-
Oparcie. Klasyczne oparcie - przyrząd, który zapewnia dodatkowe podparcie pleców i zmniejsza prawdopodobieństwo upadku do tyłu. Oparcia mogą mieć różną konstrukcję, niektóre modele mogą być składane lub zdejmowane - jest to szczególnie przydatne dla tych, którzy lubią jeździć na sankach w pozycji leżącej głową do przodu. Zwróć też uwagę, że wysokość oparcia może być różna – czasami jest ona czysto symboliczna; zatem jeśli pełnowartościowe oparcie jest dla Ciebie czynnikiem decydującym, warto zwrócić uwagę na wygląd wybranych sanek.
- Układ sterowniczy. Układ sterowniczy zwykle ma postać oddzielnej narty, obracanej za pomocą kierownicy. Funkcja ta jest prawie obowiązkowa w przypadku nartosanek, występuje również w niektórych sankach jednoczęściowych (patrz „Rodzaj”), lecz w innych odmianach prawie nie jest używana. Zwróć uwagę, że samo użycie układu sterowniczego nie gwarantuje skuteczności na zakrętach – zwłaszcza przy dużej prędkości; więc przy manewrowaniu często trzeba wspomagać kierownicę nogami.
-
Sznur holowniczy. Sznur, przeznaczony do ciągnięcia sanek za sobą. Bez takiego sznura sanki przyszłoby pchać, nieść na sobie lub szukać dla nich osobnej liny - wszystko to nie jest zbyt wygodne. Większość jednoczęściowych sanek i nartosanek jest wyposażona w sznur do holowania (patrz „Rodzaj”), chociaż istnieje wiele wyjątków; w innych typach ta część prawie nigdy nie jest spotykana.
...>
- Zwijanie sznura. Możliwość zwinięcia sznura holowniczego przewidzianego w konstrukcji (patrz wyżej). Ta możliwość występuje głównie wśród nartosanek (patrz „Rodzaj”), przy czym sznur jest nawinięty albo na specjalnym przyrządzie na przedniej narcie, albo na szpuli zamontowanej w samym uchwycie sznura (po czym uchwyt jest mocowany do tej samej narty). Dzięki temu w czasie „niepracującym” lina nie zaplątuje się pod płozami, a jednocześnie nie wymaga dodatkowego przytrzymywania.
- Uchwyt do pchania. Wydłużony uchwyt, przymocowany z tyłu sanek. Może przybierać różne kształty; istnieją modele, w których uchwyt jest obracany lub może być przestawiany w inne położenie względem siedzenia. Jednak w każdym przypadku długość i konstrukcja takiego uchwytu jest zaprojektowana w taki sposób, aby osoba dorosła mogła z łatwością pchać sanki przed sobą bez nachylania się. Pomimo tego, obecność uchwytu do pchania jest szczególnie przydatna przy przewożeniu dziecka na sankach przez jezdnię: zgodnie z zasadami bezpieczeństwa należy to zrobić pchając sanki przed sobą.
- Uchwyty do trzymania. Specjalne uchwyty, za które jeździec może się trzymać w trakcie poruszania się. Zapewniają dodatkowe bezpieczeństwo, zmniejszając ryzyko wyrzucenia z sanek przy pchnięciu, przechylaniu lub gwałtownym skręcie; również ułatwiają wykonanie niektórych manewrów, w szczególności tychże zakrętów. A w niektórych modelach uchwyty sterują również hamulcami (więcej szczegółów poniżej) - w szczególności właśnie taka konstrukcja używana jest w sankach z układem sterowniczym, gdzie kierowca głównie trzyma się za kierownicę, a zwykłe stałe uchwyty nie są potrzebne.
— Hamulec. Specjalne urządzenie do hamowania – zwykle oparte o ograniczniki, które po naciśnięciu hamulca zjeżdżają w dół i „orą” śnieg, spowalniając ruch. Za sterowanie takimi ogranicznikami mogą odpowiadać zarówno uchwyty do trzymania, jak i pedały pod nogami jeźdźca. Należy mieć na uwadze, że skuteczność hamulców nie zawsze jest wystarczająca – czasami (szczególnie przy dużych prędkościach) przychodzi je wspomagać nogami. Z drugiej strony, ograniczniki hamulców są zwykle wykonane dwustronnie i mogą być również stosowane jako zamiennik lub dodatek do sterowania kierownicą: gdy hamulec jest wciśnięty z jednej strony, sanki zaczynają skręcać w tym kierunku.
— System amortyzacji. System łagodzenia uderzeń, który kompensuje wstrząsy przy jeździe; szczególnie jest przydatny na małych wybojach, które mogą powodować zauważalne wibracje. W amortyzację wyposażone są głównie nartosanki (patrz „Rodzaj”) i zazwyczaj montuje się ją tylko na centralnej, sterowej narcie, ponieważ to właśnie na kierownicy wibracje są najbardziej odczuwalne. Ponadto funkcja ta występuje w niektórych sankach typu wózkowego
- Składana konstrukcja. Możliwość złożenia sanek - na przykład do transportu w bagażniku samochodu lub do przechowywania między sezonami: kompaktowo złożone sanki w takich przypadkach są znacznie wygodniejsze niż rozłożone. Z drugiej strony, dodatkowe węzły i ruchome części nieco zmniejszają wytrzymałość i mogą się poluzować przy częstym rozkładaniu/składaniu; funkcja ta wpływa również na koszt.
- Pas bezpieczeństwa. Specjalny pas, który mocuje jeźdźca w sankach i zmniejsza ryzyko „wyskoczenia z siodełka” – np. na wyboju lub przy gwałtownym zatrzymaniu. Funkcja ta jest bardzo zalecana, jeśli planujesz przewozić na sankach małe dzieci, które nie są zbyt pewne swojej równowagi. Natomiast modele ze starszej grupy wiekowej mogą być również wyposażone w pas, o maksymalnym obciążeniu 60 kg i więcej.
- Przegroda na rzeczy. Specjalna przegroda lub torba, w której można schować niektóre rzeczy - na przykład cieplejszą czapkę lub termos z herbatą. Pojemność takich „bagażników” w sankach jest niewielka, lecz jednak pomagają one rozładować kieszenie lub torby.
- Siedzenie antypoślizgowe. Siedzenie ze specjalnym pokryciem, utrudniającym poślizg. Zapewnia to dodatkowe bezpieczeństwo: zmniejsza się ryzyko ześlizgnięcia się jeźdźca z siedzenia. Powłoka antypoślizgowa jest szczególnie aktualna, biorąc pod uwagę popularność odzieży wykonanej z materiałów syntetycznych, z których wiele jest podatnych na poślizg.
— Koła do transportu. Dodatkowe małe kółka ułatwiają przemieszczenie sanek po podłodze, asfalcie i innych nawierzchniach bez śniegu. Konkretna konstrukcja takich kołek może być inna: w niektórych modelach są one montowane z tyłu płóz i aby przemieścić sanki na kołkach, trzeba postawić je w pozycji "dęba”; w innych stosuje się składane koła, opuszczane w razie potrzeby itp. W każdym razie funkcja ta znacznie ułatwia przemieszczenie sanek na krótkich dystansach w przypadku braku śniegu lub lodu.
