Porównanie HiBy Digital M300 vs HiBy R5

Ilość pamięci wbudowanej zainstalowanej w odtwarzaczu.

Parametr ten bezpośrednio zależy od tego, ile muzyki i innych treści można przechowywać w urządzeniu bez użycia kart pamięci (zwłaszcza, że niektóre modele w ogóle nie obsługują takich kart). Dla porównania: rozmiar jednego pliku MP3 zwykle nie przekracza 20 MB, ta sama kompozycja w formacie bezstratnym ma 3-4 razy większy rozmiar, film w standardowej jakości zajmuje średnio od 700 MB do 2,5 GB, w HD 720p - w górę do 5 - 6 GB. Zatem pod względem przechowywania danych im więcej wbudowanej pamięci, tym lepiej. Z drugiej strony cena odtwarzacza zależy bezpośrednio od pojemności pamięci. W związku z tym niektóre modele dostępne są w kilku modyfikacjach, różniących się ilością pamięci oraz ceną.

Przy wyborze należy pamiętać, że część pamięci nieuchronnie będzie zajęta przez oprogramowanie układowe i wstępnie zainstalowane aplikacje; czasami ta część okazuje się dość znacząca - na przykład w modelach z systemem operacyjnym na pokładzie (patrz wyżej) można zajmować kilka gigabajtów. Zauważamy również, że karty pamięci pod względem objętości gigabajtów są tańsze niż dyski wbudowane, a z praktycznego punktu widzenia w większości przypadków nie są im gorsze. Warto więc przede wszystkim poszukać odtwarzacza z dużą ilością pamięci wbudowanej, jeśli ten model nie współpracuje z kartami pamięci.

Teraz na rynku pojawiają się odtwarzacze z taką pojemnością pamięci: do 8 GB, 16 GB..., 32 GB, 64 GB i więcej. Istnieją jednak również modele bez wbudowanej pamięci, przeznaczone tylko do użytku z kartami pamięci.

Maksymalna ilość karty pamięci, której można użyć w odtwarzaczu. Parametr ten jest bezpośrednio związany z typem karty (patrz wyżej): każdy typ ma swoje własne ograniczenia dotyczące wolumenu. Jednocześnie możliwości pracy z pojemnymi nośnikami są ograniczone nie tylko rodzajem karty, ale także sprzętem odtwarzacza. Dlatego wiele modeli ma niższy limit pojemności niż wynika to z karty pamięci – na przykład 128 GB w modelu z obsługą SDXC (teoretyczne maksimum to 2 TB).

Zwróć uwagę, że występuje również sytuacja odwrotna – np. gdy urządzenie o maksymalnej pojemności 16 GB deklaruje obsługę tylko kart microSD (teoretycznie maksimum to 4 GB). Oznacza to zazwyczaj, że odtwarzacz może pracować z nowszymi formatami (w naszym przykładzie przynajmniej microSDHC), ale z jakiegoś powodu ten punkt nie jest wymieniony w oficjalnej specyfikacji (np. producent mógł pomylić się w dokumentacji).

Model konwertera cyfrowo-analogowego zainstalowanego w urządzeniu.

DAC jest jednym z kluczowych elementów każdego odtwarzacza: przetwarza dane cyfrowe zapisane w pliku dźwiękowym na analogowy sygnał audio, który jest podawany przez wzmacniacz do słuchawek. Jakość przetwornika DAC zależy bezpośrednio od tego, jak dokładnie dźwięk na wyjściu będzie odpowiadał oryginalnemu sygnałowi, a także od tego, czy odtwarzacz może pracować z zaawansowanymi cyfrowymi formatami sygnału: wiele z nich wymaga dużej mocy obliczeniowej, która nie jest dostępna w każdym DAC.

Zwróć uwagę, że model DAC jest wskazany tylko wtedy, gdy jest to wysokiej klasy konwerter o ponadprzeciętnej jakości dźwięku. Na współczesnym rynku istnieją w szczególności przetworniki cyfrowo-analogowe takich producentów: AKM, Cirrus Logic, ESS Sabre, Texas Instruments, Wolfson. A odtwarzacze z takim sprzętem są zwykle określane jako urządzenia Hi-Fi(patrz „Typ”).

Warto też wspomnieć, że liczba DAC-ów może być różna. Najprostszą opcją jest jeden moduł dla obu kanałów dźwiękowych, jednak są odtwarzacze wyposażone jednocześnie w dwa konwertery – po jednym na kanał. Ten „podział pracy” wpływa na koszty, ale zmniejsza obciążenie każdego przetwornika DAC z osobna, co ma pozyt...ywny wpływ na jakość i niezawodność dźwięku.

Częstotliwość próbkowania przetwornika cyfrowo-analogowego zainstalowanego w odtwarzaczu (patrz „DAC”).

Częstotliwość próbkowania i głębia bitowa to dwie kluczowe cechy cyfrowego sygnału audio; im są wyższe, tym lepsza jakość dźwięku, przy pozostałych warunkach równych. Bez wchodzenia w szczegóły techniczne znaczenie tego parametru można opisać następująco: do normalnego odtwarzania dźwięku konieczne jest, aby częstotliwość próbkowania przetwornika cyfrowo-analogowego odtwarzacza nie była niższa niż w odtwarzanym pliku. W przeciwnym razie odtwarzanie będzie niemożliwe, nawet jeśli format audio jest natywnie obsługiwany przez odtwarzacz. (Swoistym wyjątkiem jest sygnał DSD, więcej szczegółów w rozdziale „Obsługa formatów audio”).

Zwróć uwagę, że większość popularnych formatów audio używa częstotliwości próbkowania 44,1 kHz i gwarantuje, że będzie obsługiwana przez wszystkie nowoczesne odtwarzacze przenośne. Tak więc parametr ten dotyczy głównie modeli Hi-Fi (patrz „Typ”), pracujących z zaawansowanymi cyfrowymi formatami audio.

Szerokość bitowa przetwornika cyfrowo-analogowego zainstalowanego w odtwarzaczu (patrz „DAC”).

Głębia bitowa wraz z częstotliwością próbkowania jest jedną z kluczowych cech cyfrowego sygnału audio; im wyższy, tym lepsza jakość dźwięku, przy pozostałych warunkach równych. Bez wchodzenia w szczegóły techniczne, w tym przypadku znaczenie tego parametru można opisać w następujący sposób: do normalnego odtwarzania dźwięku konieczne jest, aby głębia bitowa przetwornika cyfrowo-analogowego odtwarzacza nie była mniejsza niż głębokość bitowa odtwarzanego dźwięku cyfrowego, w przeciwnym razie odtwarzanie będzie niemożliwe.

Warto zauważyć, że głębia bitowa używana w większości popularnych formatów muzycznych, takich jak MP3, jest obsługiwana przez wszystkie nowoczesne odtwarzacze. Tak więc parametr ten dotyczy głównie odtwarzaczy Hi-Fi (patrz „Typ”), pracujących z zaawansowanymi cyfrowymi standardami dźwięku.

Im wyższa moc, tym głośniejszy dźwięk można uzyskać w słuchawkach, przy czym wszystkie inne rzeczy są takie same. Dodatkowo wyższa moc pozwala na podłączenie do urządzenia słuchawek o wyższej impedancji (choć nie ma tu sztywnej zależności, a modele o tej samej mocy wyjściowej mogą mieć różne ograniczenia impedancji słuchawek). Jednak w przypadku zwykłych (nie Hi-Fi) odtwarzaczy parametr ten ma raczej charakter referencyjny niż praktyczny: z reguły moc wzmacniacza w takich modelach wystarczy, by „wstrząsnąć” większością konsumentów. słuchawki klasy. Jednak w przypadku modeli urządzeń Hi-Fi (patrz „Rodzaj”) moc wyjściowa ma kluczowe znaczenie: decyduje o kompatybilności z „uszami” klasy studyjnej o wysokiej impedancji. Szczegółową pomoc w tej kwestii można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Impedancja nominalna (impedancja) słuchawek, z którymi odtwarzacz może normalnie pracować.

Większość słuchawek klasy konsumenckiej ma impedancję 16 lub 32 omów i jest obsługiwana przez prawie wszystkie nowoczesne odtwarzacze. Dlatego na parametr ten należy zwracać uwagę tylko wtedy, gdy planujesz używać urządzenia z wysokiej jakości „uszami” studyjnymi lub audiofilskimi. Cechą charakterystyczną takich słuchawek jest wysoka impedancja, liczona już w setkach omów i nie każdy odtwarzacz się do nich nadaje.

Nie zaszkodzi również wyjaśnienie dopuszczalnej impedancji słuchawek, jeśli kupisz urządzenie klasy Hi-Fi (patrz „Typ”). Niektóre z tych modeli mają dość wysoką minimalną impedancję i nie są kompatybilne ze standardowymi 16-omowymi (a czasami 32-omowymi) „uszami”.

Kodeki i dodatkowe technologie przetwarzania dźwięku obsługiwane przez odtwarzacz podłączony przez Bluetooth. Początkowo transmisja dźwięku poprzez Bluetooth wiąże się z dość mocną kompresją sygnału, co może znacznie zepsuć wrażenia ze słuchania muzyki. Aby wyeliminować tę wadę, stosuje się różne technologie, w szczególności aptX, aptX HD, aptX Low Latency, aptX Adaptive, AAC, LDAC, LHDC. Oczywiście, aby skorzystać z którejkolwiek technologii, musi ona być obsługiwana nie tylko przez odtwarzacz, ale także przez urządzenie Bluetooth, z którym jest używana. Oto główne cechy każdej opcji:

- aptX. Kodek Bluetooth zaprojektowany w celu znacznej poprawy jakości dźwięku przesyłanego przez Bluetooth. Zdaniem twórców pozwala to uzyskać jakość porównywalną z Audio CD (16-bit/44,1 kHz). Korzyści z aptX są najbardziej zauważalne podczas słuchania treści wysokiej jakości (takich jak formaty bezstratne), ale nawet w przypadku zwykłego pliku MP3 może zapewnić zauważalną poprawę dźwięku.

- aptX HD. Opracowanie i udoskonalenie oryginalnego aptX, umożliwiające uzyskanie czystości dźwięku porównywalnej z dźwiękiem Hi-Res (24-bity/48 kHz). Podobnie jak w oryginale, zalety aptX HD są zauważalne głównie w przypadku wysokiej jakości dźwięku, choć kodek ten nie będzie nie na miejscu dla MP3.

- aptX Niskie opóźnienie. Specyficzna wersja aptX opisana powyżej, zaprojektowana nie tyle w celu poprawy jakości dźwięku, ile w celu zmniejszenia opóźnień w transmisji sygnał...u. Takie opóźnienia nieuchronnie występują podczas pracy przez Bluetooth; Nie są one krytyczne przy słuchaniu muzyki, jednak podczas oglądania wideo może wystąpić zauważalna desynchronizacja pomiędzy obrazem i dźwiękiem. Kodek aptX LL eliminuje to zjawisko, zmniejszając opóźnienie do 32 ms – różnica niezauważalna dla ludzkiej percepcji.

- aptX Adaptacyjny. Dalszy rozwój aptX; w rzeczywistości łączy możliwości aptX HD i aptX Low Latency, ale nie ogranicza się do tego. Jedną z głównych cech tego standardu jest tzw. adaptacyjna przepływność: kodek automatycznie dostosowuje rzeczywistą szybkość przesyłania danych w oparciu o charakterystykę nadawanej treści i obciążenie wykorzystywanych częstotliwości. Pomaga to w szczególności zmniejszyć zużycie energii i zwiększyć niezawodność komunikacji; a specjalne algorytmy pozwalają na nadawanie dźwięku o jakości porównywalnej do aptX HD (24 bity/48 kHz), przy wykorzystaniu znacznie mniejszej ilości przesyłanych danych.

- AAC Kodek Bluetooth używany głównie w przenośnych gadżetach Apple. Pod względem możliwości zauważalnie ustępuje bardziej zaawansowanym standardom, takim jak aptX czy LDAC: jakość dźwięku przy użyciu AAC jest porównywalna z przeciętnym plikiem MP3. Jednak do słuchania tych samych plików MP3 wystarczy; różnica staje się zauważalna dopiero w bardziej zaawansowanych formatach.

— LDAC. Opatentowany kodek Bluetooth firmy Sony. Przewyższa nawet aptX HD pod względem szerokości pasma i potencjalnej jakości dźwięku, zapewniając wydajność na poziomie Hi-Res dźwięku 24-bit/96 kHz; Istnieje nawet opinia, że jest to maksymalna jakość, jaką można zapewnić w transmisji bezprzewodowej – dalsza poprawa będzie po prostu niezauważalna dla ludzkiego ucha.

- LHDC. LHDC (kodek audio High-Definition o niskim opóźnieniu) to kodek o wysokiej rozdzielczości i niskim opóźnieniu opracowany przez Hi-Res Wireless Audio Alliance i Savitech. Kodek ten jest również znany jako HWA (bezprzewodowy dźwięk Hi-Res). Przy zastosowaniu LHDC transmisja sygnału odbywa się z szybkością transmisji do 900 kbps, głębią bitową do 24 bitów i częstotliwością próbkowania do 96 kHz. Zapewnia to stabilne i niezawodne połączenie przy zmniejszonych opóźnieniach. Kodek jest optymalnie dostosowany do wysokiej klasy słuchawek bezprzewodowych i zaawansowanych cyfrowych formatów audio.

- Wsparcie UEK. Zdolność odtwarzacza do rozpoznawania i używania plików .cue. Początkowo takie pliki były używane jako listy utworów na płytach Audio CD, rejestrowały kolejność utworów, czas ich trwania i nazwę; plikowi .cue w dzisiejszych czasach często towarzyszą albumy i kompilacje nagrane na zasadzie „wszystkich utworów z rzędu w jednym pliku audio”. Jeśli odtwarzacz obsługuje CUE, to taki plik audio na nim można odsłuchać jako zestaw osobnych utworów, przełączając się między nimi według własnego uznania - odtwarzacz pobierze dane z pliku .cue o punkcie początkowym każdego utworu i automatycznie pominie odtwarzanie nagranego dźwięku. Innymi słowy, format odsłuchu będzie taki sam, jak podczas odtwarzania muzyki w formacie „jeden plik na ścieżkę”.

- Formaty lossless. Odtwarzacz obsługuje formaty audio wykorzystujące kompresję bezstratną. W przeciwieństwie do kompresji stratnej (w tym samym MP3) ta kompresja nie obcina dźwięku, wszystkie jego szczegóły są zachowane w jak największym stopniu. Obecnie istnieje kilka formatów bezstratnych, najbardziej popularne to FLAC i APE (patrz „Obsługa formatów audio”); konkretny zestaw standardów, z którymi odtwarzacz jest zgodny, powinien zostać wyjaśniony osobno. Jednak w każdym przypadku funkcja ta przyda się tym, którzy cenią sobie najpełniejszy i najbardziej niezawodny dźwięk. W takim przypadku warto rozważyć dwa...niuanse. Po pierwsze, pliki lossless są dość duże – jeden album może zająć kilkaset megabajtów. Po drugie, aby w pełni docenić taki dźwięk, potrzebujesz wysokiej jakości słuchawek, a najlepiej odtwarzacza Hi-Fi (patrz Rodzaj).

- Formaty bez kompresji (nieskompresowane). Odtwarzacz obsługuje nieskompresowane formaty audio. Większość z tych standardów jest profesjonalna, zapewniają bardzo wysoką jakość i wierność dźwięku, ale zajmują dużo miejsca. Przykładami nieskompresowanych formatów są DSD i DXD (patrz Obsługa dźwięku).

- Praca w trybie DAC. Możliwość obsługi odtwarzacza w trybie przetwornika cyfrowo-analogowego (DAC) - gdy urządzenie odbiera cyfrowy sygnał audio z zewnętrznego źródła (najczęściej portu USB komputera) i wyprowadza analogowy dźwięk na wyjście. Funkcja ta jest dostępna głównie w modelach Hi-Fi (patrz „Rodzaj”). Przyda się przede wszystkim przy wyprowadzaniu dźwięku z pecetów, laptopów czy przenośnych gadżetów: ich własne karty dźwiękowe w takich modelach są często dość „słabe”, a korzystając z zewnętrznego DAC-a można uzyskać znacznie lepszą jakość dźwięku.

- Equalizer Funkcja ta umożliwia regulację głośności dźwięku poszczególnych pasm częstotliwości, zmieniając w ten sposób ogólną barwę dźwięku. Korektory we współczesnych odtwarzaczach mogą mieć różną liczbę pasm - od 2 (niskich i wysokich częstotliwości) w najprostszych modelach do 8-10 w zaawansowanych. W każdym razie takie ustawienie może się przydać zarówno do dostosowania dźwięku do własnych preferencji, jak i do zrekompensowania niedociągnięć podłączonych słuchawek lub głośników – jeśli „zawiodą” określone pasma częstotliwości. Ponadto wielu odtwarzaczy ma zestaw ustawień korektora (presetów), zwykle zaprojektowanych dla różnych stylów muzycznych - „Classic”, „Rock”, „Pop” itp.

- Odbiornik FM. Wbudowany tuner FM. Z tego zakresu korzysta zdecydowana większość nowoczesnych muzycznych stacji radiowych, ponieważ pozwala na nadawanie dźwięku w stereo. Jednak niektóre modele odtwarzaczy obsługują również inne standardy - na przykład AM, w którym szeroko reprezentowane są stacje z gatunku „talk”. Do słuchania radia zwykle trzeba podłączyć słuchawki – ich przewód pełni funkcję anteny.

- Nagrywanie z odbiornika FM. Możliwość nagrywania programów radiowych odbieranych przez własny tuner odtwarzacza (patrz wyżej). Funkcja ta jest przydatna, jeśli chcesz „zapisać do historii” jakieś wydarzenie z audycji - ciekawy talk show, występ na żywo ulubionego zespołu w studiu radiowym, rozmowę na żywo itp.

- Dyktafon. Możliwość obsługi odtwarzacza w trybie dyktafonu - do nagrywania dźwięku. Zazwyczaj używany jest wbudowany mikrofon. Ogólna funkcjonalność takiego nagrania jest znacznie skromniejsza niż w specjalistycznych dyktafonach, ale może się przydać do prostych zadań.

- Wbudowany głośnik. Własny wbudowany głośnik umożliwia słuchanie muzyki bez podłączania słuchawek czy głośników. W niektórych sytuacjach – na przykład podczas udostępniania filmu z ekranu odtwarzacza – funkcja ta może być bardzo przydatna. Należy jednak pamiętać, że możliwości wbudowanego głośnika są zazwyczaj dość skromne, w efekcie głośność i jakość dźwięku są niskie.

- Aparat cyfrowy. Własny aparat cyfrowy umożliwiający wykorzystanie odtwarzacza do robienia zdjęć i filmów. Jakość filmowania w większości przypadków nie jest wysoka, są jednak wyjątki – niektóre modele odtwarzaczy nie ustępują pod tym wskaźnikiem smartfonom ze średniej półki. Ponadto aparaty w tym przypadku są przeznaczone nie tyle do wysoce artystycznego filmowania, co do „uchwycenia chwili”. Warto również zauważyć, że lokalizacja kamery może być inna. Najczęściej montowany jest z tyłu, ale zdarzają się też odtwarzacze z kamerami skierowanymi do przodu, które pozwalają na robienie selfie i prowadzenie wideorozmów. A najbardziej zaawansowani odtwarzacze (zwykle modele z systemem operacyjnym, patrz wyżej) mogą mieć parę kamer - główną i przednią.