Powierzchnia grzewcza
Maksymalna powierzchnia pomieszczenia, którą kocioł może wydajnie ogrzać. Warto jednak wziąć pod uwagę, że różne budynki mają różne właściwości termoizolacyjne, a nowoczesne budynki są znacznie „cieplejsze” niż domy 30-letnie, a tym bardziej 50-letnie. W związku z tym, punkt ten ma raczej charakter referencyjny i nie pozwala na pełną ocenę rzeczywistego ogrzewanego obszaru. Istnieje wzór, za pomocą którego można wywnioskować maksymalną powierzchnię grzewczą, znając moc użyteczną kotła i warunki klimatyczne, w których będzie on używany; zobacz "Moc użyteczna", aby uzyskać szczegółowe informacje. W naszym przypadku powierzchnia grzewcza liczona jest według wzoru „moc kotła pomnożona przez 8”, co w przybliżeniu jest równoznaczne wykorzystaniu w kilkunastoletnich domach.
Kondensacyjny
Kotły wytwarzające dodatkowe ciepło poprzez skraplanie pary wodnej z produktów spalania. W takich jednostkach produkty spalania przed wejściem do komina przechodzą przez dodatkowy wymiennik ciepła, w którym są schładzane, a para wodna jest skraplana i przekazuje energię cieplną do chłodziwa. Pozwala to na zwiększenie sprawności o 10 - 15% w porównaniu z kotłami o klasycznej konstrukcji - do tego stopnia, że w wielu podobnych modelach sprawność przekracza 100% (więcej szczegółów w rozdziale „Sprawność”).
Kondensacyjna zasada działania jest najczęściej spotykana w modelach gazowych (patrz „Źródło zasilania”); jednak produkowane są również kotły na paliwo stałe i płynne z tą cechą.
Moc użyteczna
Użyteczna moc kotła to moc grzewcza, jaką zapewnia on w trybie maksymalnym.
Zdolność urządzenia do ogrzewania pomieszczenia o określonej powierzchni zależy bezpośrednio od tego parametru; przez moc można w przybliżeniu określić obszar ogrzewania, jeśli parametr ten nie jest wskazany w charakterystyce. Najbardziej ogólna zasada jest taka, że w przypadku pomieszczenia mieszkalnego o wysokości sufitu 2,5 - 3 m do ogrzania 1 m2 powierzchni potrzeba co najmniej 100 W mocy cieplnej. Istnieją również bardziej szczegółowe metody obliczeniowe, które uwzględniają określone czynniki: strefę klimatyczną, przepływ ciepła na zewnątrz, cechy konstrukcyjne systemu grzewczego itp.; są one szczegółowo opisane w specjalnych źródłach. Zwracamy również uwagę, że w kotłach dwufunkcyjnych (patrz „Rodzaj”) część wytworzonego ciepła jest przekazywana na ogrzewanie celem zaopatrzenia w ciepłą wodę; należy to wziąć pod uwagę przy ocenie mocy użytecznej.
Uważa się, że kotły o mocy powyżej 30 kW należy instalować w oddzielnych pomieszczeniach (kotłowniach).
Min. moc
Minimalna moc cieplna, z jaką kocioł grzewczy może pracować w trybie ciągłym. Praca z minimalną mocą pozwala zmniejszyć liczbę cykli włączania i wyłączania, które niekorzystnie wpływają na trwałość kotłów grzewczych.
Pobór mocy
Maksymalna moc elektryczna pobierana przez kocioł podczas pracy. W przypadku modeli nieelektrycznych (patrz „Źródło zasilania”) moc ta jest zwykle niska, jest ona potrzebna głównie dla obwodów sterujących i nie można na nią zwracać szczególnej uwagi. W przypadku kotłów elektrycznych warto zauważyć, że pobór mocy w nich jest najczęściej nieco wyższy od mocy użytecznej, ponieważ część energii jest nieuchronnie rozpraszana i nie jest wykorzystywana do ogrzewania. W związku z tym, zgodnie ze stosunkiem mocy użytecznej do zużytej, można oszacować sprawność takiego kotła.
Min. temp. czynnika grzewczego
Minimalna temperatura chłodziwa, jaką zapewnia kocioł w trybie grzania.
Maks. temp. czynnika grzewczego
Maksymalna temperatura robocza chłodziwa w układzie kotła podczas pracy w trybie grzania.
Maks. ciśnienie w obiegu CWU
Maksymalne dopuszczalne ciśnienie w obwodzie dostarczania ciepłej wody (CWU) kotła, przy którym może on pracować przez nieograniczony czas bez awarii i uszkodzeń. Aby uzyskać szczegółowe informacje, patrz „Maks. ciśnienie w obiegu grzewczym ”.
Min. temp. ciepłej wody
Minimalna temperatura ciepłej wody dostarczanej przez dwufunkcyjny kocioł w trybie zaopatrzenia w ciepłą wodę (CWU). Dla porównania należy zauważyć, że woda zaczyna być postrzegana jako ciepła, zaczynając od 40 °C, a w scentralizowanych systemach zaopatrzenia w ciepłą wodę temperatura ciepłej wody wynosi zwykle około 60 °C (i nie powinna przekraczać 75 °C). Jednocześnie w niektórych kotłach minimalna temperatura grzania może wynosić nawet 10 °C, a nawet 5 °C. Podobny tryb pracy służy do ochrony rur przed zamarzaniem w zimnych porach roku: cyrkulacja wody o dodatniej temperaturze zapobiega tworzeniu się lodu wewnątrz i uszkodzeniu obwodów.
Należy również pamiętać, że po podgrzaniu do danej temperatury różnica temperatur („Δt”) może być różna – w zależności od początkowej temperatury zimnej wody. A wydajność kotła w trybie CWU zależy bezpośrednio od Δt; patrz poniżej, aby uzyskać szczegółowe informacje na temat wydajności.
