Porównanie Anex Cross 2 in 1 vs mima Xari 2 in 1

Możliwość regulacji kąta między siedziskiem a oparciem wózka. Pozwala to na wybranie najwygodniejszej dla dziecka pozycji i dopasowanie siedziska do różnych sytuacji: na przykład pod koniec długiego spaceru oparcie można odchylić do tyłu, aby zmęczone dziecko mogło się zdrzemnąć.

Możliwość regulacji kąta nachylenia całego głównego siedziska i oparcia w stosunku do stelaża wózka. Pozwala to dodatkowo dostosować wózek do różnych sytuacji: na przykład, na początku wycieczki siedzisko można ustawić prawie pionowo, licząc na pozycję siedzącą, a później — przechylić do tyłu, aby maluch mógł się zdrzemnąć.

Możliwość regulacji wysokości gondoli i siedziska głównego (do którego zmieszcza się dziecko) na stelażu. Różne opcje mają swoje zalety: na przykład przy wysokiej pozycji dziecko będzie bliżej rodzica, a przy niskiej wzrośnie stabilność i wózek będzie lepiej się sprawdzał na nierównych drogach.

Możliwość zmiany położenia podnóżka, na którym spoczywają nóżki dziecka w spacerówce.

Ta możliwość zmiany występuje w niektórych wózkach spacerowych, wielofunkcyjnych i siedziskach spacerowych wózków uniwersalnych (patrz „Konstrukcja”). Sam podnóżek to rampa przymocowana pod kątem do przedniej krawędzi siedziska. Podnóżki, w których można zmieniać kąt nachylenia, nazywano regulowanymi; w wielu modelach podnóżek ten można nawet zainstalować poziomo. Pozwala to w różnych sytuacjach na wybranie pozycji najbardziej wygodnej dla stóp dziecka.

Obecność w konstrukcji wózka dodatkowego pasa krokowego. Tylko wózki z barierką bezpieczeństwa (pałąkiem) są wyposażone w taki pas (patrz wyżej): pas umieszczony jest pionowo między nóżkami siedzącego dziecka, zapobiegając jego wypadnięciu po wsunięciu się pod barierkę. Generalnie konstrukcja ta jest podobna w przeznaczeniu do pasów trzypunktowych(patrz „Rodzaj pasów”), jednak w wózku z barierką i pasem krokowym dziecku jest zwykle więcej miejsca. Na obecność tej funkcji należy zwrócić uwagę kupując wózki spacerowe (z pionowym oparciem) dla najmłodszych dzieci.

Przezroczyste okienko w budce, która przykrywa gondolę lub siedzisko spacerowe. W siedziskach spacerowych takie okienko jest zwykle umieszczone tak, aby rodzic mógł bezpośrednio widzieć dziecko podczas jazdy, nie odwracając uwagi od prowadzenia wózka. W gondolach przeznaczenie tej funkcji jest nieco inne: dzięki okienku rodzic może zobaczyć dziecko zbliżając się do wózka od strony budki (czyli od strony przeciwnej do rączki). Dodatkowo maluch leżący w gondoli widzi przez okienko otaczający go świat (przede wszystkim niebo nad wózkiem).

Dzięki swojej konstrukcji system amortyzacji wytłumia drgania i wstrząsy, które pojawiają się podczas jazdy po nierównym terenie. Najpopularniejsze w naszych czasach są modele z systemami sprężynowymi; można również znaleźć amortyzację przegubową i podwójną, a w dość dużej liczbie wózków w ogóle tej funkcji brakuje. Oto główne cechy każdej opcji:

- Sprężynowy. Systemy amortyzacji oparte na klasycznych sprężynach osadzonych na osobnych kołach. Stosowane są we wszystkich typach wózków poza klasycznymi (patrz „Konstrukcja”). Najprostsze modele wykorzystują jeden zestaw sprężyn, podczas gdy bardziej zaawansowane modele mogą zawierać dodatkowe funkcje zwiększające komfort, takie jak technologia tłumienia wstrząsów/wibracji SAS. Tak czy inaczej, tego typu system amortyzacji jest prosty, a jednocześnie praktyczny, wydajny i niezawodny.

- Przegubowy. Rodzaj amortyzacji stosowany w wózkach z gondolą - klasycznych, uniwersalnych, wielofunkcyjnych. Stelaż, na którym zamontowana jest gondola lub siedzisko spacerowe, w takich modelach jest mocowany do podstawy wózka za pomocą specjalnych zworek-wahaczy, które pełnią rolę amortyzatorów. Szlufki mogą służyć jako zworki; takie systemy można również zaliczyć do systemów na zawiasach. Tak czy inaczej, ten rodzaj amortyzacji świetnie nadaje się do gondoli. Po pierwsze, jazda wózka przebiega...możliwie płynnie i miękko, co wpływa na komfort i zdrowy sen dziecka (a rodzicowi dużo łatwiej jest prowadzić wózek, zwłaszcza na nierównych drogach). Po drugie, gondolę na takim wózku można bujać w przód i w tył, kołysząc dziecko. Z drugiej strony, takie systemy są słabo przystosowane do ram spacerówek ze skrętnymi przednimi kołami; awaria jednego amortyzatora powoduje przechylenie gondoli.

- Podwójny. Najczęściej termin ten odnosi się do opisanych powyżej systemów sprężynowych, wyposażonych w dodatkowe amortyzatory na ramie wózka. Takie systemy przyczyniają się do maksymalnego tłumienia drgań; pod względem wydajności mogą zbliżyć się do systemów przegubowych (patrz wyżej). Z drugiej strony miękkość zawieszenia może powodować niedogodności podczas pokonywania krawężników i innych nierówności: aby podnieść przednie koła wózka, trzeba mocno nacisnąć rączkę.

- Bez systemu amortyzacji. Wózki bez amortyzacji słabo sprawdzają się na nierównych terenach: w takich warunkach wózek będzie gwałtownie się trząsł, co stwarza zarówno dyskomfort dla dziecka, jak i niedogodności dla rodzica. Z drugiej strony takie modele mają przewagę nad wózkami amortyzującymi wstrząsy. Po pierwsze ze względu na brak zbędnych części są one dużo tańsze, a sama konstrukcja okazuje się maksymalnie prosta i jednocześnie niezawodna. Po drugie, bez amortyzacji łatwiej pokonywać krawężniki i inne przeszkody: aby podnieść przednie koła, wystarczy lekko naciśnąć rączkę. Po trzecie, takie wózki mniej kołyszą się na wygładzonych, pofałdowanych nierównościach drogi.

Główny materiał, z którego wykonana jest rama wózka.

- Aluminium. Materiał stosowany w zdecydowanej większości współczesnych wózków we wszystkich kategoriach cenowych. Wynika to z szeregu zalet: aluminium jest lekkie i jednocześnie wytrzymałe, nie rdzewieje i nie boi się wilgoci, służy długo, ładnie wygląda i jest stosunkowo niedrogie - nieco droższe od stali, ale znacznie tańsze niż bardziej zaawansowane materiały jak włókna węglowe (CFRP).

- Stal. Ramy stalowe nie są gorszej wytrzymałości od aluminiowych, a jednocześnie są znacznie tańsze. Z drugiej strony są dość ciężkie, przez co w wózkach znacznie rzadziej używa się stali.

- Stop magnezu. Materiał klasy premium: mocniejszy i trwalszy niż aluminium, tak samo lekki, ale znacznie droższy. Jest niezwykle rzadki, w pojedynczych modelach drogich wózków.

- CFRP. Kolejny materiał wysokiej klasy: włókno węglowe wypełnione plastikiem. Takie połączenie daje doskonałą wytrzymałość - porównywalną ze stalą - przy bardzo niskiej wadze. CFRP jest jednak bardzo drogie, a wspomniane zalety dla wózków rzadko są decydujące - w większości przypadków wystarczą prostsze materiały. Dlatego ramy z włókna węglowego również nie były rozpowszechnione.

- Tworzywo sztuczne. Samo tworzywo sztuczne jest łatwe w produkcji i kosztuje stosunkowo niewiele; ponadto ten materiał nie jest tak zimny na dłoniach w niskich temperaturach jak aluminium czy stal. Jednak ramy wykonane z tego materiału są ni...ezwykle rzadkie we współczesnych wózkach. Chodzi o to, że niedrogie rodzaje tworzyw sztucznych nie są do tego wystarczająco mocne; a gatunki wysokiej jakości odpowiednio kosztują - w cenie są zbliżone do tego samego aluminium, a nawet je przewyższają.

- Włókno szklane. Zwykle w tym przypadku ma się na myśli włókno szklane wypełnione wypełniaczem z tworzywa sztucznego. Warto dodać, że włókno szklane ma niewiele wspólnego z tradycyjnym szkłem okiennym: okazuje się być elastyczne i trwałe. A plastikowy wypełniacz z kolei zapewnia ochronę przed zadrapaniami i rozdarciami. Dzięki temu materiał jest lekki i bardzo wytrzymały. Z drugiej strony włókno szklane jest kruche (wrażliwe na uderzenia punktowe) i podatne na ścieranie. Dlatego ta opcja nie została rozpowszechniona w wózkach.

Średnica przednich kół zamontowanych w wózku.

Im większe koło, tym lepiej pokonuje ono przeszkody i nierówności, tym wygodniej jest prowadzić wózek po błocie, śniegu i innych „trudnych” powierzchniach. Jednocześnie przednie koła nie są tak ważne dla łatwego przejazdu przez nierówności, jak tylne: na przykład, aby pokonać przeszkody, wózek często jest nachylany w górę, do siebie, przy czym działają tylko tylne koła. Dlatego średnica przednich kół może być zauważalnie mniejsza niż średnica tylnych. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że mały rozmiar ma też swoje zalety - koła są lżejsze.

Mówiąc o konkretnych liczbach, rozmiar do 15 cm uważa się za skromny, 16 – 20 cm – mały, 21 – 25 cm - średni, 26 – 30 cm – większy niż średni, a powyżej 30 cm – duży.