Porównanie Gembird MA-DA3-02 vs Gembird MA-DA2-05

Liczba ramion do mocowania poszczególnych telewizorów przewidziana w konstrukcji uchwytu. Większość nowoczesnych uchwytów ma jedno ramię — w końcu najczęściej telewizory są używane osobno i to wystarczy. Istnieją jednak modele, na których można zawiesić więcej telewizorów – do 6. Pozwala to na stworzenie „ściany” z kilku połączonych ze sobą ekranów.

Ponadto istnieją warianty z 2 ramionami, w których telewizory są montowane „tyłem do tyłu”, ekranami w różnych kierunkach; zazwyczaj są to modele sufitowe (patrz wyżej). Takie uchwyty są montowane przede wszystkim w miejscach publicznych, w których stosowane są systemy nagłośnienia: poczekalnie dworców i lotnisk, duże centra handlowe itp.

Najbardziej zaawansowane modele oferują 3 lub 4 ramienia, głównie do tworzenia ścian wizyjnych z monitorów.

Zwróć uwagę, że w naszym katalogu parametr ten jest podawany tylko dla modeli z dwoma lub więcej ramionami; jeśli nie podano, oznacza to, że ramię jest jedno.

Maksymalna waga telewizora, który można zainstalować na uchwycie/stoliku; dokładniej jest to maksymalna waga, jaką uchwyt/stolik może wytrzymać w nieskończoność bez żadnych negatywnych konsekwencji. W przeciwieństwie do opisanych powyżej wartości przekątnych ekranu, parametr ten jest dokładny i nie należy go przekraczać: możliwe, że uchwyt/stolik nie złamie się od razu pod nadmiernym ciężarem, jednak może się to zdarzyć w każdej chwili, a awaria taka nie jest pokrywana przez gwarancję.

Należy pamiętać, że w przypadku klasycznych stolików/szafek z kilkoma półkami (patrz „Rodzaj”) maksymalne obciążenie jest zwykle wskazywane dla konstrukcji jako całości i jest sumą obciążeń na każdej pojedynczej półce. Tak więc maksymalna waga telewizora nie jest ograniczona całkowitym maksymalnym obciążeniem, jednak obciążeniem jednej półki. Nie dotyczy to stolików z uchwytem; zazwyczaj podaje się maksymalne obciążenie uchwytu, które w takim przypadku odpowiada maksymalnej wadze telewizora.

Z maksymalnym obciążeniem jest bezpośrednio związana przekątna ekranu (w końcu duży telewizor waży więcej). Zwykle dla ekranów do 24” w zupełności wystarczają konstrukcje o obciążeniu około 5-6 kg, dla urządzenia 32” może być potrzebne około 12 kg, duże ekrany o przekątnej 55” osiągają wagę około 25-30 kg, a w przypadku paneli plazmowych liczby te wzrastają 1,5-2 razy. Jednak w każdym przypadku przed wyborem warto wyjaśnić wagę konkretnego modelu telewizora, do którego wybierano stolik/uchwyt.

Liczba otwartych półek przewidziana w konstrukcji stolika/uchwytu. Półki te można wykorzystać zarówno na dodatkową elektronikę (centra multimedialne, konsole do gier, odbiorniki satelitarne, głośniki), jak i na inne przedmioty, od filmów na płytach po drobiazgi ozdobne, pamiątki itp. W klasycznych stolikach i szafkach sam telewizor montowany jest na półce. Najczęściej są to stoliki i szafki na 3 otwarte półki, rzadziej na 2 półki i 1 półkę, ale zazwyczaj takie opcje uzupełniane są zamykanymi przegródkami i szufladami. Są też stoliki/szafki z wieloma półkami (4 lub więcej).

Maksymalny kąt nachylenia zainstalowanego ekranu w górę od pionu. Im większy kąt nachylenia, tym szersze możliwości regulacji, jednak w praktyce rzadko wymagany jest kąt większy niż 5°.

Maksymalny kąt nachylenia zainstalowanego ekranu w dół od pionu. Podobnie jak w przypadku regulacji w pionie, im większy kąt, tym szersze możliwości regulacji; jednak częściej wymagane jest nachylenie w dół (telewizor można zainstalować pod sufitem), a jego kąt może wynosić 15-20°.

Kąt, w zakresie którego ekran zamontowany na uchwycie może się obracać. Obrót oznacza ruch wokół poziomej osi prostopadłej do ekranu; patrz „Regulacje”, aby uzyskać szczegółowe informacje. Kąt jest zwykle wskazywany od jednej skrajnej pozycji do drugiej.

Według tego parametru można wyróżnić dwie kategorie uchwytów. W jednej z nich kąt obrotu jest niewielki — około 10 — 15° — i ta cecha ma głównie na celu wyrównanie niedokładności powstałych podczas montażu konstrukcji: nawet jeśli uchwyt wisi lekko nierówno, obrót umożliwia ustawienie ekranu prosto. Druga odmiana to modele o kącie obrotu 180° i wyższym (do 360°); pozwalają one na odwrócenie ekranu z orientacji poziomej na pionową i odwrotnie.

Materiał, z którego wykonane są poszczególne półki w stoliku, szafce lub stojaku.

— Szkło. Być może najpopularniejsza opcja w stolikach i uchwytach z niemal każdego materiału (patrz wyżej). Szkło jest stylowe, łatwe do czyszczenia i wysoce odporne na zarysowania. Co prawda, taka półka może się stłuc na skutek silnego uderzenia; jednak najczęściej w konstrukcji stosuje się raczej grube i/lub odporne na wstrząsy szkło, co zmniejsza prawdopodobieństwo takiej uciążliwości do prawie zera (przynajmniej, jeśli nie planujesz specjalnie rozbić półki).

— Drewno. Nieco mniej popularny niż szkło, jednak nadal dość praktyczny, a co za tym idzie, powszechny materiał na półki. Zwróć uwagę, że jeśli szkło znajduje się głównie w nowoczesnych i zaawansowanych technologicznie modelach, to drewniane półki zwykle nadają konstrukcji cieplejszy i bardziej tradycyjny wygląd.

— Tworzywo sztuczne. Tworzywo sztuczne charakteryzuje się, z jednej strony, niskim kosztem i przystępnością, a z drugiej — bardzo skromnymi wskaźnikami wytrzymałości.

— Stal. Półki stalowe są niezwykle trwałe i niezawodne, ale nie tanie. W konsekwencji jest to opcja typowa dla modeli klasy premium.