatka 3840x2160 zawiera 4 razy więcej pikseli niż popularny standard Full HD - w efekcie obraz jest wyraźniejszy i bardziej szczegółowy. Oczywiście do pełnego oglądania potrzebny jest telewizor (lub inny ekran) o odpowiedniej rozdzielczości; ale takie ekrany stają się coraz bardziej powszechne i dostępniejsze w naszych czasach.

Zestaw kodeków wideo obsługiwanych przez urządzenie.

Kodek to skrót od „Coder-DECoder” – w danym przypadku odnosi się do formatu używanego do kodowania cyfrowego wideo podczas przechowywania/transmisji i dekodowania podczas odtwarzania (bez kodowania dane wideo zajęłyby nieuzasadnioną ilość miejsca). Nie warto mylić tego parametru z formatem plików wideo: różne pliki tego samego formatu mogą być zakodowane z różnymi kodekami, a jeśli odpowiedni kodek nie jest obsługiwany przez odtwarzacz, odtwarzanie wideo będzie niemożliwe, nawet jeśli sam format pliku odpowiada możliwościom urządzenia. W modelach z obsługą telewizji online (patrz „Funkcje i możliwości”) ten niuans określa również kompatybilność z konkretną transmisją: ogólny format transmisji jest wskazywany dokładnie na podstawie użytego do tego kodeka.

Ogólnie rzecz biorąc, współczesne urządzenia zwykle mają dość obszerne zestawy kodeków, a odtwarzanie wideo zwykle nie stanowi problemu; w ostateczności możesz użyć specjalnych programów do konwersji plików. Jeśli chodzi o konkretne kodeki (jednym z najbardziej zaawansowanych jest H.265, popularny jest też kodek AV1), szczegółowe dane na ich temat można znaleźć w dedykowanych źródłach, jednak przy zwykłym użytkowaniu z odtwarzaczy multimedialnych takie szczegóły nie są potrzebne.

Zestaw kodeków audio obsługiwanych przez urządzenie.

Kodek – od wyrażenia „Coder-DECoder” – w tym przypadku odnosi się do formatu używanego do kodowania i kompresji dźwięku w postaci cyfrowej podczas przechowywania/transmisji i dekodowania – podczas odtwarzania (bez kodowania dźwięk cyfrowy jest w zasadzie niemożliwy, a kompresja pozwala zmniejszyć ilość danych zajmowanych przez te informacje). Dane dotyczące obsługiwanych kodeków są istotne przede wszystkim przy ocenie, czy odtwarzacz będzie w stanie pracować z dźwiękiem w określonym pliku wideo. Chodzi o to, że nawet w plikach wideo tego samego formatu (patrz poniżej) ścieżka dźwiękowa może być skompresowana przez różne kodeki; a jeśli odtwarzacz obsługuje format pliku, ale nie obsługuje kodeka, odtwarzanie dźwięku będzie niemożliwe.

Teoretycznie podobne zasady dotyczą również plików audio i transmisji online (wszystkich formatów - TV, wideo, audio). Jednak w praktyce podczas pracy z taką treścią można zignorować dane dotyczące kodeków. Tak więc dla każdego formatu pliku audio z reguły używany jest własny standardowy kodek, a obsługa typu pliku automatycznie oznacza obsługę kodeka. A transmisje zwykle używają ogólnie akceptowanych dekoderów dźwięku, takich jak MPEG-1 lub MPEG-2, które niemal na pewno będą obsługiwane przez każdy współczesny odtwarzacz zaprojektowany do takich transmisji.

Jeśli chodzi o konkretne kodeki, szczegółowe dane na ich temat można znaleźć w dedykowanych źródłach, jed...nak przy normalnym korzystaniu z urządzeń takie szczegóły zazwyczaj nie są potrzebne.