Porównanie Razor Power Rider 360 vs iTrike JR 3-012

— Hulajnoga. Hulajnogi o tradycyjnej konstrukcji to platforma z kierownicą osadzona na kołach o stosunkowo małej średnicy. Innymi słowy, ta kategoria obejmuje wszystkie modele, które nie należą do bardziej specyficznych odmian.

— Kickboard. Rodzaj hulajnogi, która ma dwa koła z przodu, a kierownicy nie trzeba skręcać, ale przechylać ją w odpowiednim kierunku. Dzięki trzem punktom podparcia modele kickboard są stabilniejsze niż klasyczne hulajnogi i dobrze nadają się do wstępnej nauki jazdy; w rzeczywistości większość z tych produktów jest przeznaczona dla młodszego wieku.

— Hulajnoga wyczynowa. Różnorodność klasycznych hulajnóg przeznaczonych do sportowej jazdy wyczynowej. Główną cechą wyróżniającą takie modele jest zwiększona wytrzymałość: rama wykonana jest z metalu, jednoczęściowa kierownica bez regulacji wysokości i składania. Ponadto takie hulajnogi mogą być wyposażone w pegi i inne elementy do programu wyczynowego. Co prawda, podobne modele kosztują odpowiednio.

— Hulajnoga typu rowerowego (footbike). Hulajnogi z kołami rowerowymi: dużymi, ze szprychami i pompowanymi oponami. To znacznie zwiększa możliwości przejazdu i pozwala na jazdę nawet po drogach gruntowych i innym nierównym terenie. Pamiętaj, że takich produktów nie należy mylić z rowerami bez pedałów (rowerami bi...egowymi): w tym przypadku chodzi właśnie o odmianę hulajnogi.

— Hulajnoga trójkołowa typu „fliker”. Główną cechą wyróżniającą hulajnogi Fliker jest obecność dwóch oddzielnych platform, pod każdą nogą. Odpowiednio ma się trzy koła - jedno z przodu i po jednym na każdej platformie z tyłu. Jazda na takiej hulajnodze różni się od klasycznej tym, że nogi mogą stale stać na platformach. Ruch naprzód w różnych modelach odbywa się na różne sposoby. Jedną z opcji są hulajnogi, w których trzeba huśtać się z boku na bok; w związku z tym na nich nie da się jeździć ściśle w linii prostej - trajektoria ruchu będzie falista, chwiejna. Inną opcją są tzw. „nożyczki”: platformy są w stanie poruszać się i rozszerzać, podobnie jak ostrza nożyczek, co zapewnia ruch do przodu.

— Hulajnoga śnieżna. Hulajnogi, pierwotnie przeznaczone do poruszania się po śniegu. W konstrukcji są podobne do zwykłych hulajnóg, ale zamiast każdego z kół zainstalowano małą płozę; ponadto w konstrukcji zastosowano materiały mrozoodporne. Jednocześnie wiele hulajnóg śnieżnych umożliwia wymianę płoz na koła (patrz "Cechy dodatkowe") i można z nich korzystać w ciepłym sezonie.

— Do driftu. Hulajnogi specjalnie zaprojektowane do jazdy z aktywnym wykorzystaniem driftów kontrolowanych. Zewnętrznie są nie tyle podobne do hulajnóg, co do trójkołowców z napędem elektrycznym, mają siedzenie i trzy koła - przednie (kierujące) i dwa tylne. Stopy kierowcy podczas jazdy są na podnóżkach i nie dotykają podłoża, przyczepność zapewnia silnik elektryczny na przednim kole, a tylne koła są zwykle obracane (jak w wózkach supermarketowych) i można je obracać w kierunku poślizgu. Taka konstrukcja pozwala na łatwe i bezpieczne wykonywanie trików przy użyciu driftu. Najbardziej cechy dodatkowe i prędkościowe modele, przeznaczone dla profesjonalistów, mają bardziej tradycyjne tylne koła, bez możliwości skręcania.

Maksymalna waga użytkownika, jaką konstrukcja hulajnogi może wytrzymać bez awarii i wypadków. Ten punkt jest częściowo określony przez grupę wiekową, ale głównie przez materiały użyte w ramie (patrz oba punkty poniżej). Należy pamiętać, że producenci mogą wskazywać maksymalne obciążenie dla idealnych warunków - gdy hulajnoga porusza się po idealnie płaskiej powierzchni lub ogólnie jest nieruchoma. Dlatego warto wybierać model według tego parametru z pewnym zapasem; jest to szczególnie ważne w przypadku odmian przeznaczonych do zwiększonych obciążeń, w szczególności hulajnóg typu rowerowego i modeli wyczynowych (patrz „Rodzaj”). Co więcej, nie należy przekraczać wagi wskazanej w charakterystyce – nawet jeśli hulajnoga nie zepsuje się od razu, może się to zdarzyć w dowolnym momencie, co obfituje w wypadki i skaleczenia.

Minimalny wiek, w którym dziecku można powierzyć hulajnogę. Zalecenia te są raczej przybliżone, ale zdecydowanie odradza się od nich odstępstwo: zbyt „dorosła” hulajnoga może okazać się niewygodna, a nawet niebezpieczna dla dziecka. W przypadku hulajnóg elektrycznych (patrz „Rodzaj”) warto wziąć pod uwagę, że w niektórych krajach do obsługi takich urządzeń wymagane są uprawnienia uzyskiwane od określonego wieku; więc kupując taki model, warto wyjaśnić wymagania przepisów ruchu drogowego.

Od grupy wiekowej zależy bezpośrednio dopuszczalne obciążenie; według tego kryterium współczesne hulajnogi można podzielić na dziecięce(dopuszczalne obciążenie do 50 kg), młodzieżowe (od 50 do 80 kg) i dorosłe (80 kg i więcej).

— Klasyczna (w kształcie litery T). Tradycyjna kierownica hulajnogi w postaci poziomej poprzeczki na pionowym drążku. Występuje w prawie wszystkich typach hulajnóg (patrz „Rodzaj”); zwróć uwagę, że w kickboardach taka kierownica zwykle wymaga nie skręcania, ale nachylenia.

— Wygięta (rowerowa). Kierownica o charakterystycznym, wygiętym kształcie, w którym uchwyty są zagięte do tyłu lub do góry względem środka. Uważana jest za wygodniejszą niż klasyczna, ale jest bardziej skomplikowana w konstrukcji i droższa, a różnica w wygodzie nie jest często zauważalna. Dlatego ten wariant jest znacznie mniej powszechny, występuje głównie w raczej zaawansowanych modelach — w szczególności właśnie w takie kierownice wyposażona jest większość hulajnóg.

— Okrągły uchwyt. Kierownica w formie pierścienia lub pary pierścieni (swoistych „uszu”) osadzona na pionowym drążku; są też opcje w ogóle bez górnego pierścienia, w których drążek kończy się okrągłą gałką. W każdym razie ta konstrukcja jest stosowana w modelach, w których kierownica się nie obraca, ale przechyla na boki - mogą to być zarówno kickboardy, jak i niektóre specjalistyczne modele typu „fliker” (patrz „Rodzaj”).

— W kształcie litery Y. Kierownica z wygięciem górnej rury w kształcie litery Y. Często w tego rodzaju kierownicach stosuje się blachy boczne wzmacniające konstrukcję, dzięki czemu kierowni...ca ta uważana jest za trwalszą w porównaniu z klasycznymi rozwiązaniami w kształcie litery T .

— Bat-Wing. Kształt Bat-Wing przypomina kierownice w kształcie litery Y, jednak w górnej części danego wariantu znajduje się specjalna poprzeczka wzmacniająca konstrukcję. Kierownice Bat-Wing wytrzymują duże obciążenia i są montowane głównie na hulajnogach wyczynowych.

Od materiału, z którego wykonana jest platforma, zależą waga hulajnogi, jej wytrzymałość i odporność na obciążenia. We współczesnych modelach mogą sie stosować następujące opcje:

— Tworzywo sztuczne. W hulajnogach ten materiał należy do poziomu podstawowego. Wytrzymałość tworzywa sztucznego nie jest wysoka, nie jest ono przeznaczone do dużych ciężarów i dużych obciążeń, dlatego można je znaleźć głównie w modelach dla młodszej grupy wiekowej i typu klasycznego (patrz wyżej). Z drugiej strony w tej kategorii tworzywo sztuczne prezentuje się najlepiej: może mieć prawie dowolny kolor i wzór, niedużo waży i jest niedrogie.

— Aluminium. Stopy na bazie aluminium łączą w sobie wytrzymałość, odporność na obciążenia i niewielką wagę, dzięki czemu są dość popularne jako materiał wśród wszystkich typów hulajnóg (patrz wyżej).

— Stal. Główną zaletą stali jest jej wysoka wytrzymałość, nawet przewyższająca właściwości aluminium, nie mówiąc już o tworzywie sztucznym. Natomiast materiał ten ma dużą wagę i dlatego jest używany rzadziej niż inne, głównie w hulajnogach typu rowerowego (patrz „Rodzaj”) dla starszej grupy wiekowej.

— Stop magnezu. Dość zaawansowany materiał, który łączy bardzo niską wagę z dużą wytrzymałością i sprężystością. Jednocześnie jego koszt jest również dość wysoki. Dlatego magnezowe ramy można...spotkać głównie w drogich modelach klasy premium.

— CFRP. Termin ten zazwyczaj oznacza kompozyt zbrojony włóknem węglowym i polimerową osłoną. Uważa się za materiał klasy premium: jego wytrzymałość jest porównywalna ze stalą, a jego waga jest znacznie mniejsza. Co prawda, taki materiał jest wrażliwy na uderzenia punktowe - mogą z nich powstawać pęknięcia; generalnie jednak taka „uciążliwość” wymaga raczej niefortunnych okoliczności. Ale jedną z jednoznacznych wad włókna węglowego można nazwać wysoki koszt. Ponadto zwracamy uwagę, że materiał ten jest używany głównie w hulajnogach elektrycznych (patrz „Rodzaj”) – w przypadku innych odmian z wielu powodów łatwiej jest używać tańszych materiałów, nawet jeśli chodzi o drogi i wysokiej jakości model.

Średnica przedniego kółka (kółek) hulajnogi.

Parametr ten dobiera producent w zależności od rodzaju, kategorii wiekowej i ogólnego przeznaczenia hulajnogi. Jeśli porównamy podobne modele o różnych średnicach kółek, to warto wziąć pod uwagę, że im większe kółka, tym lepiej radzą sobie z nierównościami jezdni, tym większa jest zdolność do jazdy w terenie. Małe kółka z kolei świetnie nadają się do równego asfaltu i dynamicznej jazdy, łatwo przyspieszają i pozwalają na wykonywanie ostrych zakrętów.

Średnica tylnego koła (kół) hulajnogi. Aby uzyskać więcej informacji na temat znaczenia tego parametru, patrz „Średnica przedniego koła”.

— Poliuretanowe. Koła z jednoczęściowymi oponami poliuretanowymi. Materiał ten zapewnia dobrą amortyzację wstrząsów, doskonałą przyczepność, a jednocześnie niezłą zdolność poruszania się siłą inercji; jest odporny na ekstremalne temperatury i uszkodzenia, trwały i niedrogi. Dzięki temu koła poliuretanowe cieszą się obecnie największą popularnością, można je montować nawet w dość zaawansowanych modelach hulajnóg - w szczególności wyczynowych (patrz „Rodzaj”).

— Gumowe. W tym przypadku chodzi o koła z jednoczęściową oponą gumową (pompowane koła są umieszczane w osobnym punkcie doboru). Pod względem swoich głównych cech guma jest podobna do opisanego powyżej poliuretanu, a w niektórych punktach nawet go przewyższa. Dzięki temu opony te nie hałasują, dobrze wygładzają nierówności asfaltu, mają doskonałą przyczepność i zapewniają wysoką skuteczność hamowania. Materiał ten jest jednak mniej wytrzymały i słabo toleruje ekstremalne temperatury, przez co jest używany znacznie rzadziej.

— Silikonowe Koła z jednoczęściową silikonową oponą. Te opony są dość miękkie; to, z jednej strony, pogarsza zdolność poruszania się siłą inercji w porównaniu z tym samym poliuretanem, z drugiej zaś zapewnia doskonałą amortyzację wstrząsów. Jednocześnie silikon jest krótkotrwały i szybko się zużywa, szczególnie przy dużych obciążeniach; dlatego koła wykonane z tego materiału są doś...ć rzadkie i uważane są za odpowiednie głównie do hulajnóg dziecięcych.

— Plastikowe. Tworzywo sztuczne wyróżnia się niskim kosztem, a ponadto można mu nadać prawie dowolny kolor. Z drugiej strony twarde koła plastikowe nie zapewniają amortyzacji, są bardzo głośne i w zasadzie nie nadają się do szybkiej jazdy. Dlatego ten materiał znajduje się wyłącznie w modelach dla najmłodszych; jednak ogólna jakość i niezawodność tworzywa sztucznego w dużym stopniu zależy od półki cenowej.

— Pompowane. Najbardziej zaawansowany typ kół, jaki można znaleźć we współczesnych hulajnogach. Koła tego typu posiadają pompowaną oponę (jak w rowerach), która zapewnia doskonałą amortyzację, dobrą przyczepność i dobre możliwości przejazdu. Wady pompowanych opon, oprócz ceny, obejmują wrażliwość na przebicia i zwiększoną trudność w konserwacji: należy monitorować ciśnienie i, jeśli to konieczne, pompować oponę.

— Brak. Tylne koło nie jest wyposażone w hamulec. W takim przypadku układ hamulcowy może się zapewniać z przodu. Istnieją jednak hulajnogi, które nie mają hamulców ani z tyłu, ani z przodu. Zaletą hulajnóg bez tylnego hamulca jest to, że pojazd nie ślizga się na bok podczas aktywnego hamowania na zakrętach. Hulajnogi bez hamulców, zarówno z przodu, jak iz tyłu, to w większości najprostsze modele dla dzieci, które nie rozpędzają się do niebezpiecznych prędkości. W takim przypadku hamowanie następuje albo przez zmniejszenie przechyłu, albo przez stopę na ziemi.

— Szczękowy (V-Brake). Hamulce szczękowe zwalniają i zatrzymują hulajnogę, dociskając klocki do obręczy koła. Układ hamulcowy szczękowy ma średnią skuteczność. Zazwyczaj hulajnoga zatrzymuje się miękko i płynnie. Hamulec szczękowy montowany jest najczęściej na tylnym kole hulajnogi. Miękki hamulec zapobiega poślizgowi pojazdu podczas hamowania na zakrętach. Zaletą hamulców szczękowych jest to, że mają prostą konstrukcję. Ten rodzaj układu hamulcowego jest łatwy w utrzymaniu. Słabym punktem hamulców szczękowych jest gwałtowny spadek wydajności, gdy na obręcz dostaje się wilgoć.

— Tarczowy. Hamulec tarczowy na tylnym kole zapewnia szybkie zatrzymanie hulajnogi. Układ hamulcowy tego typu jest przeznaczony bardziej do hulajnóg wyczynowych, które często wymagają szybkiego hamowania przy dużych prędkościach. Ale hamulec tarczowy można znaleźć również w hulajnogach tradycyjnych i kickboardach. Hamulce...tarczowe mają sprzęgło z krótkim skokiem. Dzięki niewielkiej odległości między klockami a tarczą sprzęgło bardzo szybko wchodzi w kontakt z powierzchnią roboczą tarczy hamulcowej. W takim przypadku sprzęgło jest dociskane do tarczy z wystarczająco dużą siłą. Hamulec tarczowy umożliwia niezwykle efektywne zatrzymanie hulajnogi. Należy jednak zachować ostrożność podczas używania hamulca tarczowego na tylnym kole, ponieważ gwałtowne hamowanie, zwłaszcza podczas pokonywania zakrętów, może spowodować poślizg hulajnogi w bok.

— Bębnowy. Hamulec bębnowy ma ponadprzeciętną wydajność. Hamulec bębnowy sprawia, że tylne koło jest masywne i ciężkie. Z tego powodu hulajnogi z hamulcami bębnowymi są rzadko używane w hulajnogach wyczynowych i sportowych, ale są wyjątki. W hamulec bębnowy są często wyposażone uniwersalne modele miejskie i kickboardy. Ten typ hamulca ma konstrukcję zamkniętą. Klocki znajdują się wewnątrz koła. Podkładki cierne ocierają się o wewnętrzną powierzchnię felgi. Dostęp do hamulca bębnowego chroniony jest osłoną ochronną. Dzięki zamkniętej konstrukcji do wnętrza bębna hamulcowego nie przedostaje się wilgoć ani inne zatory, co sprawia, że praca hamulca jest bardziej niezawodna i bezproblemowa. Wśród wad można zauważyć: wzrost wymiarów i masy koła, złożoność konserwacji.

— Elektryczny. Hamulec elektryczny jest używany w hulajnogach elektrycznych. Układ hamulcowy tego typu sprawia, że zatrzymanie jest wyjątkowo łagodne, hamowanie prędkości następuje, gdy prędkość silnika elektrycznego maleje. Tylna lokalizacja hamulca elektrycznego przewiduje, że silnik elektryczny jest zamontowany na tylnym kole. Obecność silnika elektrycznego sprawia, że koło jest masywne, takie hulajnogi są trudne w użyciu do wyczynów kaskaderskich lub jazdy sportowej, chociaż silnik pozwala szybko nabrać i utrzymać prędkość przez długi czas. Elektryczny układ hamulcowy jest wysoce niezawodny i trwały oraz nie wymaga konserwacji. Ale jeśli akumulator w skuterze jest rozładowany, hamulec elektryczny nie będzie działał. W takich przypadkach zwykle przewidziany jest dodatkowy hamulec mechaniczny (ręczny lub nożny).

— Nożny. Najprostszy rodzaj hamulców zaciskowych, który polega na zwalnianiu i zatrzymywaniu hulajnogi poprzez wciśnięcie stopą błotnika tylnego koła. Należy zaznaczyć, że spośród istniejących wariantów jest to najmniej wydajny układ hamulcowy.