-USB A. Klasyczny wspólny gniazdo USB, który ostatnio aktywnie traci grunt na rzecz bardziej zaawansowanego USB C.
-USB C. Złącze to różni się od klasycznego, pełnowymiarowego USB znacznie mniejszymi rozmiarami, a także dwustronną konstrukcją, która umożliwia włożenie wtyczki z dowolnej strony. Interfejs ten jest rzadko spotykany w komputerach stacjonarnych, ale staje się coraz bardziej popularny w laptopach, tabletach, telefonach. Należy zauważyć, że norma typu C opisuje jedynie konstrukcję złącza; Wersje USB (interfejs) są opisane w poniższym punkcie.
-
Lightning. Autorski interfejs firmy Apple używany w jej kompaktowych urządzeniach (iPhone, iPad i iPod touch) od 2012 roku. Pod względem aplikacji jest całkowicie podobny do opisanego powyżej microUSB, z poprawką na to, że występuje tylko w gadżetach Apple i nie jest używany przez innych producentów.
- Wewnętrzny gniazdo USB. Rodzaj standardu USB używanego do podłączania wewnętrznych czytników kart (patrz „Rodzaj”, „Przeznaczenie”). Różni się od zewnętrznego USB we wtyczce; czytnik kart z takim połączeniem można podłączyć tylko do złączy na płycie głównej, jest niekompatybilny z zewnętrznymi portami USB. Pozostałe cechy są całkowicie podobne do odpowiedniego zewnętrznego standardu USB (patrz wyżej).
-
microUSB. Mniejsza wersja zewnętrznego inte
...rfejsu USB (patrz wyżej): wymiary takiego złącza są kilkakrotnie mniejsze niż pełnowymiarowego, co umożliwia zastosowanie go w urządzeniach przenośnych, w szczególności smartfonach i tabletach. Właściwie to właśnie dla tej techniki zwykle projektuje się czytniki kart i koncentratory, które wykorzystują ten interfejs do połączenia. Należy pamiętać, że normalne działanie jest możliwe tylko wtedy, gdy główne urządzenie może działać w trybie hosta USB (funkcja ta nazywa się USB On-the-Go).
- Wi-Fi. Standard bezprzewodowy pierwotnie opracowany jako technologia budowy sieci komputerowych; później pojawiła się technologia Wi-Fi Direct, która pozwala urządzeniom łączyć się bezpośrednio ze sobą. W czytnikach kart i koncentratorach ta technologia znajduje się głównie wśród modeli przeznaczonych do współpracy z urządzeniami mobilnymi (laptopy, smartfony, tablety), które mają wbudowany moduł Wi-Fi. Jednocześnie przewaga nad interfejsami przewodowymi to nie tylko brak przewodów i odpowiednia swoboda ruchu, ale także możliwość jednoczesnego podłączenia kilku urządzeń i wymiany z nimi danych. Niektóre modele z Wi-Fi można nawet podłączyć do sieci komputerowych jako pełnoprawne sieciowe urządzenia pamięci masowej. Wśród mankamentów warto zwrócić uwagę na konieczność posiadania własnego źródła zasilania – albo podłączonego do sieci, co odpowiednio ogranicza swobodę poruszania się, albo akumulatora, która ma ograniczoną żywotność akumulatora (w ciągu kilku godzin).
- Karta ekspresowa. Standard podłączania kompaktowych urządzeń peryferyjnych, stosowany głównie w laptopach. Karty ExpressCard mają zwykle wymiary 75x34x5mm i pasują do gniazda w obudowie komputera. W zależności od cech systemu może zapewniać prędkości do 2,5 Gb/s, ale generalnie jest mniej wszechstronny i wygodny niż USB, przez co jest znacznie mniej rozpowszechniony i nadal traci popularność. Występuje wyłącznie w czytnikach kart (patrz „Rodzaj”).
- Firmowe złącze. Podłączanie zewnętrznych czytników kart (patrz „Przeznaczenie”) przez oryginalne złącze, które jest zwykle używane w technice oddzielnego producenta i nie odpowiada powszechnym standardom, takim jak USB (patrz wyżej). Zakres takich modeli jest dość ograniczony, najczęściej są one produkowane jako dodatkowe akcesoria do niektórych modeli sprzętu przenośnego (na przykład tabletów). 
