Porównanie Razer DeathAdder V3 HyperSpeed vs Razer DeathAdder V3

Rodzaj połączenia myszki komputerowej.

Wszystkie typy podłączenia myszki można podzielić na przewodowe i bezprzewodowe. Istnieją również modele hybrydowe, które łączą w sobie oba sposoby; jednak, z wielu powodów nie są one bardzo popularne.

Myszy przewodowe mogą się różnić typem gniazda; zresztą, uniwersalnym i standardowym rozwiązaniem w dzisiejszych czasach jest USB, inne opcje są znacznie rzadsze (o nich patrz "Kabel"). W każdym razie takie myszki są o wiele tańsze od bezprzewodowych odpowiedników oraz nie potrzebują baterii/akumulatorów i mają prawie nieograniczony czas pracy. Z drugiej strony, kabel ogranicza mobilność i może powodować problemy przy podłączeniu, zwłaszcza, jeśli komputer znajduje się daleko lub w trudno dostępnym miejscu.

Urządzenia bezprzewodowe, z kolei, mogą łączyć się dzięki technologii radiowej, Bluetooth lub Wi-Fi; w niektórych modelach są dostępne dwa sposoby (zwykle radiowy i Bluetooth), w zależności od preferencji użytkownika. Niezależnie od używanego interfejsu, wszystkie takie modele są bardziej wygodnie niż przewodowe z powodu właśnie braku kabla; a zasięg u nich jest co najmniej kilka metrów, w ten sposób mysz bezprzewodowa może też pełnić funkcję pilota. Jednocześnie z tym, połączenie bezprzewodowe jest droższe...niż przewodowe, dodatkowo, dla całkowitej autonomii niezbędne jest zasilanie, a więc okres nieprzerywalnej pracy myszki okazuje się ograniczony.

Co do różnych rodzajów połączenia bezprzewodowego, oto ich charakterystyki:

— Radiowe. Dla połączenia radiowego, zwykle, jest używany bezprzewodowy adapter, podłączany do portu USB komputera. Sposób ten jest wygodny dlatego, że można go używać z dowolnymi komputerami — w tym z systemami, które nie posiadają wbudowanych modułów Bluetooth lub Wi-Fi. Wadą tej wersji jest to, że wolne gniazdo dla nadajnika jest niezbędne; dlatego jeśli portów USB jest mało, mogą pojawić się trudności. Jednak w razie potrzeby problem ten można łatwo rozwiązać — podłączyć hub USB; dlatego ten sposób połączenia jest najbardziej popularny wśród współczesnych bezprzewodowych myszy.

— Bluetooth. Główna zaleta tego sposobu połączenia polega na tym, że wiele nowoczesnych urządzeń — laptopy, większość komputerów, smart TV itp. — mają wbudowane moduły Bluetooth. W ten sposób podłączyć myszkę do takiego urządzenia można bezpośrednio, bez konieczności posiadania wolnego gniazda. A dla PC, wyposażonych w wewnętrzne moduły Bluetooth, dostępne są odpowiednie adaptery (które nawet mogą być w zestawie z myszką). Ponadto, niektóre zaawansowane modele z takim połączeniem są w stanie zapamiętać jednocześnie kilka urządzeń Bluetooth i przełączać się między nimi dosłownie "jednym kliknięciem". Zasięg połączenia Bluetooth wynosi nie mniej niż 10 m, pod warunkiem braku przeszkód.

— Wi-Fi. Dość specyficzna wersja, spotykana jest bardzo rzadko — w niektórych modelach myszy biurowych (patrz "Przeznaczenie"). Pod wieloma względami sposób ten jest podobny do Bluetooth — przeznaczony jest głównie do pracy z wbudowanymi modułami i pozwala korzystać z myszy, bez potrzeby zajmowania gniazda. Przy tym zasięg Wi-Fi jest znacznie większy. Z drugiej strony, zaleta ta nie ma zasadniczego znaczenia, a tworzenie myszki Wi-Fi, od strony technicznej, wiąże się z pewnymi trudnościami. Dlatego ten rodzaj połączenia nie jest bardzo popularny.

Zasięg bezprzewodowego połączenia myszy komputerowej (patrz "Typ połączenia").

Prawie wszystkie nowoczesne modele bezprzewodowe bez problemów pracują na odległości co najmniej 2 – 3 metry. Więc zwracać uwagę na parametr ten trzeba głównie wtedy, gdy planujemy używać mysz w dalszej odległości od komputera — na przykład, podczas korzystania z projektora do prezentacji. Oceniając zasięg, warto wziąć pod uwagę to, że jest on określony dla idealnych warunków: brak zakłóceń i przeszkód na drodze sygnału, naładowane baterii w myszce itp. W praktyce zasięg może okazać się nieco mniejszy, dlatego przy wyborze warto to uwzględnić. Nie mniej jednak, uwzględniając przewidziany zasięg można ocenić praktyczne możliwości różnych modeli i porównać je między sobą.

Model sensora, umieszczonego w myszce. Informacja ta jest podawana, w zasadzie, dla modeli wyposażonych w czujniki najwyższej klasy, możliwości których są znacznie lepsze od prostszych rozwiązań. Cechy te są ważne przede wszystkim dla gamingowych myszy, dlatego właśnie do tej kategorii należy większość urządzeń, dla których określa się model sensora.

Po nazwie można znaleźć szczegółowe dane sensora i ocenić jego możliwości. Jedna z najbardziej popularnych obecnie marek zaawansowanych sensorów — PixArt; w sprzedaży często są spotykane sensory PixArt 3212, PixArt 3325, PixArt 3327, PixArt 3335, PixArt 3360, PixArt 3389, PixArt 3395. Druga popularna marka — Avago (od niedawna należy do PixArt); najbardziej popularny model tej marki — Avago 3050, możliwie prosty i przystępny przedstawiciel właśnie sensorów gamingowych.

Rozdzielczość czujnika odpowiedzialnego za śledzenie ruchów myszy na powierzchni roboczej. Określone w DPI — punkty na cal.

Fizyczny sens DPI jest taki. Sensor współczesnej myszy działa na tej samej zasadzie, co i matryca aparatu i składa się z pikseli. A DPI (dots per inch) — jest to liczba pikseli, która przypada na 1 cal powierzchni (długości lub szerokości), "widocznej" dla sensora

Uważa się, że większa liczba DPI oznacza bardziej zaawansowany sensor i mysz; w dzisiejszych czasach nie są rzadkością modele na 3500 – 5000 DPI, 12000 DPI, 16000 DPI a nawet więcej. W pewnym sensie tak to jest — wysoka rozdzielczość sprzyja precyzji. Jednak jedyne, co bezpośrednio jest określane przez wskaźnik to szybkość poruszania się kursora na ekranie: im wyższa rozdzielczość sensora — tym większa liczba pikseli, o jaką przesunie się kursor podczas przemieszczania myszy na określoną odległość. Warto przy tym przypomnieć, że zbyt duża prędkość jest bardziej niepożądana niż zbyt mała. Więc realna potrzeba w wysokim DPI (1000 i powyżej) występuje głównie podczas pracy na dużych ekranach (w rozdzielczości 4K i więcej); dla małych ekranów (HD i Full HD) często okazuje się wystarczająca mniejsza wartość.

Największe przyspieszenie podczas jazdy, przy którym mysz działa normalnie; w przypadku przekroczenia tego wskaźnika możliwe jest to, że kursor zacznie "wariować" (przesuwać się w nieoczekiwane miejsca z powodu błędnych danych z sensora).

Im gwałtowniej myszka się porusza — tym większe jest działające na nią przyspieszenie. Odpowiednio, parametr ten określa wrażliwość na gwałtowne ruchy, to, na ile model ten jest w stanie normalnie reagować na takie ruchy. Wysokie wartości maksymalnego przyspieszenia (40 G, 50 G) są ważne przede wszystkim w dynamicznych grach — szczególnie dla profesjonalnych graczy i entuzjastów. Jeśli myszka kupowana jest dla stosunkowo prostych zadań (praca z dokumentami, przeglądanie stron internetowych i itp.) — na wynik ten można nie zwracać szczególnej uwagi.

Parametr ips (cale na sekundę) to wyrażona w calach na sekundę liniowa prędkość ruchu myszy, przy której czujnik manipulatora jest w stanie odczytać powierzchnię. W topowych modelach maksymalna prędkość ruchu myszy często sięga 400-600 ips, ale urządzenia z ips w okolicach 200 są bardziej powszechne.

Trwałość przełączników myszy mierzy się liczbą kliknięć, jakie klawisze mogą wytrzymać, zanim zaczną wykazywać oznaki zużycia lub nieprawidłowego działania. Przełączniki mogą mieć żywotność od kilku milionów do dziesiątek milionów kliknięć. W warunkach laboratoryjnych parametr ten sprawdza się za pomocą specjalnych maszyn testujących, które sumiennie naciskają klawisze wymaganą liczbę razy, na podstawie czego ocenia się przybliżoną żywotność przełączników.

Chwyt — sposób trzymania w ręku — do którego najlepiej pasuje ten model.

Przeznaczenie chwytów różnią się w zależności od ułożenia ręki na myszce. Opcja ta jest istotna przede wszystkim podczas grania w gry: dla maksymalnej wydajności gracz potrzebuje myszy, która nadaje się do zwykłego chwytu. Jest to szczególnie ważne dla profesjonalnego e-sportu, gdzie każdy drobiazg może stać się kluczem do zwycięstwa lub porażki. Dlatego przeznaczenie chwytów są podawane głównie dla gamingowych myszy (patrz "Przeznaczenie"). Można spotkać się z opinią, że te lub inne przeznaczenie chwytu są optymalnie dostosowane do tych lub innych gatunków gier, jednak nie jest to do końca prawda: głównym kryterium wyboru są osobiste preferencje i cechy użytkownika. Na przykład, niektórzy gracze preferują "palm grip", chwyt ten sprawdza się przy graniu w dynamiczne strzelanki, kompensując obniżoną prędkość dobrym reagowaniem; a inni nawet przy graniu w questy wolą "szybkie" claw lub finger grip.

Oto bardziej szczegółowy opis najbardziej popularnych chwytów:

— Palm grip. Rodzaj chwytu myszy, w jego przypadku cała powierzchnia palców i duża część dłoni dotyka całej powierzchni myszki. Innymi słowy, w ten sposób dłoń z palcami leżą na myszce, maksymalnie kontaktując się z nią. Właśnie pod ten chwyt początkowo projektuje się większość "gryzoni", jest on popularny w gamingowych modelach. Większość modeli, tworzonych właśnie pod palm grip jest bardzo wygodna, są one dłuższe..., a także posiadają charakterystyczną asymetryczną konstrukcję z nierównościami i zagłębieniami obudowy — dla maksymalnej ergonomii; chociaż są i wyjątki. W każdym razie, główną zaletą tego rodzaju chwytu myszy jest minimalne obciążenie nadgarstka, a także dobra płynność i precyzja ruchów. Z drugiej strony, prędkość poruszania się myszy może być nieco mniejsza, niż w przypadku innych rodzajów chwytu.

— Claw grip. W tym chwycie dłoń ułożona jest na wzór szpona, nadgarstek użytkownika tworzy łuk i dotyka myszkę tylko dolną częścią dłoni i opuszkami palców. Klasyczny chwyt claw grip polega na prawie prostopadłym ułożeniu palców stosunkowo przycisków, jednak wymóg ten nie jest obowiązkowym — palce mogą leżeć i pod niewielkim kątem. W każdym razie dzięki zmniejszeniu powierzchni styku i większym stopniu swobody dla ręki uchwyt ten zapewnia większą szybkość, niż palm grip, i w tym samym czasie, jest to sposób łatwiejszy do opanowania, niż fingertip grip. Dlatego dla wielu graczy claw grip jest optymalnym rozwiązaniem dla strzelanek, gier akcji i strategicznych gier w czasie rzeczywistym, gdzie ważna jest szybkość reakcji. Specjalistyczne myszy, stworzone do tego rodzaju chwytu zazwyczaj są nieco krótsze, niż tradycyjne do palm grip, również często posiadają one charakterystyczny "garb" w tylnej części obudowy.

— Fingertip grip. Chwyt, w którym palce użytkownika dotykają jedynie opuszkami, a śródręcze nie dotyka górnej części myszy. Główny ciężar dłoni spoczywa na nadgarstku, który leży na podkładce. Ten rodzaj uchwytu pozwala uzyskać wysoką szybkość reakcji, jednak sposób ten jest dość trudny do opanowania i nie wyróżnia się dokładnością, zwłaszcza dla osób, które nie są przyzwyczajone. Jednak, wielu użytkowników stosuje taki sposób intuicyjnie, nie zastanawiając się; zwykle tylko profesjonalni gracze i zaangażowani pasjonaci specjalnie się uczą korzystać z myszki w ten sposób. Myszy tego formatu zwykle mają małą wagę, środek ciężkości jest umieszczony bliżej przedniej części, obudowa jest stosunkowo krótka, najczęściej symetryczna, a "garb" (występ) znajduje się bliżej środka obudowy, albo w ogóle go nie ma (licząc na to, że dłoń i tak nie dotyka myszy).

Należy pamiętać, że są modele, które łączą w sobie kilka przeznaczenie chwytów — nawet wszystkie trzy na raz. W konstrukcji takich myszy przewidziana jest regulacja w ten lub inny sposób, jednak czy taka regulacja jest dostępna warto doprecyzować.

Dodatkowe cechy kabla, w który jest wyposażona mysz.

Funkcje te mogą obejmować system przewijania, odłączany przewód i przewód w oplociebez oplotu). Oto bardziej szczegółowy opis wszystkich tych funkcji.

— Zwijany. Przewód, wyposażony w specjalny mechanizm do zwijania. Funkcja ta znacznie ułatwia transport: po zakończeniu pracy kabel jest maksymalnie zwinięty i nie plącze się, a podczas używania można go rozwinąć na odpowiednią długość (zwykle jest taka możliwość). Wszystko to jest szczególnie ważne dla myszek do laptopów (patrz "Przeznaczenie") — w rzeczywistości, większość modeli, które są wyposażone w zwijany kabel, należą właśnie do tej kategorii.

— Odłączany. Kabel, który można odłączyć od myszy. Opcję tę mają prawie wszystkie myszy, które można podłączyć na dwa sposoby — przewodowo i bezprzewodowo: podczas pracy w trybie bezprzewodowym kabel można odłączyć, żeby on nie przeszkadzał. Zresztą, istnieją też przewodowe urządzenia do laptopów z takim kablem, który można odłączyć dla wygody transportu. Należy również pamiętać, że najczęściej do podłączenia kabla jest używany uniwersalny port taki, jak microUSB, więc w razie potrzeby przewód można wymienić na inny — na przykład, dłuższy.

— W oplocie. Kabel myszy komputerowej z dodatkowym oplotem. Cecha ta sprawia, że przewód jest b...ardziej wytrzymały, niezawodny i mniej się zagina. Z drugiej strony, oplot może gromadzić zanieczyszczenia i się psuć; z tego powodu kabel szybciej traci na wyglądzie, niż myszki bez oplotu. Taki kabel jest droższy od zwykłego gładkiego kabla.