Porównanie Shanling M2s vs Cayin N3

Model konwertera cyfrowo-analogowego zainstalowanego w urządzeniu.

DAC jest jednym z kluczowych elementów każdego odtwarzacza: przetwarza dane cyfrowe zapisane w pliku dźwiękowym na analogowy sygnał audio, który jest podawany przez wzmacniacz do słuchawek. Jakość przetwornika DAC zależy bezpośrednio od tego, jak dokładnie dźwięk na wyjściu będzie odpowiadał oryginalnemu sygnałowi, a także od tego, czy odtwarzacz może pracować z zaawansowanymi cyfrowymi formatami sygnału: wiele z nich wymaga dużej mocy obliczeniowej, która nie jest dostępna w każdym DAC.

Zwróć uwagę, że model DAC jest wskazany tylko wtedy, gdy jest to wysokiej klasy konwerter o ponadprzeciętnej jakości dźwięku. Na współczesnym rynku istnieją w szczególności przetworniki cyfrowo-analogowe takich producentów: AKM, Cirrus Logic, ESS Sabre, Texas Instruments, Wolfson. A odtwarzacze z takim sprzętem są zwykle określane jako urządzenia Hi-Fi(patrz „Typ”).

Warto też wspomnieć, że liczba DAC-ów może być różna. Najprostszą opcją jest jeden moduł dla obu kanałów dźwiękowych, jednak są odtwarzacze wyposażone jednocześnie w dwa konwertery – po jednym na kanał. Ten „podział pracy” wpływa na koszty, ale zmniejsza obciążenie każdego przetwornika DAC z osobna, co ma pozyt...ywny wpływ na jakość i niezawodność dźwięku.

Częstotliwość próbkowania przetwornika cyfrowo-analogowego zainstalowanego w odtwarzaczu (patrz „DAC”).

Częstotliwość próbkowania i głębia bitowa to dwie kluczowe cechy cyfrowego sygnału audio; im są wyższe, tym lepsza jakość dźwięku, przy pozostałych warunkach równych. Bez wchodzenia w szczegóły techniczne znaczenie tego parametru można opisać następująco: do normalnego odtwarzania dźwięku konieczne jest, aby częstotliwość próbkowania przetwornika cyfrowo-analogowego odtwarzacza nie była niższa niż w odtwarzanym pliku. W przeciwnym razie odtwarzanie będzie niemożliwe, nawet jeśli format audio jest natywnie obsługiwany przez odtwarzacz. (Swoistym wyjątkiem jest sygnał DSD, więcej szczegółów w rozdziale „Obsługa formatów audio”).

Zwróć uwagę, że większość popularnych formatów audio używa częstotliwości próbkowania 44,1 kHz i gwarantuje, że będzie obsługiwana przez wszystkie nowoczesne odtwarzacze przenośne. Tak więc parametr ten dotyczy głównie modeli Hi-Fi (patrz „Typ”), pracujących z zaawansowanymi cyfrowymi formatami audio.

Szerokość bitowa przetwornika cyfrowo-analogowego zainstalowanego w odtwarzaczu (patrz „DAC”).

Głębia bitowa wraz z częstotliwością próbkowania jest jedną z kluczowych cech cyfrowego sygnału audio; im wyższy, tym lepsza jakość dźwięku, przy pozostałych warunkach równych. Bez wchodzenia w szczegóły techniczne, w tym przypadku znaczenie tego parametru można opisać w następujący sposób: do normalnego odtwarzania dźwięku konieczne jest, aby głębia bitowa przetwornika cyfrowo-analogowego odtwarzacza nie była mniejsza niż głębokość bitowa odtwarzanego dźwięku cyfrowego, w przeciwnym razie odtwarzanie będzie niemożliwe.

Warto zauważyć, że głębia bitowa używana w większości popularnych formatów muzycznych, takich jak MP3, jest obsługiwana przez wszystkie nowoczesne odtwarzacze. Tak więc parametr ten dotyczy głównie odtwarzaczy Hi-Fi (patrz „Typ”), pracujących z zaawansowanymi cyfrowymi standardami dźwięku.

Impedancja nominalna (impedancja) słuchawek, z którymi odtwarzacz może normalnie pracować.

Większość słuchawek klasy konsumenckiej ma impedancję 16 lub 32 omów i jest obsługiwana przez prawie wszystkie nowoczesne odtwarzacze. Dlatego na parametr ten należy zwracać uwagę tylko wtedy, gdy planujesz używać urządzenia z wysokiej jakości „uszami” studyjnymi lub audiofilskimi. Cechą charakterystyczną takich słuchawek jest wysoka impedancja, liczona już w setkach omów i nie każdy odtwarzacz się do nich nadaje.

Nie zaszkodzi również wyjaśnienie dopuszczalnej impedancji słuchawek, jeśli kupisz urządzenie klasy Hi-Fi (patrz „Typ”). Niektóre z tych modeli mają dość wysoką minimalną impedancję i nie są kompatybilne ze standardowymi 16-omowymi (a czasami 32-omowymi) „uszami”.

Zniekształcenia harmoniczne odtwarzacza.

Parametr ten bezpośrednio charakteryzuje ilość zniekształceń wprowadzanych przez urządzenie do oryginalnego dźwięku: im niższy współczynnik, tym czystszy dźwięk, tym mniej takich zniekształceń. Nie da się ich całkowicie wyeliminować, ale można je zredukować do poziomu praktycznie niezauważalnego przez człowieka. Uważa się więc, że zniekształcenia na poziomie 0,5% są już niewidoczne nawet dla doświadczonego słuchacza. Jednocześnie w nowoczesnym sprzęcie audio występują też znacznie niższe wartości – nawet do dziesięciu tysięcznych procenta. W przypadku odtwarzaczy takie wskaźniki pełnią głównie rolę reklamową – są oznaką wysokiego poziomu urządzenia.

Zwróć uwagę, że zniekształcenia harmoniczne są wskazywane głównie dla odtwarzaczy Hi-Fi (patrz „Typ”), dla których maksymalna czystość dźwięku ma kluczowe znaczenie; w modelach konwencjonalnych ma to znaczenie drugorzędne.

Formaty plików dźwiękowych, z którymi odtwarzacz może współpracować.

- MP3. Najsłynniejszy z dzisiejszych cyfrowych formatów audio; jest obsługiwany przez prawie wszystkie odtwarzacze kompaktowe, nazwa MP3 stała się nawet dla nich nazwą domową. Zapewnia tzw. kompresja stratna, gdy niektóre częstotliwości dźwięku są tracone. Jednak po skompresowaniu dźwięk jest przetwarzany w taki sposób, że większość częstotliwości „zanika”, których utrata jest niezauważalna dla ludzkiego ucha. W rezultacie jakość dźwięku może być dość wysoka i możliwe jest jednoznaczne odróżnienie wysokiej jakości MP3 od formatu bezstratnego tylko na sprzęcie Hi-Fi.

-WAV. Kolejny popularny standard audio pierwotnie opracowany do przechowywania dźwięku na komputerze PC. Z technicznego punktu widzenia może być używany do przechowywania dźwięku w różnych formatach, ale najczęściej jest używany do nieskompresowanego dźwięku. Z tego powodu jakość dźwięku może być dość wysoka, a do jego przetworzenia nie jest wymagana żadna specjalna moc obliczeniowa. Minusem tego jest duża ilość plików audio - wielokrotnie więcej niż MP3.

- WMA. Format audio, kiedyś stworzony specjalnie dla systemu operacyjnego Windows. Domyślnie używa kompresji stratnej (chociaż istnieje bezstratna wersja kodeka WMA). Format WMA jest szczególnie przydatny do pracy przy niskich przepływnościach, w tych warunkach zapewnia lepszą jakość niż MP3 i zajmuje mniej miejs...ca. Z drugiej strony format ten jest znacznie mniej popularny w cyfrowym dźwięku wysokiej jakości.

- AAC. Format zaprojektowany jako potencjalny następca MP3. Zapewnia również kompresję stratną (patrz wyżej), ale zapewnia lepszą jakość przy tym samym rozmiarze pliku; ta różnica jest szczególnie widoczna przy niskich przepływnościach. Aktywnie promowany przez Apple w iPodach; niemniej jednak jest zauważalnie gorszy od MP3 pod względem rozpowszechnienia, chociaż jest obsługiwany przez znaczną liczbę odtwarzaczy.

- OGG. Stratny cyfrowy format audio jest jedną z potencjalnych alternatyw dla MP3. Jedną z kluczowych cech OGG jest to, że podczas kodowania dźwięku szybkość transmisji stale się zmienia; jednocześnie na fragmentach, w których nie ma dźwięku, bitrate spada prawie do zera (w przeciwieństwie do MP3, gdzie strumień danych płynie stale, również w obszarach całkowitej ciszy). Pozwala to na osiągnięcie niewielkich rozmiarów plików przy zachowaniu jakości dźwięku. Należy również pamiętać, że format OGG jest oprogramowaniem typu open source i nie jest ograniczony patentami.

- FLAC. Jeden z formatów wykorzystujących bezstratną kompresję dźwięku (bezstratną). Dzięki tej kompresji zachowane są wszystkie szczegóły oryginalnego dźwięku, dlatego lossless formaty są szczególnie cenione przez wyrafinowanych melomanów i audiofilów. Minusem tej jakości są duże rozmiary plików. W szczególności FLAC jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych nowoczesnych formatów bezstratnych. Wynika to w dużej mierze z tego, że standard ten nie jest szczególnie wymagający pod względem mocy obliczeniowej odtwarzacza. Dzięki temu jego obsługę można zaimplementować nawet w stosunkowo prostych i niedrogich odtwarzaczach (w przeciwieństwie do innego popularnego formatu - APE, patrz niżej). Z drugiej strony pliki FLAC są bardziej obszerne niż pliki APE.

- aPE. Jeden z popularnych formatów bezstratnej kompresji dźwięku. W porównaniu z innym powszechnym standardem - FLAC (patrz wyżej) - APE pozwala uzyskać mniejsze rozmiary plików przy tej samej jakości. Z drugiej strony do odtwarzania takich plików potrzebna jest elektronika o dość dużej mocy obliczeniowej, dlatego kompatybilność z APE jest stosunkowo rzadka w odtwarzaczach kompaktowych.

- DSD. Specyficzny cyfrowy format audio wykorzystujący tzw. Modulacja sigma-delta (w przeciwieństwie do modulacji impulsowej stosowanej w większości innych formatów). Ta modulacja zapewnia bardzo wysoką częstotliwość próbkowania 2822,4 kHz; jednak nie można go porównać ze zwykłą częstotliwością próbkowania (patrz wyżej): w tym przypadku jest to specyficzny format sygnału. Jego właściwości są takie, że obsługa DSD może być zapewniona, nawet jeśli DAC odtwarzacza formalnie ma znacznie niższą częstotliwość próbkowania. Ogólnie ten format jest uważany za profesjonalny, jego obsługa znajduje się głównie w modelach Hi-Fi (patrz „Rodzaj”).

- DXD. Profesjonalny format audio pierwotnie stworzony do edycji plików DSD (patrz wyżej) – ze względów technicznych oryginalny DSD słabo nadaje się do edycji. DXD wykorzystuje 24-bitową (8-bitową wyższą niż Audio CD) i 352,8 kHz częstotliwość próbkowania (8-krotnie wyższą niż Audio CD). Podobnie jak oryginalny DSD, można go znaleźć głównie w odtwarzaczach Hi-Fi.

- AIFF. Format audio opracowany przez Apple dla komputerów Mac i laptopów Macbook; rodzaj „jabłkowego” analogu opisanego powyżej WAV, również w większości przypadków używanego do nieskompresowanego dźwięku.

- słyszalny. Zastrzeżony format pliku używany przez tytułowy internetowy sklep z książkami audio. Jedną z funkcji tego formatu jest to, że odtwarzanie plików jest dostępne tylko po wprowadzeniu loginu i hasła do sklepu internetowego Audible; dlatego obsługa tego standardu zwykle oznacza posiadanie programu klienckiego umożliwiającego dostęp do sklepu.

Ta lista nie jest wyczerpująca, we współczesnych odtwarzaczach (zwłaszcza w najwyższej kategorii) mogą być obsługiwane inne typy plików audio.

- micro-jack (2,5 mm). Micro-jack należy do kategorii połączeń TRS (końcówka, pierścień, tuleja). Średnica wtyczki wynosi 2,5 mm - jest to najmniejsza średnica wtyczki TRS. Złącze micro-Jack (2,5 mm) jest typowe dla urządzeń mobilnych i kompaktowych przenośnych urządzeń audio. Złącze jest wstecznie kompatybilne z minijack (3,5 mm) i jack (6,35 mm), ale należy do tego użyć odpowiednich adapterów. Oczywiście podczas korzystania z adapterów należy wziąć pod uwagę, że obecność dodatkowego połączenia obniża ogólną jakość sygnału audio. Aby zapobiec pogorszeniu jakości, niektóre odtwarzacze MP3 są wyposażone w wyjście micro-jack równoległe z gniazdem mini-jack lub jack.

- gniazdo mini-jack (3,5 mm). Mini-Jack (3,5 mm) to najpopularniejszy typ interfejsu TRS (końcówka, pierścień, tuleja). Zdecydowana większość konsumenckich odtwarzaczy MP3 ma wyjście mini-jack. Mini-jack ma wtyczkę 3,5 mm - to środkowy (pośredni) typ połączeń TRS. Wyjście mini-jack jest w stanie zapewnić wysokiej jakości transmisję sygnału audio. Złącze mini-Jack jest gotowe, aby zaspokoić potrzeby zarówno początkujących, jak i zaawansowanych melomanów.

- Pentaconn (4,4 mm). Połączenie Pentaconn - 5-pinowe zbalansowane wyjście. Dzięki temu połączeniu do odtwarzacza MP3 można podłączyć potężne wzmacniacze lub przetworniki cyfrowo-analogowe. Dodatkowo złącze nadaje się również do...podłączenia dobrych słuchawek o wysokiej impedancji. Pentaconn wykorzystuje większą wtyczkę 4,4 mm niż mini-jack, mocniejszą i bardziej niezawodną niż wtyczka 3,5 mm. Zbalansowane połączenie Pentaconn umożliwia pracę z sygnałami audio o dużej mocy. Dzięki temu połączeniu sygnał może być przesyłany na wystarczająco dużą odległość.

- koncentryczne. Połączenie koncentryczne (S / PDIF) zapewnia lepszą transmisję dźwięku. W algorytmie sygnału koncentrycznego nie ma etapu konwersji cyfrowo-analogowej, co pozytywnie wpływa na charakterystykę jakościową dźwięku. W przypadku połączenia koncentrycznego można zastosować złącza RCA lub TOSLINK. Wyjście koncentryczne znajduje się głównie w odtwarzaczach MP3 Hi-End. Jest to kosztowna technika, która wymaga użycia raczej drogich akcesoriów. Ale w zamian takie odtwarzacze zapewniają wysokiej jakości dźwięk przeznaczony dla profesjonalnych muzyków i zaawansowanych melomanów.

- optyczne. Połączenie optyczne jest reprezentowane przez złącze TOSLINK i kabel światłowodowy. Istotą połączenia optycznego jest konwersja sygnału audio z elektrycznego na optyczny. Na drugim końcu kabla optyka jest z powrotem konwertowana na dźwięk cyfrowy. Będąc w formie optycznej, sygnał przestaje podlegać pobudzeniom i innym zakłóceniom. Sygnał optyczny nie traci swojej pierwotnej jakości nawet przy przesyłaniu na duże odległości. Odtwarzacze MP3 z wyjściem optycznym zapewniają możliwość słuchania dźwięku w wysokiej jakości. Zdecydowana większość odtwarzaczy MP3 TOSLINK to modele klasy premium, które są w stanie zaspokoić potrzeby muzyków, audiofilów i zaawansowanych audiofilów.

Charakterystyka wyświetlacza zainstalowanego w odtwarzaczu.

- Chroma(kolor / monochromatyczny). Kolor wyświetlacza dobiera producent, biorąc pod uwagę funkcjonalność odtwarzacza. Tak więc w przypadku urządzenia obsługującego materiały wideo i graficzne (patrz „Inne formaty”) wymagany jest kolorowy wyświetlacz, a jeśli odtwarzacz działa tylko z dźwiękiem, wystarczy mu monochromatyczny (jednokolorowy) ekran, zwłaszcza że takie ekrany są tańsze i zużywają mniej energii.

- Przekątna. Przekątna wyświetlacza jest bezpośrednio związana z typem urządzenia (patrz wyżej). Tak więc klasyczne odtwarzacze audio nie potrzebują dużych ekranów, w większości z nich liczba ta nie przekracza 1,5”, ale dla odtwarzacza multimedialnego 1,5” to tak naprawdę absolutne minimum, zwykle przekątna wynosi od 3” lub więcej. Odtwarzacze Hi-Fi są również wyposażone w duże ekrany, zapewniają również podobną funkcję dla wygody pracy ze specjalnymi narzędziami. Generalnie duży ekran z jednej strony jest łatwy w obsłudze, z drugiej zaś wpływa na gabaryty i cenę urządzenia.

- Rozdzielczość wyświetlacza. Wyświetlaj rozmiar w pikselach w pionie i poziomie. Przy tej samej przekątnej wyższa rozdzielczość zapewnia ostrzejszy i bardziej szczegółowy obraz, ale zwiększa koszt odtwarzacza. Ponadto nie każdy odtwarzacz potrzebuje dużej szczegółowości: jeśli ekran służy tylko do wyświetlania informacji serwisowych, takich jak nazwa utw...oru, można sobie poradzić z małymi rozdzielczościami. Dlatego warto zwracać uwagę na parametr ten tylko w przypadku odtwarzacza multimedialnego (patrz „Rodzaj”), na którym planujesz często oglądać filmy. W innych przypadkach możemy założyć, że rozdzielczość ekranu jest gwarantowana jako wystarczająca do zadań, do których urządzenie jest przeznaczone.

- Rodzaj matrycy. Rodzaj matrycy używanej na ekranie.

• OLED. Matryca z organicznych diod elektroluminescencyjnych (OLED), w której każdy piksel jest w rzeczywistości osobną diodą LED. W odtwarzaczach przenośnych większość z tych ekranów jest monochromatyczna, w przypadku wyświetlaczy kolorowych wygodniej jest korzystać z innych technologii.
• TFT. Popularna nazwa wyświetlaczy ciekłokrystalicznych. W tym przypadku oznaczenie TFT stosuje się głównie dla stosunkowo prostych ekranów, które nie wykorzystują zaawansowanych technologii, takich jak opisany poniżej IPS i mają raczej skromne cechy. Jednak takie ekrany mogą być wykonane w kolorze i mieć wysoką rozdzielczość.
• AMOLED. Ewolucja opisanej powyżej technologii OLED w celu tworzenia wysokiej klasy kolorowych wyświetlaczy. Ekrany AMOLED charakteryzują się wysoką jasnością, bogatą kolorystyką i dobrymi kątami widzenia. Ich wady to nieco krótsza żywotność niż w przypadku tego samego IPS, a także tendencja do blaknięcia w miejscach, w których często wyświetlane są jasne części obrazu.
• IPS. Jedna z najpopularniejszych technologii kolorowego ekranu stosowana w nowoczesnej technologii przenośnej. Zapewnia dobrą jakość kolorów i szerokie kąty widzenia; jakość obrazu jest nieco gorsza od AMOLED, ale jest tańsza i trwa dłużej.

- ekran dotykowy. Ekran dotykowy jest podobny do tych stosowanych we współczesnych smartfonach. Elementy sterujące na ekranie są często wygodniejsze i bardziej wszechstronne niż przyciski i inne elementy sterujące sprzętem. Taki wyświetlacz powinien być dość duży do normalnego użytkowania. Należy również pamiętać, że ekran dotykowy jest obowiązkowy dla pełnych modeli systemu operacyjnego (patrz powyżej).

Pojemność akumulatora zainstalowanego w odtwarzaczu.

Teoretycznie większa akumulator może zapewnić dłuższą żywotność akumulatora. Jednak w praktyce autonomia będzie zależeć nie tylko od pojemności akumulatora, ale także od poboru mocy odtwarzacza, co jest bezpośrednio związane z funkcjonalnością. Dlatego przy ocenie autonomii lepiej skupić się nie na charakterystyce akumulatora, ale na czasie pracy bezpośrednio określonym w charakterystyce (patrz poniżej). I tylko modele o podobnej charakterystyce można porównać ze sobą pod względem pojemności akumulatora - na przykład odtwarzacze multimedialne na Androida o w przybliżeniu tych samych przekątnych ekranu.